The Light at the end

Ze moest er bijna van lachen. Hij een simpel persoon? Het was bijna een applausje waard. Een licht geamuseerde glimlach trok aan haar lippen. "Als jij het zegt..." Zei ze enkel fijntjes, met nog steeds dezelfde geamuseerde blik. Het was duidelijk genoeg dat ze nog steeds bij haar mening bleef, wat de jongen ook zei. Two can play a game, right?
Ze was ook blij dat ze minstens een deel van de bessen kon gaan dumpen bij Garrett. Toen de Scizor dichterbij kwam, stak ze dan ook een best gedeelte van de bessen op naar de Pokémon, zodat er nog maar een aantal over bleven op haar schoot. Dat viel nog te overzien. Misschien dat ze zelfs Jack eruit liet, dan was er geen houden meer aan met die bessen. Dan hoefde ze er ook geen zorgen meer om te maken wat ze met die bessen moest. Duidelijk een inschattingsfout dat ze hem weer in zijn Pokéball had gelaten.
Een licht opgeluchte zucht kon ze niet onderdrukken toen Aiden weer afstand nam. Dit was tenminste wat minder benauwd. Voorzichtig nam ze toch nog maar een bes en nam ze er een hapje uit. Langzaam liet ze haar blik afglijden naar de horizon. "Het wordt al wat lichter," zei ze, plotseling weer opgewekter. Zo lang zou het dus niet meer duren totdat het ochtend was. Een plotselinge donderslag liet de grond echter weer trillen en had nog altijd dezelfde uitwerking op Lilium. Ze dook weer ietsjes weg en keek gealarmeerd naar de lucht. Gatverdamme ze haatte onweer.

notes notes notes notes

Lilium glimlachte naar de Scizor toen deze een gedeelte van haar bessen aannam. Hij had er hard voor gewerkt, zij was nog steeds in een eigenwijze modus vast blijven klemmen, dus deze deal kwam haar goed uit. Maar na die ene bes.. Moest ze wel toegeven dat het naar meer smaakte. Dus ze pakte zelf ook maar voorzichtig een bes van haar schoot af en stopte deze in haar mond. Het voelde nog steeds vreemd om de nacht wakker te blijven, onnatuurlijk bijna. Natuurlijk bleef ze zelf ook wel eens tot heel erg laat op, maar dat was wat anders dan de hele nacht doorhalen. Ze wist dan ook al zeker dat de aankomende dag heel erg vreemd zou gaan voelen. Haar lichaam wilde dan immers waarschijnlijk gaan slapen omdat de energie op was. Dat ging dus niet gebeuren, want dan verlegde ze haar ritme totaal.
Ze liet haar blik afglijden naar de horizon, waar de eerste zonnestralen verschenen. Dit scheelde zoveel. Het feit dat de zon weer aan het opkomen was, gaf toch aan dat er een einde kwam aan dit 'probleem'. "Ik denk dat ze zo wel open gaan dan.. Meestal willen trainers vroeg beginnen, niet waar?" Ze hoorde wel eens dat de sommige trainers al bij de eerste straaltjes zonlicht ervandoor gingen. Dan kon het toch niet lang duren of dat Pokémon Centrum was open?

notes notes notes notes

Lilium haalde met een lichte glimlach haar schouders op toen hij opmerkte dat er hoopte dat er ook zulke mafkezen waren. Zijzelf was er nog wel eens eentje. "Vast wel," zei ze, "altijd als ik er vroeg op uit ging, waren er nog mensen die nog vroeger waren. En ik moet zeggen, ik was soms echt heel erg vroeg." Ze haalde eventjes haar schouders op nadat ze gesproken had. Zijzelf was nog wel een tamelijk ochtendmens. Maar de tijden waarop sommige mensen het klaar speelden om uit hun bed te rollen, het deed haar nog wel eens versteld staan. Voordat de eerste zonnestralen überhaupt verschenen waren opstaan? Nee, dat ging haar toch iets te ver.
Ze richtte haar blik weer op de jongeman die tegenover haar zat, met wie ze de hele avond had doorgebracht. Het was immers nog licht geweest toen ze de grot betreden had, dus dat kon niet anders. Vreemde gast.. Ze wendde haar blik weer af naar de horizon. "Als het stopte met onweren, was ik al heel erg tevreden," merkte ze op. Dan moest ze gewoon naar het Pokémon center rennen en een Paraplu regenen. Dat was niet zo'n probleem op zich...

notes notes notes notes

Lilium keek even op naar de jongen, wie opmerkte dat hij er voor 10 uur 's ochtends echt niet uit kwam. Ze trok eventjes een wenkbrauw op en glimlachte toch lichtjes. "Luilak," merkte ze op op een nog wel redelijk geamuseerde toon. Toch hield ze volgende opmerkingen maar voor zich, voordat ze weer dingen terug zou krijgen waar ze zelf niet zo vrolijk van zou worden. Ze rekte zich eventjes uit en sloot haar armen om haar knieën heen. Vervolgens steunde ze haar kin hier bovenop. "Als mijn slaapritme nu niet verprutst is, weet ik het ook niet meer," merkte ze op met een voorzichtige glimlach. Haar ogen prikten van de vermoeidheid, dat zeker. En dan te bedenken dat ze nog minstens 14 uur moest wakker blijven waarschijnlijk, als ze nog wakker wilde blijven. In de zomer werd het immers altijd heel erg vroeg licht.
Ze keek nog even een keer naar de lucht en stopte een laatste bes in haar mond. Rustig kauwend dacht ze na. De regen zou waarschijnlijk de eerst komende tijd niet ophouden. Ze zuchtte eventjes lichtjes en kwam overeind. "Zullen we anders maar gewoon gaan lopen ofzo?" Besloot ze te vragen. "Als we wachten tot het droog is, kunnen we misschien nog een hele tijd wachten." Ze fronste eventjes naar de donkere wolken. Achja.. Tenminste werd de horizon al lichter.

notes notes notes notes

Lilium trok haar wenkbrauw lichtjes op toen Aiden gesproken had. "Zoveel energie, echt waar?" Reageerde ze op redelijk droge en ongelovige toon. Maar hierna besloot ze om hier niet meer te lang over na te denken. Het feit dat ze zometeen veilig, droog en alleen in het Pokémon center kon zitten, vond ze helemaal prima. Ze rekte zich nog eventjes een keer uit en gaapte diep. "Makkelijker gezegd dan gedaan," merkte ze op, nog een keertje gapend. Maar ze zou wel moeten, anders kon ze net zo goed 's nachts gaan reizen en overdag slapen. Dat idee trok haar eigenlijk totaal niet.
De regen tikte nog steeds eindeloos neer en ze keek er nog eventjes licht nukkig naar, maar vervolgens kwam ze overeind. Ze strekte haar armen de lucht in en rekte zich nog een keertje uit. "Nou, laten we maar gaan dan," zei ze met een kleine grijns. Het idee van een warm center deed haar goed en als het goed is zou de handel nu ook open zijn. Dan kon ze een normaal ontbijt krijgen en daarna erop uitgaan om te gaan trainen. Ze wilde immers binnenkort Grant gaan uitdagen. Eventjes keek ze naar Aiden en zijn Scizor, maar vervolgens begon ze met lopen. "Nou, laten we dan maar gaan," merkte ze op, waarna ze de beschutting van de bomen verliet.

notes notes notes notes

Haar al doorweekte schoenen zonken diep weg in de modder en eventjes trok ze een vies gezicht. Ze haatte dit weer, ze haatte dit weer enorm. Het was net alsof Arceus het zo geplanned had dat alles eventjes tegelijk op haar bordje zou komen. Grotten, Charizards, Aiden, Onweer. Alles tegelijk. En ze kon er wel om gillen van frustratie. Toch deed ze het niet, ze wilde Aiden niet nog meer pest materiaal geven dan dat hij al had. Ze liep dan ook een stukje voor hem uit. Alleen maar een paar straten door en dan waren ze bij het Pokémon center en dan kon ze deze vreselijke nacht achter zich laten.
Het was al een verbetering toen ze straatstenen onder haar schoenen voelde in plaats van enkel en alleen modder. Maar Arceus (Tutu) had besloten dat ze nog één keer getart moest worden. Een luide bliksemschicht sneed nog een keer door de lucht heen en werd al snel gevolgd door een luide donderslag. Ze maakte een geschrokken geluid en deinsde eventjes achteruit, bijna achteruit vallend, waardoor ze tegen Aiden opbotste. "Sorry," zei ze meteen, haar balans weer zoekend. Ja, haar nacht moest nog erger.

notes notes notes notes

Ze verschoot lichtjes toen ze zijn woorden hoorde en al snel genoeg wendde ze haar blauwe ogen weer af van de jongen met nukkige blik. "Beter dat we er bijna zijn," mompelde ze terwijl hij haar passeerde. Ze wist niet hoe hij het deed, maar bijna elke opmerking die hij maakte voelde denigrerend. Eventjes keek ze nog een keer naar de lucht en sloot haar ogen toen de druppels op haar gezicht vielen. Hopelijk werd het snel droog. Hierna liep ze toch maar wat vlugger achter Aiden aan, dit keer maar achter hem blijvend. Kon ze niet meer tegen hem opbotsen als het goed is. Gewoon goed opletten waar hij liep. Ze glimlachte eventjes naar zijn Scizor omdat deze nog lekker aan het snoepen was van de berries. Had ze hem in ieder geval blij gemaakt.
Voorbij Aiden kon ze het Pokémon Center al zien. Zou het open zijn? Het moest toch wel? Nerveus bleef ze achter hem staan. "Is het open?" Vroeg ze. Ze wilde nu gewoon naar binnen, een lekkere warme douche nemen en een warme chocolademelk halen. Dat klonk nog eens als een goed plan. En gewoon een boterham als ontbijt zou ze ook niet afslaan.

notes notes notes notes

Een brede glimlach verscheen op haar lippen toen ze de deur zag open glijden. "Dank Arceus," bracht ze uit met een opgeluchte zucht. Meteen volgde ze hem naar binnen en kneep eventjes in een aantal natte lokken haar, waar flink wat regen vanaf lekte. Bah. Zou nog wel even duren voordat het droog was. Ze keek eventjes op toen hij weer begon over de verrassing en knikte wat wantrouwig. "Nou.. goed dan," zei ze uiteindelijk. Het zat haar nog steeds niet lekker hoe hij deed over de verrassing, maar er zat niks anders op. Ze groette hem nog even en draaide zich toen van hem weg. Haar Pokémon zouden straks wel een checkup krijgen. Ze wilde zichzelf eerst even opfrissen en ze had er alle vertrouwen in dat alles nog goed ging met haar Pokémon. Met rustige passen liep ze dan ook naar de kamer die ze gehuurd had. Even douchen, een borstel door haar haar en daarna weer terug naar de lobby.

notes notes notes notes