The Light at the end

Onderwerp: The Light at the end ma aug 11, 2014 11:46 am

wake me up when it's all over

De bundel licht van haar zaklamp priemde dapper door het duister heen, maar schokte zo nu en dan heen en weer. Tot haar eigen grote ergernis merkte Lilium dat ze beefde. En niet zo’n klein beetje ook. Een lichte huivering trok door haar lichaam heen. Ze had zo'n hekel aan deze grot. Nee, schrap dat, ze had een hekel aan grotten in het algemeen. Ze trachtte haar eigen versnellende hartslag te kalmeren door diep in en uit te ademen, maar het hielp niet. Ze had zojuist (Opnieuw) de Connection Cave betreden, voor de derde keer in een maand. De laatste twee keer was het mis gegaan. Maar ze kon toch niet blijven vluchten voor deze grot? Hoe dan ook, ze moest hem door wilde ze bij de volgende gym komen. Of tenminste, om bij Cyllage te komen, ze wist zelf ook wel dat haar team nog niet sterk genoeg was om de gym uit te dagen. Eerst rustig trainen en misschien nog een nieuwe team genoot erbij scharrelen. Het was immers schrijnend hoe erg ze in het nadeel was tegen Grant. De Gym Leader gebruikte rots Pokémon, Jack kon daar goed tegen, maar Oz en Alyss absoluut niet. En Gym pokémon waren sowieso sterk. Het zou Jack niet lukken om in zijn eentje die rots Pokémon af te maken. Dat zou twee tegen één zijn. Een lichte zucht rolde over haar lippen. Eerst maar zorgen dat ze hier doorheen kwam. En dat was ze niet van plan om alleen te doen.

Eventjes werden de wanden van de tunnel verlicht toen ze twee van haar drie Pokémon eruit liet. Bij deze kwam er wat meer veiligheid in haar leven op het moment. Oz landde al snel op haar hoofd en Alyss bleef bijna tegen haar benen aangeplakt. Oz was altijd al vertrouwd voor haar geweest en haar Ninetales kon licht maken en Zubat's roosteren indien het nodig was. De Vivillon klemde zich wat vast aan haar blonde lokken, deze vond het blijkbaar ook maar niet ons deze grot weer door te gaan. Ze wist dan ook zeker dat de vlinder gespannen aan het kijken was. Kon ze het hem kwalijk nemen? Hij was degene die hier ook geroosterd was de vorige keer. Nee, ze nam hem niks kwalijk op dit vlak. Alyss voelde zich ook niet prettig en keek regelmatig om zich heen. Voelde de Ninetales zich ingesloten door de wanden van de grot? Haar staarten zwiepten zo nu en dan heen en weer, bijna op agressieve wijze. Haar oren lagen ook plat in haar nek en haar pels stond wat meer overeind dan normaal. De Ninetales was gespannen en liet het duidelijk merken. Af en toe veegde de zachte, warme pels van de vuur Pokémon langs haar benen. En stilletjes bedankte Lilium haar hiervoor, in de kille grot was warmte welkom en vertrouwd. Lilium’s voetstappen echoden door de grot heen terwijl ze licht nerveus om zich heen keek. So far.. So good...

Toen een zubat over haar hoofd heen scheerde, kostte het maar een paar seconde of er werd een Flamethrower naar boven gestuurd om hem te verjagen. Het angstige gekrijs van de vleermuis echode tegen de wanden, al snel gevolgd door panisch en haastig gefladder. De vlammen verlichtten de tunnel eventjes en spatten uiteen tegen het plafond. Lilium voelde zich eventjes wat misselijk worden, maar hield zich stil. Ze hield niet zoveel van vuur meer, niet sinds een Charmeleon een vlammenzee over haar arm had uitgestrooid. Ook Oz kromp eventjes iets ineen, maar Alyss had natuurlijk nergens last van. De Ninetales hief haar kop even en keek hen aan met haar felle ogen, alsof ze wilde zeggen, wat is er nou? Maar goed, Alyss kon er ook niks aan doen dat Oz en Lilium allebei niet zo van vuur hielden. En sterker nog, Lilium betwijfelde überhaupt of Alyss doorhad dat zij en Oz het niet zo op vuur hadden. En misschien, aangezien zij toch de trainer was van de Ninetales en overwicht diende te hebben, was het maar beter dat het zo bleef. "Kom, we gaan verder.." mompelde ze zachtjes, waarna ze haar pas wat versnelde. Ze liet haar hand eventjes langs het ruwe gesteente van de wand van de grot glijden. Afwezig liep ze mee met haar Ninetales, niet echt meer oplettend waar ze heen ging.

En dit niet meer opletten, dit was een grove fout. De wanden en tunnels leken allemaal op elkaar. Af en toe liet Alyss de wanden gloeien met haar vuur als een Zubat te dichtbij kwam, wat alleen maar meer desoriëntatie gaf voor Lilium. En toen ze zich besefte dat ze echt verwaald was geraakt, sloeg de paniek haar om het hart. Overal was het pik donker en alles rook muf. Haar ademhaling raakte wat versneld. Ze hoorde allang buiten te zijn. Maar waarom was ze dan nog steeds hier? Haar handen knepen wat harder in het handvat van haar zaklamp. Ze moest naar buiten. De bundel licht van haar zaklamp werd al iets zwakker. Waarom had ze niet gewoon die reserve batterijen gekocht? Ze was altijd al ondoordacht geweest op dit vlak. Ook toenze van huis weggelopen was om Pokémon trainer te worden toen ze wat.. 12 was? 11? Ze wist het niet meer precies. Maar als Oz er niet geweest was, dan was ze sowieso niet meer in deze grot geweest. Eventjes trok ze haar armband omhoog, kijkend naar het lelijke, rafelige litteken op haar pols. Dat zou ze voor altijd houden om het zich te herinneren. Niet het prettigste besef, maar er was niks aan te doen. Alyss werd ook onrustiger en Oz was ingedut op haar hoofd. Uiteindelijk besloot Lilium neer te zakken op een stuk rots. Ze moest rustig blijven dan een manier verzinnen om eruit te komen. Misschien gewoon haar voetsporen terug volgen en dan maar gewoon een reisgezel zoeken voor deze vreselijke grot. Ze liet haar hoofd op haar handen steunen en ademde diep in en uit. Rustig Lilium… Rustig maar… Je bent alleen maar verdwaald.. In een grot.. Met allemaal Zubats...

Open

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end wo aug 13, 2014 11:39 pm

Taking this to the grave

Met een diepe zucht had Aiden besloten de grot te betreden. Al zou het hem de hele verkeerde kant op brengen, had hij het idee dat het goed zou zijn om te zijn in een gebied waar veel rotstype Pokémon waren, zoals in de Gym. Vandaar dat hij door de grot heen liep, zijn Squirtle vasthoudend met zijn rechterarm, terwijl hij zijn linkerhand gebruikte om een zaklamp vast te houden. Immers was het flink donker in de grot, iets waar hij persoonlijk niet zo’n last van had. Het was vrij lastig om hem bang te krijgen, hoe spannender iets was, hoe liever hij erin dook.
Toen zijn Squirtle plots besloot er vandoor te racen, liet hij zijn zaklamp vallen. Dit scheen genoeg te zijn om het goedkope ding kapot te maken. Well, why not. Langzaam zuchtte de jongen een keer. “Hier blijven, Ronan,” commandeerde hij de Squirtle streng, voor hij naar een Pokéball aan zijn riem graaide, om zijn Charizard uit de bal te laten. Het vuur aan de grote staart van de Pokémon was meer dan een fakkel ooit zou brengen, dus het gaf aardig wat licht. “Wees mijn zaklamp,” sprak hij tegen de Charizard, voor hij zijn blik richtte op de plek waar hij zijn Squirtle verwachtte. Maar, nee hoor. Het jonge monster was er vandoor geraced. Als die zo doorging, zou hij de leeftijd van één jaar niet halen.

Bij het horen van ‘Squirtle-Squir!’ verderop, besloot Aiden het op een lopen te zetten. Met snelle passen haastte hij zich richting de plaats waar hij de Squirtle had gehoord. Al snel kwam hij de kleine blauwe Pokémon tegen, wie enthousiast richting een meisje liep. ‘Squirrrrr!’ riep het ding, terwijl het begon te rennen, van plan op schoot te springen bij de blondine. Helaas weerhield een rode straal hem hiervan, waardoor hij terugkeerde in zijn Pokéball. “Het spijt me,” sprak Aiden rustig, voor hij het meisje eens goed bekeek. Al snel herkende hij haar. Lilium. Oh, wat gezellig toch. “Ha, Lilium,” grijnsde hij, terwijl zijn Charizard enthousiast gromde bij het zien van het meisje, die hij als Charmander al eens was tegengekomen.

353 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end wo aug 13, 2014 11:48 pm

wake me up when it's all over

Het geluid van een Pokémon trok al snel Lilium's aandacht en het meisje schrok op toen een kleine Squirtle haar kant op kwam rennen. Een Squirtle? Die leefden hier niet? Ze richtte haar zaklamp op de jonge schildpad en fronste toen deze alleen maar dichterbij kwam. Alyss hief haar kop en gromde lichtjes naar de Pokémon. Na al die Zubat's gefrituurd te hebben, vond ze zo'n Squirtle ook wel prima. Maar Lilium had nog niks gezegd. "Wat.. doe je hier?" Mompelde het blonde meisje zachtjes, waarna ze haar hand wat uitstak naar de Pokémon. Die moet toch wel een eigenaar hebben? Wist zij veel dat het een eigenaar was die ze niet zo vriendelijk vond? Zwak licht, alsof het van een olielamp kwam, liet de muur opgloeien wat verderop en de Squirtle verloor dan ook de aandacht van Lilium. Toen ze de Charizard zag verschijnen, trok ze lijkbleek weg. Holy Arceus... En toen ze de jongen naast de Charizard verkende, werd deze nervositeit niet veel beter. Deze trainer kende ze. Alyss hief haar kop en gromde lichtjes, haar trainer's spanning opmerkend. Eventjes legde Lilium haar hand op de kop van de Pokémon, niet nu. "Hallo, Aiden," reageerde ze, waarna ze overeind kwam en haar broek afklopte. Ze bleef op een afstand. Mew, die Charizard was groot... "Was je Squirtle ervandoor te gaan?"

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 12:03 am

Taking this to the grave

Bij het zien van de Ninetales hief Aiden één wenkbrauw op. Deze had niet de gebruikelijke kleuren. Zou het zo’n gekke shiny variant zijn? Hij had weleens een shiny Pokémon gezien. Een Houndoom. Dat was het grappigste wat hij ooit had gezien. De Pokémon was zijn badass-erigheid meteen kwijt geweest en was meteen een heel ander ding geworden. Bij deze Pokémon was dit echter niet het geval. Met de paarsblauwe vacht leek de Pokémon veel… Mysterieuzer? Een beetje geestachtig. Het was gaaf om te zien.
‘Hallo, Aiden,’ reageerde de blondine en ze kwam overeind, waarna ze vroeg of zijn Squirtle er vandoor was gegaan. Even zette hij een scheve glimlach op zijn gelaat. “Ach… Het is nog een enorm jong ding, dus manieren kent het niet,” vertelde hij rustig. “Sorry nog daarvoor,” sprak hij toen.
Een frons kwam op zijn gezicht te staan. “Dit is geen plek voor een meisje als jij om rustig te gaan zitten, is het?” vroeg hij, één wenkbrauw opgeheven. Alsof hij al klaar stond om te gaan lachen om het feit dat ze verdwaald was. Nee, zo gemeen was hij nou ook weer niet. Hij was best een schatje. Soms.
De Charmander maakte opnieuw een grommend geluid, al was dit enthousiast, waarna hij enkele stappen richting het meisje zette. Al kwam het wat dreigend over, wilde de Pokémon het meisje enkel begroeten. Het was immers Tyrion. Die deed geen vlieg kwaad.

236 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 12:12 am

wake me up when it's all over

"Ach ja... Babies zullen altijd Babies zijn," reageerde de blondine op de woorden van de jongen, met een licht opgetrokken wenkbrauw. Ging hij van alle personen een baby opvoeden? Ze zou bijna rond willen blijven hangen om het te zien. Maar nee, toch liever niet. Lilium vernauwde haar ogen lichtje bij zijn volgende opmerking. Like hell dat ze het die gast aan z'n neus ging hangen dat ze verdwaald was. Dat ging nooit gebeuren. "Ach, eventjes uitrusten moet kunnen, niet waar?" Reageerde ze op de jongen, zo luchtig als maar kon, maar toen de Charizard dichterbij kwam, trok ze toch wat wit weg en zette ze een stap achteruit. Samen met het gegrom, kwam het absoluut niet goed over. Oh wat haatte ze die oranje hagedissen... Ze had echter geen rekening gehouden met de rots die achter haar stond en ze werd half achterover vallend weer tot een zittende positie gedwongen. Oz viel half van haar hoofd af en hield zich nog net vast. "Wat doe jij hier dan?" Reageerde ze licht verhit, "op weg naar de Cyllage Gym?" Ze probeerde zo rustig mogelijk te blijven zitten, al kon ze wel door de grond zakken op het moment.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 12:23 am

Taking this to the grave

Het meisje merkte op dat babies altijd babies zouden zijn en hij zuchtte. “En dan te bedenken dat ik twee van die kinderen heb,” zuchtte hij. Ja, naast de Squirtle had hij ook nog een Shinxwelpje. Gelukkig was dat ding bang voor alles en iedereen, tenzij het kleiner was dan zij. Want, oh god, als het kleiner was had ze ineens een grote bek. Helaas voor haar was er niet veel kleiner, behalve die ene Flabébé die ze toen tegen waren gekomen. Die was dan ook half in de Shinxbek gekomen en dat had heel wat chaos veroorzaakt. Het arme ding.
Het meisje zei dat even uitrusten moest kunnen en hij hief één wenkbrauw op. Ja, sure. Uitrusten.
Toen zijn Charizard haar naderde, leek ze alles behalve op haar gemak te zijn. Dit was het moment waarop de situatie zijn interesse helemaal opwekte. Oh, was ze misschien… bang? Voor Tyrion? Oh, dat kon vrij leuk uitpakken…
Toen hem werd gevraagd of hij op weg was naar de Cyllage Gym, zette hij een grijns op zijn kop. “Ik was er wat onvoorbereid naar binnen gegaan,” sprak hij, zonder enige schaamte. Wat een held. “Dus nu was ik bezig mijn Squirtle te trainen tegen het rotstype, aangezien mijn andere Pokémon er niets tegen kunnen beginnen,” gaf hij toen toe.
Opnieuw sierde een grijns zijn gezicht, waarna hij naar de blondine toeliep en haar met een glimlachje aankeek. “Je bent toch niet bang voor Tyrion?” vroeg hij liefjes. “Kijk dan hoe lief hij is… Hij wil alleen maar een knuffel.”

257 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 12:31 am

wake me up when it's all over

De jongen leek laconiek te zijn over de situatie met zijn gym. "Dus je hebt verloren van de rots gym?" Vroeg Lilium, op een licht verraste toon, maar ze moest toegeven dat ze het niet perse vervelend voor hem vond dat hij verloren had. Als je iemand niet zo mocht.. Tja, dan gunde je het ze niet meer echt. Ze maakte wel een mentale notitie om dus goed door te trainen voor de gym, want waarschijnlijk was het team van de oudere jongen niet mis. Die Scizor was sowieso al een beste toen ze hem de laatste keer had gezien.
Maar het volgende gespreksonderwerp liet elk vermaak wat ze nog voelde wegvloeien als water in woestijnzand. De jongen kwam weer dichterbij en zijn glimlach werd alleen maar breder. Ze balde haar handen tot vuisten. De Charizard een knuffel? Absoluut niet. "Hou hem uit mijn buurt," reageerde ze, haar toon fel maar toch wel ietwat afgeknepen. Ze leunde nog iets verder weg en klemde haar kiezen op elkaar, gespannen. De jongen moest nu niet veel verder gaan, want dan kon hij het echt krijgen. Ook Alyss begon lichtjes te grommen en legde haar oren plat, haar rode ogen vernauwd naar de groenogige trainer.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 1:05 am

Taking this to the grave

Ze vroeg of hij verloren had en hij knikte rustig. “Uhu, al evolueerde Charmeleon wel in Charizard,” zei hij met een glimlach. Ja, dat was positief! “Aerodactyls maken helaas ook niet zoveel tegen een rotstype en ook een Scizor heeft maar weinig te vertellen, dus nu gaan we het anders proberen,” grijnsde hij toen. Nee, aan kracht had het niet gelegen. Zijn Charizard was sterker. Als hij het voordeel had gehad, was het hopelijk heel anders afgelopen.
Het meisje reageerde dat hij hem uit zijn buurt moest houden, met een felle maar afgeknepen stem. Een grinnik kwam uit de mond van Aiden, waarna hij zachtjes lachte. Het gegrom van de shiny Pokémon negeerde hij, aangezien hij niet van plan was iets heel raars uit te vreten. Hij zat er niet zo op te wachten geflambeerd te worden, namelijk.
“Oké, omdat je het zo lief vraagt,” zei hij, duidelijk moeite hebben zijn pret te verbergen. Hij pakte de Pokéball van zijn Charizard. “Sorry, jongen. Je jaagt haar de stuipen op ’t lijf,” sprak hij tegen zijn Charizard, wie een treurig gezicht opzette en opgezogen werd door een rode straal, waardoor het wat donkerder werd aangezien zijn vuur de grot niet meer oplichtte.
“Och, krijg ik dan wel een knuffel?” vroeg hij, zwaar geamuseerd. Gelukkig stond hij buiten handbereik, want hij had het idee dat ze niet zo van de grapjes gediend was.

231 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 1:16 am

wake me up when it's all over

De stenen van de rotswand prikten in haar rug toen ze nog iets verder naar achter ging zitten, weg bij de idioot die voor haar stond. Het was zacht uitgedrukt om te zeggen dat ze hem totaal niet vertrouwde met zijn grijnsjes en lieflijke tonen. Zijzelf amuseerde zich een stuk minder in zijn aanwezigheid en ze omklemde het handvat van haar zaklamp nog wat meer. Maar tot haar eigen opluchting verdween de Charizard al snel genoeg en was het zwakke licht van haar zaklamp de enige bron van licht in de tunnel. Een opgeluchte maar zachte zucht ontglipte haar. Ondanks dat het nu duisterder was, was dit toch wel een grove verbetering van de situatie. Totdat de jongen zijn opmerking maakte of hij dan wel een knuffel kreeg. "Nee!" Bracht ze uit. Lilium verschoot van schrik en haar zaklamp glipte uit haar vingers. Met een pets viel het voorwerp op de grond en werd het licht gedoofd. Ze voelde haar hart kloppen in haar keel van schrik. Oh nee... Nu was alles donker... Ze klemde een pluk vacht van haar Ninetales tussen haar vingers, angstig houvast zoekend.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 1:36 am

Taking this to the grave

Nadat hij zijn Charizard terug had laten keren, had hij grappend gevraagd of hij dan misschien wel een knuffel mocht. Natuurlijk was dit totaal niet serieus bedoeld. Al was het meisje niet lelijk, was ze meer een soort… Vermaak geworden? Ze was echt zo’n klein meisje wat net wat te pestbaar was, waardoor hij heel wat meer amusement zag in de momenten dan zij.
Helaas reageerde ze deze keer wel wat heftiger dan hij verwachtte. De ‘nee!’ had hij zien aankomen, maar dat ze de zaklamp liet vallen, deed hem even zuchten. Het ding viel – net als die van hem eerder deze dag – met een kets op de grond en deed het niet meer. Aangezien het enorm donker was, zonder ook maar een enkel teken van licht, zag hij niets meer.
“Nou, dat ging goed,” merkte hij met een grijnsje op, al was dit natuurlijk niet zichtbaar. Met zijn rug leunde hij tegen de muur, spelend met de Pokéball van zijn Charizard. “Als je het héél lief vraagt wil Tyrion misschien wel voor licht zorgen,” glimlachte hij haar toen toe. Tjah… Echt anders konden ze niet, toch? Aangezien zijn Shinx geen flash kon, hadden ze vrij weinig andere opties en om nou op gevoel te gaan lopen, was absoluut geen goed idee.

212 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 1:43 am

wake me up when it's all over

Het was vreemd dat het zo stik donker was. Het was net alsof je je ogen dicht had, behalve dat ze open waren. Ze hoorde Aiden bewegen en probeerde van de zachte geluiden op te maken waar de jongen zich heen bewoog. Oz bewoog ongemakkelijk op haar hoofd, zachte geluidjes makend. De Vivillon was duidelijk ook niet blij met het donker en Lilium besloot hem dus maar terug te roepen. De rode straal verlichtte de grot eventjes en ze keek eventjes op naar waar Aiden stond. Wist ze dat ook weer. Hierna haakte ze haar vingers weer in de pels van haar Ninetales, zich nog steeds zeer ongemakkelijk voelend bij de situatie.
En Aiden maakte dit absoluut niet veel beter. Ze knarste haar tanden eventjes over elkaar toen de jongen voorstelde dat Tyrion wel voor licht wilde zorgen, mits ze het heel erg lief zou vragen. Wat?! "Bekijk het," gromde ze de jongen toe, haar neus iets optrekkend. Dat het een Charizard was, was één ding. Maar smeken? Alsjeblieft niet zeg. Dan zou ze die gast nog liever een knuffel geven en dat moest toch wel iets zeggen op dit moment.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 1:56 am

Taking this to the grave

Even werd de ruimte opgelicht door een rode straal, wat van een Pokéball afkomstig leek. Aiden sloot zijn ogen gerust terwijl hij tegen de muur aan leunde, geen enkele angst voelend bij deze situatie. Immers had hij een Aerodactyl, Scizor en Charizard op zak. De eerste Zubat die dacht grappig te zijn zou toch echt wel in drie stukken op de grond liggen.
Hij had haar gezegd dat, als ze het lief vroeg, hij Tyrion wel voor licht zou willen laten zorgen. Helaas was ze enorm eigenwijs en gromde ze hem een ‘bekijk het’ toe, waardoor hij zacht lachte. “Natuurlijk, mevrouw,” glimlachte hij, waarna hij zich op de grond liet zakken. Met een plofje kwam hij neer op de grond, zijn hoofd leunend tegen de rotswand.
“Als je je bedenkt, zeg je het maar. Immers weet je maar nooit wat aan komt kruipen in het donker,” glimlachte hij rustig, zijn ogen gesloten aangezien er toch niets te zien was als hij ze open hield. Oh, ja. Hij pestte haar graag. Heel graag, zelfs. En aangezien hij het donker zelf totaal niet eng vond, zou hij wachten tot ze zou knappen, wachten tot ze d’r trots aan de kant zou zetten en hem om hulp zou vragen. Immers was het geen enkele moeite om zijn Charizard eruit te laten.

218 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 2:06 am

wake me up when it's all over

De lach van de jongen echode tegen de wanden en Lilium greep Alyss vacht nog wat steviger beet, waarop de Ninetales nog een keer gromde. Lichte vonken gloeiden terwijl ze uit haar bek kwamen. Wacht eens... De jongen maakte een opmerking die haar nog ongemakkelijker maakte. "Oh haha.. Ben je niet hilarisch," mompelde ze tegen de jongen. "Die kraag rond je nek zou goed branden als je het aan mij vraagt." Oké, genoeg. Ze rommelde in haar tas, sjorde haar town map eruit en keek naar haar Ninetales. "Flamethrower Alyss," zei ze met een hint van spijt in haar stem. Al snel genoeg begon de kartonnen kaart te ontvlammen en met een prettig licht te branden. Ze zou wel weer een nieuwe kaart kopen... Meteen greep Lilium naar haar zaklamp, nu ze deze weer kon spotten, en begon er bijna wanhopig mee te prutsen. Misschien, heel misschien.. kon ze het weer leven inblazen. Alles liever dan dat die Charizard weer goedendag kwam zeggen. Die lol gunde ze die Aiden niet.

notes notes notes notes

robb stark

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 2:13 am

Taking this to the grave

‘Oh haha… Ben je niet hilarisch,’ werd er gemompeld, waarna het meisje zei dat die kraag rond zijn nek goed zou branden. Hij grinnikte even. “Och, inderdaad,” merkte hij op. “Ik ben zo leuk,” vervolgde hij, nog altijd met die plagerige, grappende ondertoon. Oh, wat vond hij dit amuserend zeg. Dit was veel beter dan de tv.
Toen de Ninetales werd bevolen een flamethrower te doen, wierp hij zijn blik op het meisje. Toen ze haar kaart in de fik zette, moest hij moeite doen om prettraantjes weg te houden. “Hoe lang denk je dat dat stand houdt?” lachte hij, waarna hij zag hoe ze met haar zaklamp begon te spelen. Met een snelle beweging stond hij op en haalde hij het ding uit haar handen en keek hij ernaar met een fronsje. “Volgens mij… Is die gewoon kapot,” sprak hij, waarna hij het ding terug in haar handen legde en weer neerzat waar hij eerder zat. “Tyrion doet je niets, alles wat je hoeft te doen is vragen en dan hebben we veel beter vuur,” zuchtte hij, al was duidelijk dat hij zijn lachen inhield. Met een fronsje pakte hij zijn kapotte zaklamp uit zijn tas en sloeg hij er een paar keer op, waardoor deze aanschoot. Voor nog minder dan een seconde, want toen gaf hij het weer op.
“Deze is ook stuk,” merkte hij op. Man, wat intelligent.

231 words | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Onderwerp: Re: The Light at the end do aug 14, 2014 2:20 am

wake me up when it's all over

Verbeten keek Lilium haar haar zaklamp die alweer steeds donkerder werd, totdat het licht van haar provisorische vuurtje helemaal verdween en daarmee haar kans om haar zaklamp te fiksen. De veel te bijdehante opmerkingen van het lieftallige figuur naast haar hielpen ook absoluut niet. Koppig bleef ze voor zich uit staren. Ze weigerde te vragen aan hem om die Charizard eruit te laten. Geen haar op haar hoofd die het zelfs ook maar overwoog. "Pfuh." Bracht ze dus ook alleen maar uit op geërgerde toon toen hij zei dat ze het alleen maar hoefde te vragen. Eventjes schrok ze op toen licht de tunnel vulde, al was het maar voor een seconde. De jongen merkte op dat zijn zaklamp ook stuk was. "Nee, goh, zou je denken?" Bromde ze binnensmonds. Hierna hief ze zich overeind en zette ze haar hand voorzichtig tegen de wand. "Ik ga wel alleen lopen." merkte ze op, ietwat ijzig van toon. Ze wilde geen seconde langer met deze complexe oelewapper in een grot vast zitten. Haar hart bonsde in haar keel en de duisternis verstikte haar voor haar gevoel. Schuifelend zette ze een paar pasjes, tot een Zubat over haar hoofd heen scheerde. Geschrokken maakte ze een geluid en dook ze eventjes ineen, waarna Alyss de vleermuis feilloos roosterde.

notes notes notes notes

robb stark

Gesponsorde inhoud

» No light, no light {Aiden}
» Light 'em up!
» Lost in the light
» After the light died
» Light the world up