Everybody wants to be like me. The villain is the one that you came to see. Sick of all the good guys savin' the day, because the villain is
G E N E R A L
First name :: Aiden
Middle names :: --
Last name :: Stark
Also known as :: Aids
Date of birth :: January 5th
Place of birth :: Lavender Town
Region of birth :: Kanto
Sex :: Male ♂
Eyecolor :: Green
(Natural) Haircolor :: Red
Height :: 1.79m
Other :: --
Trainertype :: Trainer
Started traveling :: 2014
Favorite type :: Fire & Steel
Favorite pokémon :: Charizard
Least favorite type :: Grass
Least favorite pokémon :: Parasect
P A S T
» KANTO
Wonende met een moeder die niets anders leek te doen dan alcohol consumeren, leerde de roodharige jongen al snel voor zichzelf zorgen. Hij voelde mee met zijn moeder, de vrouw die alsmaar huilde en elke maand een nieuwe vriend over de vloer had. Ze bezochten het ziekenhuis veel te vaak en het jonge jochie zat dan aan de deur, zachtjes huilend terwijl hij de dokters hoorde zeggen hoe zijn moeder zichzelf zeer deed, hoe zijn moeder een monster was dat niet voor een kind zou mogen zorgen.
Maar, terwijl de jaren vorderden, ging de jongen er steeds minder om geven. Hij lag geen nachten meer wakker om het hartverscheurende gehuil wat door de gang klonk, schrok er niet meer van als ze naar hem uithaalde. Ze deed hem niet veel meer, hij was eraan gewend. Hij begon een muur om zich heen te bouwen. Enkele keren wist de vrouw er nog doorheen te breken, maar de muur werd steeds sterker en bij ieder die er toch doorheen leek te komen, verstevigde hij de wanden. Sociale interacties maakten hem oncomfortabel en niet langer deed hij de moeite om mee te leven met de gevoelens van anderen. Het maakte hem gewoon niet meer uit.
Toen de vrouw geen aandacht meer kreeg, veranderde het verdriet eens in de zoveel tijd in agressie. Al deden haar klappen mentaal meer pijn dan fysiek, ging het af en toe iets te hard. Zo was het ook de keer nadat ze haar vriend had betrapt op vreemd gaan, dat de roodharige jongen dit te verduren kreeg. Zodra hij zijn moeder misselijkmakend noemde, eindigde de volle alcoholfles op zijn schouder. Het ding spatte uiteen en de glasscherven doorboorden zijn huid.
Hij bracht enige tijd door in het ziekenhuis, maar zodra hij terug kwam leek er niets veranderd. De agressie van de vrouw werd enkel erger en ze ging steeds aan zwaardere drank, deed niets anders meer dan drinken, tot ze de drugs ontdekte.
Op zijn twaalfde overleed ze aan een overdosis.
Hij verhuisde naar zijn vader. De man forceerde zich terug in zijn leven, aangezien Aiden destijds nog veel te jong was om op zichzelf te mogen wonen. Hij werd verplicht bij hem te wonen en had hier niets over te vertellen, aangezien er geen andere familie was om voor hem te zorgen. Aiden had zijn vooroordelen echter al klaar en de kans dat hij deze zou laten vallen, was miniem. De klappen die hij ontving als hij niet luisterde, maakten dit dan ook niet veel beter. Echter was Aiden daaraan gewend, hij wist niet dat het ergens anders niet zo ging.
Drie jaar ging voorbij en
mijn broer en ik vonden de nieuwe Avatar zijn vader probeerde een band met hem te scheppen. Hij zat destijds elke dag opgesloten op zijn kamer en sloop er ‘s nachts enkel vandoor om te gaan naar de vrienden die hij had ontmoet. Het waren niet de beste types om mee om te gaan. Dieven, zij die hun school nooit hadden afgemaakt en ga zo maar door. Hij kende ze dan ook via zijn vader, kinderen van leden van Team Rocket. En toch voelde Aiden zich daar meer thuis dan hij in zijn eigen huis deed. Om dit afstandelijke gedrag te stoppen, besloot zijn vader hem mee te vragen om een Pokémon te halen. Het was de eerste keer dat Aiden besloot met de man mee te gaan. Niet omdat hij om hem gaf, maar hij had altijd al zijn eigen Pokémon gewild.
Eenmaal aangekomen in het lab, werd hem een langdurig verhaal verteld door de Professor die de starterpokémon uitdeelde aan trainers zoals hij. “
Ik weet het al,” klonk Aiden’s stem, terwijl zijn blik strak gericht stond op de Pokéball waar zijn interesse bij lag. De andere twee Pokéballs hadden dit minder. Nee, hij wist precies welke hij wilde hebben. “
Ik wil Charmander,” zei hij, terwijl hij de Pokéball oppakte. Het was zijn allereerste Pokémon, zijn allereerste. Tyrion, noemde hij hem.
Helaas waren de frustraties nog te veel voor de jongen en uitte hij deze in zijn trainingen, waar hij al zijn agressie kwijt leek te kunnen. Zijn Pokémon was nooit een vriend geworden, werd gezien als een gebruiksmiddel. Hij gaf er niet om en liet de Pokémon vechten, eeuwig door vechten. De Charmander stopte te verliezen en versloeg een Growlithe, welke de jonge trainer ving. Zijn allereerste Pokémon! Helaas stelde de Pokémon teleur en wist hij hem te ruilen voor een Scyther, welke na de ruil evolueerde in een Scizor. De Scizor was sterk en had een duidelijke overhand over de Charmander. Hij was sterker, wijzer. Aiden had een nieuwe favoriet.
Aiden had het altijd geweten, maar had er nooit aandacht aan besteed. Tot hij oud genoeg was om er echt over te horen. Hij begon interesse te tonen in zijn vader, de man die toch wel intimiderend over kon komen. Hij had echter nooit verwacht dat de man van hem zou stelen, tot hij zijn balls kwijt was. Hij zocht en zocht, tot hij zich herinnerde waar het hoofdkwartier was. Immers was hij enkele keren meegegaan, hij wist waar het was.
Eenmaal daar aangekomen zag hij hem staan. Zijn vader, met voor zijn neus een Charmander en Scizor. Hij gebruikte de twee Pokémon om een jong meisje te bedreigen en ervoor te zorgen dat zij haar Bulbasaur op zou geven. Hij wilde zijn Pokémon gebruiken om haar Bulbasaur te stelen. Aiden twijfelde voor geen moment en zei: “
Tyrion, Scratch. Garrett, Bullet punch.” De Pokémon gehoorzaamden zonder enig probleem en sloegen de man tegen de grond.
“
Het is genoeg geweest,” waren de woorden die uit de mond van de roodharige jongen kwamen, voor hij zijn Pokéballs terugpakte en de man voor even dodelijk aankeek, voor hij zich richting het meisje draaide. “
Het spijt me, jongedame,” glimlachte hij naar het meisje, wie hij een jaar of zestien schatte. Met tranen in haar ogen rende ze weg, nadat ze haar Bulbasaur had laten terugkeren in haar Pokéball.
De jongen wierp nog één laatste blik op zijn vader, voor hij thuis het geld pakte wat hij kon vinden en een enkele reis naar de eerste de beste regio wist te regelen. Hij was er klaar mee.
P O K É M O N
 | Tyrion (Charmander)
Lv.15 (potential: 1) |
 | Garrett (Scizor)
Lv.19 (potential: 1) |
