Breeder Show
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 Breeder Show

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Sara Sweets
Momerator
Sara Sweets
Punten : 497
Gender : Female ♀
Age : 23 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Braixen
https://pokemon-journey.actieforum.com/t525-sara-sweets https://pokemon-journey.actieforum.com/t527-sara-s-pokedex#7230

Breeder Show Empty
BerichtOnderwerp: Breeder Show   Breeder Show Emptywo nov 14, 2018 1:36 pm


POWER SHOW

BREEDER SHOW


Breeders, trainers en coördinators, welkom bij de Breeder Show van Shalour City! Dit is je kans om een titel naar binnen te halen, want wie weet wint jouw Pokémon wel de eerste plaats in de power categorie!

De deelnemers ontvangen bij binnenkomst een nummer dat wordt aangekondigd door de ringmeester. In de ring staan tien Double Team-kopieën klaar waarop je Pokémon zijn of haar beste aanvallen mag demonstreren. Vervolgens wordt iedere Pokémon individueel gekeurd door een keurmeester, die kijkt naar de gezondheid en kracht van de deelnemers. Aan het eind wordt aangekondigd welke Pokémon het beste uit de keuring kwam en deze wint de titel.

Iedereen mag deelnemen. In je post noteer je de volgende gegevens:

Code:
Deelnemer:
Naam Pokémon:
Soort Pokémon:
Geslacht:
Stamboom: vader x moeder - Naam Fokkerij

Je omschrijft hoe je karakter aan de show deelneemt. Je mag de opmaak ervan zelf bepalen. Je post en de deelnemende Pokémon worden beoordeeld door een teamlid en uiteindelijk wordt er een winnaar gekozen. De breeder show blijft open tot 12 december. Let op! Alleen Pokémon die uit een fokkerij of daycare komen, mogen meedoen.

Moge de krachtigste winnen!
Terug naar boven Ga naar beneden
Alex Beaumont
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1235-alexandra-alex-beaumont https://pokemon-journey.actieforum.com/t1236-alex-pokedex

Breeder Show Empty
BerichtOnderwerp: Re: Breeder Show   Breeder Show Emptywo nov 28, 2018 9:49 pm

OOC: De show begint in de tweede helft van de post.
Deelnemer: Alex Beaumont
Naam Pokémon: Ophelia
Soort Pokémon: Shiny Squirtle
Geslacht:
Stamboom: Alex' Cygnus (Shiny Rhyhorn) x Alex' Aquarius (Squirtle) - Hatchlings

De opmerking lag op het puntje van haar tong voor ze met succes de mond werd gesnoerd. Haar wenkbrauwen zakten omlaag en haar mond vormde zich tot een dun streepje. Altijd hetzelfde riedeltje. Ze verwachtte een stroom aan woorden, maar toen haar vader zijn mond opentrok, rinkelde een irritant gepiep in haar oren. Was dat echt zijn stem? Was dat wat hij te zeggen had?

Het beeld van haar vader vaagde langzaam maar zeker uit. Daar waar hij ooit had gestaan was nu alleen nog maar zwarte vergetelheid te zien. Alex kreunde zacht, haar eigen volume niet hoog genoeg om het gepiep te overtreffen. Het kostte haar nog zo’n vijf tellen voor ze het herkende als het geluid van haar wekker. Haar rechterhand verscheen onder de deken uit en streek langs het kleine apparaatje. De eerste drie knopjes werden grotendeels genegeerd, voordat de vierde werd ingedrukt. Het gepiep stopte abrupt.

Alex ademde diep via haar neus in en zuchtte het via haar mond weer uit. Ze voelde haar ogen, zelfs zonder ze te openen, branden; en elk deel van haar lichaam smeekte haar om nog wat langer in bed te blijven liggen. Als ze niet beter wist, dan voelde ze zelfs een ketting om haarzelf en haar bed gewikkeld. Met een tweede kreun draaide ze zich om en trok de deken wat meer over haar schouders. Wat had ze nou voor belangrijks te doen? Ze herinnerde zich dat ze de avond hiervoor nog had liggen piekeren over de show van vandaag. Was die echt belangrijk? Ze kon altijd naar de volgende gaan.

Slaap overmeesterde haar niet meer. Met haar rug naar de wekker gedraaid was het onduidelijk hoe lang ze bleef liggen, maar het brandende gevoel in haar ogen was alweer weg voor ze zich opnieuw genesteld had. Alex was het gewend. Zodra haar eerste wekker ging, was er geen ontkomen aan ontwaking meer. Het maakte niet uit hoeveel uurtjes slaap ze echt had gevat, haar lichaam leek haar altijd op dit tijdstip te willen pesten. Net als talloze andere keren overwoog ze om alsnog te blijven liggen. De wereld had haar toch niet hard nodig. Wat maakte een dagje langer in bed nou uit? Het was niet alsof er iemand echt op haar zat te wachten.

Zacht gesnuif was voor de goede luisteraars te horen. Alex was te druk met haar eigen gedachten bezig om het op te merken. Een luidere snuif volgde en het geluid van geschraap was niet meer te missen. Ze werd terug ter aarde getrokken. In eerste instantie dacht ze dat het een vreemde was – dat er iemand had ingebroken en haar slaapkamer in probeerde te komen. Alex kneep dan ook haar ogen dicht toen een harde klik de ruimte vulde en een zachte bonk aangaf dat er iemand naar binnen kwam. Ritmisch getrippel nam in volume toe en voor ze het wist werd er een koude, natte neus in haar nek geduwd. Alex slaakte een verrast gilletje, sloeg meteen haar hand voor haar mond en luisterde aandachtig naar andere geluiden.

Die kwamen niet. Wat er wel kwam, was een lange tong over de zijkant van haar gezicht. Dat was de enige info die Alex nodig had. Het was geen inbreker. Het was… “Sagittarius!” Met haar hand probeerde ze zijn behaarde snoet van haar weg te duwen, maar ze deed er inmiddels haar best niet meer voor. Hij was sterker dan zij – en bovendien was het hun ochtendritueel geworden. Op slechte dagen, in ieder geval. Alex opende haar grijze ogen en draaide zich loom op haar andere zij. Daar stond haar pluizige vriend haar vrolijk kwispelend aan te gapen. “Je hebt een koude neus, dat weet je,” mompelde ze. Echt aanstalten om zichzelf overeind te duwen maakte ze niet.

Sagittarius hield zijn kop schuin en zijn staart verloor kort het enthousiasme dat het net had. Dat keerde in volle teugen terug toen hij zag dat Alex roerloos bleef liggen. Met zijn voorpoten sprong hij op haar tweepersoonsbed, om haar deken in een grote hap tussen zijn tanden vast te grijpen. Hij duwde zich van het bed af en paradeerde met haar deken door de slaapkamer. “Sagittarius,” zei ze nog eens, haar toon strenger dan net. “Het is koud.” Ze hees zichzelf omhoog, met haar rug tegen het hoofdeinde en haar knieën dicht tegen haar bovenlijf gedrukt. Een van haar armen wikkelden zich automatisch om haar benen, terwijl de ander in de richting van haar Arcanine werd geheven. “Geef het terug.” Sagittarius’ staart verbrak zijn eigen snelheidsrecord. Hij zakte door zijn voorpoten en keek met een speelse blik naar zijn trainer. Die schudde fronsend met haar hoofd. Tot haar ergernis zag hij dat als een teken; niet om de deken netjes terug te brengen, maar om de kamer uit te sprinten. Nog geen seconde later hoorde ze een hoop gestommel.

Alex wreef over haar gezicht, proberend het kleine beetje achtergebleven slaap weg te werken. Daarna gooide ze haar benen over de rand van het bed en werkte zichzelf moeizaam overeind. Ze was dol op Sagittarius en de meeste van zijn fratsen, maar soms wilde ze dat hij het beter doorhad wanneer ze ergens geen zin in had. Haar blik viel op haar ochtendjas, voor ze die toch maar op zijn haak liet hangen. Sloffend ging ze haar Arcanine achterna.

Sagittarius lag languit over de vloer, het tweepersoonsdekbed half over hem heen en half onder hem. Hoe hij de verdraaiingen voor elkaar had gekregen was Alex een raadsel. Ze legde haar hand tegen de zijkant haar hoofd. “Wat moet ik toch met jou?”

------------------------

Hij speelde het bijna elke keer klaar. Alex had vanochtend nooit durven gokken dat ze in de middag fris en fruitig bij de show zou verschijnen, maar daar was ze dan. Haar trouwe viervoeter stond, zoals vaker, aan haar zijde. Zijn tong hing scheef uit zijn bek en hij had moeite om zijn aandacht op een persoon te leggen. Hoe kon dat ook als er zoveel verschillende figuren langs liepen?

Aan zijn voeten zat een jong schildpadje. Haar groene schild en bleke huid trok de nodige aandacht, maar de meeste fokkers behielden hun afstand. Er waren immers veel zenuwen in de ruimte aanwezig. Alex schoof haar voeten zachtjes heen en weer om maar iets te doen te hebben. Hun nummer lag erg hoog, maar omdat ze al vrij vroeg aanwezig moesten zijn, was het voor haar voorlopig afwachten. Misschien had ze een boek mee moeten nemen. Dat had haar wat meer kunnen afleiden.

Af en toe gleed haar blik door de ruimte. Ze wist niet zozeer wat ze precies verwachtte; erg veel fokkers kende ze niet, maar er was er altijd eentje die er voor haar uitsprong. Die sprong er voor meerderen wel uit, eigenlijk. Voor Alex had het een andere rede. Het meisje had een bepaald soort air over zich dat haar altijd op haar gemak wist te stellen. Alsof dit niet het einde van de wereld ging zijn, zelfs als het een afgang werd. Helaas voor Alex had ze de blondine nog niet gezien – en ze vroeg zich af of daar wel verandering in ging komen. Waarom zou Penny überhaupt naar haar toe komen als ze er wel was? Die had wel wat beters te doen. Voorbereiding, bijvoorbeeld.

Nog drie nummers voor haar.

Nog twee nummers.

Nog een.

Alex wist niet of het echt zenuwslopend lang duurde voordat de persoon voor haar klaar was, of dat ze zichzelf gewoon voor de gek hield. Wat het ook was, het hielp haar niet. Tegen de tijd dat haar nummer werd omgeroepen en ze overeind kwam, voelde alles in haar lichaam stijf aan. Ze plantte Ophelia op de rug van haar Arcanine en schuifelde samen met hem naar het podium waar de kopieën al klaar stonden.

De ringmeester, wie al in de ring te vinden was, wuifde haar naar zich toe. Toen hij zowel Sagittarius als Ophelia zag, hield hij zijn hand naar haar op. “Er mag maar een pokémon de ring in,” vertelde hij haar, een verwarde ondertoon in zijn stem te horen. Alex knikte naar hem. “Weet ik,” reageerde ze. Ze vermeed zijn blik zo goed als ze kon. “Sagittarius blijft hier ook wachten.” Na dat gezegd te hebben, tilde ze Ophelia van zijn rug en liep ze met de kleine Squirtle de ring in. Het arme diertje wist niet waar ze moest kijken. Ze stapte wankelend achteruit en viel pardoes tegen Alex’ voeten aan. Die knielde bij het schildpadje neer en zette haar weer op haar beentjes. “Rustig maar, ze zijn niet echt,” fluisterde Alex haar toe. “Doe maar wat we geoefend hebben, oké? Ik blijf bij je, en Sagittarius is er ook nog.” Ophelia aarzelde, maar draaide zich dan toch volledig naar de klonen om. Geen van beide wilden hier al te lang op blijven hangen. “Rapid Spin en dan Water Spout.” Ophelia sprong al tollend de lucht in en trok zich terug in haar schuld. Nog voor ze een van de kopieën wist te bereiken, verscheen er uit elk gat van haar schild een krachtige waterstraal. Vier van de tien klonen werden met succes geraakt.

“Aqua Jet.” De waterstralen verdwenen en Ophelia’s hoofd en pootjes kwamen weer tevoorschijn. Ze hield haar voorpootjes dicht tegen haar schuld gedrukt, terwijl haar achterpootjes zich met de wind mee lieten voeren. Vlak voordat ze de grond zou raken werd ze omringd door water en schoot ze in tegenovergestelde richting weg. Eenmaal in de lucht koos ze haar volgend slachtoffer uit. Met hoge snelheid knalde ze tegen de kopie op en landde ze netjes op alle vier haar poten. “Goed zo Ophelia,” complimenteerde Alex haar Squirtle. De glimlach op haar gezicht reikte net niet haar ogen, maar ze meende het wel. “Dragon Pulse.” Ophelia duwde zich met haar voorpoten overeind en draaide een kwartslag om de volgende kloon recht aan te kijken. Ze opende haar bek, waar een kleine, groene bal van energie begon te vormen. Het werd steeds groter, totdat het als dikke straal op de vijand werd afgevuurd.

Alex had niet verwacht dat het zo’n krachtige aanval zou zijn. De kopie die in de buurt van de ander had gestaan, werd eveneens verzwolgen. Ze kreeg even geen woord over haar lippen, maar Ophelia nam gelukkig het touw zelf al in handen. Een helderblauwe bol vormde zich tussen haar gebogen voorpootjes. Hoewel ze Aura Sphere nog niet zo goed onder de knie had, gooide ze de kleine bal met weinig moeite naar de achtste kloon op het veld. Een mini-explosie volgde, waarna stof van de grond werd opgewaaid en de overige twee kopieën minder goed zichtbaar waren.

Daar had Alex wel een oplossing voor. “Muddy Water,” droeg ze op. Ophelia sprong naar achteren. Dik, bruin water vormde zich in een cirkel om haar heen; dat langzaam maar zeker meer oppervlakte om haar heen opnam. Uiteindelijk werkte Ophelia het modderige water de lucht in en wist met behulp van een vloedgolf de laatste twee tegenstanders uit te schakelen.

Het eens zo schone podium had een hele hoop bruine vlekken erbij gekregen. Alex’ mondhoeken dropen omlaag en ze wreef ongemakkelijk over haar achterhoofd. Oeps?

De ringmeester scheen er geen oog voor te hebben. Hij wenkte Alex en Ophelia met zich mee de ring uit, naar het tafeltje waar een jurylid druk aan zat te schrijven. Ze slikte, haast luidkeels, waarop Sagittarius zijn gezicht tegen haar bovenarm duwde. De handeling bracht haar lang genoeg uit haar stroom aan gedachten om Ophelia van de grond te tillen en op de tafel neer te zetten. Het jurylid, een jonge vrouw die niet veel ouder dan haar oogde, schonk haar kleine Squirtle meteen een vriendelijke glimlach. “Hallo daar kleine,” begroette ze. Ophelia waggelde met een vrolijk geluidje op de jongedame af. “Ik moet heel even vervelend zijn hoor.” Terwijl de vrouw aandachtig aan Ophelia’s lichaam zat, vertelde ze precies wat ze aan het doen was. Of dat tegen de Squirtle of Alex was, was onduidelijk, maar Alex waardeerde het enorm.

Er werden steekwoorden opgeschreven. Alex keek toe hoe de vrouw haastig wat woorden neerpende, maar het was voor haar, op deze positie, niet goed leesbaar. “Shiny starters zijn erg zeldzaam,” merkte de vrouw op. Grijze ogen vingen heldergroen. Een korte tel daarna zagen ze vloer. “Dat klopt,” reageerde Alex zacht, proberend de warmte niet naar haar hoofd te laten stijgen. Ze faalde enorm. “Ze ziet er kerngezond uit en als ik die aanvallen mag geloven, dan heeft ze erg veel kracht in zich.” Haar mondhoeken trokken op en ze knikte voorzichtig, maar de grond bleef een stuk veiliger om naar te kijken. “Ik heb genoeg gezien,” ging de vrouw ongestoord verder. “Je mag haar weer meenemen hoor. En geef haar maar wat lekkers, ze is zo braaf geweest.” Ze hoefde het niet aan te durven om het jurylid aan te kijken, haar glimlach was in haar toon te horen. “Dankuwel,” mompelde Alex vlug, voor ze Ophelia van de tafel plukte en haar weer op de rug van Sagittarius plantte. Nadat ze op haar hielen was gedraaid en een paar stappen weg had gezet, hoorde ze nog een warme “succes”.

Het kostte Alex veel moeite om haar gezicht niet in haar jack te verstoppen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Free
Member
Penelope Free
Punten : 245
Gender : Female ♀
Age : 18
Type : Breeder
Regions : Kalos
Icon : Ninetales
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4707-penelope-free https://pokemon-journey.actieforum.com/t4708-penny-s-dex

Breeder Show Empty
BerichtOnderwerp: Re: Breeder Show   Breeder Show Emptywo dec 12, 2018 10:24 pm

But we go where we want to.

Deelnemer: Penelope Free
Naam Pokémon: Sören
Soort Pokémon: Shiny Riolu
Geslacht: mannelijk
Stamboom: Molokai x Dahlia - Future Hearts

Het voelde alsof ze een gladiator arena voor kakkers betrad. Publiek had zich in een cirkel om het kleine podium verzameld. De enige met een oprijbaan in plaats van een trap. Penny was zich er niet van bewust dat ze het uitzonderingsplatform toegewezen had gekregen. Dat was misschien maar beter ook, anders had ze haar onvrede waarschijnlijk een stem gegeven.

Nu kon ze haar focus volledig bij de show en haar optreden leggen en dat was nodig ook. Sören was er namelijk zo een die een speciale behandeling nodig had en als je dat niet goed deed, dan stopte hij per direct. De hele show moest kloppen. Vandaar dat toen het tweetal het podium betrad ze allebei een stoere zonnebril droegen en de Riolu was gekleed in ‘s werelds kleinste kogelvrije vest. Vurig hoopte Penny dat iemand het met een slowmotion camera aan het filmen was zodat ze het later op de beste manier mogelijk terug konden kijken. Ze kon horen dat er op zijn minst iets van een indruk werd achtergelaten en dat bracht meteen een glimlach op haar gezicht. Ze zou niet alleen lol hebben vandaag, maar maakte ook nog eens een grote kans om te winnen!

Zodra het tweetal plaats had genomen op het midden, klonk de welbekende stem van de ringmeester. “Sören en Penelope Free van Future Hearts!” Nieuwsgierig keek de jonge Riolu om zich heen, afgeleid door het geklap van toeschouwers. “Detective Sören,” trok Penny hem meteen terug in zijn rol. “Dat is je queue. Ga naar je positie!” Ze greep haar wielen vast en draaide zich in de richting van wat Sören als het eerste doelwit had gekozen. In plaats van meteen aan te vallen gebruikte hij een Agility om zijn ontwijkvaardigheid te verbeteren. Hij eindigde met een sprong achter Penny, één van zijn handjes tegen de grond aan terwijl hij door zijn knieën gehurkt zat. Zijn blik was strak op zijn doelwit gericht en hij kon een speelse grom niet onderdrukken.

“Benader doelwit,” instrueerde Penny. Krachtig zette de kleine pup zich af om vaart te maken richting zijn crimineel. Zijn arm hield hij vast alsof het een vuurwapen was. De reden daarachter werd razendsnel duidelijk - van Bullet Punch werd namelijk gezegd dat het zo snel als een kogel was. “Doelwit één uitgeschakeld. Verdachten twee en drie bevinden zich in de ruimte links. Benader.” Door haar hand over haar mond te houden klonk het net alsof ze door een walkie-talkie praatte. Voor omstanders werd ze misschien minder goed te verstaan, maar Sören kon zo in ieder geval volledig in zijn spel opgaan.

Doelwit twee en drie werden met minder voorzichtigheid benaderd. Met een gloeiende vuist sloeg Sören één van de twee de lucht in. Op het hoogtepunt verdween de kloon al en kon hij zijn Sky Uppercut laten overgaan in een High Jump Kick op het derde doelwit. Gespannen zag Penny hoe de goud-zwarte puppy naar beneden denderde. Tot haar opluchting ging het deze keer niet fout. “Goed zo Sören!” Vanuit de stofwolk werd haar een frons toegeworpen. “Sorry - detective Sören.” De frons maakte plaats voor een goedkeurende glimlach.

Terwijl hij recht ging staan kwamen de klonen een stap dichter naar hem toe. “Detective, je bent omsingeld,” sprak Penny tussen haar vingers door. “Toestemming om alles uit de kast te halen.” In een trage beweging haalde Sören de zonnebril van zijn ogen af en liet hij hem naast zich op de grond vallen. Vuisten werden gevormd. Alsof hij een queue kreeg die niet te horen was voor mensen greep hij één van de kloons vast bij de arm, om hem met al zijn kracht in een cirkel om zich heen te draaien. Circle Throw. Twee volledige rondes werden gemaakt voor de hand werd losgelaten. Het slachtoffer vloog een stuk door de lucht en raakte toen één van de andere klonen om samen te verdwijnen.

Sören hijgde een paar keer. Hoewel hij het aan kon was het toch fysiek inspannend om zijn aanvallen zo te gebruiken. Hij maakte een beweging alsof hij zijn nek kraakte en gebaarde toen naar de overige Double Team kopieën dat ze op hem af mochten komen. Gehoorzaam kwamen ze zijn kant op, helaas niet heel intimiderend. Even was Penny bang dat Sören het niet leuk zou vinden omdat ze het niet zo serieus namen als hij. Tot nu toe bleef hij gewoon doorgaan, springend tussen zijn belagers met een tweede Agility. Zijn laatste sprong bood hem wat meer afstand, die hij meteen overbrugde door op een hoog tempo naar het groepje toe te rennen. Een meter voor hen stak hij één voet naar voren uit en gleed hij met Low Kick tegen de schenen van een kopie aan. Aan zijn “awoo!” te horen had Sören nog steeds dikke pret.

Zo veel pret, dat zijn voet in de fik vloog. Als dit niet precies zoals geoefend was, dan had Penny er misschien van opgekeken. Nu was ze vooral blij dat het zo goed ging. De Blaze Kick raakte niet één, maar twee van de kopieën en zorgde er voor dat Sören bijna van het podium af gleed. Een grinnik kon Penny niet onderdrukken bij het zien hoe het publiek naar achteren dook. Hopelijk had de jury niks gezien.

De jonge Riolu duwde zich weer op zijn voeten en veegde zijn knieën af. Daarna strekte hij uitgebreid zijn armen. “Ben je warm genoeg, detective?” vroeg Penny. Standvastig knikte hij. “Dan is het tijd voor Cross Chop!” Met zijn voorpoten voor zijn borst gekruist stoof hij weer op een doelwit af. Zijn eigenlijke bedoeling was om die tegen een ander aan te duwen, maar helaas was de kopie al verdwenen voor hij dat had kunnen doen. Uit frustratie koos Sören een andere uitweg. De eerstvolgende kopie kreeg de tanden van zijn Crunch te voelen. Net zo lang beet hij door tot ook deze nep Pokémon in het niets verdween. “Detective! Focus!” Penny was bang dat hij anders de geoefende routine niet af zou maken terwijl ze nog maar één kopie hoefden weg te vagen. Zijn blik viel op haar en toen op hun laatste. De witte gloed die om zijn pootje ontstond liet Penny opgelucht zuchten. Misschien had ze het beste niet voor het laatst moeten bewaren met deze.

Rustige passen werden naar de laatste kloon gemaakt terwijl zijn poot meer en meer wit licht begon te geven. Hoe kleiner de afstand, hoe sneller Sören ging lopen en op het laatst was hij toch echt wel aan het rennen. Door zijn vuist naar achteren te trekken en hard te stoten kwam de Meteor Mash echt tot zijn recht. Sterren in alle kleuren van de regenboog spatten van de plek van impact af. Zelfs Penny was onder de indruk van het licht. Was het altijd zo fel en bleef het altijd zo lang aanhouden?

“Goed werk, detective Sören,” probeerde ze hem te laten stoppen. Het licht verdween, maar niet omdat Penny’s techniek had gewerkt. De kleine Riolu had een groeispurt gehad. Een veel grotere hand pakte de zonnebril terug op van de grond. De seconde dat hij er naar staarde kon er alleen maar gegist worden naar wat er in zijn kop om ging. Vastberaden om zijn routine zo af te maken als altijd schoof hij de zonnebril zo ver mogelijk over zijn neus. Ondanks dat hij er niet in slaagde om zijn ogen te bedekken zette hij toch triomfantelijk zijn vuisten op zijn heupen en stak hij zijn borst vooruit. De blondine, haar onderkaak op haar schoot van verbazing, vergat bijna dat haar Lucario ook nog door de jury gekeurd zou moeten worden.

Ik heb geprobeerd alle moves te benoemen, maar just in case:
tag; Team
Terug naar boven Ga naar beneden
Lynn Xavier
Administrator
Lynn Xavier
Punten : 482
Gender : Female ♀
Age : Nineteen
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Liepard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t230-lynnette-xavier https://pokemon-journey.actieforum.com/t1283-lynn-s-pokedex#19519

Breeder Show Empty
BerichtOnderwerp: Re: Breeder Show   Breeder Show Emptydo dec 13, 2018 10:18 pm


The jury has made their decision.
The results of this Show are:

Second place: Alex Beaumont's Ophelia (+5 potential)

And last but not least, the winner of the Breeder Show is:


Penelope Free's Sören, congratulations!
Sören gained 10 potential and Penny recieved the Power Medal!

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

Breeder Show Empty
BerichtOnderwerp: Re: Breeder Show   Breeder Show Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Breeder Show
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Breeder Show
» Breeder Show
» Breeder Show
» Breeder Show
» Breeder Show

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Kalos :: Shalour City-
Ga naar: