Voor eventjes had ze al haar taken bij Team Rocket op een lager pitje gezet. Ze was toch wel goed bezig met de overname van Mossdeep City en de quests die ze had afgerond, met succes. Nu vond ze dat ze wel eventjes iets voor haarzelf mocht gaan doen en dat betekende dus dat ze op rondtocht was gegaan door Hoenn heen. Slim als dat ze was, soms dan tenminste, was ze begonnen in het technologische hart van de regio; Mauville City. Tenminste, dat was het plan geweest als ze niet weer eens haar pokémon kwijt was geraakt. Het gebeurde helaas meer dan eens dat tenminste één van haar pokémon er van door ging zonder dat ze er weet van had en meestal was dat haar partner pokémon; een Sableye. Dus ook nu weer liep het kleine meisje door het gebied vlak voor de grote stad, op zoek naar haar Ghost type pokémon. Een speld in een hooiberg vinden ging waarschijnlijk makkelijker dan een Ghost type vinden overdag. Ze zuchtte eventjes en keek naar boven. In de lucht zweefde haar Crobat die door middel van sonar probeerde om de pokémon te vinden.
”Meer geluk daar boven?” riep het meisje naar boven toe, maar de Crobat liet een negatief geluid horen. Ze waren al een halve dag bezig met zoeken en nu de zon laag ging hangen, en dus de schaduwen langer werden, werd het er niet makkelijker op. Ze zuchtte zachtjes en maakte een cocoon van haar handen, die ze voor haar mond plaatste.
”YUREI!” riep ze uit volle borst, maar iets anders dan de roep van een Swellow die overvloog, bleef het stil om haar heen. Het meisje zuchtte en zakte op de grond, waarom gebeurde het altijd bij haar dat ze haar pokémon kwijt raakte? Was ze dan echt geen goede trainer voor Yurei en de rest? Haar Crobat was achter haar geland en bleef zitten, stilletjes, mentale steun geven. Het duurde dan ook niet lang voordat ze een poot op haar schouder voelde. Het meisje keek op en zag haar Delphox achter haar staan.
”Doe ik iets niet goed of zo, Kimura?” vroeg ze aan haar pokémon, terwijl ze haar knieën optrok en d’r hoofd ertegen aan beukte. De vos pokémon haalde het meisje overeind en gaf d’r een knuffel. Sinds haar Braixen was geëvolueerd, was ze een stuk warmer geworden naar haar trainster toe. Yuuki glimlachte eventjes en pakte haar pokédex erbij. Ze bedacht zich opeens dat ze Kimura sinds haar evolutie niet had gescanned en ze wist niet zeker of haar pokédex de pokémon meteen te pakken had genomen.
Delphox is a relatively tall bipedal Pokémon resembling a fox. It is covered in a coat of fur that resembles a robe; this "robe" is primarily dark red, with red-orange, flame-like markings near its knees, as well as a thin tuft of white fur on its torso, flanked by yellow fur draping down from its shoulders. It has three tufts of red-orange fur protruding out of each ear. Its forearms feature long red fur resembling sleeves, and its hands and feet are dark gray with three clawed fingers and toes, respectively. A tail covered in yellow fur protrudes from its "robe." When its mouth is open, two pointed teeth can be seen on its upper jaw. Delphox carries a stick that it uses like a magic wand; when in use, the tip is set alight, and when not in use, the stick is hidden away in its sleeve-like fur. Delphox gazes into the flame at the tip of its "wand" to achieve a focused state of mind that allows it to see into the future. It can use its psychic power to ensnare its enemies in a fiery vortex capable of reaching 5,400 degrees Fahrenheit. Prior to Omega Ruby and Alpha Sapphire, Delphox was the only known Pokémon capable of learning Mystical Fire. Mystical Fire? Ze vroeg zich af wat dat voor een aanval was en ze was ook eigenlijk ook wel van plan om ‘t een keer te gebruiken. Misschien moest ze maar eens opzoek gaan naar een trainer, of naar haar eigen pokémon for that’s sake. Ze zuchtte zachtjes en keek naar de Crobat die weer terug de lucht in was gegaan.
”Misschien moeten we maar eens verder gaan met de zoektocht naar Yurei.” Meteen was Koumori verdwenen, maar Kimura bleef bij haar trainster staan.
”Denk je dat je kan kijken of je de aanwezigheid van Yurei kunt voelen?” vroeg ze aan de Delphox. De vossen pokémon haalde de stok uit haar mouw en zetten het puntje in brand. Ze keek naar het vlammetje, bijna geconcentreerd terwijl haar ogen en een licht blauwe gloed verscheen over de pokémon heen. Daarna slaakte ze een zucht en liet een geïrriteerde zucht horen.
”Het geeft niet, Kim. We gaan wel gewoon lopen,” zei ze tegen haar pokémon, terwijl ze zichzelf uitrekte en zich omdraaide. Koumori zou hun vanzelf wel weer terug vinden, maar ze moesten nu toch een beetje tempo gaan maken. Zodra de zon te ver onder zou gaan, werden de kansen om haar Sableye terug te vinden ontzettend klein. Ze moesten dus zo snel mogelijk die irritante pokémon zien te vinden. Zou ze misschien ook haar Banette erbij halen? Nee, die twee zouden het alleen maar erger maken. Haar pokémon kennende zouden die twee ervoor zorgen dat Mauville City zonder stroom zouden zitten en dat zij de blame zou krijgen. Ze zuchtte eventjes. Waarom vond zij die pokémon nou weer zo leuk?
”Yurei!” riep ze nog een keertje, terwijl ze verder de duisternis in wandelde. Achter haar kwam de Delphox gestruind, die ondertussen probeerde om alles in het oog te houden. De zon branden achter hun, maar de wolken schoven er al snel voor. Binnen nu en een half uur zou het donker zijn en wist ze niet zeker meer of ze haar pokémon ooit nog terug zou vinden.
Helaas had ze nog meer pech, de wolken die overdreven waren gevuld met regen. En die regen kwam nu met bakken uit de hemel zetten. Ze zuchtte zachtjes, terwijl ze aan het schuilen was in een verwaarloosde grot. Ze hadden de Sableye nog niet gevonden en het meisje begon momenteel een beetje angstig te worden dat ze haar pokémon niet meer terug zou vinden.
Kimura, de Delphox, wist de grot warm te houden met haar stok die ze in de grond had gestoken, maar het korte concentratie vermogen van het kleine meisje zorgde ervoor dat ze in d’r eentje de grot verder in was geslopen. Niet dat ze nog het idee had ze hier haar pokémon zou vinden, maar omdat ze dacht een lichtje te hebben gezien aan de andere kant van de grot. Zodoende had ze haar jongste pokémon, een Litwick, op haar schouder gezet om te functioneren als een lampje, en was de grot in gewandeld. Het lichtje aan de andere kant van de grot kwam verrassend snel dichterbij, totdat ze een voor haar onbekende pokémon tegenkwam, die eruit zag als een blauw met geel leeuwtje. Yuuki haalde haar pokédex uit d’r zak en scande de pokémon die voor haar neus stond.
Shinx is a quadruped, feline Pokémon resembling a lion cub or lynx kitten. Its front half is light blue, while the rear is black. There is a short tuft of fur on its head and smaller tufts on each cheek. The top tuft is smaller on the female Shinx. It has large, oval ears with yellow, star-shaped markings on the insides, yellow eyes, and a tiny, red nose. Whenever its mouth is open, small fangs can be seen in its upper jaw. A black marking encircles its neck like a collar and there are yellow bands above its forepaws. The hind paws are black on the male Shinx and blue on the female. Spiked fur surrounds the base of its long tail, which is tipped with a yellow star shape. If it senses danger, its fur can gleam brightly to blind predators so it can flee. Electricity is produced by the extension and contraction of muscles in this Pokémon’s forelegs. Het was een Shinx dus en blijkbaar was het ergens van geschrokken, aangezien de vacht van de pokémon licht aan het geven was. Ze stak haar hand uit, met de intentie om de pokémon dichterbij te lokken. Taba, op haar schouder, liet een waarschuwend geluidje horen en en kroop dichter in de buurt van de wang van het kleine meisje.
”Wat is er, Taba? Zo erg is het toch niet?” zei ze zachtjes, terwijl ze het kaarsje een kriebel onder z’n kinnetje gaf. Het liet een soort van snorrend geluidje horen, maar dook in elkaar toen er opeens een brul te horen was. De Shinx gloeide nog iets harder, maar het was al niet meer nodig. Twee fel oplichtende ogen waren zichtbaar en een grotere, veel grotere, leeuw stapte uit de schaduwen. In haar trillende hand lag nog steeds haar Pokédex, die direct het signaal van de pokémon oppikte en deze begon te scannen.
Luxray is a quadrupedal Pokémon resembling a fully-grown lion. While its face, hind legs, torso, and the back of its front legs are blue, much of its body is covered with shaggy, black fur. The fur is longer around the shoulders and the base of the tail, and forms a mane on its head. The mane is larger on the male than on the female. It has yellow eyes with red sclera, a blunt muzzle, and rounded ears with yellow insides. There are three yellow, half rings on the back of each foreleg. Its long, thin tail is tipped with a yellow four-pointed star. Luxray has powerful eyesight that is capable of seeing through most objects and walls, like x-ray vision. It uses this ability for hunting and keeping track of its offspring. Oh dear, wat had ze nou weer kwaad gemaakt. Ze keek de Luxray aan, die zijn bek opende om een aanval te gaan doen. Op dat moment schoot er een Psyshock langs haar schoot. Snel draaide ze zich om en merkte dat Kimura achter haar was gekomen. De pokémon had blijkbaar gemerkt dat haar trainster in gevaar was, maar hetgene wat Yuuki het meest opviel was dat Yurei naast de vossen pokémon stond. Snel greep het meisje een pokéball en liet de Sableye terugkeren in zijn pokémon. Daarna draaide ze zich weer om naar de pokémon waar ze tegenover stond en zetten een stap achteruit. De Luxray gromde naar haar en het meisje slikte eventjes.
”Misschien is ‘t het beste als we weggaan hier,” mompelde ze in de richting van de Delphox, die instemmend gromde. Yuuki draaide zich om en rende naar buiten toe, onderweg grijpend naar haar tas. De Luxray gromde naar haar, maar kwam er niet achteraan.
Thank Arceus was het droog op het moment dat ze buiten kwam, ze draaide zich om om te kijken naar de pokémon en zag nog net de staart van de Luxray verdwijnen in het donker. Wel merkte ze dat de Shinx achter hen aan was komen rennen. Het meisje draaide zich om en leunde op haar knieën om even uit te hijgen van het rennen, voordat ze naar de Shinx keek. Het beestje was door zijn voorpootjes gezakt en gromde nu naar haar Delphox. Die keek eventjes verbaast van de pokémon naar haar trainster en knikte naar de pokémon.
”Denk je dat die wilt vechten?” vroeg ze aan de Delphox, voordat de Shinx nog een keer gromde naar de vossen pokémon. Kimura keek naar de Shinx en knikte daarna. Yuuki haalde haar schouders op. Als de Shinx wilde vechten, kon hij een gevecht gebruiken en nu ze er over nadacht, paste het vechtersbaasje ook wel binnen haar team. Misschien zou die eindelijk Yurei en Ikiryo rustig kunnen houden. Daar kwam dan nog bij dat de avond was gevallen en ze de Shinx makkelijk zou kunnen gebruiken als sein. Ze had toch nog een Dusk Ball om de pokémon te kunnen vangen.
”Goed Kimura, als hij een gevecht wilt. Kan die een gevecht krijgen,” zei ze resoluut en ze zetten een paar stappen achteruit. Ze keek nog wel eventjes over de Shinx heen de grot in, maar de Luxray leek het niet al te erg te vinden dat de Shinx het gevecht aan wilde gaan met haar Delphox. Gelukkig maar, ze had geen zin om zo weer weggestuurd te worden.
vs
Ze glimlachte eventjes naar het kleine leeuwtje dat braaf begon te grommen en rende op haar Delphox af met een
Bite aanval. Yuuki grinnikte en zag hoe Kimura gewoon opzij stapte. Helaas was de Shinx slimmer dan dat die eruit zag en draaide hij op zijn voorpootjes om. Hij zetten zich af met zijn achterpoten en sprong in de staart van Kimura. Deze slaakte een kreet en draaide zich om om dat kreng uit d’r staart te krijgen.
”Ember,” zei Yuuki kalmpjes en de Delphox spuwde een paar sintels uit om de Shinx uit d’r staart te krijgen. Jammer genoeg had dit tot effect dat ze wel bijna d’r staart in brand zetten. Maar gelukkig wist ze dat te omzeilen door de aanval goed af te wende. De Shinx had gelukkig wel de staart van de Delphox los gelaten en maakte zichzelf nu klaar voor een Charge aanval, maar terwijl Kimura in de tegenaanval wilde gaan, switchte de Shinx naar een
Baby-Doll Eyes aanval. Kimura kon niets anders dan bijna verlieft naar de schattig kijkende pokémon kijken en vervloekte zichzelf blijkbaar toen ze zichzelf probeerde wijs te maken dat ze zo’n schattige pokémon best kon aanvallen. Daar was niets mis mee. De Delphox was helaas wel lang genoeg verward door de aanval, dat de Shinx wist aan te vallen met een
Spark aanval. Kimura ving de klap op, maar Yuuki kon zien hoe elektrische schokjes over het lichaam van haar pokémon gleden. Ze was verlamd geraakt door de aanval. Oké, dit gevecht ging helemaal niet zoals zij het wilde en ze wilde dit zeker niet verliezen. Die Shinx had een zekere vechtlust die ervoor zorgde dat het meisje hem alleen maar meer en meer in d’r team wilde hebben. Nu moest ze er echter wel eerst voor zorgen dat haar pokémon überhaupt kon bewegen.
”Probeer je er tegen te verzetten Kim, gebruik Future Sight!” zei ze tegen haar pokémon. Deze bleef echter helemaal stil staan, pakte de stok uit haar ‘mouw’ en en liet deze ontbranden, voordat ze erin staarde en de toekomst van de Shinx voorspelde. Ze wist nu al dat de pokémon over een paar minuten ontzettende pijn zou gaan leiden, wat dan ook de kracht van de aanval was. De Shinx daar in tegen vond het allemaal wel welletjes en rende naar de Delphox toe om d’r nog een keer te proberen te elektrocuteren met een
Thunder Fang.
”Probeer te counteren met Flame Charge,” begon Yuuki, maar de Shinx was net iets sneller. De elektrisch geladen kaken van de pokémon gleden in de arm van haar pokémon en deze slaakte een kreet. Maar toch besloot Kimura om de aanval uit te voeren. Ze rolde zichzelf op in een bal van vuur en trok de Shinx daarin gewoon mee. Daarna maakte ze een paar rondjes om de pokémon goed draaiend te maken, voordat ze hem eruit schopte en tegen de primitieve grot aan smeet. De Shinx piepte zachtjes en landen op de grond, maar nog voordat Yuuki de Dusk Ball kon pakken, stond hij al weer overeind. Het was echt een vechtersbaasje deze Shinx. Ze had er wel respect voor ergens. Eventjes gleden haar rode ogen naar haar Delphox, die zo te zien aan het uitrekenen was hoe lang het nog zou gaan duren voordat de Future Sight aanval zou raken.
”Psyshock.” Kimura pakte haar stok er weer bij en vuurde enkele bollen aan psychische energie op de Shinx af, maar deze ontweek alles behendig en hing al snel weer in de poot van de Delphox met een volgende
Bite aanval. Yuuki keek toe hoe haar pokémon probeerde om de Shinx van zich af te krijgen, maar de verlamming kickte weer in en ze kon niets anders dan gewoon stil blijven staan. Uiteindelijk liet de Shinx wel los en Yuuki zag aan haar pokémon dat ze dat kleine krengetje irritant begon te vinde.
”Oké Kim, we gaan maar eens vol in de aanval, dit heeft lang genoeg geduurd,” zei het meisje. Die vond het gevecht wel interessant, maar ze had het idee dat het misschien beter was om er maar eens een einde aan te gaan breien. Dan kon ze tenminste Yurei op z’n flikker geven dat die er weer vandoor was.
”Gebruik Fire Spin om ‘m vast te zetten, gevolgd door een Mystical Fire,” commandeerde ze haar pokémon. Deze liet een tong van vuur uit haar stok verschijnen en wist met enkele draaien de Shinx vast te zetten in de ronddraaiende kooi van vuur te zetten. Daarna draaide de Delphox een 360º cirkel in de lucht, die zich als een brandende ring vormde. Daarna haalde ze diep adem en blies een straal van magische vuur tegen de Shinx aan. Deze dook bijna angstig in elkaar en gloeide eventjes fel op. Toen de aanval uitgedoofd was, deed de Shinx nog een dappere poging om overeind te komen en trilde hevig op zijn pootjes. Yuuki wist dat binnen nu en enkele tellen ook nog de Future Sight aanval zou moeten inslaan, dus besloot ze dat ze het eventjes rustig aan zou doen. Iets té rustig voor de Shinx blijkbaar, want die was er nog niet klaar mee. Hij sprong overeind, moeizaam en duidelijk in pijn, maar hij rende toch nog op de Delphox af met een nieuwe
Thunder Fang aanval. Hij greep zich vast aan de vacht van de vossen pokémon en zetten d’r onderstroom. Precies op dat moment sloeg de
Future Sight aanval in en met een piep liet de Shinx los en kroop weg. Hij stond nog maar moeizaam op z’n pootjes en de vechtlust begon te vervagen uit zijn oogjes. Yuuki glimlachte.
”Zo iets het genoeg, Kim,” zei ze kalm tegen haar pokémon. Ze greep de Dusk Ball uit haar tas en drukte op ‘t knopje om ‘m groter te maken. Met een rustige zwaai gooide ze de groen/zwarte pokéball i nde richting van de Shinx, die erdoor werd opgezogen en op de grond viel. Nu was het afwachten.
[Used Item: Dusk Ball c:]
