Meeting Again II & Lynn

Fay keek uit over de zee in Ambrette, eigenlijk was ze op weg geweest naar de tweede gym, maar aangezien ze met Lynn had afgesproken ging ze weer heeeeelemaal terug naar Lumiose. Maar op de rug van Angel zou het wel lukken. Klein zijn had ze nooit echt als een voordeel gezien, maar rijden op de rug van de Absol zou niet mogelijk zijn als ze dertig centimeter groter was. Ze zou te groot en zwaar zijn voor de sneeuwwitte pokémon. Ergens was het jammer dat Angel in haar mega vorm niet groter werd, anders was ze misschien een wat kleinere last voor de pokémon. Fay zuchtte, soms kon ze niet anders dan denken dat ze een last was voor Angel, ook al had zij de Absol gered, er was geen reden meer voor de pokémon om te blijven. Toch was Angel nooit weggegaan, de witte pokémon bleef al die jaren al bij haar en hopelijk zou dat niet snel veranderen. “Kom je Angel?” De Absol kwam aangelopen en bromde zachtjes een begroeting. Fay glimlachte en streek even over het vacht van de pokémon. “Om twee uur moeten we bij de Prism Tower zijn, denk je dat we dat gaan redden? Het is nu...” het meisje keek even op haar holocaster, het enige ding waar ze op het moment de tijd vanaf kon lezen. “Tien uur, dan hebben we er nog vier om op tijd te komen.” Angel, die de hele tijd kalm toe had geluisterd, knikte en ging zo voor haar trainer staan dat ze op haar kon gaan zitten. Fay glimlachte en klom op de rug van de pokémon. Ze kon nog middageten in Lumiose en dan naar de Tower gaan, klonk als een plan.
Angel rende razend snel, de Absol leek haast te vliegen, zelfs zonder haar mega evolutie vleugels. Fay kneep haar ogen half dicht en hield zich vast aan het vacht van de pokémon. De ketting met de mega stone voelde ze ook, maar daar durfde ze zich niet aan vast te houden, straks trok ze nog te hard aan dat ding. En ze wilde Angel geen pijn doen, de Absol was haar maatje. Route 7 leek aan hun voorbij te vliegen, als een razende rende Angel behendig tussen de planten en bomen door, er op een of andere reden niet tegenaanbotsend. Camphrier Town kwam snel dichterbij. Langzaam minderde de witte pokémon vaart totdat ze de kleine stad binnen liep. Fay gleed even van de rug van haar pokémon en keek om zich heen, ze was hier al geweest, maar het bleef toch wel een gezellige stad. Even rekte het meisje zich uit, op een Absol rijden was niet erg prettig na een langere verloop van tijd. Net als het rijden op een Ponyta, je kreeg er gewoon stijve spieren van. Fay keek naar de Absol voor haar met even een wat vragende blik in haar ogen. Wilde Angel hier even blijven, of gingen ze meteen door? Soms was het net zo alsof de witte pokémon de meeste beslissingen nam. “Zullen we door gaan?” Vroeg ze maar gewoon aan Angel, de Absol keek even naar route 5 en knikte toen rustig. “Maar ik ga wel even lopen,” glimlachte Fay, even rust van het Absolrijden. Niet dat ze er niet aan gewend was, maar het was gewoon niet heel fijn als je uren op de rug van een pokémon doorbracht.
Met Angel aan haar zij liep Fay route 5 op, even was ze wel in de war geweest over hoe de wegen precies werkten, maar blijkbaar was route 6 een weg richting een of ander kasteel. Ook wel iets was ze een keer wilde zien, maar nu had ze nog maar drie uurtjes voor ze bij de toren moest zijn. En als ze nog wat wilde eten in die drie uurtjes moest ze niet te lang treuzelen. Heel lang geleden was het niet dat ze de tegenovergestelde richting op moest, maar toch kwam de heuvel onverwachts. Fay keek naar onder, het was best stijl hier. Angel kwam naar haar trainer toe en bromde, het meisje keek op en zag dat de Absol zich weer als rijdier aanbood. “Oké,” met een lichte twijfeling in haar stem keek Fay weer naar onder. Hopelijk zou de witte pokémon niet struikelen of zo, dan zouden ze allebei heel wat schade kunnen oplopen. Gelukkig was Angel een geboren en getogen klimpokémon en zodra haar trainer op haar rug zat rende ze behendig naar onder. Fay kneep in het dikke nekvacht van haar pokémon, Angel voelde het nauwelijks, en sloot haar ogen. Dit was net vliegen, dit was waarschijnlijk het dichtste wat een mens bij vrijheid kon komen. Jammer genoeg was het ook weer snel afgelopen, Angel minderde vaart zodra ze onder was aangekomen en rende daarna nog even door in een rustig tempo. De poort naar Lumiose kwam snel in zicht en Fay zuchtte, soms voelde ze zich meer thuis in de natuur dan in de stad. Waarom kon ze niet gewoon met Angel in het bos gaan wonen? Dan liet ze Alexis en Ray gewoon vrij en konden die ook doen wat ze maar wilden. Alleen Angel moest gevangen blijven, anders werd ze op een dag wakker en was de Absol opeens meegenomen door een vreemde. En dat, dat was echt ondenkbaar.
Middageten en een paar uur later zat Fay bij de Prism Tower, het grote ding was erg indrukwekkend en de vijfde gym moest zich er in bevinden. Natuurlijk kon je er ook heen om gewoon het uitzicht te bewonderen, maar ergens daar werd ook van tijd tot tijd keihard gevochten. Angel had zich voor haar trainer neer gelegd en hield alles in de gaten. Niks leek te ontsnappen aan de dreigende blik van de pokémon. Fay zat voor de toren op een bankje en wachtte tot ze de bekende verschijning van Lynn zag. Volgens haar caster was het al bijna twee uur en waren ze ruim op tijd. Even sloot ze haar ogen en genoot van de zon, lente kwam er gelukkig ook weer aan. Nu alleen Lynn nog.

Ze had zo'n vijf uur om van Shalour City naar Lumiose te komen. Dat zou wel moeten lukken. Lynn was vroeg opgestaan en had net haar kamer in het Pokécenter leeg achtergelaten. Met rustige pas liep de jonge Trainer de trap af naar de begane grond met Zara bij haar. De Liepard gaapte en deed een poging haar slanke achterpoten te strekken terwijl ze liep, wat niet bepaald lukte. Lynn grinnikte. "Gekkerd," Mompelde ze glimlachend. De katachtige Pokémon keek vragend naar haar op, niet begrijpend wat er nou zo raar was aan haar actie. Zodra het meisje in de buurt van de balie kwam, keek de zuster die daarachter zat rustig naar haar op. Lynn legde de sleutel van haar kamer naar en de rozeharige vrouw hing het ding terug aan het daarvoor bedoelde haakje. "We zien je graag terug," Deelde de zuster haar met een geroutineerde glimlach mee, waarop Lynn alleen maar knikte. Ze draaide zich naar de uitgang en stak haar handen in haar zakken, haar blik voor een moment op Zara richtend terwijl ze naar de schuifdeuren liep. "Daar gaan we weer, Zara," De Liepard miauwde instemmend.
Het steeds heen en weer reizen tussen verschillende steden was de twee inmiddels gewoon geworden. Het was wel heel anders dan vroeger, toen Lynn en Zara eigenlijk altijd in één stad bleven en daar wat rondzwierven. Het meisje moest wel toegeven dat ze dit meer waardeerde. Niet alleen doordat haar situatie in Kalos beter was dan die in haar geboortestad, maar ook omdat de afwisseling tussen natuur en bewoonde wereld haar goed beviel. Was je op zoek naar rust, dan ging je gewoon weer op pad en wilde je meer onder de mensen zijn of had je gewoon dingen nodig als levensmiddelen of een plaats om te slapen, dan was er altijd wel een stadje in de buurt. Lynn had geleerd de rust te waarderen. Het had haar ook helpen ontspannen, wat haar in Unova nooit volledig gelukt was. Daar was het zaak geweest om constant op de hoede te zijn, want in de grote stad gebeurde er genoeg dingen waar Lynn toentertijd rekening mee moest houden om goed te kunnen overleven. En Zara? Die vond alles prachtig, ook nu. Met een glimlach keek Lynn toe hoe haar maatje het hoge gras in dook. Enkele seconden later schoot er geel, wit met zwarte Pokémon uit het gras, op de hielen gevolgd door een enthousiaste Zara. Het piepje van haar Pokédex dat aangaf dat de knaagdierachtige Pokémon geregistreerd was, werd gedempt doordat het apparaatje in haar zak zat. Lynn nam de moeite niet om het ding tevoorschijn te halen, later zou ze er misschien nog wel naar kijken, maar voor nu leek dat haar niet echt nodig. Immers leek de wilde Pokémon niet agressief, het wezentje leek juist weg te vluchten. De Liepard sprintte nog een tijdje achter de rondzwevende Pokémon aan, maar zodra die in een boom verdween, keerde ze weer terug naar haar maatje. Plots bedacht de jonge Trainer dat het misschien slim was even te kijken waar ze was, zodat ze wist of ze rustig aan kon doen of niet voor de rest van de tocht. De donkerblauwe blik van het meisje speurde de omgeving af. Het strand van Ambrette was in de verte te zien, dat was goed. Om zo veel mogelijk tijd te besparen had Lynn de vorige dag bij enkele inwoners van Shalour inlichtingen verzameld, waardoor ze te weten was gekomen dat er een niet al te veel gebruikt pad was dat langs de steden naar Lumiose liep in een zo goed als rechte lijn. Een blik op haar Holo Caster maakte Lynn duidelijk dat ze nog zo'n twee uur had om in Lumiose te komen en de Prism Tower te vinden. "We zijn al halverwege," Merkte ze op, zodat Zara het ook wist. De Liepard, die om de één of andere reden met haar voorpoten tegen de stam van een boom stond en naar boven aan het turen was geweest, keek om naar haar en liet een vrolijk geluid horen. Met een glimlach naar haar maatje zette Lynn zich weer in beweging, een gestage pas aannemend.
In ongeveer anderhalf uur hadden de Liepard en haar Trainer Lumiose weten te bereiken. De twee hadden nog maar één stap in het hart van Kalos gezet, of ze werd al meegetrokken in de bewegingen van de mensenzee. Het zwartharige meisje voelde zich wel in haar element tussen al die mensen en hield haar blik strak gericht op de plek waar ze naartoe wilde: de ingang naar een van de vele kleinere pleintjes die op hun beurt weer naar de plek leidden waar de Prism Tower zich bevond. Even vroeg Lynn zich af waarom er eigenlijk zo'n groot verschil in drukte was tussen de hoofdstraten en deze pleintjes, waar haast niemand te vinden was. De jonge Trainer liep wat rustiger dan eerst verder, wetend dat ze er nu bijna was. Via een smal steegje kwam Lynn uit op het hoofdplein van Lumiose, haar blik werd meteen naar de imposante Prism Tower getrokken. Nog één Badge, bedacht het meisje zich, en ze zou in dat gebouw gaan vechten tegen de Gymleader van het Electric-type. Maar nu nog niet, op het moment was het tijd om Fay te vinden. Nog één keer keek Lynn op haar Holo Caster om te kijken bij welke ingang van de Prism Tower ze moest zijn, waardoor ze meteen kon zien hoe laat het was, wat kwart voor twee bleek te zijn. De jonge Trainer zette zich weer in beweging en al snel kwam een bekend, rozeharig persoon in zicht. Zara herkende het meisje en diens Pokémon ook en glipte tussen de mensen door om zo snel mogelijk bij de twee te komen. Hoewel Lynn ook wel behendig was, was ze ook weer niet zo beweeglijk als haar maatje, waardoor de Liepard vijf minuten eerder bij Fay aankwam dan haar Trainer. Vrolijk miauwde de katachtige Pokémon naar het meisje, waarna ze op de bekende Absol afliep en die wat rustiger begroette. Lynn had zich nu ook door menigte weten te werken. Ze glimlachte naar Fay: "Daar zijn we dan." Het was goed om haar vriendin weer eens te zien.

Fay zuchtte en keek voor zich uit, hoe lang zou ze moeten wachten? Erg lang duurde het niet, een paarse kat kwam op haar af. Een moment keek het meisje verbaast en puzzelend toen de kat haar en Angel begroete. Vreemde nog was dat de Absol de pokémon terug groette en zelfs vriendelijk keek. "W-Wacht, Zara?" Stotterde Fay verbaast toen het muntje was gevallen. "Wanneer ben jij geëvolueerd? En waar is Lynn?" Vervolgde ze zoekend terwijl ze in de menigte keek, waar was Lynn? Het was redelijk druk dus ze zou wel moeite hebben met naar de toren te komen, de toren was immers een bezienswaardigheid en gym, veel trainers en toeristen zouden een kijkje willen nemen bij de lichtgevende toren. Na een tijdje, misschien een paar minuten, verscheen op de trainer van de kat. "Hey, Lynn," blij stond Fay op en liep op haar vriendin af. Angel stond ook op, ze had naast de Liepard gelegen met haar wakende blik, en ging naast haar trainer staan. "Hoe gaat het?" Glimlachend keek het meisje naar Lynn, het was echt al veel te lang geleden dat ze haar had gezien.

Een hoop vragen, of naar Zara's idee best veel van die zinnen waar een vragende toon achter zat, werden tot de Liepard gericht. De katachtige Pokémon was in de buurt van Angel gaan zitten en had haar staart netjes om haar poten gekruld. Even hield Zara haar hoofd schuin en bewoog met haar oren, alsof ze niet begreep waarom het rozeharige meisje niet meteen doorhad dat zij het was, want zij, Zara, was toch super herkenbaar?! De vraag waar Lynn was probeerde de Liepard wel serieus te beantwoorden. Terwijl ze een uitleg miauwde, wees de katharige Pokémon met haar neus in de richting waar ze haar maatje voor het laatst gezien had, waarna ze ferm knikte. Yep, dat zou wel duidelijk zijn.
Arceus, de mensen. Je had de typische toeristen, de zwaar geïrriteerde inwoners en alle soorten mensen tussen de twee eerdergenoemde soorten in. En allemaal moesten ze een andere kant uit. Of het te danken viel aan dat Lynn opgegroeid was in een grote stad en zich ook wel redelijk wist te manoeuvreren in zo'n omgeving, of dat de grootste stroom mensen toevallig naar de plek ging waar zij ook heen moest, wist ze niet, maar in ieder geval kwam ze nog redelijk snel bij Zara, Fay en diens Pokémon uit. Het zwartharige meisje werd blij begroet, wat een glimlach op haar gezicht deed ontstaan. Vervolgens werd haar gevraagd hoe het ging, waarop Lynn al glimlachend op antwoordde: "Goed, hoor. Alles begint iets meer vaart te maken en daar ben ik best blij mee. En hoe gaat het met jullie?" Zara was weer opgestaan en nam haar vaste plaats naast Lynn weer in, de omgeving in de gaten houdend zoals de Liepard dat eigenlijk altijd deed wanneer haar aandacht niet door een bepaald iets getrokken werd.

Zara, want het was waarschijnlijk Zara, leek het niet al te serieus te nemen, pas bij de vraag naar haar trainer begon ze te mauwen. Angel knikte begrijpend, maar Fay keek de pokémon puzzelend aan en richtte haar blik maar op de plek die de pokémon aanwees.
"Goed, hoor. Alles begint iets meer vaart te maken en daar ben ik best blij mee. En hoe gaat het met jullie?" Fay glimlachte, het was goed te horen dat alles goed ging met Lynn. "Met ons gaat het prima, we zijn wat aan het trainen, maar verder is er niet echt iets speciaals gebeurt," gaf ze met haar zachte stem antwoord. Fay keek naar de kat naast Lynn, aangezien ze geen ster was in het herkennen van pokémon wist ze niet wat het was, maar het was Zara, dat was duidelijk. "Wanneer is Zara geëvolueerd?" Vragend keek het meisje haar vriendin aan, de laatste keer dat ze de kat had gezien was het nog een Purrloin geweest. Angel leek het allemaal best te vinden, ze keek Zara kalm aan met haar ijsblauwe ogen, de Liepard was nog steeds kleiner dan zij was, en de blik in haar ogen was voor haar doen vriendelijk.

Het rozeharige meisje vertelde dat er niet veel speciaals gebeurd was, op het trainen na. Het zwartharige meisje grinnikte even en sprak toen: "En trainen begint zelfs een vast onderdeel van het leven. Ten minste, dat doet het bij mij." Niet dat Lynn daar niet blij mee was; zien hoe haar team groeide tijdens de trainingen zorgde altijd voor het gevoel dat er weer iets behaald was, dat alles nog steeds met stappen, zij het grote of kleine, vooruit ging. Het zwartharige meisje volgde de blik van Fay naar haar maatje, die met haar gifgroene blik vrolijk naar beide meisjes terugkeek. "Wanneer is Zara geëvolueerd?" Dat was waar ook; Fay wist nog helemaal niet dat Zara geëvolueerd was. Het was ook zo lang geleden dat ze elkaar gezien hadden, bedacht Lynn zich opnieuw. Raar, eigenlijk. Nadat zij haar Gastly en het rozeharige meisje haar Litwick had gevangen, waren ze beiden een andere kant uit gegaan. Die Gastly was inmiddels uitgegroeid tot een Gengar die beschikte over Mega Evolutie en was misschien wel het sterkste teamlid op het moment. "Al een paar maanden geleden, denk ik," Antwoordde Lynn met een nadenkend fronsje op haar gezicht, "Het gevecht vond ook plaats in Lumiose, toen." De Liepard verplaatste haar - nog steeds opgewekte - blik naar de Absol zodra de aandacht van de twee Trainers weer van haar weggegaan was. Ze moest nog steeds haar hoofd heffen om de sneeuwwitte Pokémon in de ogen te kunnen kijken, maar de afstand was wel kleiner geworden. De katachtige Pokémon liet een serie rustige miauwen horen, een soort inleiding tot een kletspraatje. Lynn keek naar het tweetal Pokémon en glimlachte. Het was leuk om te zien dat de Pokémon in ieder geval ietsjes beter met elkaar konden omgaan dan voorheen.

"Oh, dat is alweer een tijdje geleden," mompelde Fay, het was echt veel te lang geleden dat ze Lynn had gezien. "En waar ga je nu heen?" Nieuwsgierig keek ze haar vriendin aan, ze had zelf geen plan van reizen, ja, misschien de gyms doen, maar ze was pas twaalf en Angel en Ray konden nog wat training gebruiken. Mensen die gym uitdaagden waren toch meestal veel ouder, je mocht misschien een pokémon halen met tien, maar de meeste kinderen gingen dan nog niet op reis. Niet van die huiskinderen, als je je hele leven al op straat had moeten wonen wist je je te redden, dat ging prima, maar kinderen die een gelukkig en vrolijk leven hadden gehad.. Die wisten niet hoe hard de wereld kon zijn, het leven was niet eerlijk en dat kwam hard aan voor diegene met al die mooie jeugddromen. Angel keek ondertussen naar Zara, in elk geval was de kat nu wat meer volwassen. Rustig mauwde de Absol terug, ze hield nog steeds de omgeving in de gaten, met zulke drukke plekken moest je uitkijken. Maar een gesprek met de Liepard klonk ook wel leuk, met Ray kon ze ook wel praten.. maar liever niet. Die kat had het alleen over bepaalde dingen en misschien was het maar goed dat hij niet wist dat Zara was geëvolueerd. Het zou vast allemaal overnieuw beginnen... Met andere pokémons sprak ze eigenlijk nooit.. vriendelijk.

"En waar ga je nu heen?" Vroeg het rozeharige meisje met een nieuwsgierige blik in haar ogen aan haar. Even dat Lynn na, waarna ze kort haar schouders ophaalde en met een grijnsje antwoordde: "Verder, maar weer. Nu ik de Gym in Shalour gehad heb, is Coumarine de volgende bestemming." De Grass-type Gym, waar het zwartharige meisje Cin in wilde zetten. Gezien de piepjonge Cyndaquil nog veel getraind moest worden, voorzag Lynn wel dat ze de Gym niet met maar één Pokémon zou kunnen verslaan zoals ze in Shalour had gedaan. Daarom trainde ze de laatste tijd ook nèt iets intensiever met Zara dan met de andere leden van haar team. "Misschien moet ik ook maar in de steden waar ik voorbij kom de bezienswaardigheden gaan bezoeken, dat heb ik de laatste tijd niet echt gedaan," Vervolgde Lynn nadenkend. Anders moest ze, nadat ze alle Gyms had gedaan, weer helemaal terugreizen om het achievement te kunnen claimen een volledig beeld van Kalos te kunnen krijgen. Het zwartharige meisje keek haar vriendin weer aan. "En jij, heb je nog een bepaald reisplan?" Vroeg ze geïnteresseerd. Ze wist dat Fay de eerste Gym had gehaald, dus Cyllage City zou logisch zijn als volgende doel. Maar, niet iedereeen reisde de Gymbadges achterna, wist Lynn. Misschien had het jongere meisje wel een hele andere route op het oog.
De Absol reageerde en op Zara's gelaat verscheen een vrolijke glimlach. Enthousiast zei de katachtige Pokémon iets terug in haar eigen taaltje, blij dat de Absol haar niet gewoon straal genegeerd had. Ergens had Lynns maatje wel respect, misschien zelfs ontzag, voor de sneeuwwitte Pokémon, dat kon het zwartharige meisje zien aan de lichaamstaal van de Liepard. Toch leek dat de paarse Pokémon niet te beletten om vrolijk wat dichter naar de Absol te schuiven en opgewekt verder de miauwen. Lynn grinnikte zachtjes om het tafereel.

Lynn haalde haar schouder op, was dat een teken dat ze het niet zeker wist of dat ze hier gewoon losjes mee om ging? "Verder, maar weer. Nu ik de Gym in Shalour gehad heb, is Coumarine de volgende bestemming." Ah, ze wist het dus wel. Fay keek even afwezig in de verte. "Dat is de.. vierde gym toch?" Ze wist wel een beetje over de regio, ze had geleerd in de tijd dat ze hier rond doolde. Lynn vervolgde haar reisplan, eerst de gym en dan langs de steden die ze al had bezocht. "En jij, heb je nog een bepaald reisplan?" Ze schrok op uit haar gedachten en keek Lynn aan. "I-Ik weet het niet," Fay zuchtte en keek naar de grond, dit was eigenlijk hetzelfde antwoord wat ze had gegeven die keer toen ze moesten overnachten bij dat.. rare omaatje. "Ik wilde eigenlijk nog wat meer trainen," ging ze zachtjes verder. "En de gyms even achter me laten, ik heb toch genoeg tijd." Even wierp ze een blik op Angel die haar kalm aan keek en ondertussen ook wat sociaal contact had met Zara, dat was ook een zeldzaam moment. "Heb je misschien ruimte voor een reispartner? Misschien heb ik dan genoeg tijd om te trainen en..." Fay viel stil, het zou wel leuk zijn. Net als eerst, maar misschien dan net wat langer. En misschien moest ze Ray ook maar halen, de Luxray zou vast blij zijn Zara te zien... of nee, toch niet, nu de kat wat geëvolueerd was het niet slim Ray er bij te laten. Misschien zou hij zich weer gedragen als eerst en dan was wat.. pijnlijk? Angel en zij zouden in elk geval het liever niet hebben. Hoopvol keek de Lynn aan, want, ook al was ze al heel veel jaar zelfstandig, ze bleef een klein meisje van twaalf. En het was best moeilijk je te redden in deze harde wereld.

Op de vraag of de Gym in Coumarine de vierde was, antwoordde Lynn: "Klopt, de Grass-type variant." Die uitdaging lag echter nog wel enkele weken in de toekomst, eerst moest er getraind worden, en veel. "Maar ik doe nog wel een beetje rustig aan," Voegde ze dan ook met een grijnsje aan haar eerdere woorden toe. Lynn had een soort van déjà vu-moment toen ze het antwoord van het rozeharige meisje op haar vraag hoorde. Met een glimlach bedacht het zwartharige meisje dat Fay ook niet veranderd was: hetzelfde soort antwoorden en dezelfde manier van het brengen daarvan. Even vroeg Lynn zich af of zij zelf veel veranderd was. Ze was immers een jaartje ouder geworden en bevond zich nu in een hele andere situatie dan eerst, toen ze nog maar net in Kalos was aangekomen, wat er best voor gezorgd zou kunnen hebben dat haar gedrag veranderd was. Met een mentale schouderophaal liet Lynn het achter zich. Over nog een paar jaar zou het meisje dat misschien wel kunnen beantwoorden, maar voor nu was het misschien ook wel beter om de vraag onbeantwoord te laten. Zachtjes vervolgde het jongere meisje dat ze eigenlijk nog wat meer wilde trainen en de Gyms even achter zich wilde laten. Rustig knikte het zwartharige meisje even. "Een pauze op zijn tijd zou vast geen kwaad kunnen, denk ik," Merkte ze op. Zelf had ze er nog geen behoefte aan, de Gyms en alles wat erbij kwam kijken interesseerden haar zeker nog genoeg om er niet mee te willen stoppen. Als dat niet meer zo zou zijn, zou Lynn waarschijnlijk ook een kleine vakantie overwegen, of zoiets dergelijks. "Heb je misschien ruimte voor een reispartner? Misschien heb ik dan genoeg tijd om te trainen en..." Met iets verbaasds in haar blik keek Lynn het andere meisje aan. Niet dat ze er iets tegen had, het was alleen.. Een beetje onverwachts, misschien? Eerst had het er immers op geleken dat het rozeharige meisje zelf verder had willen reizen. Maar ja, het gezelschap van het meisje was best welkom. "Ruimte genoeg," Antwoordde Lynn dan ook, nadat ze zich ervan verzekerd had dat Fay uitgesproken was en in diens hoopvolle blik had gekeken. "Dan heet ik u bij deze opnieuw welkom in ons reisgenootschap," Grinnikte Lynn vervolgens, terugverwijzend naar hun gesprek in Vaniville. Zara liet op dat moment een blije miauw horen, alsof de Liepard de hereniging wilde besleutelen.

Fay grinnikte, reisgenootschap, dat was ook in zo'n boek, het waren 9 mensen toch? "Ja, als het ei uit komt en Ray..." begon ze, maar viel meteen daarna ook weer stil. Ray. "We moeten hem terug halen," half in paniek keek het meisje Lynn aan. Ze had de Luxray in de box, maar eerlijk gezegd miste ze de grote kat wel. Het enthousiasme van Ray was onvervangbaar. "Waar is het dichtstbijzijnde pokécenter?" Angel keek ook op, waar maakte Fay zich zo druk om, dat hele computersysteem was best te vertrouwen. Al wilde ze er zelf natuurlijk ook niet in belanden, dat zou echt heel raar zijn. Zara leek ook vrolijk te zijn, Angel was dan een hele kalme pokémon. Ze wond zich niet zo snel op om kleine dingen, maar zelfs op de Absols snuit was een vage glimlach te herkennen. En Ray zou weer terug kunnen komen, al zou ze liever hebben dat dat was als Zara er niet was. De Liepard zou de Luxray alleen afleiden. Nu de kat ook was geëvolueerd kon de Absol wel voorspellen dat het een ramp zou worden, daar was ze immers om bekend: Haar vermogen rampen te voorspellen. Al had ze hier haar krachten niet voor nodig, je hoefde Ray alleen al te kennen om te weten wat er zou gebeuren.

Het zou haast het tweede deel zijn uit een serie over een reisgenootschap. Hm.
Nee, misschien ook niet. Waarschijnlijk niet. Lynn schudde de wat random gedachte van zich af en richtte haar aandacht weer op de woorden die uitgesproken werden door haar rozeharige vriendin. Eerst had ze iets over het ei van Truusje gezegd, waarna de naam van de enthousiaste Luxray uitgesproken was. Vervolgens viel het stil. Lynn wilde net haar mond openen om iets te vragen over het ei, ook om de stilte te verbreken, toen Fay haar haast paniekerig aankeek en zei dat ze de Electric-type Pokémon op moesten gaan halen. Het zwartharige meisje fronste haar gebruikelijke bedenkelijke frons. Moest ze vragen waarom? Nee, naar de reden kon ze zelf ook wel raden. Ray was immers één van Fays eerste Pokémon, voor zover Lynn wist. Het oudere meisje herpakte zich, richtte zich wat meer op en keek over de zee van hoofden om zich te oriënteren. "Goed," Besloot ze, meer voor zichzelf. "We moeten daarheen om bij het Pokécenter in de buurt te komen. Zara?" De Liepard miauwde nog enkele laatste dingen naar de Absol waar ze naast zat en stond op. Zodra de katachtige Pokémon zich aan haar zijde had gevoegd zette Lynn zich in beweging, met een glimlachje een korte blik op Fay werpend. "En daar gaan we weer," Merkte ze grinnikend op.

Lynn leek gelukkig wél te weten waar het pokécenter was, Fay keek even naar Angel en liep toen achter het oudere meisje aan. Daar gingen ze weer. "Wat heb jij in de tussentijd eigenlijk allemaal meegemaakt?" Vroeg het meisje na een korte stilte nieuwsgierig aan Lynn, Angel keek haar trainer even aan, ze was spraakzaam voor haar doen. De Absol kreeg opeens een onbehagelijk gevoel in haar buik, ze had geen idee waarom precies, maar ze voelde het al snel in haar hoorn prikken. Ze wist dat er iets ging gebeuren, ze voelde het met heel haar Absolkrachten. En het ging hoogst waarschijnlijk niet over Ray, de witte pokémon liep kort wat langzamer, maar haalde al snel haar trainer weer in. Het kon nooit iets heel ergs zijn, dat voelde anders, maar het onbehagelijke gevoel bleef zitten. Niet in haar hoorn, zoals het zou doen als er een echte ramp aan zou komen, maar in haar buik. Angel keek even kort naar Zara, dit was zo'n voorgevoel wat je niet kon verklaren. De Absol nam zich voor beter op te letten en liep weer kalm naast Fay. Fay keek om zich heen, ze wilde het pokécenter zo snel mogelijk vinden. Ray was al veel te lang weg, ze miste de enthousiaste Luxray wel een beetje, het was anders dan Angel.

Zo goed mogelijk met de verschillende mensenstromen meelopend om zo snel mogelijk vooruit te komen, liep Lynn over de straten van Lumiose, met Zara trouw aan haar zijde. "Wat heb jij in de tussentijd eigenlijk allemaal meegemaakt?" Werd er nieuwsgierig gevraag door Fay, die zich achter Lynn bevond. "Hmm," Mompelde het zwartharige meisje terwijl ze nadacht. Best veel, eigenlijk. Op haar hand telde ze de gebeurtenissen af terwijl ze de dingen hardop uitsprak met een nadenkende ondertoon in haar stem, omdat ze nog steeds aan het graven was in haar herinneringen. Het was eigenlijk best raar dat je zo snel alweer vergat wat je gedaan had, of eigenlijk dat de je de gebeurtenissen al zo snel 'normaal' vond dat ze je niet meteen te binnenschoten. "Ik heb misschien heel erg per ongeluk met de hulp van een ander persoon een deel van een grot laten instorten," Begon ze met een onschuldige grijns, "de Gym gedaan waar ik al over vertelde, nog zo'n drie à vier mensen ontmoet, Cin gekregen, Tuesday geboxt, tegen Rhyhorns gevochten in de mist met een blondine.." Nog even dacht Lynn na, waarna ze haar schouders ophaalde en zich met een glimlachje omdraaide om het rozeharige meisje kort aan te kunnen kijken. "Dat was het wel zo'n beetje, denk ik. Heb jij nog veel bijzondere dingen meegemaakt?" Wie wist had Fay ook wel een avontuur beleefd, wie wist. Dat soort dingen waren altijd makkelijk om over te praten. Het zwartharige meisje draaide zich om, en haast meteen viel haar oog op het bekende, oranje, lichtgevende dak van het Pokécenter dat zich zo'n twintig meter verderop bevond. Ze versnelde haar pas.

"Wacht wat?" Fay keek Lynn verward aan, wie was Tuesday in hemelsnaam? Het ging allemaal een beetje snel voor haar, mensen ontmoet, Cin.. dat was dat Cindadinges toch? "Dat was het wel zo'n beetje, denk ik. Heb jij nog veel bijzondere dingen meegemaakt?" Fay schudde stil haar hoofd en wierp even een blik op Angel. Daarna moest ze weer uitkijken waar ze liep, het was druk zeg. Angel keek wat afwezig, er zou toch niks aan de hand zijn? Vast niet, de Absol kon prima voor zichzelf zorgen, maar toch, afwezigheid was niks voor de pokémon. Gelukkig leek Angel snel weer bij haar positieven te komen en lette ze beter op. Fay keek weer voor zich uit en zag het rode, of oranje, dak vak het pokécenter. Eenmaal binnen, na Lynn bij te hebben gehouden, liep het meisje snel naar de PC. Behendig logde ze in en selecteerde Ray. Na een paar seconden viel de pokébal met de Luxray in de daarvoor bestemde bak. "Helemaal compleet," verzuchtte Fay met een glimlach, ze keek Lynn aan en twijfelde even of ze de kat er uit moest laten. Toen zag ze Zara en besloot dat dat later ook nog kon.