Meeting In Our Dreams

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven tuurde wat afwezig voor zich uit. Het was een wonder dat ze Raven de laatste paar weken had weten te vermijden. Ze was hem niet meer tegen gekomen sinds ze het strandhuisje was uitgelopen. Dat hielp gelukkig alleen maar om het hele incident te vergeten. Althans, vergeten.. Ja natuurlijk probeerde ze er niet aan te denken, maar het was onmogelijk om alles helemaal te verdrijven. Haar humeur was er ook niet op vooruit gegaan. Er hoefde maar iets te gebeuren dat haar irriteerde en ze vloog uit naar de eerste de beste persoon. Ze was kwaad op zichzelf vanwege wat er gebeurd was, hoe ze ooit in die situatie had kunnen belanden. Met een zucht liet ze zich achterover in haar stoel op het terrasje zakken. Voor haar op de tafel stond een glas frisdrank. Geen drank meer voor haar.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven werd verstoord door een bekend gezicht. Iemand die ze in feite maar één keer eerder had gezien, maar wel op het zomerfestival. En dat hele zomerfestival zette ze liever uit haar hoofd. Het feit dat hij twee glazen op tafel zette en bij haar kwam zitten voorspelde niet veel goeds, al kende ze hem niet eens zo goed, dat wist ze al wel. Met een ongeamuseerde blik keek ze de jongen aan, maar die expressie veranderde al snel toen hij over haar en Raven begon. Hoewel ze zichzelf normaal gezien wel goed in kon houden, raakte hij nu toch wel een gevoelige snaar. Ze vernauwde haar ogen en keek hem met een dodelijke blik aan. Een waarschuwing dat hij dat onderwerp nu moest laten vallen. Tegelijkertijd vroeg ze zich af hoe hij aan die informatie kwam. "Waar haal je dat dan weer vandaan?" vroeg ze kortaf, waarna ze naar het glas keek dat haar kant op geschoven werd. Je hoefde geen kenner te zijn om te weten dat daar alcohol in zat. Mooi niet dat ze zich een tweede keer liet verleiden te veel te drinken. Ze pakte haar eigen glas op om er een slok van te nemen en negeerde de drank verder.

“If you're going to die, do it on your own.”

Ze luisterde naar wat Aiden te zeggen had. Ja hij was erbij geweest, maar dat hoefde nog niet te betekenen dat hij dingen wist. Hij was er niet bij geweest die ochtend en het meeste wat hij had kunnen zien was waarschijnlijk het moment waarop iedereen zijn eigen weg weer was gegaan. "Dat je erbij was betekent nog niet dat je alles weet," beet ze hem toe. Natuurlijk was het mogelijk dat hij dingen had gezien die hem tot die conclusie hadden geleid, maar zij beschikte niet meer over die herinneringen. Het was één groot gat dat liep vanaf een bepaald punt op de avond tot de volgende ochtend. Niet dat ze dat zo aan Aiden zou vertellen. Seven was niet vergeten wat hij met Raven en Lilium had gedaan op het festival. Blijkbaar genoot hij ervan anderen te plagen.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven liet niet merken dat de informatie die hij haar gaf haar niet bekend voorkwam. Ze wist immers niet meer hoe ze in dat strandhuisje was gekomen en in wat voor staat. Dat ze samen met Raven vertrokken was was niet wat ze wilde horen. Dat bevestigde alleen maar meer dat er iets gebeurd was. Althans, daar leek het wel op. "Ooit gehoord van je neus niet in andermans zaken steken?" antwoordde ze. "Naar ik weet zijn jij en Raven geen vrienden, dus ik weet niet wat je zou moeten met die informatie." Iedereen had hun kunnen zien weglopen, maar om dan meteen van alles aan te nemen. Misschien had Raven wel lopen praten, hoewel ze zich afvroeg waarom hij dat dan aan Aiden zou vertellen. Ze waren absoluut niet close of vriendelijk naar elkaar voorgekomen die dag.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven wist zeker dat de jongen maar wat onzin liep te vertellen toen hij zei dat Raven zijn beste vriend was. Wat hij daarna zei trok haar aandacht. Natuurlijk kon hij dat ook gewoon verzonnen hebben, maar aan de andere kant zou het best eens waar kunnen zijn. Dat zou betekenen dat Raven had lopen praten over het hele incident en dat was nou niets iets dat zij zou indelen onder 'laten we het maar vergeten'. Ze fronste lichtelijk en keek kort naar haar glas die al bijna leeg was. " En dan bespreekt ie dat met jou? Slechte keus," zei ze kortaf. Ze wist nog steeds niet goed hoe ze Aiden nou precies in moest schatten, maar de kans was groot dat hij wel met Raven gesproken had, al dan niet op een vriendelijke manier.

“If you're going to die, do it on your own.”

Gevoelige snaar geraakt? Ja. Zou ze dat ooit toegeven? Nee. Seven schudde haar hoofd. "Ik heb echt geen idee waarom je je tijd loopt te verspillen hier." Haar drankje was op, ze kon zo opstaan, betalen en weglopen. Dat leek echter een tikkeltje te veel op wegrennen uit een lastige situatie. Het was de laatste optie en ze was nog niet zover. Na zijn volgende opmerking flitste haar ogen terug naar Aiden. "Je trekt opnieuw conclusies," beet ze hem toe, terwijl ze overeind kwam uit haar stoel. Ze was nu echt klaar met deze nutteloze ondervraging. "Ik zou maar oppassen met dat nieuwsgierige gedrag van je, vroeg of laat kom je de verkeerde tegen." Het was het laatste wat ze zei voor ze zich omdraaide om voor haar drankje te betalen.