Meeting Again II & Lynn

Zodra Lynn op zijn rug zat spande Ray zijn spieren en was in een paar grote sprongen op weg. Je kon zeggen dat de Luxray absoluut geen ervaren vechter was, en kinderlijk aangezien hij waarschijnlijk nog geen jaar oud was, maar een ervaren renner was hij wel. De grote kat was zo actief dat hij vanzelf snel en sterk was geworden. Met bijna geen moeite haalde Ray Angel in, de Luxray vond het allemaal geweldig. De manen van de kat knetterden wat, maar zouden waarschijnlijk geen schade doen aan zijn berijder. Ray keek even terug, Zara moest hem wel bijhouden! Waarschijnlijk was de paarse poes wel ongeveer even snel, ze had ook heel wat ervaring, maar je kon beter zeker zijn. Liepards waren meer het lenige en sluipende type kat, niet een grote, snelle jager als Luxray's. Angel kwam slippend tot stilstand bij een pleintje, en Ray een paar meter verderop aangezien hij de stop niet had verwacht. Wat teleurgesteld keek hij naar de Absol, hij wilde verder gaan met het spelletje! Het was toch leuk? Maar Fay was ook al van de rug van haar pokémon en kwam zijn kant op, dus dat zou wel niet gebeuren.
"Waar gaan we nu heen?" Fay keek Lynn vragend aan, aangezien ze verwachte dat het oudere meisje een leidende rol aannam deed ze niet de moeite zelf te bedenken waar ze heen zouden gaan. Ze was nog maar twaalf en Kalos zat nog niet in haar hoofd. Ze had vooral getraind met Ray en Angel, niet echt verder gegaan dan de weg richting tweede gym. Maar nu zou ze voor even met Lynn mee gaan, gaf haar wel een veel veiliger gevoel met team Rocket in Kalos, en die moest een andere gym doen. Ze was al veel verder dan de tweede.

Haar zwarte haar werd uit haar gezicht gewaaid door de wind en ze hobbelde en hotste en zat niet al te gemakkelijk en was dit niet gewend en de schrok een beetje van de vonkjes die er opeens waren en had er eigenlijk wel een spijt van dat ze niet was gaan lopen. En toen was het over. Zo snel mogelijk klauterde Lynn van de Luxray af nadat die slippend tot stilstand gekomen was. Zara keek haar met vrolijk glinsterende ogen aan, de Liepard hield wel van een renpartij en had de groep goed bij kunnen houden. Het zwartharige meisje trok een ietwat pijnlijk gezicht toen ze wat met haar benen schudde en een pijn in haar stuitje voelde. Als het aan haar lag, nam ze niet nog een keer een ritje op een Luxray. Het was zeker niet zoals het in een film zou gaan, waar de Pokémon en diens berijder op fabuleuze wijze de zonsondergang tegemoet reden, zonder dat dat hoofdpersoon op zijn rijdier er steeds bijna afviel, of andere problemen ondervond.
In ieder geval, het lag nu achter haar en er was weer iets anders waar ze zich op moest concentreren, namelijk Fay en haar vraag. Lynn zette haar handen in haar zij en keek even om zich heen. Ze waren op een van de vele pleintjes van Lumiose beland, wat betekende dat ze vrij gemakkelijk naar de Lumiose Tower konden lopen en van daaruit de stad uit. "Uiteindelijk naar Coumarine," begon ze aan haar antwoord terwijl haar blik weer naar het rozeharige meisje ging, "tenzij je nog iets hier in Lumiose wilt doen?"

Ah, ze gingen naar Coumarine, tenzij ze hier nog wat wilde doen. "Nee, liever niet," mompelde Fay. "Lumiose geeft me de laatste tijd de kriebels." De 'stad van het licht' was de laatste tijd veel duisterder geworden, slechte mensen bewandelden de straten en waren niet bang om problemen te maken. Problemen waar je moeilijk uit kwam, zij kon het weten, ze had het vaak genoeg gezien in Kanto. "Welke kant is Coumarine op?" besloot Fay maar te vragen, zelf wist ze het niet - haar gevoel voor richting was niet iets waar je op moest vertrouwen. Ray was een beetje afgedwaald en liep de omgeving te ontdekken, hij had iets geroken was hij heel interessant vond. Namelijk eten. Snuffelend liep de grote kat tussen de mensen door, natuurlijk was er veel eten in Lumiose, maar wat hij rook was speciaal. Hij rook.. kattensnoepjes! Waarschijnlijk in de vorm van poképuffs, aangezien die heel populair waren in Kalos. Het duurde dan ook niet lang of hij had zijn trainer en vriendin achter zich gelaten en liep zoekende naar de snoepjes verder. Koooom snoepje, snoepje, snoepje~

Lynn knikte ernstig toen ze het antwoord van het rozeharige meisje hoorde. Team Rocket was al even in Kalos en ook zij begon te merken dat de Grunts en hogere mensen steeds.. Brutaler werden. Lid zijn van de organisatie leek in Lumiose niet iets te zijn wat je geheim moest houden, maar juist iets waar je mee pronkte. Het liefst kwam ze dan ook even niet meer in de buurt van het hart van Kalos. Het zwartharige meisje hief haar hand en wees in de noordwestelijke richting. "Daar ergens," voegde ze aan het gebaar toe, waarna ze haar arm weer liet zakken. "Wel moeten we eerst naar het centrale plein, want van daaruit kan ik ons de stad uit krijgen."
Zara had wel meegekregen dat Ray afgeleid was, maar had besloten om bij haar maatje te blijven, gewoon voor als Angel weer een rare bui kreeg of er iets anders gevaarlijks gebeurde. Ook haar neus had de lekkere geur van snoepjes ik schreef eerst per ongeluk spoepjes, hihi opgepikt, maar de Liepard had niet echt behoefte aan iets te eten. Wel bleef ze de Luxray nieuwsgierig nakijken, benieuwd naar waar hij heen zou gaan.

Ray liep verder, de geur kwam uit.. een vrouw haar zak. De vrouw zelf was bezig en de Luxray was zo netjes te gaan zitten en wachten tot hij werd opgemerkt. Een Persian zat in de buurt en keek arrogant om zich heen, de poes was zeker zo een verwend nest wat alles kreeg wat ze wilde. Ook de kattensnoepjes. Ondertussen was Fay Ray kwijt. Het meisje keek om zich heen, maar de grote kat was nergens te bekennen. Lynn had net uitgelegd waar ze heen moesten, maar ze was het nu al weer vergeten, vooral nu ze de Luxray miste. "Heb jij Ray gezien?" bezorgd keek Fay om zich heen, soms was Ray echt problematisch. Angel schudde haar kop en keek nu ook zoekend om zich heen. Het meisje keek naar Lynn, misschien wist die waar haar pokémon was. Ray.. waar was had hij zich nu weer in gewerkt?

"Heb jij Ray gezien?" Met een bezorgde blik keek het rozeharige meisje om zich heen. "Ray?" Herhaalde Lynn, voordat een blik om zich heen haar duidelijk maakte dat de Luxray verdwenen was. De katachtige Pokémon was nergens te bekennen. Toen Fay vragend naar haar keek, zei ze dan ook: "Ik heb geen idee waar hij is." Een frons verscheen op Lynns gezicht. Dit was niet waar ze op had zitten wachten na het gedoe met Truusje, Harold en Albèr. Het liefste was ze nu gewoon rustig naar Coumarine vertrokken, maar dat zat er duidelijk niet in. Ze zuchtte even onhoorbaar, waarna ze haar maatje vragend aankeek. Die hield haar hoofd even schuin, scheen toen door te hebben wat er bedoeld werd en sprong vervolgens op, waarna ze een steegje in trippelde. Hier had ze Ray naartoe zien gaan! "Het lijkt erop dat Zara meer weet," sprak Lynn tegen haar vriendin, waarna ze achter de Liepard aan begon te lopen. Hopelijk was Ray snel gevonden en konden ze Lumiose en de herinneringen aan het gekke oude drietal achter zich laten.

Lynn wist het ook niet. Fay liet een zucht ontsnappen en keek naar Angel, de Absol keek terug met een kalme uitdrukking op haar snuit, al was het duidelijk dat ze Ray zo snel mogelijk wilde vinden. Zara stond, of sprong, echter op na een blik van Lynn. "Het lijkt erop dat Zara meer weet," en met die woorden was Lynn achter haar pokémon aangelopen. Fay volgde ook, samen met Angel, en hoopte dat Lynn gelijk had. Ze vertrouwde Zara wel.. alleen Ray was soms wat.. onvoorspelbaar. De Luxray was heel kinderlijk en zag bij niemand iets kwaads, als hij dan de verkeerde personen tegen kwam.. dat zou niet zo goed aflopen. Angel was duidelijk ook wat geïrriteerd door de plotseling onhandige actie van haar jongere teamgenoot. Fay's gedachten dwaalden even af naar het ei, hopelijk was de pokémon die daar uit kwam een betere luisteraar dan Ray. Angel zou het erg waarderen en zij ook. Maar voor nu moesten ze de onhandige Luxray zoeken. Waar zat Ray in Arceusnaam?

Zara leidde hen door een wirwar van steegjes, haar neus haast tegen de grond aan gedrukt en haar sikkelvormige staart alert omhoog. Lynn volgde in de voetsporen van haar maatje, haar blik gericht op de omgeving. Ze zag hopen onopgeruimd en stinkend vuil voorbijkomen en straten die niet in de eenentwintigste eeuw leken te behoren. Het deed haar denken aan thuis, of in ieder geval, wat voor een aardige tijd toch haar thuis was geweest, hoe onguur en onaangenaam ook: de straten van Castelia City. En dat terwijl Lumiose altijd aangeduid werd als het bruisende en rijke hart van Kalos. Van dat bruisende was weinig overgebleven, bedacht Lynn zich, met de opkomst van Team Rocket in de hoofdstad, en nu kreeg Lynn door dat dat rijke ook een leugen was geweest. Onder het perfecte voorkomen van de stad schuilde iets rottends, zo bleek. Deze gedachten lieten haar terugvallen in het verleden, terwijl het zwartharige meisje grauwe mensen voorbij zag snelwandelen met de kapotte en door onkruid overwoekerde straatstenen onder haar voeten. De wereld was niet veranderd, besefte ze. Na haar aankomst in Kalos had alles beter geleken, had het meisje gedacht dat ze nu misschien in een goede omgeving terechtgekomen was, maar dat bleek niet waar te zijn. Ze passeerden een zwerver die haast opging in de hoop vuil achter hem. Nog steeds worstelden er mensen om een goed leven te hebben, het hare had alleen een wending in de goede richting genomen. Een opgewekt gevoel verspreidde zich door Lynns lichaam terwijl ze een zonnige hoofdstraat opliepen. Ze had iets goeds gedaan. Door het maken van de beslissing om naar Kalos te gaan, had ze haar leven helpen te beteren. In een opwelling draaide het zwartharige meisje een snelle pirouette, op het midden van de stoep, waarna ze met een vage glimlach op haar gezicht haar maatje verder achterna liep.

Fay probeerde de omgeving te negeren, ze had vroeger wel erger gezien, maar het was nog steeds geen fijn beeld. Zara liep voorop en het enige waar het rozeharige meisje echt aan kon denken was Ray terug vinden, het was problematisch dat de Luxray dingen in zijn eentje deed. De pokémon was nog redelijk jong en wist niet van de wereld, Ray was een onbeholpen tiener die nog moest leren hoe de wereld in elkaar zat. Zijzelf wist meer over hoe de wereld in elkaar zat, maar een tiener was ze nog niet. Fay had wel gehoord over de 'tienerproblemen', dingen zoals verliefd zijn en dingen uitproberen. Yuk, wie had dat nodig? Zolang ze de liefde en vriendschap had van haar pokémon en vrienden had ze dat soort dingen niet nodig. In Kanto had ze wel eens de gevolgen van drank en drigs drugs gezien, erg fraai waren die niet. De duistere steegjes begonnen op te klaren en een van de grote, lichte hoofdwegen werd zichtbaar. Lynn draaide eenmaal aangekomen een rondje en liep toen weer verder. "Zie je Ray al?" Fay keek naar de zwartharige, Angel keek ook wat afwachtend naar het meisje. De Absol was immers niet groot genoeg om over de mensenmassa te kijken.

Er werd haar gevraagd of ze Ray al zag en Lynn ging wat langzamer lopen om beter om zich heen te kunnen kijken. "Hm," deed ze terwijl haar donkerblauwe ogen de omgeving afgingen. Ze zag vooral de dingen die normaal waren in Lumiose; de vele mensen, grijze gebouwen en lokkende etalages die meer aanboden dan dat ze echt te bieden hadden. Maar daar, in de verte.. Het zwartharige meisje vernauwde haar ogen wat. Ze zag een vrouw, gekleed in veel luxe merkkleding en haar nek omwikkeld door een chique boa. Naast haar zat een Persian die vol walging naar een andere Pokémon keek, een Pokémon die blauw met zwart was en verrassend veel leek op.. "Ray!" Haar maatje miauwde blij en zette zich in beweging. Lynn wees naar het stel mensen en begon zich een weg door de menigte te banen, achter Zara aan, terwijl ze zich afvroeg wat de Luxray van haar rozeharige vriendin bij die vrouw deed.

Ray keek op, riep iemand hem daar? Verbaast draaide de Luxray zijn kop om te zien waar het geluid vandaan kwam, hij zag.. het paarse vacht van Zara! Misschien wilde die ook wel wat lekkers, al leek het niet zo dat de vrouw hem wat ging geven. Vragend mauwde de grote kat, maar toen er weer geen reactie kwam besloot hij richting Zara te gaan. Met een grote sprong kwam Ray de Liepard haar kant op gesprongen, vrolijk keek hij de poes aan. Lynn en Fay waren er ook, en Angel.. die zag er wat geïrriteerd uit, maar dat kon hij wel negeren. "Zullen we dan gaan?" Fay keek vragend van Lynn naar Angel, die wisten meestal wat te doen. Ze waren gelukkig niet al te ver afgedwaald van de route die ze wilden nemen. "Ray, niet meer weglopen, oké?" De rozeharige keek haar kat serieus aan. "Anders laat ik je in je pokéball zitten tot Zara weg is." Ray keek op, met een wat verwarde blik. De Luxray moest de woorden even tot zich laten doordringen.

En toen stond Ray voor haar neus. Vrolijk begroette Zara hem, allang blij dat hij weer terug was en dat ze hun weg naar waar ze dan ook heen gingen konden hervatten. De rest van de groep leek niet zo blij als zij; Angel keek zeker niet al te vrolijk en de Liepard kon zien dat Lynn een zucht slaakte, al deed ze dat zo onopvallend mogelijk. Haar maatje zou vast wel een goede reden hebben voor wat ze deed, maar Ray was nu terug, en dat was toch het belangrijkste? Nou ja, in ieder geval was de groep weer compleet, en dat was wat Zara's prioriteit had.
"Zullen we dan gaan?" Lynn keek het rozeharige meisje aan. "Ja, laten we dat maar doen," zuchtte ze, terwijl ze haar handen in haar vestzakken stak en zich heroriënteerde. De zwartharige was klaar om te gaan, maar het leek erop dat Fay nog iets te zeggen had en daarom bleef ze nog even staan. Ray mocht niet meer weglopen, anders zou hij in de Pokéball moeten totdat Zara weg was. Bij het zien van de verwarde blikken van zowel Ray als Zara, die nog steeds ging idee had wat er gaande was, schoot Lynn in de lach. Ze verborg haar mond achter haar hand en probeerde het te stoppen, maar het lukte niet echt. Toen ze dan eindelijk uit gelachen was, haalde het meisje de hand weer weg en stond er een grote glimlach op haar gezicht. "Op pad dan maar," sprak ze op veels te geamuseerde toon terwijl Zara haar raar aankeek.

Fay keek Lynn even aan en schudde zacht lachend haar hoofd, Ray's.. 'probleem' kon inderdaad wel grappig zijn. Jammer genoeg zou er niet snel iets veranderen, tenzij er iets dramatisch gebeurde. Lynn stemde in met verder gaan en kreeg een rare blik van haar kat aangezien die nergens lucht van had. Fay knikte en wisselde een blik met Angel, de Absol keek emotieloos terug wat betekende dat ze ook liever verder wilde gaan. Weg van de rare acties van haar jonge teamgenoot. "Welke kant is het op?" hoewel Fay zeker wist dat ze niet ver waren afgedwaald was haar richtingsgevoel nog steeds waardeloos. Als Angel er niet was zou ze vast verdwalen in de talloze steegjes van het nu duistere Lumiose. Of Lynn het wist wist het meisje niet, maar als ze op haar zouden vertrouwen zouden ze vast aan de andere kant van de stad uit komen. Of bij Truusje, dat zou ook goed kunnen. En die wilde ze liever vermijden. Angel gromde wat en draaide zich om in een richting, blijkbaar wist de Absol de weg. "We volgen Angel dan?" Fay keek om naar haar vriendin, voor bevestiging.

Op Fays vraag keek het zwartharige meisje even om zich weer, waarna ze in een bepaalde richting wees. "Ik denk die kant op, maar we zijn wat van het pad afgedwaald dat ik in gedachten had, dus ik weet het niet helemaal zeker.." Ze haalde even haar schouders op. Haar richtingsgevoel was misschien wel redelijk goed, maar Lynn durfde er nooit blindelings op te vertrouwen omdat ze nog best wel eens een verkeerde straat insloeg als ze begon te twijfelen en dan op de verkeerde plek uitkwam. Gelukkig kwam dat niet al te vaak voor, maar als nog was het af en toe vervelend, vooral als ze haast had. Lynns aandacht werd getrokken door Angel, die gromde en een bepaalde kant op draaide, ongeveer in dezelfde richting waarin Lynn gewezen had. "Yep, laten we Angel volgen," antwoordde Lynn met een kleine glimlach. Vervolgens richtte ze haar blik op de eerst sneeuwwitte Absol. "Leid de weg." Zara voegde zich aan haar zijde en miauwde instemmend. Eindelijk konden ze weg uit Lumiose!

Angel liep met haar kop zoals gewoonlijk trots omhoog zelfverzekerd in de richting van de uitgang. Fay liep er vlak achter en moest haar best doen niet te lachen. De Absol had een route over de hoofdwegen gekozen en veel mensen staarde de pokémon verbaast aan. De lichtblauwe kleur die door het witte vacht zat gemixt viel erg op en het zag er.. apart uit. Ray volgde naast Zara en leek niet meer van het pad af te wijken. De Luxray had vast een kleine shock gekregen toen zijn trainer had gezegd dat hij niet meer buiten zijn bal mocht als hij ongehoorzaam was. Zara was waarschijnlijk het belangrijkste in zijn leven, daar moest hij wel een drama van maken! Angel schonk in elk geval geen aandacht aan de kat en liep standvastig in de richting die ze had uitgekozen. Fay volgde zwijgend, nog steeds proberend niet te lachen. Het zou vast nog even duren tot de Absol haar mooie sneeuwwitte kleur weer terug had. Hopelijk zat Angel er niet te veel mee. "Ik geloof dat ik de uitgang zie," Fay keek om naar haar vriendin, de route die ze wilde nemen was nog maar een paar meter verderop.