Pannenkoeken [open]

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Nala keek hem bedachtzaam aan terwijl ze zijn antwoord overdacht. Hij was natuurlijk correct, .. Nala was vroeger voornamelijk een vlees eter maar ze merkte dat nu ze wat ouder werd ze veel fruit en bepaalde soorten groente ook wel op prijs kon stellen. "Nou, ik denk dat ik dan ook vegetarisch ga" mompelde ze bedenkelijk. "Tenslotte denk ik dat elke dag hetzelfde na een tijdje al gauw weer saai en herhalend word waar je met vegetarisch de mogelijkheden eindeloos zijn" Ze glimlachte en haalde haar schouders op. "Gelukkig moeten we nooit van ons leven zoiets raars doen". Ze sipte aan haar glas limonade en dacht plots weer aan Kenneth zijn vader. Ze wist niet waarom en hoe maar ze dacht er gewoon aan. Haar gezicht betrok een beetje terwijl ze zich afvroeg of hij hen nu aan het bekijken was van een afstandje.. Of beter gezegd, Kenneth. Nala keek om zich heen maar ze zag niets vreemds. Wel keek ze opzij toen Gin iets dichter naar hen toe hupte en het aandurfde heel snel zijn beker water weg te grissen van het kleed. Hij deinsde achteruit en dronk het bekertje in één teug leeg. Dat deed haar denken er aan hoe ze het hierna zonder Kenneth moest schoppen. Het zou een lange tijd duren voor ze zijn volledige vertrouwen zou hebben. Ze wendde zich weer tot hem en keek hem opgelaten aan. Ze had ook een vreemd gevoel in haar maag gekregen. Ze waren begonnen aan juist datgene waardoor ze tijd met elkaar door brachten. Al snel zou het eindigen. Ze betrapte zich erop dat ze helemaal niet wilde dat het eindigde. De wereld vergaat niet.. en ik kan hem altijd een bericht sturen via mijn holocaster. Stel je niet aan! Zei ze mentaal tegen zichzelf. "Kenneth, ik wil je bedanken" zei ze uiteindelijk en ze haalde diep adem. Dit moest even gezegd worden.

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Nala wilde nog meer zeggen maar het kwam er om een of andere reden niet uit. Ze wilde niet onnozel overkomen dus besloot ze zorgvuldig na te denken over wat ze ging zeggen hierna. "Ik bedoel, ik wil je bedanken dat je me zo geholpen hebt. Ik denk niet dat ik zo'n vooruitgang had kunnen boeken zonder jou, ik heb echt genoten van onze tijd samen" Ze bloosde lichtelijk toen ze dat zei en zocht naar een object om haar blik om te werpen. Uiteindelijk vond ze zijn wijnrode ogen weer. "Ik ben ongetwijfeld niet de makkelijkste, maar ondanks alle drama ben ik blij dat het toch zo gelopen is" Nerveus wreef ze haar handen over elkaar en hoopte ze dat de blos op haar wangen ondertussen een beetje aan het wegtrekken was. Ze voelde zich nog enorm warm dus gokte ze van niet. Ze was niet de beste in het verwoorden van haar gevoelens dus hoopte ze dat ze niet als een complete vreemdeling klonk nu.

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Nala haalde diep adem. Ze voelde de aandrang op komen het logische gevolg te doen. Maar haar geest lag overhoop. Ze voelde allemaal gevoelens door elkaar en ze wist niet goed hoe ze die moest uitdrukken. Ze leunde lichtelijk naar hem toe in een opwelling, rode blos op haar wangen. Ze keek hem recht aan in zijn wijnrode poelen. Ze werd er ingezogen, zodra ze hem aankeek wist ze dat het volgende er niet meer toe deed. Ze boog nog meer naar voren, onzekerheid dreigde de overhand te nemen. Haar hart klopte in haar keel. Vaag was ze zich ervan bewust dat de omgeving om haar heen plots heel stil was geworden. Het enigste wat er op dit moment nog bestond waren hun twee. Nala boog zich naar hem toe, liet zichzelf toe het te doen en- De water pulse aanval raakte Kenneth volledig in het gezicht en spatte uit één in een golf van water die hen beide opnieuw nat spetterde. Bovendien gleed het water ook over alle picknick resten. Geschrokken door de plotse koude douche sprong ze overeind, haar ogen gingen naar Gin die meteen in de vijver sprong en een eindje verderop boven kwam onder een waterlelie. De uitdrukking van pure leedvermaak. Nala voelde de aandrang op komen hem nu écht te wurgen.