Pannenkoeken [open]

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Het water.. was koud. Maar dat scheen Nala het minst te voelen. Momenteel schoten er drie soorten schaamte over haar gezicht. Ze duwde zich van hem af terwijl ze rood werd en haastig rechtop ging zitten. Even wist ze niet wat ze liever wilde. Zichzelf verdrinken in de vijver of door de grond zakken en gewoon verdwijnen. Ze knikte langzaam toen Kenneth al raadde dat het Gin was. Ook zij wierp een blik opzij en zag Gin met een enorm zelfvoldane grijns weer in het water verdwijnen. Ach.. op zijn minst had hij niet iets gewelddadig gedaan. Maar daar dacht Nala op dat moment niet zo aan. Zwijgend pakte ze de handdoek aan en begon haar haren te drogen, blij dat ze een excuus had de handdoek even over haar hoofd te gooien. Oh mijn Arceus, ik schaam me zo .. dat was gênant! Oh! Ik kan wel door de grond zakken! Haar gedachten waren zoals gewoonlijk heel luid. Ze gluurde eventjes langs de handdoek door en zag dat Kenneth nog steeds er was.. en zij ook. Vlug deed ze weer alsof ze een plekje gemist had. Arceus, ik offer mijzelf op aan u. Laat me verdwijnen. Helaas, ook al had ze dat wel gewild, kon ze gewoon niet eeuwig onder de handdoek blijven. Dus stond ze op en begon ze de handdoek vluchtig over zich heen te halen, plots heel geïnteresseerd in haar rokje die treurig naar beneden hing onder het gewicht van het water. Haar oren pikte het zachte gegrinnik van Gin aan die het allemaal hartstikke grappig vond. Inmiddels was hij weer boven gekomen en zat hij op een extra groot lelieblad. Nala schoot hem een vernietigende blik. Ik zweer het, ik maak kikkerbilletjes van die kikker. We zijn in Kalos dus kan ik hem als lokale delicatesse prima verkopen! Tierde ze boos in haar gedachten. Haar ogen gingen weer naar Kenneth en ze werd opnieuw rood. "Ahem.. dat was .. nat" Oh goed zo, Nala! Heel opmerkzaam! Zei ze mentaal en ze besloot om maar weer veilig naar haar schoenen te kijken die nog vochtig waren.

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Er was één lichtpuntje in de hele situatie. Letterlijk. Door dat de zon al vol scheen zouden ze snel drogen in de zon. Nala haalde diep adem en besloot haar blik dus maar weer te vestigen op Gin. Hij scheen als enige deze situatie echt super leuk te vinden. Met een enorm brede grijns keek hij van Kenneth naar Nala en moest weer opnieuw lachen. 'Ik denk dat de cohesie wordt bevorderd omdat we nu alle drie nat zijn' Dat kwam er zo droog uit dat Nala meteen om keek met een heel verbaasde uitdrukking op haar gezicht. Ze wist niet waarom maar ze begon zachtjes te grinniken. Tot dat het over ging in lachen en ze uiteindelijk piepende geluiden maakte van het lachen. Ze moest haar buik vast houden omdat die zo'n pijn deed van het lachen. Tranen dropen uit haar ooghoeken van het lachen. Toen ze Kenneth zijn kant op keek en zijn blik zag moest ze alleen maar harder lachen. Voorover gebogen tastte ze af waar het bankje was waar ze zich op liet vallen en hijgend probeerde te kalmeren. Ze wist niet waarom ze zo erg moest lachen. Het was een combinatie van de enorme spanning die ze voelde sinds gister die er nu eindelijk uit kwam, Kenneth zijn enorm droge toon en de hele dwaasheid van de hele situatie van net. Ze veegde wat tranen weg van haar wangen en keek Kenneth toen eindelijk weer recht aan zonder in lachen uit te barsten. "S-sorry maar.. maar dat was echt grappig" en ze giechelde zachtjes met een grote grijns op haar gelaat.

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Op de uitspraak van Kenneth veranderde haar gegiechel in een tevreden glimlach. "Het is ook fijn om vrolijk te zijn" Nala keek op zij naar Gin die inmiddels met een doordringende blik hun in de gaten hield. "Ik kan het gebruiken na gister" Voegde ze er schouderophalend aan toe en ze keek weer op zij naar Kenneth. Haar buik deed zeer van het lachen eveneens haar kaken. Ze had in een lange tijd niet meer zo hysterisch gelachen. Ergens hoopte ze dat ze er niet compleet als een idioot uit zou hebben gezien. Ze streek haar vochtige haar glad en liet haar blik eindelijk op de grote zak vallen die Kenneth bij zich had. Miraculeus genoeg was de zak een waterig lot bespaard gebleven. "Wat zit er in?" Nu werd haar aanvankelijke nieuwsgierigheid weer meteen gewekt. Dáár zat het in. Het dat haar ging helpen met het vertrouwen te winnen van Gin. Ze wreef haar handen nerveus tegen elkaar.

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Een hoop. Oké. Dat was nog steeds van alles! Nala hield haar adem in toen hij zijn hand er in deed. In eerste instantie toen hij er een simpel, geruit kleed uit haalde betrapte Nala zich er op dat ze teleurgesteld was. Een kleed.. dat is wel een beetje anticlimax. De mand die er na volgde echter tilde haar opgewekte instelling wel al iets omhoog. De uitleg die Kenneth er bij gaf klonk simpel genoeg. Ze keek opzij naar Gin die aandachtig zat te luisteren. Een picknick dus.. dat klonk simpel. Het was perfect! Gin had alle ruimte om weg te gaan als hij wilde maar ze wist zeker dat hij wel in de buurt zou blijven. Tenslotte had hij honger, die ene appel van daarstraks zou echt niet zijn honger hebben gestild. Nala streek haar rokje goed en nam plaats op het kleed. Ze vouwde haar handen op haar schoot en keek opzij naar Gin. "Kom je ook? Er is eten"

Gin scheen het even te overdenken. Hij wilde eigenlijk best wel graag iets gaan eten.. maar die vreemde, duistere jongen zat er bij. Hij vernauwde zijn ogen dreigend naar hem. Hij mocht hem niet. Hem niet en zijn vervelende toon niet en zijn Shuppet niet en zijn kleine Ralts niet! Wat zou hij hem graag een keiharde waterspuit in zijn gezicht geven. Gin zijn ogen gingen weer naar Nala toen ze hem vroeg zich bij hen te voegen. Tja een hapje eten ging er wel in.. en het kon geen kwaad als hij veilig bij de oever bleef.. Hij sprong met een boogje van het lelieblad af en dook de vijver in. Even later sprong hij het water uit en landde hij op de kant. Hij hield zwarthaar goed in de gaten terwijl hij zo bij de oever bleef zitten tussen hen in. Zijn blik ging nieuwsgierig naar de picknickmand die enorm lekkere geuren uitwasemde. Lekkerder dan het gore pokévoer wat Nala hem voorzette, dat was zeker. 

Nala keek Kenneth afwachtend aan zei beleefd "Na jou" met een handgebaar naar de picknickmand. Als er iets was wat Nala geleerd had thuis was het goede manieren. Ze vond het plots heel belangrijk op dat moment ..

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Heel geduldig zat Nala met haar handen in haar schoot gevouwen op haar knieën te wachten. Ze keek toe hoe er allemaal best wel lekkere dingen werden uitgestald. Ze zag vanuit haar ooghoeken dat Gin vooral het fruit aan het ogen was vanaf zijn plek naast de vijver. Ze vulde haar eigen beker met wat frambozen limonade en gaf Gin een beker water. Hij zat op ongeveer een meter van hen af maar. Ze smeerde wat crackers voor zichzelf en benutte de stilte die even viel om het bakje fruit te pakken. Ze reikte hem aan naar Gin. "Fruit?" Vroeg ze vriendelijk.

Gin zijn maag knorde, verried dat hij honger had. Hij wreef er over. Hij.. kon als hij echt wilde het eten gewoon grijpen, heel hard wegrennen en dan zou hij alles voor zichzelf hebben. Geen Nala en geen zwarthaar. Toen Kenneth het eten begon uit te stallen verstijfde hij en hield hij hem heel scherp in de gaten voor het geval hij iets gevaarlijks uit de mand zou halen. Maar .. het bleek allemaal eten.. en zo. Zwijgzaam volgde hij de bewegingen van zwarthaar en Nala. Hij rook broodjes en zag crackers, broodbeleg en fruit.. het water liep hem in de mond! Toen Nala hem een bak met fruit aanreikte aarzelde hij even. Hij waagde het niet een pas vooruit te zetten en in plaats daarvan reikte hij naar het fruit. Hij zou dus echt niet in de buurt komen van zwarthaar, nee dankjewel. Nala boog wat naar voren en hij had de kans om wat fruit te pakken. Stukken peer en wat appels. Tevreden met zijn eerste buit zat hij achterover en begon hij te eten.

Nala trok de bak fruit terug en zette hem neer. Ze duwde een kleine cracker in haar mond. Arceus dit is lekker! Ze slikte het door en zei vrolijk "Hmm dit is goed eten, Kenneth!" Ze duwde nog een cracker in haar mond. "Aan het eten kan het dus niet liggen als Gin straks mij nog niet vertrouwd" Grapte ze. Bewust koos ze er voor maar gewoon alleen zichzelf te noemen want ze zag het echt niet gebeuren dat Gin Kenneth aardig ging vinden binnen nu en .. tja, voor altijd? Hij mocht dan wel wantrouwig zijn er was één ding wat Nala tot nu toe altijd had terug zien komen. Gin mocht je niet? Pech. Dat bleef zo tot in den treuren.

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Nala glimlachte hartelijk naar hem en nam enkele stukjes fruit. Perzik zat er zelfs tussen. Ze pakte daar enkele stukjes van. Ze was een complete sucker voor perzik. Het was daarom ook haar favoriete fruit aller tijden. Ze keek verwonderd op naar Gin toen Kenneth hem een directe vraag stelde. Direct.

Oké, het fruit was lekker. Dat stond rotsvast. Het was al snel voor hij het laatste stukje peer bereikt had. Zijn honger was nog lang niet gestild. Toen zwarthaar naar hem toe draaide met zijn hoofd keek hij hem waarschuwend aan. Als hij het maar niet in zijn hoofd haalde iets uit te halen. 'Vind jij het ook lekker?' Hij knipperde langzaam en keek toen achterdochtig naar het stukje fruit. Had hij het.. vergiftigd? Daar ging hij dus mooi niet intrappen. Hij keek op naar Nala die ook fruit uit het bakje had gehaald en het op at. Als .. zij het op at dan .. zou er niets mee zijn toch? Anders at ze het niet. Ze vertrouwde zwarthaar. Alle mensen vertrouwde elkaar. Gin keek weer naar zwarthaar en vernauwde zijn ogen. Als bevestiging op zijn vraag stak hij het laatste stukje peer in zijn mond en at hem op.

Nala keek weer naar Kenneth en glunderde. "Dat hij het nog niet naar je hoofd heeft gesmeten is een goede indicator dat hij het lekker vind" Ze grinnikte. Plots schoot haar wat te binnen. Dit moment was best wel bijzonder. Hier zat ze met Kenneth, die ze gister ontmoet had, te picknicken. Dat was toch wel iets memorabels. Ze pakte haar holocaster uit haar tas en ging dichter bij Kenneth zitten. Voor ze haar arm om hem heen zou slaan echter keek ze vragend opzij naar hem. "Vind je het erg als ik een selfie met je maak? Zo met het picknick gebeuren er bij .. als .. aandenken" Ze werd plots erg warm in haar gezicht. Ze wist niet waarom .. oh, waarom was ze ook zo impulsief altijd!

» Pannenkoeken » with; Kenneth Brine

Nala dwong zichzelf maar gewoon te denken aan het uiteindelijke aandenken wat ze in haar telefoon opgeslagen zou hebben. Ze sloeg haar arm op Kenneth heen en ging dichter naast hem zitten. Ze lachte breed toen ze enkele foto's maakte. "Zo" zei ze blij en ze ging weer op haar eigen plekje zitten. Vluchtig bladerde ze door de foto's heen. Toen ze eenmaal tevreden was met het resultaat borg ze haar holocaster weer veilig op in haar tas. "Ik moet echt eens een fotocamera kopen" mompelde ze eigenlijk meer tegen zichzelf dan Kenneth. "De kwaliteit van de foto's is nou niet echt denderend" Schouderophalend pakte ze een kip spies met fruit er tussen. Ze merkte dat Gin haar lichtelijk afwachtend aan keek. Toen ze zijn blik ving trok hij een afkeurend gezicht. "Zeg ik ben niet je bediende hé, je mag best pakken als je wilt" Zei ze verwijtend en ze schoof zijn glas water dichter naar hem toe zo dat hij er gemakkelijker bij kon. Ondertussen pakte ze ook het bakje fruit en stak ze het weer naar hem uit. "Probeer de perzik, die is lekker" Gin deed natuurlijk het tegenovergestelde daarvan en pakte wat stukjes mango. Zijn uitdrukking veranderde nauwelijks terwijl hij dat deed maar Nala was al tevreden met het feit dat hij hier zo vredig zat. Ze nipte een hapje van de spies en wendde zich weer tot Kenneth. "Als je zou moeten kiezen tot een heel leven alleen maar vegetarisch eten of je hele leven elke dag hetzelfde eten wat zou je dan doen?" De vraag was best random maar op dit moment domineerde die gedachten Nala's geest.