Pannenkoeken [open]

De bus kwam schokkend tot stilstand en over de luidspreker kondigde de buschauffeur aan dat ze aangekomen waren in Aquacorde Town. Nala stond op van haar stoel en liep naar de uitgang van de bus. Ze gooide haar kaartje in de afvalbak naast de deur en sprong naar buiten. Ze sloeg haar blauw gestreepte sjaal dichter om zich heen en nam het stadje in zich op. Aquacorde dus.. ze zou vanaf hier de bus terug nemen naar Lumiose als ze geen kamer kon vinden in het pokémon center. Maar het was nog geen weekend, dus voor nu wilde ze nog even genieten van de tijd die ze had voor ze weer terug naar huis ging. Ze keek op haar horloge toen ze haar hongerige maag echt begon te voelen en zag dat het half twee was. Normaal at ze veel vroeger maar ze had de bus gemist om half 1 en de eerst volgende ging pas een halfuur later. In die tijd was ze totaal vergeten te eten. Nala haar ogen vestigde zich op de eerste het beste cafeetje die ze zag en dat bleek een pannenkoek huis.. of zoiets. Hoe dan ook, ze had al lang geen pannenkoeken meer op en wat voor beter excuus had ze dan dit? Tevreden liep ze het cafeetje binnen en nam plaats bij één van de tafels bij de ramen. Het was er niet heel druk binnen.. net druk genoeg dat het niet uitgestorven was maar leeg genoeg dat je er wel rustig van je pannenkoek kon genieten. Nala wilde net bestellen toen haar oog viel op een jongen die twee tafels van haar vandaan zat. Hij zat helemaal alleen. Nala zag dat hij ongeveer van haar leeftijd was. Misschien ging hij ook de Santalune gym uitdagen! Misschien had hij dat al gedaan. Hé het kon geen kwaad om het gewoon te vragen. Nee had ze, ja kon ze krijgen. Ze pakte haar tas op en liep naar hem toe. Ze bleef bij zijn tafeltje staan en vroeg met een beleefde glimlach "Hoi, is deze stoel bezet?". Ze keek hem recht aan met haar bruine ogen en kreeg toen nog een ingeving. "Zo ja .. mag ik je dan even iets vragen?". Het was vast allemaal heel plots maar ze was een beetje radeloos. Wie beter dan een mede trainer kon je voor advies vragen? 

De stilte die enkele seconde viel ontmoedigde Nala niet. Gelukkig voor haar was de onbekende jongen niet in de stemming om compleet alleen te zijn want hij boot haar aan te gaan zitten. Ze glimlachte en nam plaats tegen over hem. Ze zette uitgebreid haar tas neer en vouwde haar handen op haar schoot. Haar bruine ogen gingen naar de ober die haar kant op kwam, om vervolgens de menu kaart opnieuw aan te pakken. Voor ze ook daadwerkelijk ging bestellen besloot ze om het veilig te spelen voor nu. "Het spijt me dat ik zo opeens op je af stap maar heb ik het goed dat jij ook een trainer bent?.. zo ja dan heb ik wat vraagjes.. zo niet dan uh- dan ga ik weer". Besloot ze met een schaapachtige blik, ze voelde zich plots een beetje ongemakkelijk maar wuifde dit gevoel snel weg door zich voor ogen te houden dat deze nog onbekende jongen wellicht antwoorden had op haar probleem.

Omdat Nala hem niet enorm lang wilde ophouden besloot ze om het eerste het beste gerecht waar haar ogen op vielen te bestellen. Als het nodig was kon ze dan haar bord pakken en weggaan als ze klaar waren. Ze wuifde de ober weg en haalde diep adem. 'Ik zou zeggen vraag maar'. Oh .. juist. Ze bedaarde haar plotselinge zenuwen en keek hem vastberaden recht in zijn ogen aan. "Je zie er uit als iemand die al best wat ervaring heeft met pokemon-" Tenminste dat nam ze aan. Iedere trainer begon rond zijn elfde als pokemon trainer.. dat Nala nou een uitzondering was dat was haar probleem. "En ik wil binnenkort de gym gaan uitdagen.. heb jij misschien wat tips of ervaringsrijke verhalen voor me?". Daar, ze had het gevraagd. Wellicht was dit het meest random gesprek dat de jongen voor haar ooit had gehad maar haar opties waren op. Haar vader had zijn voet neer gezet en gezegd dat ze zelf deze reis moest maken. Hij wist enorm veel van pokemon en trainen maar hij had het idee dat zijn dochter haar eerste pokemon reis zelf moest maken. En dus wist Nala niet veel over het uitdagen van gyms. Enkel dat ze enorm sterk konden zijn voor een beginnende trainer en dat het aan te raden was ze op een bepaalde volgorde te doen. Nala haar bruine ogen dwaalde af naar het glas cola dat de ober op de tafel zette. Ze nam een slokje en keek de jongen aan. Ze glimlachte en voegde er toen weifelend aan toe "Oh en ik ben Nala, NAla O'kane.. prettig kennis te maken"

Nala nam een timide slokje van haar cola en perste haar lippen ontevreden op elkaar. De jongen, Kenneth genaamd, ging niet te snel maar het was nou niet echt op een bepaalde manier de reactie waarop ze gehoopt had. "Ja ja, dat weet ik" Zei ze een tikkeltje ongeduldig. Ze veegde een verdwaalde lok uit haar gezicht en haalde diep adem. "Ik bedoelde meer .. welké pokémon gebruikt Viola? Is ze een sterke gym leader? Had jij moeite ermee?". Vervolgde ze, alsof het natuurlijk opper duidelijk was dat ze dat had bedoeld in het begin. Ze nam nog een opgefokte teug van haar slok cola, om instant karma te krijgen toen ze zich verslikte. Nala probeerde haar hoestbui te onderdrukken terwijl ze met waterige ogen naar Kenneth keek, recht in zijn rode ogen. Vreemd.. rode ogen had ze nog nooit gezien bij iemand. Nu ze eens goed keek viel het haar op en even staarde ze er voor een lange tijd in. Ze scheen te merken dat ze staarde want ze knipperde haastig en keek naar haar glas cola. Toffe kleur.. zouden dat contact lenzen zijn? Ik heb nog nooit iemand met rode ogen gezien, gaaf!. Dacht ze.

Terwijl Nala een innerlijke discussie met zichzelf voerde of Kenneth nou wel of niet rode contactlenzen droeg arriveerde het gerecht dat ze onbewust besteld had. Omdat ze zonder echt goed te kijken besteld had, wist ze ook niet wat het geweest zou zijn tot nu. Zes flensjes, in mini vorm met slagroom en een aardbei er bovenop. Het zag er heerlijk uit. "Bug, uiteraard". Zei Kenneth. Nala keek op. "Dat moet ik nog gaan zien, zullen we vechten na het eten?" Wat? Nala was op zijn zachts gezegd overdonderd. Niettemin was ze niet iemand die goed zou nadenken over zulke situaties en zei dus volmondig zonder aarzelen "Oké! Doen we". En ze nam een driftige hap van haar flensje. Ze kauwde er agressief op, haar strijdlust en eetlust in één keer in volle vlam aangewakkerd. Nou .. dit escaleerde snel. Dacht ze. Het ene moment vroeg ze deze jongen raad en het volgende .. over raad gesproken. "Ho! Wacht even!". Riep ze uit toen ze nu pas door kreeg wat de zwartharige jongen zo net gezegd had. "Dat moet je nog gaan zien?" Echode Nala. "Dus jij hebt ook nog niet Viola uitgedaagd?"

Met haar vork halverwege haar mond keek Nala Kenneth weer aan. Hij bevestigde inderdaad dat hij nog niet de gym had uitgedaagd. Sterker nog, hij zat er zelfs aan te denken naar Hoenn te gaan om de gym daar uit te dagen. Haar bruine ogen gingen weer naar haar flensje en ze bracht haar vork naar haar mond. Ze kauwde een beetje terneergeslagen nu. Al die moeite en ongemakkelijkheid .. voor niets! Nu wist ze alsnog niets! Nala begon weer driftig te kauwen. Dan zat er niets anders op. Ze moest er maar gewoon gaan met haar twee pokémon. Ze kon vertrouwen op Nura en Gin, ondanks zijn trekken. Nala haar aandacht werd weer getrokken door het ei dat Kenneth tevoorschijn haalde. Ze knipperde verrast met haar ogen door de wending die het gesprek genomen had. "Gaaf!". Zei ze, een stuk vriendelijker dan ze zich zo net had gedragen. "Ik heb ook een-" Ze kon haar zin niet op tijd afmaken omdat het ei dat Kenneth zo net aan haar had laten zien plots brak. Gefascineerd staarde Nala naar de kleine Ralts die uit het ei kwam. Die kende ze wel! "Wow!" Riep ze uit, totaal onder de indruk. Dat had ze nou nog nooit gezien! "Ah, wat een schatje!". Het was totaal aandoenlijk hoe het kleine ding met haar armen omhoog in een trotse houding stond. "Een Ralts! Wat enorm gaaf". Zei Nala op een lichtelijk jaloerse toon.

Nala was het oog verloren voor haar flensjes, die nu dus ook koud aan het worden waren. Ze keek hoe de Ralts, die nog relatief klein was omdat ze net uit het ei gekomen was, zich liet oppakken door Kenneth. Ze was erg geïntereseerd in Kenneth als een persoon. Ze voelde aan zijn armen en handen. Het was enorm aandoenlijk. Toen Kenneth weer over ging op het onderwerp die ze voorheen aan het bespreken waren, schrok Nala op uit haar gedachten. Ze keek hem aan en zuchtte. "Ook 2 .. en een ei, maar die is nooit sterk genoeg om te kunnen vechten als het nu zou uitkomen". Gaf ze toe en ze wendde haar bruine ogen af. "En daarbij is 1 van de pokémon die ik heb enorm ongehoorzaam" Gaf ze een beetje beschaamd toe. "Ik heb hem gekregen als verjaardagscadeau van me ouders.. maar hij mag mij niet of zo, want hij doet altijd wat hij zelf wil in gevechten". Ze wist niet waarom ze dit Kenneth vertelde aangezien ze hem zo meteen nog moest battelen. Maar misschien had hij ook daar wat tips voor als het om gym battles ging.