For the first time ever

Lizzy keek naar Jane's poging de Chimecho Manbel te pakken door te springen, maar de pokémon zweefde uit haar bereik. Terwijl ze begon na te denken over hoe ze de pokémon naar onder konden krijgen begon haar vriendin in haar tas te zoeken. "Ik weet al iets," werd er opeens naar haar gefluisterd. Lizzy schrok en keek als gebeten opzij. Dit was niet goed voor haar hart. "Wat?" vroeg ze terwijl ze haar snel kloppende hart onder controle te krijgen. Jane was echter niet van plan om te antwoorden, ze keek weer naar de Chimecho Manbel samen met een pokéball in haar hand. "Ah, is dat 'Kiek'?" vroeg Lizzy terwijl ze dacht aan de mysterieuze Kiek. Het was redelijk logisch dat die een pokémon was, al vroeg het meisje zich af wat voor een en wat die kon doen.

"Yep," antwoordde Jane triomfantelijk. Ze dacht nu als een heuse Pokémontrainer, ja-ja. Met een tweede druk op de knop opende het metalen, ronde voorwerp zich en verscheen er een iets groter, ronder iets in Jane's hand. Kiki wreef slaperig met haar pootjes in haar ogen, maar nog voor ze echt wakker kon worden werd ze de lucht in gelanceerd door haar Trainer. Kreetjes van verbazing slakend zeilde de piepjonge Darumaka door de lucht, recht op de Manbel af. De Chimecho leek niet van plan om Lizzle en Jane te verbazen met nog een teken van leven, maar op het laatste moment opende het wezen toch zijn ogen en deed een poging om uit de baan de van vliegende Darumaka te komen. Het was echter al te laat; met een doffe klap en een tweetal kreetjes botsten de twee Pokémon tegen elkaar, waarna ze naar beneden begonnen te storten. Jane kwam in beweging en ging gehaast onder haar Pokémon staan, haar armen boven zich uitgestrekt om de fire-type te kunnen vangen. "Snel, pak die Manbel!" Riep ze achterom naar Elizabeth, enkele voorbijgangers met haar harde stem verschikt opzij laten stappen.

De manier waarop Jane 'Yep' zei baarde Lizzy om de een of andere reden zorgen. Jane en een pokémon.. hopelijk was het geen Fightingtype, dat zou haar te veel onverantwoordelijke macht geven. Zij kon het weten, Dante had al wel eens dingen per ongeluk gesloopt omdat ze teveel kracht in haar kleine poten had. Lizzy keek gespannen toe hoe haar vriendin haar pokémon naar buiten liet. Het was een.. rode bal? Ze wist niet erg veel van pokémon, en deze was geen uitzondering. Voordat Lizzy echt door had wat er gebeurde had Jane Kiki al gelanceerd. Een verbaast geluid ontsnapte het meisje terwijl ze de vlucht van de pokémon volgde. Toen Jane riep dat ze de manbel moest pakken duurde het even een seconde voor het doordrong en Lizzy ook echt een poging deed de pokémon te vangen. Gehaast pakte ze het dunne lichaam van de Chimecho die meer naar onder zweefde dan viel. "Pokéball. Nu," riep Lizzy naar Jane, ze had geen zin in een aanval van dit ding.

Met een plofje landde Kiek in haar handen. De ogen van de Darumaka waren zo groot als schoteltjes. "Goed gedaan, meis," prees Jane het wezentje, dat haar overrompeld maar vooral héél erg verbaasd aankeek. Veel tijd om er verder op in te gaan, kreeg Jane echter niet; Lizzle had de Manbel te pakken weten te krijgen en commandeerde een Pokéball. "Oh, right, ja," reageerde de roodharige haastig. Snel zette ze Kiki neer op de grond, waarna ze op haar zakken begon te kloppen. Waar had ze had verdomde ding gelaten? De Chimecho deed ondertussen paniekerige pogingen om weer vrij te komen, maar leek er nog niet aan gedacht te hebben om een aanval te gebruiken. Het ding zette al zijn kracht in om zich los te rukken terwijl Jane nog steeds op zoek was naar diens Pokéball, die haast in het niets verdwenen leek te zijn.

Terwijl Lizzy met het ding in haar handen worstelde gaf Jane haar pokémon prijzende woorden. Al leek 'Kiki' te verbijsterd om echt te kunnen reageren, wat voor pokémon het was wist ze niet precies, maar het was aan de kleur te zien waarschijnlijk een firetype. Pas toen ze de opmerking maakte kwam Jane in actie, de pokémon werd op de grond gezet en zakken werden onderzocht. Lizzy had ondertussen moeite met de hevig tegenstribbelende manbel. "Jaaaaaaaannnne," siste het meisje tussen haar tanden terwijl ze haar best deed de Chimecho vast te blijven houden. Het ding wilde heel graag weg. Degene die had gezegd dat dit ding levenloos was was een leugenaar. De bel was springlevend en gezond.. jammer genoeg. "Ik hou het echt niet," haast smekend keek Lizzy haar vriendin aan, ze wilde zó graag loslaten.

Het op zakken kloppen had niets opgeleverd, daarom was Jane overgegaan op het legen van haar zakken. Verscheidene op het moment zeer onbelangrijke items als een portemonnee – met daarin identificatiebewijs, briefgeld, muntgeld en een bankpasje –, een kreukelige zakdoek, de lege verpakking van een energiereep, een verpakking inclusief energiereep, de sleutel van haar kamer en een visitekaartje van een club in Lumiose. Uit een binnenzak van haar jas kwam dan, na kostbare seconden verloren te zijn aan het naar buiten gooien van al haar andere meuk, een verkleinde Pokémon. Jane wilde het ding triomfantelijk omhoog houden maar wist dat ze daardoor tijd zouden verliezen. De triomfantelijke blik in haar ogen moest volstaan. Met een strakke en razendsnelle worp die het feit dat Jane vaak aangewezen werd als pitcher rechtvaardigde, gooide de roodharige het ding naar haar vriendin met het bericht: "Vangen!" Dat Lizzle geen professionele catcher was en de bal misschien te snel en te hard voor haar was, kwam niet in Jane op.

Lizzy keek schuin toe hoe Jane de ene troep na de andere uit haar zak haalde. Echt goed kon ze het niet zien, maar ongeveer had ze wel een idee. De pokémon in haar hand werkte ook niet mee en had zich al wat losser weten te werken. Toen Lizzy weer naar haar vriendin keek zag ze dat die iets vast had met een, voor haar, vervaarlijke blik in haar ogen. "Vangen!" Echt veel tijd om te reageren had het meisje niet, maar de verkleinde pokémonball raakte haar hard tegen haar arm. Op het moment dat Lizzy ineen kromp door de pijnscheut nam de Chimecho de kans om te ontsnappen. Ver kwam hij gelukkig niet doordat Lizzy erin was geslaagd op magische wijze de pokéball te grijpen en de pokémon op te sluiten. Toen het ding veilig in haar handen lag draaide het meisje zich om en wierp Jane een niet geamuseerde blik toe. Auw!

De bal verliet haar hand, schoot door de lucht en.. Raakte Elizabeth tegen haar arm, en niet al te zacht ook. De zwartharige kromp in elkaar en Jane's ogen vergrootten zich. "Lizzle!" De bezorgdheid en stille verontschuldiging was duidelijk in haar toon te horen en de roodharige had al enkele stappen in de richting van het meisje gezet toen ze zag dat Manbel er vandoor ging. Jane vloekte binnensmonds maar week niet van haar koers af. Het vangen van dat verdomde wezen moest maar wachten; de gezondheid van haar vriendin was belangrijker. Even later bleek dat dat niet eens nodig zou zijn, aangezien Lizzle op de één of andere manier de verkleinde Pokémon in handen had weten te krijgen en de Manbel al terug liet keren. Snel zette Jane de laatste passen die haar van haar vriendin verwijderden en nam haar in een bearhug toen ze haar niet-geamuseerde gezicht zag. "Sorry," sprak ze, er niet helemaal in slagend om de grijns die op haar gezicht stond niet in haar stem te laten doorklinken. Ze meende zeker wel wat ze zei, maar Lizzle's gezichtsuitdrukkingen waren te priceless om niet grappig te zijn. "Ik heb zo'n vermoeden dat je nu al helemaal niets met honkbal te maken wilt hebben."

Lizzy viel bijna om toen Jane haar armen om haar heen sloeg en keek sarcastisch toen die 'sorry' zei. In elk geval dat probeerde ze, maar ze werd half gestikt door haar vriendin en het feit dat ze moest hoesten hielp ook niet mee. "Honkbal?" vroeg Lizzy een beetje zuur nadat ze was uitgehoest. "Ik denk dat ik Dante laat meespelen." De Riolu zou ongetwijfeld een homerun scoren, waarschijnlijk zou ze de bal zo ver weg schoppen dat het onmogelijk was het terug te vinden. Niet dat ze zich daar schuldig over zou voelen.. Lizzy grinnikte bij de gedachte van de verbaasde blik van Dante als de bal was verdwenen na een 'zwakke' schop. "Maar laten we naar het pokécenter gaan," mompelde het meisje terwijl ze de pokébal van de Chimecho tegen Jane aan duwde. "Dante zou het denk ik wel waarderen."

Snel liet Jane haar zwartharige vriendin weer los toen die begon te hoesten, en zette ook maar meteen enkele passen achteruit zodat ze bij haar op de grond gegooide spullen stond. Toen de roodharige door haar knieën zakte om alle prullen weer in haar zakken te proppen, sprak Lizzle dat ze haar Riolu wel mee zou laten spelen. Een lach verliet Jane's lippen terwijl ze naar het jongere meisje opkeek, haar sleutels en portemonnee ondertussen wegstoppend. "Is dat je wraak, Dante inzetten om de bal zo ver te slaan dat ik de longen uit mijn lijf moet rennen om 'm weer te halen?" Vroeg ze op een geamuseerde toon. Het zou op zich wel een goede training zijn, zij het ook een slopende. Nu ze alle nodige en onnodige prullaria van de grond gehaald en terug in haar zakken gedaan had, richtte Jane zich weer op. Ze bleef even stilstaan zodat Kiki, die al halverwege haar broekspijp was, tot op haar hoofd kon klimmen en voegde zich daarna bij Elizabeth. "Goed idee," stemde ze glimlachend in met het voorstel van de zwartharige, waarna ze haar blik op de mensenmenigte voor zich richtte. "Leid de weg maar."

"Wraak? Ik zie het meer als.. conditie training," grinnikte Lizzy als antwoord. Zelfs Jane zou moe worden van het achtervolgen van een bal die door Dante was weggeschopt. Lizzy keek even hoe Kiki op het hoofd van haar trainer klom en begon toen te lopen richting pokécenter. "Waar heb je dat eigenlijk verdaan?" vroeg ze aan haar vriendin terwijl ze zich door de mensenmassa bewoog. Ze had geen idee waar Jane in Arceusnaam een pokémon vandaan haalde met zoveel percent derp. Zelfs Dante moest sterker zijn dan dit beestje. Maar het was wel schattig, de kleine rode bal. "Wat is het eigenlijk?" vroeg Lizzy er achteraan. Ze kende niet erg veel pokémon, en dit beest kwam niet voor in Hoenn, dus ze had echt geen flauw idee.

Ze zag het meer als conditietraining. "Ja-ja," reageerde Jane met een geamuseerde glimlach. Het volgende moment zetten de twee zich in beweging en werd de roodharige na een tijdje een vraag gesteld, namelijk waar ze 'dat' vandaan had. "Oh, je bedoelt Kiek?" Vroeg ze, kort naar het wezentje wijzend dat zich vastgegrepen had aan Jane's rode lokken om stabiel op het hoofd van de jonge vrouw te kunnen blijven liggen. Op een antwoord wachtte ze echter niet, want Jane wist vrijwel zeker dat haar vriendin het over de Darumaka had. "Well, ik was aan het praten over het idee om op reis te gaan met een vriend – Jason uit Unova, misschien heb je ik wel eens over hem verteld – en een tijdje later kreeg ik een ei toegestuurd." Even grinnikte ze, een snelle blik opzij werpend naar Lizzle toen die vroeg wat voor Pokémon Kiki eigenlijk was. "Weet je, ik had nooit gedacht meer verstand over iets te hebben dan jij," sprak ze plagend, waarna ze op serieuzere toon vervolgde: "Ze is een Darumaka. Blijkbaar staan ze bekend vanwege hun warme drollen, maar vraag me niet waarom." De roodharige trok haar neus al op bij de gedachte aan het verhaal. Gelukkig deed Kiki alles netjes in de bosjes, want met hete uitwerpselen wilde ze niets te maken hebben; ook zij had haar grenzen.

"Ja die," reageerde Lizzy, ze had echt geen idee wat Kiki precies was alleen dat de naam censored was in AS. Jane begon met haar uitleg over ene Jason die haar blijkbaar een ei had opgestuurd. Geen idee of de roodharige het ooit over Jason had gehad, maar in elk geval had ze nu een pokémon. "Tja, ik ben niet een of ander alwetend wezen," reageerde Lizzy met opgeblazen wangen op haar vriendin's plagerige toon. De uitleg ging weer verder, over poep. "Dat.. is echt iets voor jou Jane," grinnikte Lizzy met een schuine blik op haar vriendin. "Als iemand een pokémon zou nemen die bekend stond om zijn poep zou jij het zijn." Zeker weten, typisch Jane. Hopelijk ging ze die poep niet misbruiken.. dat zou iets worden. "Heb je verder eigenlijk nog pokémon? Op manbel na dan?" vroeg Lizzy daarna. Als dat zo was, Arceus laat het alsjeblieft geen pokémon zijn die bekend staat om zijn geur, dat zou er nog mooi bijpassen.

Een lach rolde over Jane's lippen toen Elizabeth zei geen alwetende te zijn. De roodharige maakte een tut-tutgeluid voordat ze grijnzend sprak: "Dat stelt me toch wel een beetje van je teleur, hoor." Een moment later besloot Lizzle echter dat het Jane's beurt was om zich lichtelijk beledigd te voelen, want het meisje oordeelde dat een Pokémon die bekendstond om zijn uitwerpselen perfect bij haar paste. "Hey," reageerde ze op verontwaardigde en zeer dramatische toon, al maakte de glimlach op haar gelaat wel duidelijk dat ze het niet meende, "ik heb Kiki gekregen, niet gekozen. Kan ik er wat aan doen dat toevallig de drollen van de Pokémon, die ik als door een speling van het lot in handen heb gekregen, vroeger vrijwillig door mensen in hun kleding gestopt werd omdat ze warm waren?" De roodharige liet haar handen, die ze onbewust gebruikt had om wilde handgebaren te maken, in de zakken van haar broek verdwijnen en grinnikte. "Ik ieder geval is het een goed, maar ongebruikelijk gespreksonderwerp voor als een gesprek vastloopt, en is Kiki een schat." Niet lang daarna werd haar gevraagd of ze nog andere Pokémon had, waarop Jane kort haar hoofd schudde. "Nee, laten we dat de arme beestjes maar niet aandoen." Ergens begreep ze de vluchtneigingen van Manbel wel; misschien voelde het ding aan dat voor Jane de benaming 'beginnende trainer' een understatement was.

"Dat zeg ik toch," antwoordde droog Lizzy nadat Jane klaar was met haar uitleg over het toeval. "Echt iets voor jou." Ze wierp een blik op het slapende wezen, het was wel schattig.. "Mja, misschien wel, al denk ik dat je dan raar word aangekeken," grinnikte Lizzy. Ze stelde Jane voor terwijl ze uitlegde over de hete poep van haar pokémon en wat er vroeger mee werd gedaan. Als zij de roodharige niet kende zou ze zich zeker afvragen of ze alles wel op een rijtje had. Maar aangezien ze Jane al langer kende verbaasde deze poepverhalen haar niet meer.. in elk geval niet meer zoveel. "Vind ik ook," stemde Lizzy in met Jane's besluit pokémonmishandeling te voorkomen. Natuurlijk wilde de roodharige niks ergs met de pokémon doen, maar.. soms was Jane een beetje ruw. Net als met de bal net. Lizzy zocht ondertussen naar het rode dak, al was ze nogal klein. Het feit dat ze nauwelijks nog groeide hielp niet, welp, ze zou klein blijven haar hele leven. Over mensenmassa's kijken moest Jane maar doen. Zij was echt gigantisch vergeleken met haar, 20 centimeter verschil was niet niks.