For the first time ever

De roodharige trok haar wenkbrauwen op. "Jij, natuurlijk," reageerde ze grijnzend, haar vriendin een speels duwtje gevend voordat ze haar blik van die van haar losmaakte en weer naar voren richtte. Haar maag knorde toen etensgeuren haar neus bereikten. Hopelijk vond Dante snel iets. "Ah, jammer," zuchtte Jane toen verteld werd dat het zwartharige meisje niet echt iets meegemaakt had. "Dat komt nog wel, though." Dezelfde vraag werd aan haar gesteld, en Jane kon de grijns die haar lippen deed omkrullen niet onderdrukken. "Eens zien," begon ze peinzend, haar hand heffend om de gebeurtenissen op te kunnen sommen. "Ik heb in een kapotte tent geslapen en rond middernacht naar een pokémon van de één of andere dude gezocht, rondgelopen in een Arcanine-pak op een kinderfeest, op diezelfde dag per ongeluk iemand in een rivier gestoten en er daarna weer uitgehaald, vastgezeten in een struik, een aanvaring gehad met Furfrou's.." Al haar vingers van haar linkerhand waren nu uitgestoken en Jane ging na of ze nog iets gemist had. Er kwam niets meer in haar op. Ze liet de hand zakken. "Oh, en ik heb een avondje stappen in Lumiose gepland staan," sprak ze met een glimlach. Haar tijd in Kalos moest ze immers goed besteden, en daarom kon een nachtje uit niet ontbreken.

Lizzy negeerde de opmerking dat zij 'schattig' was en liep door. Pff, het laatste wat ze zou doen was toegeven dat ze schattig was. Alleen omdat Jane een stuk groter dan haar was betekende nog niet dat zij 'klein en schattig' was. "Hoop het niet," zuchtte ze toen haar vriendin haar garandeerde dat rare dingen nog wel zouden gebeuren. Toen begon Jane echter een hele lijst van dingen op te noemen die zij in haar reizen had beleefd. "Wauw, wat is er dan met de Furfrou's gebeurd?" vroeg Lizzy verbaast, een 'aanvaring' kon van alles zijn. Jane was echter nog niet klaar en vertelde dat ze ook een avondje in Lumiose wilde stappen. "Lumiose?" herhaalde Lizzy, een beetje bezorgd. "Is dat niet gevaarlijk met.. de hele toestand?" De stad had een avondklok en een avondje stappen was daar een beetje tegenstrijdig mee. Het laatste wat ze wilde was dat Jane iets ergs overkwam, het kwam zelfs voor het hele schattigheids gebeuren.

Licht verbaasd schudde Jane met haar hoofd. "Wat zou je dan willen zien terwijl je rondreist?" Dat de roodharige het deed voor de ervaringen was vast al wel duidelijk, maar dat wist ze eigenlijk nog niet van haar vriendin. "Uh," deed Jane vervolgens, proberend het verhaal in haar gedachten wat beter op een rijtje te krijgen. "Well, toen ik in die struik vastzat, stonden ze op het punt om ons aan te vallen en daarom heb ik geworsteld met één van de twee. Daarna vluchtten ze gewoon," vertelde ze met een schouderophaal. Een grijns verscheen op haar gelaat. "Waarschijnlijk was 'ie bang geworden," voegde ze aan haar verhaal toe. Ze kon het niet laten. Dat Lizzle bezorgd klonk nadat ze over stappen in Lumiose was begonnen, merkte Jane wel op, maar temperde haar enthousiasme niet in het minst. "Nah, ik kan het wel aan," sprak ze, een nonchalant wegwerpgebaar makend. Ze had wel iets gehoord over dat er ene Team Raket in de stad zat, maar ze was niet bepaald onder de indruk van de groep.

"Plaatsen, wat anders?" reageerde Lizzy grijnzend. Hé, wat zag je anders op je reizen? Je ging niet naar een steen staren.. behalve als het een bijzondere steen was, dan kon je er wel naar staren. Tenzij je Dante was, die zou vast ook naar onbelangrijke stenen staren. "Maar ik denk dat ik graag zoveel mogelijk wil zien," ging ze serieuzer verder. "Ik bedoel.. thuis heb ik niet echt veel gezien." Ook van Hoenn had ze niet veel gezien toen ze wegliep, ze was op de vlucht geweest en had niet echt tijd gehad om de mooie omgeving te bekijken. Wat ze toen had willen zien was de zee en een boot naar een andere regio. "Klinkt eh.. interessant," reageerde Lizzy met een frons op het Furfrou verhaal, hoe moest ze zich dat voorstellen? Bij een 'gevecht' had ze niet echt een worstelpartij tussen Jane en een pokémon in gedachten. Maar ja, Lizzy had zo het idee dat Jane het niet erg vond om in te springen voor haar pokémon als dat nodig was. Of het een goed idee was... ach, de roodharige stond niet bekend om haar goede ideeën, dus dat was wel oké.. hopelijk. "Wees toch maar voorzichtig," mompelde Lizzy met haar gedachten bij de dreiging in Lumiose. Hoewel het niet echt gevaarlijk klonk, 'team Rocket', wist ze dat er wel een paar gevaarlijke mensen moesten zijn. En als je die tegenkwam.. game over, om het zo maar te zeggen.

"Pokémon, of zoiets?" Probeerde Jane met een schouderophaal en een schaapachtige glimlach. Dat was de meest voorkomende reden dat jonge kinderen op reis gingen, voor zover zij wist. Het serieuzere antwoord van de zwartharige liet een glimlach op Jane's gelaat verschijnen. Hij was niet geamuseerd of plagend, maar gaf nog het meeste iets van trots weer. "Ik weet zeker dat dat je zal lukken." De roodharige richtte haar honingkleurige ogen kort op haar vriendin. "Ons allebei." Als iets hen tegen zou proberen te houden, zou zij ervoor zorgen dat hier niets van kwam. Misschien drong het nu pas goed tot haar door dat Elizabeth haar hele leven gedwongen vastgezeten had op één plek, en dat ze eindelijk kon gaan en staan waar ze wilde. Als het aan Jane lag, werd dat haar vriendin niet meer afgenomen.

Haar ogen zochten de Riolu tijdens een moment van stilte, die als het goed was ergens voor hen liep. "Heb je al iets goeds gevonden, Dante?" Jane had altijd wel honger, maar die honger begon zo langzamerhand in een zeurende honger te veranderen. Ze had eten nodig, het liefst snel.

Lizzy keek naar Jane en knikte. "Ben ik zeker van," mompelde ze als antwoord. Ze had zin om te reizen en meer van de wereld te zien. Samen met Dante zou ze het wel redden, ook al was de Riolu nog niet zo sterk. Over de Riolu gesproken, waar was die? Lizzy keek naar voren en zag de wapperende, rode sjaal van de pokémon. Bijna op hetzelfde moment vroeg Jane of de vos al wat lekkers had gevonden. Dante keek kort om en snuffelde nog een keer extra de lucht. Toen ze een lekkere geur opving liet ze dat met een kef weten en rende richting kraampje. Voor het ding bleef de pokémon staan en wachtte op de rest. Aangezien ze niet kon zien wat het was moest ze dat maar aan de twee meiden overlaten. Maar het was vast lekker! Zo rook het tenminste..

Bij wijze van reactie spurtte de Riolu weg. Jane grijnsde. "Dat moet een goed teken zijn," sprak ze voordat ze haar pas versnelde om Lizzle's pokémon niet uit het oog te verliezen. Niet lang daarna kwam ze bij het kraampje aan en werd haar grijns nog groter. "Dante, je bent geweldig." Jane wrong zich – niet zonder haar ellebogen te gebruiken – tussen de andere wachtenden en keek met glinsterende ogen naar de menukaart. Ze hadden haast al het eten dat door haar hoofd geschoten was toen ze aan festivaleten gedacht had, van churros tot corndogs. Haar portemonnee had ze al in de hand voordat ze wist wat ze wilde bestellen, en daarom draaide ze zich eerst naar haar vriendin om. "Wat wil jij, Lizzle?" Er was zoveel heerlijk voedsel dat ze kon bestellen.. Ze had meer bedenktijd nodig.

Lizzy keek naar het brede aanbod van het kraampje wat Dante had gevonden. Er was.. veel. "Ik eh.." het meisje keek naar de menukaart, maar die hielp haar niet echt veel verder. "Ik ken dit niet echt." Wanneer was zij nou naar een festival geweest? Van de helft van dit eten had ze nog nooit gehoord. "Wat eh.. wat raad je me aan?" vragend keek Lizzy haar vriendin aan. Jane was een voedsel expert, die kon vast wel besluiten wat naar haar smaak was. Maar zelf kende ze haast niks, alleen van naam misschien.. ze wierp een blik op Dante, maar de Riolu was bezig met andere dingen. De pokémon was duidelijk trots met haar compliment van Jane en keek vrolijk om zich heen. Geen grote hulp in het kiezen van eten, maar Dante zou wel oké zijn met alles. De Riolu was niet erg kieskeurig.

Wat ze haar aanraadde. Jane wilde 'alles' schreeuwen en stond ook op het punt om dat daadwerkelijk te doen. Plots schoot haar te binnen, echter, dat de zwartharige vooral van zoete dingen hield. Met een hand onder haar kin draaide ze zich op haar hielen weer naar het bord. "Hm." De medewerker van het kraampje kwam naar haar toe, zijn gezichtsuitdrukking vragend. Zonder haar blik van het bord af te halen, begon Jane haar bestelling op te noemen. "Een portie churros, een hotdog en een suikerspin, graag." De medewerker wierp een blik op Jane's gezelschap, knikte en maakte aanstalten om aan de slag te gaan. "Oh, en wat is er voor pokémon? Doe daar maar iets van." Nogmaals knikte de man, ietwat verward dit keer, en toog aan het werk. Mede een grote grijns draaide de roodharige zich weer naar Lizzle. Haar maag liet een luide knor horen.

Jane leek even moeten nadenken, al had Lizzy het vermoeden dat ze de hele kraam zou kopen als het aan haar lag. Uiteindelijk bestelde ze toch maar drie dingen plus wat voor de pokémon. "Wat neem jij?" vroeg Lizzy aan haar vriendin. Ze had geen idee of al deze dingen voor haar waren of dat Jane de hotdog nam of zo iets. Dante kefte opeens vrolijk en trok aan haar trainers broek. Ze was een stuk hyperder dan normaal, waarschijnlijk door de geur van eten. De Riolu had er zeker zin in.

Met een grote grijns nam Jane de snacks aan en betaalde. De grijns stond nog steeds op haar gezicht toen ze zich naar haar zwartharige vriendin omdraaide, die een erg goede vraag stelde. Ze had ook niet anders van Lizzle verwacht, trouwens. "Uh," begon de roodharige, haar blik op het heerlijke eten in haar handen richtend. "Kies jij maar eerst wat je wilt, dan neem ik wat overblijft." Yeah, dat was een goed antwoord. Ze zou tevreden zijn met wat er dan ook overbleef, want van alle drie de dingen wist ze dat het Smakelijk was. De kef van Dante trok niet lang daarna Jane's aandacht. Glimlachend bukte de roodharige zich en zette het eten voor de Riolu neer. "There ya' go, buddy." Ze wist niet precies wat de medewerker haar voor de Pokémon meegegeven had, maar het zag er in ieder geval best decent uit.

"Uhm," Lizzy keek naar het eten, ze mocht iets kiezen. De hotdog zou ze wel voor Jane laten, dan was de keuze tussen de roze wolk en goudbruine snacks. "Geef me maar die churro's," besloot ze met een gebaar naar de puntzak lekkers. De suikerspin konden ze wel delen of zo iets, geen haast om alles meteen op te eten. Dante wilde bovendien ook haar eten. De Riolu nam haar eten vrolijk aan en pakte een van de dingen op. Het was een soort.. poképuff, maar dan een super deluxe festival editie. Tevreden stopte de vos het in haar bek, heerlijk. "Zullen we ergens zitten?" vroeg Lizzy aan haar vriendin. Ze stonden een beetje in de weg van de mensen die nog geen eten hadden.

De keuze van haar zwartharige vriendin viel op de churros. Jane reikte de zak met een glimlach aan en nam vervolgens een hap van haar hotdog. Haar eerste reactie was om iets in de richting van 'yes, this is good' te zeggen, maar voordat ze daar de kans toe kreeg stelde Lizzle een vraag. Oh, en ze had haar mond vol. Dat was ook een ding. Snel slikte de roodharige haar hap door. "Yeah, goed idee." Haar honingkleurige blik scande het terrein af, en al snel vormde zich een grijns om de lippen van de roodharige. "Ik weet al iets," verkondigde ze, waarna ze zich in beweging zette na gewacht te hebben totdat Lizzle en Dante ook klaar waren om te gaan.

Voorzichtig stopte Lizzy een van de churro's in haar mond. Het was nog best warm, maar buiten dat.. best lekker. Nu was ze, in tegenstelling tot Jane, niet het type wat graag fastfood at. Waarschijnlijk een resultaat van haar strenge eetregelement en het feit dat ze wel eens ziek was geworden van slecht gebakken vlees. En dat was geen fastfood geweest, maar ze had gewoon weiniger vertrouwen in dat soort eten. Maar dit was wel lekker. Jane verkondigde opeens dat ze een idee had, hopelijk iets veiligs. "Wat dan?" vroeg Lizzy met haar mond vol terwijl ze haar vriendin begon te volgen. Laat het iets veiligs zijn.. alsjeblieft.

Hm. Je met een suikerspin in de ene, en een hotdog in de andere hand door een mensenmassa bewegen was een stuk lastiger dan wanneer je handen vrij waren, ondervond Jane. Ook omdat ze ervoor moest zorgen haar suikerspin niet tegen iemand aan te plakken, maar vooral omdat ze haar ellebogen nu niet kon gebruiken. De roodharige kon niet laten om te grinniken toen ze Lizzle's met de mond vol gestelde vraag hoorde. "Is het lekker?" vroeg ze plagend, waarbij ze een blik over haar schouder wierp. "Dat daar is mijn idee, trouwens," sprak ze vervolgens. Jane wees met haar hotdog naar een kleine verzameling van de stenen pilaren die haast over Geosenge uitgestrooid leken te zijn. Ze stonden aan de rand van het terrein, en naast nog rechtop staande of gehalveerde pilaren, lagen er ook een paar die prima als een normale vervanging voor een bankje dienst konden doen.