For the first time ever

"Het is wel lekker," reageerde Lizzy toen ze haar mond wat meer had leeggegeten. Jane vervolgde met wijzen naar wat stenen en zei dat dat haar idee was. Dante stoof al vooruit en nam plaats op een van de grote dingen. Lizzy grinnikte en volgde haar Riolu, geen keus dus. Het meisje ging naast haar vos zitten en keek richting haar vriendin. "Waar ga je hierna heen?" vroeg ze nieuwsgierig aan de roodharige. Samen reizen ging moeilijk worden, niet alleen omdat ze erg voorzichtig was en op het moment aan het vluchten was voor Jane's vader, maar ook vanwege het tempo van haar vriendin. Jane zou alles vast sneller doen en ze zou achterblijven.. ziek worden.. wie weet. Maar misschien in de toekomst, als ze wat sterker was.

"Good," reageerde Jane tevreden, haar blik weer naar voren richtend. Een zekere blauwe Pokémon flitste haar voorbij en had al plaatsgenomen op een van de stenen voordat Jane of Lizzle daar aangekomen waren. De roodharige glimlachte. Eén van de twee leden van haar gezelschap wist de plek die ze uitgekozen had in ieder geval al te waarderen, aw yiss. Het was dan waarschijnlijk maar beter dat ze er niet voor gekozen had het dak van het Pokécenter als hun rustplaats te nemen, wat haar eerste gedachte was geweest. Jane had het idee dat haar vriendin dat niet erg had kunnen waarderen na het beklimmen van de lichtmast van eerder. De roodharige plofte neer op een steen die schuin tegenover degene lag waar Lizzle en haar Pokémon op zaten en kruiste haar benen bij de enkels. Ze nam een hap van haar hotdog voordat ze op vrolijke toon de gestelde vraag beantwoordde. "Ik heb geen flauw idee. Jij?"

"Dunno," reageerde Lizzy met haar blik op de lucht. Waar ging ze hierna heen? Rondreizen was aanlokkelijk, maar gezien haar zwakke gezondheid was het beter om op een plek te verblijven en de rest van Kalos gewoon te bezoeken. "Ik denk dat ik een plek ga zoeken waar ik kan wonen," ging het meisje langzaam verder. "Maar niet vast waarschijnlijk, gewoon tijdelijk." Hm, ze had echt geen idee wat ze wilde doen. Maar hé, nu ze op haar eigen voeten stond had ze meer dan genoeg tijd om erover na te denken. En geld had ze nog genoeg, dat zou voorlopig geen probleem zijn. Maar echt, verder had ze geen idee.

Zoals van haar vriendin te verwachten was, wilde Lizzle beginnen met het slimme te doen en een tijdelijke woning te vinden. Jane knikte. Pas nu realiseerde ze zich dat, y'know, ook zij ooit misschien ook op zoek moest gaan naar een vaste plaats om te slapen. Ze wilde zoveel dingen grager doen dan dat, echter, en door in Pokécenters te slapen had ze de vrijheid wat reizen betrof die ze wilde. Eh, misschien kwam het er ooit nog van, en misschien ook niet. Jane zag wel wat er zou gebeuren. "Dan moet je me wel een rondleiding geven als je iets gevonden hebt, hoor," reageerde de roodharige. "Heb je al iets in gedachten?"

"Tuurlijk," grijnsde Lizzy terwijl ze nog een churro in haar mond stopte. "Maar ik heb echt geen idee." Waar wilde ze heen? Ze wist het niet, zolang het ver van haar thuis was vond ze het prima. En nu ze in Kalos was kon ze maar beter een beetje rondkijken. Je wist nooit wanneer je een coole plek vond. "Waar denk jij dat ik moet wonen?" vroeg de zwartharige aan haar vriendin. Jane was hier al langer, misschien kon zij meer vertellen. "En vertel me dan meteen welke plaatsen je aanraad." Ze wilde veel zien, veel doen. De wereld lag voor haar open.. dat was hoe je het zei, toch?

Een rondleiding werd haar niet geweigerd. Aw yiss. Jane grijnsde terug naar haar vriendin en nam nog een hap van haar hotdog, waarvan nog maar een zielig klein stukje overbleef. Dat Lizzle aan haar om advies vroeg, verbaasde Jane. In de meeste gevallen was het andersom, en met een reden. "My friend, ik wist niet eens hoe deze plaats heette. Ik heb echt geen flauw idee," sprak ze lachend. Maar, bedacht Jane zich, ze kon wel op een andere manier helpen. "Maar," ze viste haar Holo Caster uit haar broekzak en plofte naast de zwartharige neer, het apparaatje tussen hen tweeën houdend, "we kunnen nu wel iets gaafs uitzoeken?"

Jane reageerde dat ze niet wist hoe deze plek hete. "True," grinnikte Lizzy terwijl ze een blik opzij wierp. Als ze ooit met Jane verdwaalde.. waarschijnlijk moest ze op Dante rekenen om de weg terug te vinden. Haar vriendin was echter nog niet klaar en viste een holo caster tevoorschijn. "Wat ga je opzoeken?" vroeg Lizzy nadat ze haar mond had leeggegeten. Haar eten was alweer bijna op, jammer. Maar aan de andere kant.. teveel junk food zou ook niet goed zijn. Ze kon er niet zo goed tegen als haar roodharige vriendin.

Kauwend op haar laatste hap hotdog, dacht Jane na over een zoekterm. "Uh, 'goedkope woning Kalos' lijkt me een goed begin," besloot ze, de woorden ook meteen intypend. Na enkele seconden waren de zoekresultaten geladen, en hield de roodharige haar Holo Caster haar vriendin voor. "Zit er iets tussen?" Ze leunde iets opzij om ook nog op het schermpje te kunnen kijken, want hoewel het om een woning voor Lizzle ging, kon zijzelf misschien ook wat inspiratie oppikken. Dat, en ze was nieuwsgierig.

Jane en haar holo caster begonnen met het zoeken naar 'goedkope woning Kalos'. "Goedkoop?" herhaalde Lizzy, iets verbaasd. Haar hele leven had ze nog nooit echt 'goedkope' dingen gehad. Maar dat was voor ze was weggelopen. Ze kreeg de holo caster voor haar neus en bekeek die snel. "Geen idee," mompelde ze met haar ogen op de aanbiedingen. De meeste waren voor appartementjes. Haar hele kamer was de grote van een appartement geweest. Het was de vraag of ze het wel aan kon, maar daar had je deze avontuurtjes voor, toch? "Misschien iets bij zee," sloeg ze voor. Ze had altijd al bij zee willen wonen. Niet dat ze er zo dol op was, zwemmen en alles, maar de zeelucht was gewoon veel fijner dan al die geurtjes die ze thuis had gehad. Bovendien moest het een prachtig uitzicht zijn, zolang je een goede plek had.

Hoofdschuddend, maar met een glimlach op haar gelaat, voegde Jane de woorden 'aan zee' aan haar zoekopdracht toe. "Woningen aan zee zijn vaak niet bepaald goedkoop, but it's worth a shot," sprak ze plagend. Lizzle was ook meer bekend met de wereld van genoeg geld dan het leven op een budget. Een eis als deze kon Jane dan ook wel begrijpen. De verrassing was duidelijk van haar gezicht af te lezen toen in de titel van het allereerste resultaat het woord 'gratis' te vinden was. "Wat?" Dat was wel het laatste dat ze verwacht had. Met grote ogen staarde Jane nog enkele seconden naar het scherm. Dit verbeeldde ze zich niet, toch? Snel duwde de roodharige de Holo Caster onder de neus van haar vriendin. "Jij ziet daar ook staan dat het niets kost, right?" Ongelofelijk.

Het zou niet goedkoop zijn. Yeah, dat had ze al verwacht. Maar ze had genoeg geld bij, en anders.. kon ze wel wat verzinnen. Lizzy keek verrast op toen ze de Holo Caster onder haar neus geduwd kreeg. "Gratis?" herhaalde ze verbaasd. "Denk je dat dat wel betrouwbaar is?" Want niks in het leven was gratis, tegenwoordig leek het alsof je voor alles moest betalen. Lizzy keek naar de Holo Caster en begon het door te lezen. Ze was liever voorzichtig met dit soort zaken.

Ook Lizzle was verbaasd, wat Jane natuurlijk begreep. Woningen waren  nooit gratis, of er zaten erg shady voorwaarden aan. Fronsend bestudeerde Jane het scherm van haar Holo Caster. Dit was het eerste resultaat, echter. Vaak waren die betrouwbaar.. Ze konden in ieder geval kijken wat dit was. Met een lichte tik opende de roodharige de site, die een serieus, oranje thema had. Lange stukken tekst waren nooit haar ding geweest, en daarom scande Jane het artikel dat zich geopend had door. Een bepaald woord in de tekst trok haar oog. "Rangers.. ?" Huh.

Jane nam het op zich het beter te inspecteren en kwam tot de conclusie dat het Rangers waren. "Rangers?" herhaalde Lizzy nadenkend. Ze wist van de Rangers, er was vroeger zelfs een hele show geweest. 'Hoenn Rangers' of zo iets. Het waren vooral.. boomknuffellaars? Ze had eerlijk gezegd geen idee. Meestal werden Rangers gezien als mensen die andere, pokémon en de natuur hielpen, vooral de natuur. Een soort combinatie van verschillende diensten, maar dan.. groter? "Misschien," mompelde Lizzy terwijl haar ogen richting Dante gleden. "Maar alleen tijdelijk." Want natuur maakte haar ziek. Niet dat ze het zo vreselijk vond, maar haar slechte immuunsysteem wist altijd wel wat op te pikken als ze te lang door het bos liep. Het was een talent. En niet iets waar ze trots op was.

De groep die tegen Team Raket vocht, tollen afvuurde en voor de natuur zorgde, en de groep waarvan Jane al enkele leden ontmoet had. Mensen die Jane aardig genoeg had gevonden om nu met een bemoedigende glimlach te zeggen: "Ik denk dat je je daar wel thuis zou voelen." De meesten waren van het vriendelijke, vaak rustige type, immers. Daar paste haar vriendin wel tussen. Ze richtte haar honingkleurige blik weer op het scherm van haar Holo Caster en klikte door een aantal foto's heen. Ze floot. "De kamers zien er niet verkeerd uit," sprak ze, het apparaatje daarbij weer aan Lizzle overhandigend. In de meeste goedkope hotels zou deze mate van luxe niet te vinden zijn, laat staan in een gratis slaapplaats.

Jane ging verder met haar onderzoek naar de Rangers terwijl Lizzy half meekeek. Toen de roodharige de kamers had gevonden overhandigde ze het ding en kon ze een betere blik werpen. "Het is niet verkeerd," herhaalde ze de woorden van haar vriendin. Dit kwam niet eens dichtbij de luxe die ze gewend was, maar ze moest het ermee doen. Ze was weggelopen en moest met de gevolgen leven. Of ze zich er ook thuis zou voelen? Dat was de vraag, maar op het moment was elke plek met een bed en eten in haar ogen oké. Zolang ze maar niet teveel junk food zou krijgen. In tegenstelling tot haar vriendin kon ze er in grote maten niet goed tegen. Lizzy hield de holo caster weer omhoog zodat Jane het kon overnemen en zuchtte. "Wanneer denk je dat we elkaar weer zien?" ze was niet van plan samen met haar vriendin te reizen. Voornamelijk omdat ze Jane's tempo nooit kon bijhouden en ze de roodharige niet wilde tegenhouden. Maar ook aangezien ze nog steeds werd gezocht door niemand minder dan Jane's vader en die zou het doorhebben als ze bij elkaar in de buurt waren. Bovendien, als ze als Ranger ging werken zou ze weinig vrije tijd hebben. Het meisje zuchtte en keek omhoog. De wereld lag voor haar open, en toch had ze geen idee waar ze heen moest.