I won't wait another night ~

Een bijnaam waar hij nog niet van wist. Ze zou zelf ook wel door hebben dat als deze leuker was dan zijn eigen bijnamen voor d’r, hij het misschien nog wel eens stelen zou. Dan zou ze er weer aan vast zitten. Maar, helaas was het Joltik. Hij hief zijn schouders wat teleurgesteld. “Ik vind Joltiks maar wat vies om aan te raken,” merkte hij op. Nope, hij had nooit iets gehad met spinnen. Misschien door zijn moeder die altijd begon te krijsen bij het zien van een Spinarak. “Dus, daar zal ik je niet snel mee vergelijken.” Stel je voor, dat hij vies van haar zou zijn. Dat hij het vies zou vinden om haar in zijn armen te hebben. Dan zou er toch wel iets heel erg mis zijn gegaan, of niet?
Wat hij anders zou doen als hij terug kon in de tijd. Een frons ontstond op zijn gezicht. “Niets specifieks,” zei hij. “Alles is op zijn pootjes terecht gekomen - wie weet hoe het zou zijn gelopen als ik mijn domme fouten nooit gemaakt had.” Hij had veel geleerd en daar was hij blij mee. Nu was het hopen dat hij ook wist hoe hij haar in veiligheid kon houden. “Al zou ik er misschien voor gezorgd hebben dat Tyrion bij Team Rocket in de buurt was~” zei hij liefjes. Want, wie kon er nou op tegen Tyrion? Als die bij haar ouders was geweest, dan had hij heel wat tegen kunnen houden voor hij de schade zou zijn gaan voelen.
“Waar wil je nog graag een keer heen?”

Aiden wilde tegen haar woorden in gaan, zeggen dat het niet eens volledig voor haar was. Hij had zelf nog heel wat af te handelen met Team Rocket. Dit zou gewoon een simpele manier zijn om twee vliegen in één klap te raken. Bovendien was er zijn overmoed, zijn overweldigende vertrouwen in Tyrion die hem liet denken, weten, dat de Charizard alles toch wel aan kon. Er viel niets te vrezen. Met Arya en Tyrion aan zijn zijde kwam hij er wel. “Al goed,” besloot hij toch te mompelen. Het was toch wel vreemd hoe het totaal niet vreemd meer was om zo met haar te zitten, rustig pratend over van alles en nog wat. Ze leek totaal niet ongemakkelijk meer om zo dichtbij te zijn. Dat moest goed zijn - toch?
Meteor Falls. Oh Christ, Hoenn. Aiden fronste even. Dat was hij glad vergeten. “Hoenn, is ‘t niet?” mompelde hij. “Heilige Arceus, misschien moet ik dat komende week nog zien ook.” Hij mompelde het meer tegen zichzelf dan tegen haar - immers ging hij gedwongen erheen. “Voor mij de Brass Tower, in Johto.” Hij had er nooit heen gekund en was toch wel benieuwd.
“Favoriete manier om een vrije dag te spenderen? Trainen telt niet mee.”

Toen ze vroeg of hij komende week al naar Hoenn ging, knikte Aiden. “Ik heb misschien perongeluk een midweek naar Hoenn gewonnen met Raven,” gaf hij verslagen toe. “En aan niet komen opdagen hangt een of andere boete, dus we zijn zo goed als verplicht om erheen te gaan.” Hij zuchtte een keer. “Met Raven valt er toch niet veel plezier te beleven.” Nog een zucht. Nee, hij had niet het idee dat er ergens zorgen om moesten zijn als hij met Raven was. Hij wist immers ook niet of hij de jongen wel uit ging kunnen staan die dagen. Was het eigenlijk wel een midweek? Dadelijk was het nog een volle week - of zelfs een tiendaagse vakantie. Hij had geen idee, het enige wat hij zich nog herinnerde was de alcohol.
Slapen. Wandelen en lezen. Wat was het toch een typisch persoon. Toen ze echter een vraag aan hem stelde, grijnsde hij zijn tanden bloot. “Attract,” zei hij onschuldig, voor hij even lachte. “Nah. Iets gaafs, zoals Blast Burn. Dat zou het leven makkelijk maken.” Hij knikte een keer. Jup, als hij toch eens zelf Blast Burn had gekund, dan was de wereld gedoemd om ten onder te gaan.
“Cupmaat?” Even was hij stil, voor hij begon te lachen. “Grapje.” Hij was toch goed in schatten. “Pet peeve?”

Lilium merkte op dat hij zich meestal toch wel wist te vermaken en Aiden knikte. Hoenn was een mooie regio, zei ze. Aiden knikte nogmaals. Ja, het zou vast wel goedkomen. Al was hij dan weer gewend om zich tijdens vakanties te vermaken met de werkneemstertjes of mede-touristenvrouwtjes. Maar, dat leek hem geen al te goed idee dit keer. “Komt ook wel goed,” besloot hij te zeggen en hij sloot zijn arm even wat beter om haar heen toen ze zei hem wel een klein beetje te gaan missen. “Ach, wie weet neem ik jou ook ‘ns mee naar Hoenn. Alleen dan gepland,” knipoogde hij. Misschien niet eens zo’n heel slecht idee. Een weekendje. Het was immers een mooie gelegenheid om te zien of het een leuke regio was om een nieuwe league in uit te dagen, toch?
Mensen die hun gewrichten lieten knakken. Aiden moest zich inhouden om het niet zelf te doen en keek haar even bedenkelijk aan bij haar volgende vraag. “Snorlax.” Daar was hij zeer zeker van. “Geen idee wat het kan en wat je ermee zou moeten. Het lijkt me niet spannend om mee te vechten.” Nee, Ronan was bijvoorbeeld ook groot geweest, maar die had nog moves en een schild waar je het gevecht spannend mee kon maken.
“Vertel me eens iets wat niemand anders weet?” Een grijns ontstond op zijn gezicht. Het kon van alles zijn. Een gekke moedervlek, een willekeurig feitje over een of andere rare karaktereigenschap die ze had. Zolang het iets was waar hij niet zelf aan zou denken. Iets compleet willekeurigs.

“Dan laat ik je die Meteor Falls misschien wel zien,” zei hij zacht toen ze haar blik afgewend had. Het was geen letterlijke belofte, want hij wist niet hoe lang ze het met elkaar zouden volhouden. Maar, als het goed ging zou het hem best wat lijken om haar mee te nemen, om er eens samen tussen uit te knijpen. In een regio waar niemand hen kende, waar er even net zo weinig mis was als hier, op dit moment.
Een ritje in een politie auto? Aiden hief zijn wenkbrauwen geschrokken, maar kreeg de kans niet om haar een vraag erover te stellen, want haar vraag kwam al weer. Hij wist dus in ieder geval al wat zijn volgende vraag zou zijn, maar nu was het aan hem om haar iets te vertellen wat niemand anders wist, iets wat hij bewust geheim had gehouden in zijn leven. “Ik heb nooit iemand verteld over mijn moeder, noch hoe Tyrion alles veranderde,” begon hij kalm. “Maar iets wat echt niemand weet… Ooit geloofde ik in geen sex voor het huwelijk.” Toen hij tien was, zeg maar.
“Hoe belandde je in een politieauto?”

“Dat was voordat ik eraan begon.” Misschien iets te veel informatie, maar ze zou zich vast wel bewust zijn van het feit dat hij heel wat minder braaf was geweest in het leven dan zij. En dat hij dat al een hele lange tijd geleden niet meer was. Toch besloot hij even te fronsen. “Al mag jij je onschuld nog wel een tijd bewaren,” knipoogde hij. Liet ze nou alsjeblieft niet denken dat hij rare dingen met ‘r van plan was, want hij zou haar voor geen goud mee trekken in zijn waanzin.
Verdwaald. Aiden zuchtte een keer luid. “Ik had gehoopt op iets spannends,” zei hij beteuterd, maar hij trok alweer bij toen ze haar volgende vraag stelde. Het antwoord zou haar waarschijnlijk verbazen. “Elliot.” De andere twee had Tyrion zo neer (Blast burn voor Oz en Earthquake voor Alyss), maar Elliot was sterker en had hem opgetild destijds. Nee, fan van de Nidoking was hij ook niet. “Ik denk dat ik die vraag niet hoef te stellen,” merkte hij met een glimlachje op. “Grootste Turn-o…” Even viel hij stil. “Off?” Turn-off was veiliger dan turn-on.

Onschuldig, niet spannend. Aiden grijnsde licht en vouwde zijn hand in de hare, om er even naar te kijken. “Niet spannend zou ik niet zeggen,” zei hij met een lichte glimlach. Heilige Arceus, hij moest zijn brein zoveel bij haar kraken. En met al dat ongeluk wat ze had… Het was gewoon niet spannend op een bepaalde manier, maar Lilium was zeker… Interessant. Leuk. Dus, hij hing graag met ‘r.
Rood haar. Aiden fronste, maar snoof zachtjes toen ze over ging op jongens die kleiner waren dan zij. Dat ze niet meteen vroeg wat zijn grootste turn-off was, verbaasde hem ergens. Het was namelijk best wel stom, maar hij kon niet zien waarom een vrouw ooit haar haren kort zou knippen. Hij vond het oerlelijk. Dat was het dus bij hem. En stinkadem. En smakken. En een gebrek aan intelligentie. Arrogantie. Ging zo maar door. Waar ze echter naar vroeg, was zijn favoriete type. “Steel,” antwoordde hij onmiddellijk. “Al komt Fire daar héél vlak achter, met Entei en Charizard.” Maar, verder dan dat… Met Mawile, Empoleon, Skarmory, Scizor, en ging zo maar door… Steel was zeker een gaaf type.
“Favoriete feestdag?”