That was a long road

Al snel kreeg hij een kus tegen zijn voorhoofd. Yay, aandacht ♥ Hij glimlachte dan ook even blij naar de ander, duidelijk blij met de aandacht en liefde die hij kreeg. Hij was altijd blij met aandacht want hij was Mattie. "Wil je ermee langs een dokter? Dat is misschien wel handig..." Uhm... hij knipperde even en legde voorzichtig een hand op het ooglapje... Moest daar naar gekeken worden? Misschien moest mel eerst een keer kijken... dan pas konden ze de ernst van de situatie inschatten. "En ik bedoelde ermee dat ik al het huiswerk ga doen. Dus schoonmaken, eten koken, voor jou zorgen en boodschappen doen." Aha... Hij knikte even kalm... "Dus je hoeft niet veel te gaan doen vandaag." AHa... "Okay... Thanks..." zei hij zacht... dat was wel iets fijns ja... ondanks dat hij zelf wel hield van schoonmaken enzo... Sigh. Hij nam het ooglapje af en opende het zwaar ontstoken oog die er lelijker uitzag dan anders. "Is het erg?" hm...

De jongen leek erg blij met alle aandacht, waardoor Mel even grinnikte. Ach, Matt leek altijd blij zolang hij aandacht kreeg. Moest hij eens proberen als hij boos op de ander was; diehard negeren tot er een excuses kwam. Mwahaha. Oke dat was wel een beetje gemeen, maar dat was alleen als de ander echt wel iets geflikt had waar hij niet mee eens was. Zoals bijna alles eigenlijk... maar oke. Het meeste zou hij door de vingers gezien ... Oke hij zou alles door de vingers zien, dat wist hij zelf ook wel. "Okay... Thanks..." klonk er zachtjes van Matthew af. Zoveel mogelijk rust was het belangrijkste voor de jongen, dat wist hij zelf ook wel. En hij wist ook dat Matthew van een schoon huis hield, dus dan zou hij ook het huis schoonmaken voor de ander en schoon houden. Was hij geen goede vriend? Matthew zou geen betere kunnen hebben dan hem, al zei hij het dan zelf hehe. Het ooglapje ging af, waardoor Mel's ogen iets groter werden en even slikte... Gos... Dat zag er niet... echt... smakelijk uit. "Is het erg?" klonk er van de ander, waarop Mel even langzaam knikte. En niet een beetje ook. "Ik denk dat we er even een dokter naar moeten laten kijken... Zal ik bellen of hij hier naar toe komt?" vroeg hij even rustig aan de jongen terwijl hij hem over zijn voorhoofd aaide. "Of gaan we naar de dokter toe?"

Hij probeerde de ander te lezen. Pure verbazing natuurlijk. Het had pijn gedaan, maar hij had niet willen kijken. Voor wat hij niet wilde zien... zijn lelijke oog. Ugh... ze hadden dat ding eruit moeten halen toen ze de kans hadden.. Kijk wat het nu doet. Hij bleef echter wel glimlachen, de kleine grijns kon maar niet van zijn gezicht, die toch wat vertrokken was van de pijn. "Ik denk dat we er even een dokter naar moeten laten kijken... Zal ik bellen of hij hier naar toe komt?" Eh... Hij sloot even zijn ene oog. Het ooglid van het gewonde oog deed niet veel doordat het amper kon bewegen. "Of gaan we naar de dokter toe?" Hm... "Bel hem maar... als je een dokter wilt," zei hij zacht. "Tenzij je er zelf iets aan kan doen..." yeah, liever dat... Hij voelde zich al niet zo kiplekker... Dus sigh..

De ander bleef glimlachen, ook al was het vertrokken van de pijn. Arm ding... "Bel hem maar... als je een dokter wilt," klonk er van de jongen af, waarop Mel even rustig knikte. Dat leek hem ook beter. "Tenzij je er zelf iets aan kan doen..." Was het maar zo... sigh... Hij zuchtte even en aaide de jongen over zijn haren. "Ik bel de dokter wel even voor een huisbezoek, okay?" sprak hij tegen de jongen, waarna hij een kus tegen zijn voorhoofd zette terwijl hij een beetje overeind kwam. Hij liep naar de vaste huistelefoon en toetste het nummer van de dokter in, waarna er de gewoonlijke drie piepjes klonken en Mel even rustig wachtte. "Goedemiddag, waarmee kan ik u van dienst zijn?" klonk er aan de andere kant van de lijn. "Ah, yeah. U spreekt met Melvin Masamune. Ik bel voor mij vriend, Matthew Syco. Zijn oog ziet er niet goed uit en door ziekte kan hij niet langskomen. Zou de dokter op huis bezoek kunnen komen?" vroeg hij even rustig aan de vrouw, waarna er even getik klonk. "De dokter komt er zo spoedig mogelijk aan." meldde de vrouw, waarop Mel even glimlachte. "Dankuwel." hij hing op, waarna hij terug naar Matthew liep. "De dokter komt zo snel mogelijk." sprak hij met een rustige glimlach.

De ander knikte even op ziijn woorden. Okay dan, mooi zo. De ander zuchtte echter op zijn tweede zin en aaide hem enkel een keer. Het kon toch? Geez. "Ik bel de dokter wel even voor een huisbezoek, okay?" De ander zette een zoen tegen zijn voorhoofd en verdween... Voor de dokter te bellen. Hij hoorde de ander na een tijdje praten, zo op de achtergrond... Hij slikte even en kwam wankel overeind waarna alles even draaide en hij omver tuimelde. Niet al te slim om zo snel op te staan als je zo weinig suiker had... Zeker niet als je zo'n gast was als matt... Die toch wel redelijk was van grote. Hij knipperde even verward met zijn ogen, maar kon verder weinig doen... sigh.

De jongen stond echter wankel op, waarna hij omver viel, waardoor Mel naar hem toe schoot en hem op ving. Jeetje... Hij keek naar de ander. "Matthew, alles okay?" vroeg hij even bezorgd aan de ander. Gvd Matt... Hij tilde de ander rustig op en legde hem weer neer op de bank. "Blijven liggen, okay?? De dokter komt zo snel mogelijk!" gvd... Hij was echt bezorgd om dit kind.

"Matthew, alles okay?" Hij suchtte even waarna het wazige beeld wel weer wat ok werd en hij even slikte... Oh, hij lag weer op de bank en mel was er. mooi zo.. Hij moest niet dood gaan dus op de grond alleen... Wieh.? Feestje. "Blijven liggen, okay?? De dokter komt zo snel mogelijk!" ugh. "Dat was niks Melvin, chill," zei hij even terwijl hij met een licht moe oog opkeek. de ander kon weinig emoties tonen, want het was zowat aan stukken gestoken en nu was het gewoon een grote etterboel ja... sigh...

Gvd... Hij was zo bezorgd. "Dat was niks Melvin, chill," klonk er van hem, waarna hij met een licht vermoeide oog op keek. Gvd... Hij aaide hem over zijn voorhoofd en legde zijn hoofd op de borstkas van de ander. "Je moet me niet zo laten schrikken eh..." sprak hij zacht tegen de ander.

Hm? Hij keek even naar de ander, die zijn hoofd tegen zijn borstkas aanlegde. Matt aaide hem even rustig en sloot zijn ogen wat. Hij was zo moe... Hij wilde echt gewoon slapen nu en niks anders doen. echt, dat was het enigste wat hij ook zou kunnen doen als hij zo door bleef gaan. Vermoeidheid zou zo een greep op hem nemen en dan zou hij wegzakken in een diepe slaap... Sigh. "Je moet me niet zo laten schrikken eh..." Hij knikte even vermoeid... Het deed nog steeds pijn lmaar ah... Moe zijn was erger, non?

De ander begon hem te aaien, waardoor hij genietend zijn ogen even sloot. Hm... Was lekker. Hij opende zijn ogen weer even om zijn zegje te doen, waarop hij de ander vermoeid zag knikken. Mel kwam rustig overeind en drukte een kus op zijn voorhoofd, waarna hij een fleece deken pakte en over Matt heen legde. "Ga maar slapen, okay? Ik maak je wel wakker als de dokter er is." sprak hij tegen de ander, waarna hij hem even over zijn hoofd aaide.

Hoe voelde plots een deken rond zich en keek verbaasd op. Hij knipperde even en keek naar de ander. Een zachte glimlach verscheen op zijn gezicht... "Ga maar slapen, okay? Ik maak je wel wakker als de dokter er is." Hij trok de ander naar zich toe en begon hem te huggen waarna hij zo met de ander in slaap viel. Hij hield hem goed vast en viel na een tijdje ook tegen hem aan, aangezien hij in een zittende positie in slaap was gevallen. Hij was niet de lichtste natuurlijk en knuffelde de ander ook extreem hard. En hij was nog es ziek eh. Dus tja... Hij bibberde en rilde af en toe wel eens, zeker toen de deken af begon te zakken omdat ie zo schuin op Mel sliep. melvie <3

De ander glimlachte even bij de deken, waarna hij opeens naar de ander toegetrokken werd. Wah. De ander begon hem stevig te huggen, waardoor Mel even slikte en zuchtte. Sigh... Matt... De ander viel in slaap en Mel aaide hem rustig... Sigh... Toen de deken af begon te zakken strekte Mel zijn arm uit en haalde de deken wat naar boven, zodat de ander lekker warm zou blijven... Geen kans om te ontsnappen dus... Gos... Naja, het was wel beter voor de ander om te slapen, maar niet met hem vastgeklampt gvd.

Hij sliep echt rustig en leek vrij vredig te zijn met het hele gedoe. Ja, hij hield duidelijk veel van de ander. Hij hield hem dan ook keihard vast. Zijn melliemoe <3 Hij murmelde even iets zacht in zijn slaap en drukte zijn face in zijn shirt. Na enkele tellen begon hij echter de ander heviger te huggen, of eerder te wurgen. Hij begon wat te zweten en gehaast adem te halen. Hij sliep niet zo goed nu... Zijn spieren waren wat verkrampt en hij kon er niks aan doen. Hij maakte een paar kreunende geluiden terwijl ie wat heviger bewoog. Nope, echt niet goed aan het slapen hiero.

Toen de ander hem opeens vrijwel begon te wurgen, hapte Mel aardig in paniek naar adem en probeerde hij los probeerde te komen. De ander leek ook gehaaster adem te halen, waardoor Mel al helemaal probeerde los te komen. De ander begon ook heviger te bewegen, wat helemaal niet hielp. De ander kreunde even en Mel probeerde op zijn minst in een positie te komen waar in hij meer adem kon halen. Wat hem gelukkig lukte. Daarna wurmde hij zijn armen vrij en begon hij de armspieren van de ander te masseren zodat ze hopelijk zouden kalmeren en hij ook weer rustig door kon gaan met zijn leven, zou wel fijn zijn.

Hij was gewoon niet lekker ok... Sigh.. Hij trilde wat en draaide zich toen de ander hem begon te masseren, alsof ie gewoon de ander niet moest hebben. Heel aardig natuurlijk, maar iedereen wist dat hij wel het toppunt was van aardigheid, dus veel anders kon men niet verwachten, of wel dan? Nee, dat dacht ie dus niet. Hij rilde hevig en had een frons op zijn gezicht, helemaal gespannen en zwetend. Heel charmant natuurlijk. Maar hij was ook zwaar ziek natuurlijk. Hij had uren in en ijskoude ruimte moeten zitten. Zijn rug was nog steeds gesloopt door al die uren neer te zitten en niks te doen. Hij was gewoon... Zo gebroken, fysiek, mentaal en gewoon ook op het vlak van gezondheid. Hij kon niet verder, noem het gebroken of gewoon kaduk, want zo voelde hij zich wel.