That was a long road

Well.... Hij deed maar een los shirtje aan en zuchtte even. Zo. lelijk. Hij haatte het. Burn it with fire pls... Ugh... alles... Hij zuchtte en staarde even naar zichzelf in de spiegel... waarom had hij dit zelfs? Ah... Hij kon die stomme salamander wel eens gebruiken voor aansteker. Dan kon hij een offervuur maken... Ofzo, als dat bestond... Hail Satan... Ofzo. Toen hij terug naar beneden ging keek hij even naar de jongen die naar een kickboxwedstrijd zat te kijken... Voor een gast die zo beleefd was, was hij wel erg snel gemakkelijk in een huis... Alsof het zijn eigen huis was... Sigh... "Kies maar iets leuks om te kijken, ik kijk wel mee." Hij haalde zijn schouders op en nam een flesje water uit de frigo waarna hij ervan begon te drinken.... Opeens voelde hij echter iets aan zijn been trekken en hij keek nijdig op... Charmanders... Salamanders... Kill. Hij gaf ze even een schop en zuchtte luider. Muk off...

De jongen haalde zijn schouders op en Mel zuchtte even. Toen zijn ogen de jongen volgde knipperde hij even en gromde iets toen hij de Charmanders trapte. De gele charmander kwam meteen naar hem toerennen en keek met verdrietige oogjes naar hem. Mel tilde hem op en sloot hem in zijn armen, waarna hij de Charmander aaide. "Stil maar," sprak hij zachtjes tegen de Charmander, waarna hij hem bleef aaien, terwijl de Charmander hem bleef claimen. "... Lindo..." sprak hij zachtjes, waarop de gele charmander even opkeek. "Zo ga je vanaf nu heten kleintje." sprak hij met een glimlach. Yay. Deze charmander was nu gewoon van hem, ookal had hij geen pokéball.. "En je moet echt stoppen met ze te schoppen." zuchtte Mel luid tegen de jongen, terwijl hij de Charmander in zijn armen hield.

"Stil maar," Hm... Hij had een oog gesloten en dronk kalmpjes van het water. De ene Charmander was bij Mel gaan zitten... Ugh, baby. Aandachtszoeker. Hij zat in de weg. Nyara kwam al snel naar der trainer toe. De normale Charmander kwam kreunend overeind. "... Lindo..." Lindo wat? Klonk als een of andere dans tbh. "Zo ga je vanaf nu heten kleintje." WauwK.... Hij had zonet dat ding geclaimd ofzo... Mooi zo man... "En je moet echt stoppen met ze te schoppen." Hij zuchtte en opende een oog waarna hij naar de Pokémon aan zijn voeten keek... Het zat daar maar met grote ogen naar hem te kijken... Het riep om aandachtig... Dat kon je zien. Matt bukte zich even glimlachend en stak een hand op, om al snel Nyara van de grond te pakken en deze te aaien... yeah ze zat naast dat ding so like... hey... Hij gaf niks om vuil. De Dratini wikkelde zich meteen tevreden om der trainer en Matt glimlachte kort. "Maar ik mag ze niet..." en dat ding raakte hem aan. Nijdig keek hij er even neer op en verkocht hij hem nog een trap.

"Maar ik mag ze niet..." klonk er, waarna hij aan de bewegingen hoorde dat hij de Charmander weer schopte. Mel zuchtte even en keek om naar de jongen. Ja hoor, zat die Dratini weer om haar trainer heen. "Een salamander haat je, maar een worm laat je om je heen?" sprak hij met opgeheven wenkbrauwen. Even de logics nagaan hoor... Nee, die waren er niet. Dat was gewoon het punt, soms had de jongen geen logica. En daar ergerde Mel zich wel ietsjes aan. Heel ietsjes. Of een slang... Daarmee kon je het ook mee vergelijken. Mel aaide de Charmander die hem claimde en knipperde droogjes naar de jongen. Het was de waarheid though.

De ander zuchtte waardoor hij schuin opkeek naar de persoon die dit geluid had laten horen... Wat nou? "Een salamander haat je, maar een worm laat je om je heen?" Yeah, want dat ding had in het vuilnis gezeten weet je wel. Hij aaide Nyara, die duidelijk niet aangedaan was door de woorden van de ander. "Zij komt niet van straat,' sprak hij even hooghartig. "Zij is geen vuilnis," zei hij kalmpjes waarna hij even glimlachend naar zijn Pokémon keek. Ze was een schat en dat ding was geen lieverdje... Of waarschijnlijk wel, maar dat was vast wanneer hij ook ardiger werd... En dat zou hij nooit worden, so Muk off.

"Zij komt niet van straat," Klonk er hooghartig van de jongen af, waardoor Mel met zijn ogen rolde. "Zij is geen vuilnis," Mel snoof luidt en stond op terwijl hij zijn lichaam naar de jongen draaide. "Dan ben jij ook vuilnis." sprak Mel met een neutrale blik op zijn gezicht. "Jij leefde immers ook op straat." Mel keek de jongen strak aan, terwijl hij de charmander rustig in zijn armen hield. Hij moest even hard zijn, want Matthew moest beslissen dat hij de Charmanders normaal moest behandelen.

Hij had met zijn ogen gerold. Heh... wauw... "Dan ben jij ook vuilnis." zei hij op een neutrale manier en Matt vernauwde zijn oog. Wat? Waarom dat nu weer? Hij was verre van dat. Mel zou eens moeten weten wat ie waard was en wat ie kon. Ugh... "Jij leefde immers ook op straat." Hij gromde even zachtjes en kneep zijn oog geërgerd toe. "Nou? Ik kon er niks aan doen, dat ding vast wel," zei hij kort en bondig. "Daarbij heb ik ook alles zelf moeten doen, dat ding had jou hulp nodig," sprak ie even fel. "Dat is het verschil tussen hem en ik. Ik ben geen vuilnis en hij wel," Zo, done, klaar, hij was perfect, ftw.

De jongen leek duidelijk niet blij te zijn met wat hij zei, aan het gegrom en zijn oog te zien tenminste. "Nou? Ik kon er niks aan doen, dat ding vast wel," Oh ja. Natuurlijk. Een baby charmander word zomaar op straat gegooid. "Daarbij heb ik ook alles zelf moeten doen, dat ding had jou hulp nodig," sprak de jongen fel. "Dat is het verschil tussen hem en ik. Ik ben geen vuilnis en hij wel," Mel keek de jongen strak aan en liet de Charmander rustig los, waarna hij weer naar de jongen keek. "Je hebt alles zelf moeten doen? Je hebt zelf leren lezen? Leren schrijven? Leren rekenen?" Mel sloeg zijn armen over elkaar en sloot zijn ogen hoofdschuddend. "Dat noem ik nou eens een bedankje." sprak hij even tegen de jongen.

Hij keek hem aan nadat hij dat mormel eindelijk had losgelaten. Rotbeest. "Je hebt alles zelf moeten doen? Je hebt zelf leren lezen? Leren schrijven? Leren rekenen?" Oh ja en dat had je nodig als je op straat leefde. Wat wist hij daar nou van? Hij wist helemaal niet hoe dat allemaal voelde. Hij had het altijd al gemakkelijk gehad. Hij had er niet voor moeten doorgaan. Hij wel, hij had er altijd alleen voor moeten staan. En kijk naar hem... Hij was helemaal perfect uitgekomen. Hah. "Dat noem ik nou eens een bedankje." zei hij. "Alsof ik dat nodig had op straat!" zei hij even luid. "Als ik nooit geld was beginnen inzamelen had ik je nooit leren kennen! Je moet leren zelf je plan te trekken in dit leven, want niemand anders ie er om je te helpen!" Sprak ie boos waarna hij zich omdraaide, de Charmander deze keer krachtig uit de weg schopte en naar boven ging. Hij was er zo klaar mee.

"Alsof ik dat nodig had op straat!" klonk er luid van de jongen af. "Als ik nooit geld was beginnen inzamelen had ik je nooit leren kennen! Je moet leren zelf je plan te trekken in dit leven, want niemand anders ie er om je te helpen!" De jongen draaide zich om en schopte de Charmander weer, waarna hij naar boven liep. Melvin begon de jongen achterna te lopen, zelfverzekerd. "Als ik je had gezien had ik geholpen!" riep hij de jongen achterna. "Ik heb je al zolang ik je ken geholpen! Maar nog nooit heb ik een bedankje van je gehoord! Oh wacht, kijk eens, ik probeer je zelfs nu te helpen!" riep hij waarna hij stopte halverwege de trap. Zo lastig was het niet om te zien. "Betekend onze vriendschap gewoon niks voor je? Of zie je me gewoon als iemand die je kan gebruiken en weg kan gooien, zoals je iedereen nu ziet?" riep hij, waarna hij de trap af liep en de keuken in liep, om daar even een kastje te trappen en zijn handen in zijn haren te zetten. Muk.

Hij hoorde voetstappen en gromde even waarna hij zelf zijn pas versnelde. Als hij er enkel en alleen was om over dat stomme feit te zagen, dan kon hij oprotten. "Als ik je had gezien had ik geholpen!" Juist ja, zoals iedereen zeker? De meeste mensen waren er... Voor vijf seconden. En dat noemden ze hulp bieden aan een zevenjarig kind dat dakloos was. "Ik heb je al zolang ik je ken geholpen! Maar nog nooit heb ik een bedankje van je gehoord! Oh wacht, kijk eens, ik probeer je zelfs nu te helpen!" Ugh... "Betekend onze vriendschap gewoon niks voor je? Of zie je me gewoon als iemand die je kan gebruiken en weg kan gooien, zoals je iedereen nu ziet?" Hij balde zijn handen tot vuisten en keek even om naar de trap. Hij hoorde wat en klemde zijn tanden op elkaar. "Nou... Wat dan nog? Ik behandel iedereen gewoon zoals ik werd behandeld! Zo moeilijk is het niet hoor! Dat noemen ze OPVOEDING! Iets dat ik dus nooit heb gehad! Versta dat nou eens verdomme!" Hij was echt boos. Kon hij er wat aan doen dat hij zo was opgevoed.... Of om het beter te zeggen, niet was opgevoed.

"Nou... Wat dan nog? Ik behandel iedereen gewoon zoals ik werd behandeld! Zo moeilijk is het niet hoor! Dat noemen ze OPVOEDING! Iets dat ik dus nooit heb gehad! Versta dat nou eens verdomme!" Mel balde zijn handen, terwijl hij zijn ogen dichtkneep. "Ik kan niet geloven dat ik ooit voor zo'n zak ben gevallen toen ik jong was!" riep hij naar de jongen. Mel hijgde luidt en leunde tegen de muur, waar hij een arm op legde en zijn hoofd tegen zijn arm aanlegde. "Wat doe ik hier Matthew? Wachtend tot er iemand komt waarmee je een relatie krijgt om vervolgens weg gesmeten te worden als vuilnis?" vroeg hij zacht, zijn handen nog steeds gebald tot vuisten.. Ugh.

"Ik kan niet geloven dat ik ooit voor zo'n zak ben gevallen toen ik jong was!" Wat nou? Kon hij er wat aan doen dat hij een verschrikkelijke -althans volgens deze gozer- smaak had voor jongens. Hij was namelijk -persoonlijk- het beste van het beste en niemand kon aan het toppen. So stfu. Dat kon hij dus niet verdragen. Opeens was het allemaal zijn schuld? Great. Hij rende de trap af en zag Mel. "Wat doe ik hier Matthew? Wachtend tot er iemand komt waarmee je een relatie krijgt om vervolgens weg gesmeten te worden als vuilnis?" Wat? WAT. "Alsof ik ooit iemand zou weggooien als vuilnis! Want yeah, dat zou ik zeker doen!" zei hij even boos. Hij kende hem toch, waarom zou hij dat doen? Hij was bang dat hij alleen zou doen... Dan ging ie zelf toch niet weg? wat voor Muk logica was dat nou weer?

"Alsof ik ooit iemand zou weggooien als vuilnis! Want yeah, dat zou ik zeker doen!" klonk er boos van de jongen af en Mel sloot zijn ogen even. "Al die meisjes die je hebt gebruikt?" sprak hij even, waarna hij even trillerig adem haalde. Hij keek even op naar Matthew met tranen in zijn ogen. "Ben ik één van dat soort personen? Dat je gebruik van me maakt en daarna weg doet zodra je me niet meer nodig hebt?" sprak hij luid naar de jongen, waarna hij zijn blik africhtte van de jongen af. "Waarin je niet eens boeit hoe ik me dan voel? Alsof ik een ding ben, die je weg doet als het je verveeld..." Melvin slikte even en keek op naar de jongen. "Dan kun je me beter nu meteen neerschieten!" riep hij naar de jongen.

Hij sloot zijn ogen.. Ugh... "Al die meisjes die je hebt gebruikt?" Welke meisjes? Hij had het nog nooit over meiden gehad tegen Melvin. Wat was deze? Zijn tweekleurige ogen ontmoette zijn oog... Hij huilde... wat. "Ben ik één van dat soort personen? Dat je gebruik van me maakt en daarna weg doet zodra je me niet meer nodig hebt?" Maar hij deed nooit... "Waarin je niet eens boeit hoe ik me dan voel? Alsof ik een ding ben, die je weg doet als het je verveeld..." Wat... nee... Ze liepen allemaal zelf weg, want niemand kon op weg met hem... "Dan kun je me beter nu meteen neerschieten!" WAT. Hij pakte de kraag van Melvin vast en tilde hem wat van de grond. "Nee! Nee en nogmaals nee!" zei hij even woedend. "Ik heb nog nooit iemand weg gedaan! Iedereen gaat weg van mij!" zei hij boos. "Dat is iets compleet anders!"