That was a long road

De jongen kwam overeind en deed alles in zijn zak, waarna Mel rustig overeind kwam en naar de jongen keek. Mel pakte rustig zijn hand vast, net zoals de vorige keer, waarna hij even licht glimlachend naar de jongen keek. "Zullen we dan maar naar huis gaan? " vroeg hij met een zachte glimlach aan de jongen, waarna hij een licht kneepje in zijn hand gaf, als teken dat hij zijn hand niet zou loslaten. Naja, tot ze bij Matthews huis waren dan. Gosh... Hij moest echt oppassen als hij er niet was. Misschien ook wel handig dat als ze bij de Psych waren dat hij in de wachtkamer bleef wachten en niet ergens anders naartoe zou gaan eh..

Zijn hand werd vastgenomen en even keek Matt hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Wat nou? Opeens was hij zo aardig. Hij was vast gewoon bang... Dat was het gewoon... Dan gedroegen mensen zich altijd zo. Sigh... "Zullen we dan maar naar huis gaan?" Hij knipperde even kalmpjes en zuchtte waarna hij kalm knikte en begon te stappen. Met kalme passen wandelde hij door waarna hij al snel bij het huis kwam. Hij zuchtte en wandelde naar binnen, waarbij hij de hand van Mel loste. Hij keek even kalmpjes om en wandelde toen zuchtend naar de woonkamer waarna hij neerplofte in de zetel en er zich in opkrulde.

Er klonk een zucht, waarna ze begonnen te lopen. Het was niet zo zeer dat hij bang was voor Matt, like... Hij had net de arm gebroken van een man... So yeah... Toen ze thuis kwamen werd zijn hand meteen los gelaten en liep de jongen naar de bank, waar hij in plofte en zich begon op te krullen. Mel liep rustig naar hem toe en sloeg even kort zijn armen om de jongen heen, waarna hij met zijn hand door de zwarte haren van de jongen ging. Hij liep even naar boven, om zijn tas weg te brengen, waarna hij zijn holocaster pakte en de psych begon te bellen, waarna ze een afspraak maakten voor morgen. Okay. Good. Mel liep weer naar beneden en ging zuchtend op een stoel zitten. Zo. Done.

Hij sloot zijn oog en zuchtte even... Zijn leven was gewoon niet zo leuk eh.. Hij keek even op toen hij hem hugte. De lange gast deed niks... En wachtte tot hij terug beneden was voordat hij iets zei. Naja... Hij ging eerst rechtop zitten en staarde naar de grond. Hij dacht even na en knipperde kalm waarna hij rustig opkeek naar de ander. Zijn enige rode oog keek even naar de jongen. Hij nam even hem in zich op, voordat hij even naar zijn handen keen, die hij opende en even bekeek. "Ik heb je nooit verteld over... De tijd voordat ik jou kende..." sprak ie rustig. Althans.. De tijd voordat hij bij zijn ouders was gekomen. Hij haalde even diep adem en sloot zijn oog. "Ik denk dat het iets kan helpen als ik het zeg... Dus... Wil je het weten?" vroeg ie even waarna hij hem kalm aankeek. Hij sprak het met zo'n kalmte dat het haast harteloos leek... Zeker als je wist wat die history echt was.

Toen er beweging hoorbaar was keek Mel even rustig op. Hm? De jongen kwam overeind zitten en Mel keek rustig naar hem. Heh.. Over zijn verleden? Toen de jongen sprak dat het misschien kon helpen als hij het vertelde knikte Mel even langzaam. "Als je het wilt vertellen... Dan mag het..." sprak Mel rustig, waarna hij even knipperde en iets beter ging zitten.

De ander zei dat hij het mocht vertellen als ie dat wilde.... Hij knikte kalm en staarde naar zijn handen. Waar moest ie beginnen? Bij hetgene waar het begon zeker... "Toen ik drie was... Ofzo... Ben ik achtergelaten voor iemand's huis." zei hij rustig. "Ik werd vooral door die ventvopgevoed, het was een dief en moordenaar die me vaak gebruikte om te bedelen." zei hij kalm. "Een dag ging het fout en sloeg ie me knock out waarna ik wakker werd in een strandhutje." vertelde hij. "Ik denk dat ik toen zeven was... Of zes..." zei hij rustig. "Ik overleefde op bedelen en bandjes die ik verkocht.. Ik leefde zo voor een heel lange tijd.. Jaren waarschijnlijk.." hij slikte even. "Niemand heeft me in die tijd geholpen... En mensen die wel wat hielpen.. Gingen terug weg..." hij plaatste een hand in zijn face en lachte even. "Ik haatte het... Al dat vuil... En ik had amper shirts en broeken..." hij zuchtte even. "Maar op een dag kwamen dus pap en mam... Zij bleven terugkomen en me helpen... En namen me uiteindelijk in huis..." zei hij rustig. "Ik heb nooit geleerd de dingen normaal te verwerken, ik denk zelf dat ik grotendeels van mijn jeugd zonder mensen heb doorgebracht... Naja... Kindertijd eigenlijk." vertelde hij. "Dingen zoals leeftijd, naam en dergelijke had ik nietx dus die kreeg ik toen ik bij hen kwam..." zei hij kalmpjes. "Uiteindelijk... Well yeah... Je weet wat er met hen is gebeurd..." hij balde zijn handen zachtjes tot vuisten. Hij had zoveel mensen zien gaan... En hij wilde dat niet langer. Hij was daar... Zo bang voor.

De jongen knikte kalm, waarna hij van alles begon te vertellen... Dat hij werd achtergelaten... En al die dingen... Mel slikte even en toen de jongen klaar leek te zijn stond hij op en liep hij naar de jongen, waarna hij zijn armen weer om de jongen heen sloeg en hem dichtbij hield. "Het spijt me voor je Matt..." fluisterde Mel zachtjes, waarna hij een hand op de achterhoofd van de jongen neerlegde en tegen zijn borstkas aan duwde. "Ik ga niet meer weg Matt.." fluisterde hij zachtjes tegen de jongen. "Dus maak je maar geen zorgen meer... Ik zal niet weg gaan.." fluisterde hij zachtjes.

Hij kwam al snel overeind en begon hem te huggen... Matt keek even naar hem... Hm.. Hij was niet zielig.. Jet was eerder dat hij gewoon een soort trauma had daaraan. Het stapelde zich op weet je. Die angst van eenzaamheid. De ander zei dat het voor hem speet, maar dat wilde Matthew niet. Hij wilde niet dat mensen zich sorry voelden voor hem.. Hkj had gewoon geen prettig verlefen gehad. Zijn hoofd xerd tegen de ander zijn borstkast geduwd enbhij zuchtte zachtjes. Sigh... Hij zei dat ie zou blijven'... Dat ie niet meer weg zou gaan. Hij moest zich geen zorgen maken eh.... Hij keek langzaam op en glimlachte kalm. "Je moet niet liegen Melvin... Er komt uiteindelijk wel een punt waar je weg gaat..." zei hij zacht. "Of je het nu wilt of niet..." want zelfs lichamen begonnen te rotte' na een tijdje eh...

Toen hij zei dat op een bepaald punt hij toch weg zou gaan en dat hij loog klemde hij zijn kaken op elkaar. "Dan beloof ik.. Dat ik hier blijf wonen tot je met iemand gaat samenwonen... Dan bedoel ik als in een relatie..." murmelde hij zachtjes. "En dat ik daarna nog vaak zal langskomen... Totdat je zegt dat ik niet meer mag komen.." klonk er zacht van Mel af, "Ik blijf bij je zolang jij me niet weg stuurt of gaat bedreigen... Of tot ik doodga.." fluisterde hij zacht, waarna hij iets terug trok en licht glimlachend naar de jongen keek.

Hij luisterde naar elk woord dat ie zei. Hij beloofde hier te gaan wonen... Waar Matt niks tegenop had. Hij was hier toch maar alleen. Dus naja... Wat gezelschap kon zeker geen kwaad, zeker niet voor iemand zoals hem. Hij had er echter wel bij gezet dat hij er zou blijven tot ie in een relatie zat.. Hah.. Wauw.. Hij zei daarbij ook nog dat hij veel zou langskomen en dat hij daarbij ook nog zou blijven komen tot Matt zelf zei dat het genoeg was... Zo dus... Hij knikte even... Hij zou bij hem blijven tot ie hem xegstuurde... Of bedreigde... Of als Melvin dood ginh... Well eigenlijk..had ie dan nog lichaam van hem... Dat was een beetje anders... Maar eh.. Yeah.. Hkj zuchtte even en knikte naar de ander. "Gaan we nog iets doen vandaag?" sprak ie zacht. Hij wilde best iets dlen... Maar niks al te actief... So yeah... Eens zien wat hij wilde.

Er klonk een zucht, waarna de jongen knikte. Toen de vraag kwam of ze nog iets zouden doen haalde Mel zijn schouders even op. "Misschien een filmpje kijken ofzo?" Vroeg hij even rustig aan de jongen, waarna hij even door zijn haren aaide. Hmm. Ze waren zo zacht.

Hij haalde zijn schouders op. Wat een leuke inbreng Melvin, echt, heel erg actief op dat vlak. "Misschien een filmpje kijken ofzo?" stelde hij voor en kalmpjes knipperde hij waarna hij even zuchtte en zich uitrekte. "Weer een film..." murmelde hij zachtjes. Tja... Hij had een paar dagen geleden die mooie dag gehad... met ijs... En feels... No... Pls... Just no... Hij zuchtte en kwam kalmpjes overeind waarna hij even zijn blazer uitdeed en zo de twee guns op de grond vielen... Oh wacht... Uhm... Hij keek even om en knipperde waarna hij snel bukte den guns pakte... En naar de gang stapte. Je had niks gezien... HELEMAAL NIKS...

Er klonk een zucht, waarop Mel even knipperde. Wat nou? Hij had de hele dag al gelopen en dingen geregeld en nu wou hij iets rustigs doen. Zoals. Zitten. Of... Liggen. "Weer een film..." murmelde de jongen zachtjes, waarna hij opstond en zijn blazer uit deed. Wacht... Mel zag twee guns en zuchtte even. Hij liep weer achter de jongen aan en stak zijn hand uit. "Inleveren." sprak Mel even, hij mocht er één houden, was hij niet duidelijk genoeg wat de consequenties waren? "Je weet zelf wat er gebeurd als je dat niet doet." vervolgde hij rustig tegen de jongen. Hij zou het morgen dan wel wegbrengen... Want hij ging nu niet nog een keer lopen.

NEE JE ZAG NIKS KSSST. Hij kan dan ook zo onschuldig mogelijk op toen Mel achter hem aan ging en zijn hand uitstak... Verdomme Melvin... Sigh... Hij knipperde even en slikte... maar... Maar... "Inleveren." Maar... Maar... Ugh... Okay hij had zichzelf misschien wel verklikt maar dat betekende niet dat hij meteen zijn guns moest inleveren... Toch? "Je weet zelf wat er gebeurd als je dat niet doet." Hij slikte even en hield zijn hoofd schuin.. Levende of... Minder levendige Mel... Hm... Hij zuchtte even en legde een gun in zijn hand waarna hij zich omdraaide en op zijn nachtkastje de ene gun neerlegde. Hij pakte het mes van onder zijn riem en stak deze in het nachttafeltje.. Hij had immers nog een gevechtsmes vastgebonden op zijn bovenarm... je weet wel... Voor... 'Noodgevallen'.

Het wapen kwam al snel in zijn hand en Mel liep even naar boven om het wapen te verstoppen voor de jongen, waarna hij naar beneden ging en op de bank ging zitten. Hij pakte de afstandsbediening en zette de tv aan. Meuh. Er was vast wel iets op tv. Toen er iets van kickboksen verscheen schoof hij meteen naar het puntje van de bank en keek hij aandachtig naar de mannen die elkaar in elkaar sloegen. Toen het gevecht was afgelopen schoof hij weer terug en leunde hij met zijn elleboog op de leuning, zijn hand losjes tegen zijn gezicht hangend. "Kies maar iets leuks om te kijken, ik kijk wel mee." sprak Mel even rustig tegen de jongen, waarna hij naar de tv bleef kijken. Want eh, dit was toch bijna afgelopen.