That was a long road

De jongen trilde hevig en kwam lastig overeind... Waarop Mel zijn trui uittrok en over de jongen heen trok zodat het toch nog iets warmer was, waarna hij zijn jas ook om de ander heen deed en dicht ritste. Hij stond nu dan wel alleen nog met een t-shirt, maar ziek werd hij eigenlijk toch niet zo snel, dus het moest maar even. Hij omarmde de jongen rustig, zodat de ander op hem kon leunen als het moest. "Gaat het zo lukken denk je? Of moet ik nog iemand anders vragen die ons nog even kan helpen onderweg?" vroeg hij even rustig aan de jongen terwijl hij hem even aaide.

Eh? Opeens kreeg hij een veel te strak iets rond zich samen met een te jas die naar de kleine kant was. Nee Melvin, je was te klein, sigh. Hij keek even naar de ander met zijn beide ogen en kneep ze toen toe.. waarom deed hij dit? "Gaat het zo lukken denk je? Of moet ik nog iemand anders vragen die ons nog even kan helpen onderweg?" Hmpf. "Het is te strak Mel... veel te strak..." zei hij zachtjes. Hij had zelf nog een dikke trui aan dus dat maakte het al helemala af. Hij was lang en misschien niet echt breed, breed... Maar hij was breder dan de jongen voor hem en dat wist de ander ook wel. Het was enkel dat hij goed wilde doen... dat besefte hij wel maar sigh... Dit was ook niet fijn weet je wel... Helemaal niet.

De jongen leek het niet fijn te vinden... sigh... "Het is te strak Mel... Veel te strak..." ugh... Mel zuchtte even en maakte het los, waarna hij de jas gewoon om de jongen heen bond, maar niet te strak zat. Nog wel zo dat het warmte gaf voor de jongen though. En van de trui maakte hij dan maar gewoon een soort van sjaal, zodat de jongen alsnog warmte kreeg door middel van de trui. Hij slikte even en knipperde, waarna hij naar de jongen keek. "Zo beter?" vroeg hij even rustig aan de jongen, terwijl hij hem weer ondersteunde.

En daar gingen die dingen.. Goed. Hij keek licht dankbaar naar de ander. dat was veel... Veel beter. echt waar. Zo kon hij tenminste deftig adem halen in de plaats van te stikken in de trui en de jas die gewoon niet voor hem gemaakt waren. Hij slikte even en sloot zijn ogen terug. Hij gaf wel niet op en legde de jas om zich heen, waardoor hij toch wat warmte ervan kreeg. Daarna bond hij de trui rond zijn nek, als een soort sjaal dus. Hij keek even licht glimlachend op. "Zo beter?" Hij knikte even en legde zich bijna met zijn volle gewicht tegen hem aan. Tja, hij was gewoon fuzzy van de koorts en was verward als wat. Hij snapte niks maar ah. Hij was nog bij bewustzijn, niet? Het was vast gewoon even dat hij zo zou zijn. Na een dag of twee zou het vast voorbij zijn. Dus... dat hoopte hij dan maar. Want hij had geen zin om weken zo te blijven, nope.

De jongen knikte even, waarna hij bijna helemaal tegen hem aanleunde, waardoor Mel even trilde.. Arceus.. Hij begon de jongen rustig naar huis te begeleiden. Hij was echt goed ziek... En daarmee was hij eigenlijk niet zo blij mee. Vooral nu het bijna kerst was... en ze juist een goede tijd zouden moeten hebben, was het zijn schuld dat de jongen zo was.. En dat maakte het bij hem niet veel beter. Ook dat de jongen nu weer buiten was... was ook weer zijn schuld. Tot nu toe bracht hij alleen maar ongeluk bij de jongen, of niet dan? Hij trilde even door de kou... Arceus... Uhm... Hij was weer verdwaald... Dacht hij... Hij stopte even en keek rond, waarna hij de goede kant koos om te lopen en al snel thuis kwam met de jongen.. Hij greep even in zijn zak de sleutel, waarna hij deze in de deur stak en open deed. Arceus... Hij slikte even en hielp de jongen de trap op, waarna hij de sjaal / trui en zijn jas uitdeed, om de jongen voorzichtig op bed te duwen en de dekens over hem te wikkelen. "Ik zal even wat kippensoep klaarmaken en een kruik, okay?" sprak hij zachtjes tegen de ander... sigh...

hij werd meegesleurd door de ander en omdat hij zijn ogen niet open had, en in welk geval niet het oog waarmee hij kon kijken, wist hij niet naar waar ze gingen, en het kon hem ook echt geen bal schelen want well yeah... Sigh. Hij had enkel het gevoel dat de ander nogal leek te twijfelen naar waar ze heen moesten en dat baarde hem na enkele minuten stappen toch wat zorgen. De man opende zijn werkende oog en keek even rond, maar zag dat ze al bijna thuis waren.. Mooi zo... EZe waren binnen na een tijdje waarbij de extra kleding af ging en hij na nog enkele minuten in bed lag met de dekens over zich. Hij viel er meteen in slaap, waardoor de woorden van Melvin hem zo voorbij gingen en hij er gewoon vredig lag. Hij was moe geweest okay, daar kon hij niks aan doen.

En de jongen sliep vrijwel meteen... Okay... De kippensoep kon hij dus nu even vers maken... Maar eerst even rustig de kruik erbij leggen... Of... nah... Niet de kruik. Hij ging er zelf gewoon bij liggen. Hij was de kruik, hij had al vaker als kruik gewerkt bij de ander en ook andersom, dus zo erg zou de jongen het ook niet vinden, toch? Nee, waarschijnlijk niet. En als de ander wakker werd zou hij wel even verse kippensoep maken en een kruik maken. Hij was immers zelf ook nog wel ietwat moe... Dus slapen vond hij nog niet zo erg om met de ander te doen als hij eerlijk was.

Hij voelde al snel warmte dichter kom. Zijn onderbewustzijn klemde zich meteen vast aan de warmte en zijn hoofd bevond zich na enkele tellen in de haren van de ander. het lag er goed en zoals de meeste wel wisten was hij verzot van hier liggen. Hij murmelde dan ook even vaagjes, maar was duidelijk blij en tevreden. Yay... Dit was meer dan fijn voor hem. Hij kon hier best mee leven... Hm.. Hij duwde de ander meer tegen zich aan, zijn grip steviger... De geur was kalmerend en tja, alles aan de jongen in zijn armen werkte goed voor hem.. Dus wat moest hij anders doen? Hij sliep dus gewoon, zonder echt te beseffen dat hij ten volste aan het genieten was van de ander... Tja, als hij er niemand mee schade was er geen probleem, right?

Wah. Hij werd tegen de ander geklemd, waardoor hij even naar adem hapte. De ander was best wel sterk, maar nja... Hij was sterker eh. Hij glimlachte even rustig en legde zich meer tegen de ander, waarna hij rustig in slaap viel. Hij hield zoveel van zijn vriend, echt heel erg veel. Op een vriendschappelijke manier natuurlijk. Het was gewoon net... Alsof hij zijn verloren broertje weer had gevonden en daar weer samen mee was. Yeah, hij zag Matthew gewoon als zijn kleine broertje waar hij goed voor moest zorgen. Zoveel hield hij van de ander.

Hij sliep kalm verder en deed er ook niemand echt pijn mee. Dat was goed, right? Yeah... Dat was goed.. De volgende dag opende hij even kalm zijn ogen. Hij zag er al wat beter uit, buiten zijn oog die er verschrikkelijk begon uit te zien. Het deed pijn... maar ah.... Hij duwde zichzelf wat recht en krabde even aan zijn achterhoofd... Nee serieus hij voelde zich beter... Hm... Hij zuchtte even maar moest al snel weer hoezen en niezen... Nee laat maar, nog steeds ziek. Nog steeds niet beter... Wat was leven. SIgh... Hij kwam overeind en trok een warme jas aan waarna hij naar beneden slofte en even zijn ooglapje aandeed zodat het slecht uitziende oog verborgen werd. Het was gewoon lelijk en pijnlijk en zag er niet gezond uit, maar alst verborgen zat ging het vast weg. Yeah, Mattlogics.

De jongen was echt heerlijk warm. Al zei hij het zelf dan. Hij hield van de warmte van de ander, hij had het in ieder geval niet koud eh. Toen hij weer wakker werd gemaakt door een hoest en nies-bui, knipperde hij even slaperig. Eh? De jongen liep weg, lekker dan. Sigh... Hij zuchtte even en rekte zich uit, waarna hij zijn spullen wat op ruimde en in zijn eigen slaapkamer legde. Zop... Hij glimlachte even rustig en besloot om even een lekkere warme douche te gaan nemen. Hij ging onder de douche staan en sloot zijn ogen genietend. Het is zo lekker.... Echt niet normaal meer man... Na een tijdje kwam hij eronder vandaan en begon hij zichzelf te drogen, waarna hij kleren aan deed en naar beneden liep. "Goedemorgen~" sprak hij met een glimlachje tegen de ander, waarna hij thee begon te maken en naar de jongen liep terwijl de waterkoker het water warm maakte. "Hoe voel je je vandaag?" vroeg hij met een rustige glimlach aan de jongen.

Toen hij hoorde hoe de douche werd gebruikt zuchtte hij zacht en ging ie in de zetel zitten om zijn ogen te sluiten en even de pijn weg te duwen... Gewoon wat in toom te houden weet je wel. Ziek zijn was echt niet fijn. Hij duwde even zich weg in een kussen in de hoop misschien wat weg te zijn... Geen idee... sigh. "Goedemorgen~" Klonk er... Hij had niet gehoord hoe de ander was gestopt en naar beneden was gekomen, wat vast een teken was dat hij half was ingedommeld door op deze manier te liggen. Het licht vage gevoel in zijn hoofd liet hem enkel even zuchtten.. Jup, hij was half ingedommeld... "Hoe voel je je vandaag?" Hmpf... "Verschrikkelijk..." zei hij zacht lachend. "Maar ah.... Dat heb je wel als je ziek bent, non?" zei hij met een schorre stem terwijl ie opkeek met zijn oog. SIgh... auw... Dat ander oog was echt een bitch.

De jongen zag er echt nog niet goed uit.. Gos.. Mel slikte even en keek naar de ander.. Sigh... "Verschrikkelijk..." klonk er zacht lachend van de jongen af, waardoor Mel even de jongen over zijn haren aaide. Arme Matthew. "Maar ah... Dat heb je wel als je ziek bent, non?" Mel knikte even langzaam, waarna hij bij hem neerknielde en naar hem keek. "Voel je je al wel iets beter dan gisteren?" vroeg hij even rustig aan de ander, waarna hij even met zijn armen leunde op de bank. Hij zag er echt nog niet goed uit... De jongen zou gewoon rustig aan moeten doen en lekker blijven liggen... Mel zou alles regelen.. Yes. "Blijf in ieder geval lekker liggen, ik regel alles vandaag." sprak hij met een rustige glimlach tegen de ander. Mel de verzorger, schoonmaker en kok. Dit ging helemaal goed komen.

De ander knikte op zijn woorden, mooi zo. Nja, het was de waarheid veel kon de ander er niet echt op geven. Mel zakte door zijn benen en even keek Matt op met zijn ene oog om hem aan te kijken. "Voel je je al wel iets beter dan gisteren?" Hm? hij knipperde even en dacht na. Beter dan gister? Nou tja... Ja dat wel... Hij voelde zich minder ziek, maar nog steeds verschrikkelijk. Alsof ie al stuff kon doen zonder er veel last van te hebben of veel te willen slapen enzo. Ook leek zijn eetlust wat terug te zijn... maar like... het was maar een beetje, dus over het algemeen was dat ook niet echt vet. "Blijf in ieder geval lekker liggen, ik regel alles vandaag." Hij keek even vragend naar hem. "Veel heb je toch niet te regelen toch?" klonk er even van de zwartharige man af. "Hoe dan ook, ja, ik voel me al beter in vergelijking met gister. Het enigste wat wel is verslechterd is de pijn aan mijn oog," het oog dat bedekt zat achter een ooglapje en nu verschrikkelijk aan het ontsteken was. Ah tja.

De jongen keek naar hem met zijn ene oog... hm.. Hij aaide de jongen even rustig langs zijn gezicht en glimlachte rustig naar hem. "Veel heb je toch niet te regelen, toch?" klonk er van de jongen af, waardoor Mel even grinnikte en zijn hoofd schudde. Naja, boodschappen doen, het huis schoonmaken -want dat zou Matthew geweldig vinden- en natuurlijk voor de ander zorgen. Yes. "Hoe dan ook, ja, ik voel me al beter in vergelijking met gister. Het enigste wat wel is verslechterd is de pijn aan mijn oog," Aha... Hij knikte even rustig en drukte een kus tegen zijn voorhoofd. "Wil je ermee langs een dokter? Dat is misschien wel handig..." sprak hij rustig tegen de jongen, waarna hij weer rustig glimlachte. "En ik bedoelde ermee dat ik al het huiswerk ga doen. Dus schoonmaken, eten koken, voor jou zorgen en boodschappen doen." Yush. Hij glimlachte even en aaide de ander rustig. "Dus je hoeft niet veel te gaan doen vandaag."