That was a long road

Hij zat er nog steeds dik ingepakt in kleding die vele lagen bevatte. Dat was omdat de ander anders bezorgd werd om hem en dat was het laatste wat de lange, zwartharige vent wilde. Hij wilde geen bezorgdheid wekken bij de ander.. Echt niet... Hij vond het blijkbaar al erg genoeg... en dat was iets dat hij erg vond want well yeah... Dat hij de schuld op zichzelf legde zorgde ervoor dat Matt zich verschrikkelijk voelde, dus niet doen maat. "Ik had beter moeten weten... Een trui aan moeten hebben.." Heh... Hij keek even naar hem. Alsof hij het had kunnen zien aankomen, dus niet yo... "Een betere jas..."En toen zat de ander zowat op hem waardoor hij zijn hoofd wat tegen hem aanlegde en zijn ogen sloot... Hij genoot van zijn lichaamswarmte en van het geluid van zijn hartslag die op een gelijkmatige ritme aan het roffelen was. "Ik had niet dom moeten zijn... Want als ik slimmer was... Was je nu niet ziek..." Heh. Hij grinnikte even en keek schuin op. "Ik deed het uit mijn liefde voor jou," zei hij kalmpjes. "Dus wees er happy mee... Okay?" hij hoestte even zachtjes en draaide zich weg. Hij had al genoeg moeten lijden in het verleden dankzij hem... Dat zou hij niet nogmaals laten gebeuren.

Heh... Waarom grinnikte de ander nou? Het was serieus... Hij meende dit echt... "Ik deed het uit mijn liefde voor jou," klonk er kalmpjes van de jongen af... maar... wat... "Dus wees er happy mee... Okay?" Heh... Hij knikte even langzaam en keek op naar de jongen. Hij was veel te aardig... Oke, soms was de jongen een beetje raar... en te overbeschermend... en hij pakte snel zijn wapen... maar... Hij bedoelde het goed... Hij had een goed hart... "Bedankt..." sprak hij zachtjes, waarna hij de ander even aaide en dichter tegen hem aankroop.

Hm... Hij keek tevreden naar de ander zeker toen hij hem bedankte. Hij gaapte even zachtjes en legde zich goed tegen de ander waarna hij hem goed vasthield en even stevig tegen de ander aan nestelde. Hm... Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en voelde zich eindelijk wat indommelen. De warmte en de aanwezigheid van Mel stelden hem gerust en gaven hem eindelijk rust in deze nonsens. Het was gewoon te dom, die ziekte. het was vuil en totaal onnuttig. Als het kon zou hij het verbannen maar dan opnieuw was dat niet mogelijk. Langzaam viel de jongen in slaap tot zijn grip rond de ander zodanig zwak was dat het aangaf dat hij lag te slapen... maar dat kon je ook zien aan de manier dat hij ademde en lag.

Na een tijdje merkte Melvin dat de jongen indommelde... Waardoor hij glimlachte en de grip rond hem zwakker werd... De jongen kroop meer tegen de ander aan en viel zelf ook langzaam in slaap. Het was gewoon... De jongen die rook zo lekker... En hij was warm... Lang... Hij kon zich gewoon helemaal tegen de ander opkrullen en dat was zo lekker...
Toen hij wakker was glimlachte hij even en pakte hij de ander wat steviger vast. Matthew... Hij was zo warm... Vandaag zouden ze nog wat dingen kopen... En dan... hm... Hij glimlachte even breed en sloot zijn ogen weer.

Ugh.. Hij was zoveel wakker geworden die nacht en het was gewoon niet fijn. In tegendeel. Hij wilde dit niet langer. Er zaten wallen onder zijn ogen, groot, blauw en dik. Lelijk was het en het toonde aan dat de jongen gevoelig was aan weinig slaap, altijd al geweest... Hm... Hij sloot zijn ogen wat en stond in de ochtend op waarna hij naar beneden slenterde en daar even rondkeek om op de bank neer te ploffen en daar wel meteen terug te slapen... Hij krulde er zich helemaal op en ookal was het best krap voor hem, leek hij er niks tegenop te hebben. Dit lag veel slechter dan zijn bed, maar ij wist niet hoe of wat... maar hij sliep wel hier en niet daar...Hm... raar. Ah tja, nu had ie slaap en dat zou hij de hele dag doen. Althans, tot de ander weg was... Als hij tenminste wakker kon blijven voor dat moment.

En de jongen was weg... Maar.. wat... Uh... Hij ging zich dan maar klaarmaken... eh... Hij douchte even en kleedde zich om, waarna hij naar beneden liep en de uitstekende Matthew op de bank zag liggen. Heh... Hij liep rustig naar de ander en gaf hem een kus tegen zijn hoofd. "Blijf jij vandaag maar thuis, okay?" sprak hij met een zachte glimlach. "Soep staat op het fornuis, dus als je wat wilt kan je het warm maken. Ik heb het gisteravond wat voor je bijgemaakt." sprak hij even rustig tegen de ander. "En als je iets wilt, bel me dan gewoon, okay?" sprak hij met een zachte glimlach.

Toen hij wat dingen boven hoorde was ie meteen terug wakker.. Het leek erop dat zijn geur en smaak wat naar achter waren gegaan, maar zijn gehoor leek het nog prima te doen... Spijtig genoeg. Hij zuchtte even zachtjes en keek op toen hij voetstappen hoorde.... Nja, hij opende gewoon zijn ogen aangezien ie zijn ooglapje niet aanhad. Geen zin in atm. Zou hij nooit zin in hebben als hij zo ziek was. Hij kreeg een zoen tegen zijn hoofd waar de jongen meteen lichtjes van begon te stralen... Betre zo. "Blijf jij vandaag maar thuis, okay?" Hm. Hij knikte instemmend... Vond hij een supergeweldig idee man. "Soep staat op het fornuis, dus als je wat wilt kan je het warm maken. Ik heb het gisteravond wat voor je bijgemaakt." Hij knikte nogmaals. Yes, dat zou hij zeker doen. Zijn kippensoep was namelijk hemel. "En als je iets wilt, bel me dan gewoon, okay?" Opnieuw knikte de jongen even waarna hij zijn ogen terug sloot en zich wat draaide om verder te slapen.. sigh...

De jongen had zijn ooglapje niet op... maar ach... Dat boeide hem ook niet echt zoveel als hij eerlijk was. De jongen straalde wel wat meer na zijn zoentje, dus dat was mooi. Vervolgens knikte de jongen een paar keer instemmend, wat hij eigenlijk ook wel mooi vond. Heh... Hij deed een jas aan en vertrok naar de stad, om een uur of twee, drie later terug te komen en even rustig alles weg te stoppen en de cadeaus te verstoppen. Yes. Mooi. Dan kon Matthew het niet vinden en dat mocht ook niet hihi. Melvin liep naar de ander en aaide hem even rustig. Was hij wakker?

Het duurde niet lang of hij was wakker... Hm... Hij had schijnbaar wat gezweet ieuwl... Hij stond zuchtend op en liep naar de badkamer om trillend te douchen. Hij voelde zich verschrikkelijk. Zuchtend legde hij zijn hoofd tegen de muur van de douche aan waarna hij zijn ogen sloot. Hij was zowat alles vergeten wat de ander had gezegd tegen hem... Het was zo vaag... Was het een droom geweest of iets echts? Geen idee, hij was verward door de koorts en de korte slaap... Hij hoestte even en kreunde toen luid waarna hij al snel klaar was en de douche uitkwam om zich kalm af te drogen. Na een tijdje keek hij op.. Waar was die dude eigenlijk? Heh... Had hij hem nu... Zo laten gaan? Waarom zou hij gewoon weg gaan? De verwarde, zieke jongen kreunde even en deed zijn kleren aan waarna hij wel meteen de deur uitschoot en begon te zoeken naar de zwartharige. Hij had zelf maar alleen een truitje aan en trilde... Hij was ook zijn sleutels en holo caster vergeten uit verwarring. Het was maar dat hij geen wapens mee had want in deze situatie kon de gast best gevaarlijke dingen doen. "M-Me... Melv... Melvin!" Klonk et trillend waarna hij zwaar begon te hoesten en na een tijdje in een steegje ging zitten om daar zijn armen om zijn opgetrokken benen te leggen... Hij snapte het gewoon niet meer... Waarom zou hij plots weg gaan? Ugh... Hij snikte en begon plots te janken... Gvd.

Wacht... Waar was de jongen? Matthew? Oh Arceus... Oh Arceus... Hij rende het huis uit en begon te zoeken.. Waarom was de jongen weg?! Ugh.. Hij begon de jongen te roepen... Hij mocht het huis niet uit gvd... Na een tijdje zuchtte hij even en haalde hij een hand door zijn haren.... ugh... "M-Me... Melv... Melvin!" klonk er opeens, waardoor Mel weg schoot richting het geluid.. En de ander opeens snikkend in een steegje zat... Wat.. "Matthew! Daar ben je!" sprak hij even waarna hij naar de ander ging en hem begon te huggen. "Wat doe je buiten??" sprak hij bezorgd tegen de jongen.

Hij was hem kwijt geraakt op een zwak moment of niet dan? Hij zou voor altijd de schuld op zichzelf steken... Hij trilde van de koude, van de koorts en van de spanning... Waarom... "Matthew! Daar ben je!" Klonk er plots waarna er een warm lichaam tegen hem aan kwam en snikkend keek de man op... Melvin...? Zijn linker oog traande hevig terwijl zijn kapotte oog hem strak aankeek. Het zat duidelijk erger dan anders. Het zat roder, dikker, het was pijnlijker... Hij snikte even zachtjes.. Waarom... "Wat doe je buiten??" Hij slikte even en legde zich tegen Mel aan. "Jou zoeken..." zei hij zachtjes. "Je was plots weg..." zei hij zacht. "Ik snapte het niet..." dus was hij maar opzoek gegaan.

Arceus... Dat ene oog zag er echt niet goed uit... Mel aaide de snikkende jongen rustig en hield hem tegen zich aan... Gos... "Jou zoeken..." klonk er zachtjes van de jongen af. Heh? Waarom dat nou weer? Hij had gemeld waar hij naartoe was gegaan... "Je was plots weg..." Uh... nee? Hij had het toch aan de ander gemeld? Of werd hij nou gek. "Ik snapte het niet..." Heh... Hij legde een hand op het voorhoofd van de ander... Jeetje... Dat was warm... Dat kon het dus wel verklaren. "Sssh... Je hebt koorts Matthew..." murmelde hij zachtjes tegen de ander. "Je bent waarschijnlijk vergeten dat ik kerstinkopen ben gaan doen..." murmelde hij zachtjes tegen de ander. "Geen zorgen, ik verlaat je niet... Weet je nog?" sprak hij sussend tegen de ander, waarna hij een kus op het hoofd van de jongen drukte.

Ugh... Hij trilde en snikte even. Het was zo verschrikkelijk koud man. Hij kon dit niet aan... Hij kreunde even snikkend... waarom moest dit hem overkomen? "Sssh... Je hebt koorts Matthew..." Klonk er van de jongen nadat hij even zijn hand tegen zijn voorhoofd had gelegd... Wat nou koorts? Hij had geen... koorts... Geen idee... Hij wilde gewoon slapen en niks doen... "Je bent waarschijnlijk vergeten dat ik kerstinkopen ben gaan doen..." verklaarde de jongen even kort waardoor Matt even opkeek en de tranen van zijn ene oog weg wreef... Kerstinkopen eh... "Geen zorgen, ik verlaat je niet... Weet je nog?" Hij knikte langzaam en knikte even. "Ik heb het koud..." zei hij zachtjes waarna hij even trillerig zuchtte. "En mijn oog doet pijn," zei hij vervolgens. Hmpf... Hij sloot zijn ogen even en snikte zachtjes... Melvin... Gvd...

De jongen keek op en wreef zijn tranen weg, waarop Mel even zachtjes, maar bezorgd glimlachte. Matt knikte vervolgens langzaam op zijn stelling dat hij de ander niet alleen zou laten. "Ik heb het koud..." klonk er zachtjes, waarna de jongen trillerig zuchtte. "En mijn oog doet pijn," en met die woorden begon de jongen weer zachtjes te snikken en hugde hij de jongen stevig. "Sssh..." murmelde hij zachtjes. "We gaan naar huis... En dan ga ik je in bed stoppen.. met een warme kruik.. En krijg je wat kippensoep.. okay?" sprak hij terwijl hij de jongen even aaide.

HIj werd al snel terug gehugd door de persoon voor hem en langzaam keek de man op naar hem... Wat? Wat was er nou? "Sssh..." Klonk er zacht. "We gaan naar huis... En dan ga ik je in bed stoppen.. met een warme kruik.. En krijg je wat kippensoep.. okay?" Hij knikte langzaam en probeerde overeind te komen, wat eerst niet zo goed leek te lukken maar uiteindelijk stond de man op zijn poten en trilde hij hevig van de koude... Hij had het zo koud.. Maar hij zweette.. Een hevige windvlaag trok door het steegje heen en liet Matt even kreunen aangezien sneeuw ook lichtjes de lucht in werd geworpen... Het was geen pretje zo te staan en ook zo... Zo in de sneeuw te moeten zijn. Nee, hij wilde dit niet. Helemaal niet. Dit was niet leuk en niet fijn. Waarom was leven zo zwaar?