Mountain at My Gates [+Sara Sweets]

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 11:41 am

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Het deed de blondine goed om te horen dat Sara direct tegen haar inging. Normaal gesproken zou ze daar alleen maar boos van woorden, maar dat ze dit keer werd afgekapt kon ze niet anders dan door de vingers zien. “Ik weet niet of ik dat als compliment moet opvatten,” grinnikte ze. Ze keek even voor zich, maar haar blik wendde zich terug naar de witharige toen die weer begon te spreken. “Gelukkig, ik zou het niet anders wi–” Cecille kon haar zin niet afmaken en dat was dit keer niet omdat Sara haar mond weer had opengetrokken. Het vreemde, onheilspellende gekraak ontging haar niet, maar het was het feit dat haar vriendin met een gil naar beneden zakte dat haar heel hard liet schrikken.

In een reflex greep de blondine naar het meisje haar mouwen, maar die waren te glad voor haar om vast te grijpen. Gevloek in haar moedertaal verliet haar mond, terwijl de paniek in haar opwelde. Desondanks wist ze zich te beseffen dat het touw er ook nog was en greep ze dat razendsnel vast, proberend stevig in haar schoenen te staan om niet mee te vallen. “Victoria!” gilde Cecille naar de gids, wie blijkbaar al naast de blondine stond. De jongedame was ook geschrokken, maar ze deed overduidelijk haar best om niet als Cecille in paniek te schieten. “Kalmeer! Als je in paniek raakt is dat alleen maar gevaarlijker voor haar,” hoorde ze de gids haar toespreken. Het maakte haar een tikje kwaad. “Dat fucking probeer ik!” riep ze knarsetandend terug. “Dat is verdomde moeilijk als mijn vriendin aan een stuk touw boven een ravijn hangt!”

Daardoor leek ze zich wat te beseffen. Haar blik schoot meteen naar de witharige. Was ze wel oké?

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 5:00 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Ze probeerde Cecille steviger vast te grijpen, maar diens handen verplaatsten zich naar haar mauwen en ze greep mis. Kort dacht ze dat ze echt te pletter zou vallen, voor ze een harde ruk rond haar middel voelde en zich herinnerde dat ze vast zat aan een touw om zulk soort ongelukken te voorkomen. Ze leefde nog, maar ze was te geschrokken om door te hebben wat zich boven haar afspeelde. Met al haar kracht hield Sara het touw vast, dankbaar dat het er was. Ze zette zo veel kracht op haar spieren dat ze in eerste instantie niet door had dat ze zwaarder werd. Pas toen ze haar hele lijf omhoog hield aan haar eigen armen, welke op dat punt al moe begonnen te worden, realiseerde ze zich dat dit niet goed kon eindigen. Ze forceerde zichzelf om te spreken, ondanks dat haar angst dat heel erg moeilijk maakte. “Ik ga vallen,” deelde ze mee. “Ik ga vallen.” Het zou meer waarde hebben als ze ook meedeelde waarom ze ging vallen – of op zijn minst om hulp vroeg, maar daar toe was ze niet in staat.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 5:08 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Ze leek wat te kalmeren toen ze zag dat Sara inderdaad aan het touw hing en er verder niks aan de hand leek te zijn – behalve dan de angst die ze van de jongedame haar gezicht kon aflezen. Cecille’s paniek bedaarde er niet door. Het werd alleen maar erger. De blondine voelde meer druk op het touw en greep het in een reflex nog steviger vast. Haar handen begonnen te zweten en ze voelde ook al zweetdruppels op haar voorhoofd verschijnen, maar dat was niet vanwege de hitte die rond de berg hing. Ze had het zelfs ijskoud. Cecille kon zich nog net inhouden om niet te beginnen te rillen, maar er liep toch eentje over haar rug heen toen ze haar vriendin hoorde zeggen dat ze ging vallen. “Ik laat je niet vallen!” riep ze terug, al klonk het alsof ze het meer tegen zichzelf had. Ze klonk ook totaal niet zeker. De blondine hoorde haar eigen stem trillen. Dat Victoria inmiddels ook het touw in haar handen had gepakt, had ze niet meegekregen. Pas toen ze haar blik erop liet vallen, kreeg ze door dat de gids dit had gedaan. Het stelde Cecille niet gerust. Het gaf haar juist het idee dat ze het touw aan Victoria moest doorgeven en dat vertikte ze. “Wat doe je?” snauwde ze tegen haar. “Denk je dat ik het niet kan?” De gids fronste boos, maar ze weerhield zichzelf er kennelijk van om ook tegen de blondine te snauwen. “Ik help je alleen. Ik vraag je niet om het los te laten.”

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 5:43 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Als ze haar niet liet vallen, waarom probeerde ze dan ook niet om haar omhoog te trekken? Sara wilde met alle liefde haar arm naar boven uitsteken als hint, maar ze durfde het touw niet los te laten. Haar leven hing er letterlijk van af. Niet in staat om te zeggen dat ze los hing, besloot ze maar in te schatten hoe pijnlijk haar dood zou worden. Het was – thank Arceus - niet heel diep. Stukken langs haar waren een stuk dieper en als ze daar was gevallen had ze het zeker niet overleefd. Dit stuk kon ze misschien nog overleven met slechts een paar botbreuken. “Laat me zakken,” beval ze naar de dames boven haar. Ze had geen idee of het mogelijk was om haar te laten zakken, maar als het kon wisten ze tenminste wat ze moesten doen. “Ik ga vallen,” zei ze vervolgens nog eens. Ze schatte de kans klein dat ze nog omhoog gehesen kon worden in de korte tijd dat ze haar gewicht nog kon houden.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 5:57 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Cecille zette zich schrap om haar vriendin omhoog te trekken en zo te zien deed Victoria dat ook, maar toen de blondine Sara hoorde zeggen dat ze haar moesten laten zakken, was ze meteen bereid om daaraan toe te geven. Ze had de situatie niet geheel onder controle en daarom luisterde ze liever naar iemand die daar meer grip op had dan naar zichzelf. Bovendien kwam Sara vaker met een plan waarmee ze zichzelf en Cecille kon redden, dus maakte ze al aanstalten om het touw te laten zakken. Victoria hield haar tegen. “Nee,” sprak die ferm. “Dat is niet volgens protocol.” De blondine had misschien geluisterd als ze niet zo in paniek was, maar ze voelde zich meteen beledigd door de gids. “Het kan me niet schelen wat jouw protocol zegt, als ze naar beneden wilt, dan gaat ze naar beneden,” beet de blondine toe. Victoria trok aan het touw. Cecille keek haar verwoed aan. “Zei je niet net dat je haar niet liet vallen? We proberen haar juist niet naar beneden te laten gaan,” reageerde de gids fel. De blondine deed een stap richting de richel, zodat de witharige het stuk dat ze net omhoog was gekomen weer naar beneden zakte. Daarna keek ze uitdagend naar Victoria.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 6:10 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Ze hield het niet meer vol. Sara voelde hoe het touw eerst omhoog werd getrokken en toen weer wat zakte. Ze begreep niet wat er boven aan de hand was, maar had ook niet de kracht om haar aandacht er aan te besteden. Ze had geen kracht meer. Biddend dat ze er heelhuids van af zou komen voelde ze hoe het touw dan eindelijk uit haar handen gleed. De wind langs haar lichaam voelde koud. Ze had niet eens de mentale kracht om te gillen. Het enige waar ze de kracht voor had, was een poging doen om haar landing zo veilig mogelijk te maken. Ze had eigenlijk geen flauw idee hoe dat moest, maar het leek haar logisch als ze haar gewicht zo veel mogelijk moest verdelen. Zorgde rollen niet ook voor een zachtere val? De klap kwam zo snel dat ze het niet voor elkaar kreeg om te rollen. Ze ving het zo goed mogelijk op met haar benen en armen, maar voelde dat het alsnog mis ging. Eén van haar benen was tegen een rots aan geklapt, waardoor ze haar evenwicht verloor en alsnog een stukje over de grond rolde, waar ze stil bleef liggen, inschattend wat het geluid van die klap en de pijn in haar been nou eigenlijk precies betekenden.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 6:28 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Er kwam geen gil. Geen waarschuwing meer. De enige indicatie die Cecille en Victoria hadden, was het gewicht dat spontaan leek te verdwijnen. De blondine haar ogen werden meteen groot toen ze minder tegengewicht hoefde te geven en ze overbrugde meteen het laatste stukje naar de richel om te kunnen zien of Sara echt was gevallen. “Het touw…” mompelde ze. Ze keek terug naar Victoria. Het touw had haar moeten houden. Was het niet goed vastgeknoopt geweest? De blondine herinnerde zich toen dat Victoria alleen de hare had vastgeknoopt. Sara had haar eigen touw gedaan. Voor ze echter de schuld in de schoenen van haar gids kon schuiven, besefte ze zich dat boos worden op haar niet de juiste optie was. Cecille rukte vlug het touw om haar middel los om extra touw te hebben en keek toen naar de verbaasde Victoria. “Hou me goed vast,” sprak ze tegen de jongedame, waarna ze zonder te aarzelen naar beneden begon te schuiven met het touw stevig tussen haar vingers geklemd. De blondine probeerde zich zo ver mogelijk tegen de wand aan te duwen en probeerde vaart te minderen door met haar voeten te schuifelen.

Het duurde haar te lang, maar ze eindigde dan eindelijk in de buurt van Sara. Cecille liet het touw los en rende vlug naar haar vriendin toe, waarna ze naast het meisje neerknielde en checkte of ze bij bewustzijn was. “Sara?” Ze had niet door gehad dat ze zo in paniek was geraakt dat de tranen over haar wangen liepen. Cecille hoorde haar stem overslaan, maar ze deed geen poging om zichzelf te kalmeren. “Sara, zeg iets.”

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 23, 2016 6:41 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Haar gebrek aan ervaring met botbreuken en kneuzingen zorgde er voor dat er een hoop vragen bij de witharige opkwamen. Ze vroeg zich zelfs af of ze wel nog leefde, maar ze vermoedde dat de dood een hoop pijnlozer was. Dat betekende in elk geval dat haar inschatting juist was geweest en ze slechts met wat verwondingen van de val af kon komen. Dat scheelde een hoop, al vond haar portefeuille het minder leuk.

Het kostte even voor ze de voetstappen hoorde en vervolgens ook een stem. Schijnbaar was ze zo gedesoriënteerd van de val dat ze niet meteen herkende wie het was en ze echt moeite moest doen voor het tot haar doordrong dat dit haar vriendin was. “Iets?” De moeite doen om iets zinnigs te verzinnen lukte haar nog even niet, maar wat ze wel wilde proberen was bewegen. Meteen toen ze haar rechterbeen verschoof voelde ze dat dat een slecht idee was en liet ze een kreun van pijn horen. Haar armen kon ze wel gewoon bewegen, net als haar hoofd, dus veegde ze maar gewoon de haren uit haar gezicht en richtte ze haar blauwe ogen op de blondine. “Ik leef,” liet ze weten, beide aan zichzelf en aan de meid bij haar.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 4:12 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Veel verschillende scenario’s gingen door Cecille heen – en geen van hen pakte ook maar een beetje positief uit voor haar vriendin en zijzelf. Ze was bang dat Sara blijvende schade had opgelopen en verweet haarzelf van dit ongeval. De blondine had beter moeten weten dan samen te gaan hiken. Haar vriendin was geen sportief iemand en hoewel ze het smoesje gebruikte dat ze wilde afvallen, was samen iets simpels als date doen duizend maal beter dan wat er nu aan de hand was. Cecille voelde zich misselijk. Niet alleen vanwege de gebeurtenissen, maar ook het idee dat dit alles bij haar was begonnen… Dat pessimisme het volledig over begon te nemen, werd verbroken door de stem van Sara. Het klonk absoluut niet zoals gewoonlijk, maar dat Cecille de stem kon horen was al genoeg om een positief effect op haar te hebben. Dat haar vriendin een grapje besloot te maken baarde haar wel een beetje zorgen, maar dat weerhield de glimlach niet van haar gezicht. Ze zuchtte opgelucht. “Heb je je hoofd gestoten?” grinnikte ze zacht. “Zo vaak maak je geen grapjes.” Dat vond de blondine erg jammer, maar dat was niet iets om nu mee bezig te zijn.

Sara bewoog wat ledematen om de schade in te schatten, maar het ging al meteen mis bij haar rechterbeen. Bezorgd richtte Cecille vlug haar lila ogen op het been en zag meteen al dat daar iets niet mee klopte. “Sara, ik…” begon ze onrustig. Ze keek terug naar haar vriendin, welke meedeelde dat ze nog leefde, maar dit keer kon de blondine niet opgelucht glimlachen. Een bezorgde frons stond op haar voorhoofd. “Blijf rustig liggen, oké?” sprak ze tegen het meisje. Was het slim om haar nu meteen te vertellen dat haar been waarschijnlijk was gebroken?

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 4:55 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Wacht even, werd ze er nou echt van beschuldigd dat ze een grapje had gemaakt? “Grapje?” herhaalde de witharige dan ook verward. Ze had weliswaar een nogal dom antwoord gegeven toen haar gevraagd werd iets te zeggen, maar het was niet als grapje bedoeld. Ze was wat overdonderd door de val en de pijn, maar ze besefte zich nog wel dat dit geen goed moment was voor grapjes. Hopelijk zag Cecille dit ook in.

Er werd haar gevraagd om rustig te blijven liggen, waarop haar wenkbrauwen iets verder naar onderen zakten. Ze had niet echt een keuze op het moment, gezien een kleine beweging van haar been al een flinke pijnscheut teweeg bracht. “Oké,” bracht ze zachtjes uit, haar hoofd weer laten zakkend naar de stenen. Haar ogen zochten Cecille op, al voelde dat niet heel prettig zolang zij bleef zitten. Ze overwoog om de blondine vast te pakken en aan haar te trekken tot ze ook lag, maar haar vriendin kon waarschijnlijk beter op de uitkijk blijven zitten. “Waar is Victoria?” vroeg Sara, stiekem hopend dat hun gids lang weg zou blijven. Cecille kon haar in haar eentje wel helpen.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 5:28 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Blijkbaar had haar vriendin zelf niet door dat ze een grapje had gemaakt. Cecille fronste, maar ging er niet tegen in. Ze schudde rustig met haar hoofd om aan te geven dat het onderwerp niet zo belangrijk was en focuste zich toen op het verbeteren van de situatie voor Sara. Had ze nou maar iets aan wat ze uit kon doen en op kon vouwen, zodat ze het als kussen aan de witharige kon geven. Dat was eigenlijk beter voor het been, maar daar was haar tanktop nou niet bepaald dik genoeg voor. De blondine besloot dat ze Victoria wel om hulp kon vragen zo, dus trok ze schaamteloos haar tanktop uit en koos ervoor die voorzichtig onder Sara’s hoofd te willen leggen. “Ik heb een ijspokémon van je nodig, oké? Je been moet worden afgekoeld,” sprak Cecille tegen haar vriendin. Ze was geen medisch iemand, maar dankzij haar moeder wist ze wel het één en ander over ehbo. Dat betekende echter niet dat ze goed erin was. De blondine veegde vlug de tranen van haar wangen en haalde diep adem. Ze moest rustig blijven. Dat was belangrijk.

Voorzichtig pakte ze de pokéball van Tiramisu. Cecille merkte dat ze nog steeds een beetje trilde, maar in plaats van aandacht eraan te besteden, probeerde ze de focus bij de Weavile te houden. Deze kwam in een witte straal tevoorschijn. “Tiramisu, kun je Sara’s rechterbeen koel houden?” Ze keek bijna smekend naar de pokémon, hopend dat die naar haar zou luisteren. Haar aandacht werd echter weer getrokken door de witharige, waardoor haar blik van Sara naar hun vorige staanplaats schoot. Victoria stond aan de rand van het pad en het leek erop dat ze aan het bellen was. Cecille besloot op dat moment dat het slim was om de situatie te verduidelijken. “Sara kan niet lopen op deze manier!” riep ze naar hun gids. Ze kon vanaf hier niet zien of Victoria haar begrepen had, maar ze had duidelijk geroepen, dus dat moest wel. “Victoria staat nog bovenaan het pad. Ik denk dat ze contact heeft met haar post of een hulpdienst. Ik weet het niet,” sprak de blondine tegen haar vriendin, waarbij haar blik weer terug naar de witharige ging.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 6:08 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

De stenen lagen best hard en de witharige wist dat het niet goed voor haar witte lokken zou zijn. Een warme douche klonk nu best aanlokkelijk, al had ze het idee dat het nog wel even kon duren voor ze daar aan mocht beginnen. Ze hoefde echter niet op een douche te wachten om warm te worden, want de blondine bij haar besloot opeens om haar shirt uit te doen. Om dat te zien wilde ze wel wat extra moeite doen, dus verplaatste ze haar hoofd een stukje om beter van het uitzicht te kunnen genieten. De verwijderde tanktop werd onder Sara’s hoofd geplaatst, waarvoor ze volledige medewerking gaf. Het had geen zin om het tegen te werken. Haar vader zou haar dat ook verteld hebben. Als je zelf gewond bent, moet je doen wat degene die bij je is zegt. Tenzij die onzin uitkraamt, dan moet je je eigen kennis raadplegen.

De gedachte aan haar vader herinnerde haar ook aan wat ze moest doen bij een gekneusd of gebroken been. Cecille kwam ook al met het idee om ijs te gebruiken, wat volgens Sara’s herinnering een juiste keuze was, dus liet ze de blondine haar gang gaan. Tiramisu was een goede keuze hiervoor, want de Weavile was ondanks haar angstaanjagende uiterlijk ontzettend zachtaardig. Met een zacht uitgevoerde Icy Wind kon ze gemakkelijk het been afkoelen. De kou kwam erg plotseling en Sara trok bijna haar been weg van schrik, maar ze wist zich nog net in te houden. Zo langzamerhand begon ze zich ook weer wat helderder te voelen, waardoor ze zich herinnerde dat een gewond been beter omhooggehouden kon worden. “Tir, kan je mijn been ook vasthouden?” vroeg ze. Ze klonk nog steeds wat zwakjes, maar was sterk genoeg om zich op haar rug te draaien. Tiramisu pakte het been vast en tilde het een stukje op. Het deed genoeg pijn om tranen in Sara’s ogen te laten verschijnen. Toch hield de witharige zich groot en liet ze geen kik horen. “Ik hoop dat ze slim genoeg is om de hulpdienst als eerste te bellen. Ik wil hier niet langer liggen dan nodig is.” Nu begon ze al meer als zichzelf te klinken.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 7:20 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Tot haar genoegen luisterde Tiramisu makkelijk en deed ze wat van haar gevraagd werd. Sara vroeg ook aan de pokémon of ze het been omhoog kon houden, waardoor Cecille zich plotseling herinnerde dat haar moeder haar dat ook had verteld. Well, het was maar goed dat haar vriendin zelf meer verstand had van ehbo, want met de blondine was ze niet heel ver gekomen. Sure, ze had onthouden dat een gebroken ledemaat gekoeld moest worden, maar dat was bij veel verwondingen het geval. Bovendien kon ze het zelf niet koelen. Ze had alleen maar aan de Weavile gevraagd of zij dat kon doen. Cecille voelde zich een beetje nutteloos op het moment. Zelfs haar tanktop bood maar weinig nut hier.

… Die kon ze eigenlijk beter vervangen met haar eigen benen. Sara’s hoofd paste makkelijk in haar schoot en dat lag waarschijnlijk ook een stuk prettiger. Nu het been verzorgd werd, zag Cecille niet in waarom ze nog mobiel moest zijn. Als een pokémon aan zou vallen, kon ze makkelijk haar eigen team tevoorschijn roepen. De blondine verplaatste zich naar de witharige haar hoofd. “Ik denk dat mijn schoot lekkerder ligt, of niet?” vroeg ze met een geforceerde grinnik aan haar vriendin. Ze tilde voorzichtig Sara’s hoofd op zodra ze op haar knieën achter het meisje zat en legde die net zo voorzichtig op haar bovenbenen neer. “Is dat beter?” vroeg ze aan Sara. Dit had immers geen nut als het net zo verschrikkelijk lag. Cecille vergat compleet haar tanktop te pakken om aan te doen. “Ik denk dat ze dat wel doet,” reageerde ze vervolgens op de woorden van de witharige. “Ze leek erg standvastig in protocol…” Dat laatste kwam er misschien wat bitterder uit dan nodig, maar de blondine was er zelf nog niet over uit of dat naar haarzelf of naar Victoria was. Had ze naar de gids moeten luisteren of andersom? Ze had geen flauw idee wat de situatie had verbeterd, om eerlijk te zijn.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 8:06 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Dat Cecille dichterbij kwam was een aangename verrassing. Haar benen lagen ook zeker een stuk fijner voor haar nek dan de tanktop, al had ze over de laatstgenoemde optie ook niet geklaagd. Alles was beter dan stenen. Zo had ze echter een nog veel beter uitzicht. Ze wist de nutteloze lesbienne in haar wat te kalmeren en haar ogen op Cecille’s gezicht te richten in plaats van haar ontblote bovenlichaam. “Ze is onervaren. Volgens mij had ik die knoop volgens protocol niet eens zelf mogen maken. Wie weet wat ze nog meer fout heeft gedaan…” De witharige wilde hun gids niet al te veel afkraken, want uiteindelijk was ze zelf schuldig aan haar val. Ze had beter op moeten letten waar ze liep en duidelijker moeten spreken toen ze aan het touw hing. Ze sloot haar ogen. Alles werd plotseling zo overweldigend. De pijn, de kou, het schuldgevoel… Dat laatste vocht ze al wat langer mee, en misschien was het slim als ze het eens besprak, maar zoals altijd stelde ze het weer uit. Toch moest ze iets zeggen om zichzelf wat te kalmeren. “Het spijt me,” begon ze daarom. “Dat ik je heb laten schrikken, bedoel ik. Dit was niet mijn bedoeling.” Ze haatte zichzelf niet genoeg om zoiets te plannen. Om nog maar niet te beginnen over Cecille, wie dit al helemaal niet verdiende. Het verbaasde Sara hoe sterk haar vriendin bleef ondanks alles, al was dat voornamelijk omdat ze de tranen in diens ogen niet had gezien.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] zo apr 24, 2016 8:23 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Sara reageerde erop door te zeggen dat Victoria onervaren was. Hoewel er inderdaad wat punten daarop wezen, was ze het er niet volledig mee eens dat het hun gids een slechte gids maakte. “Ik praat het niet goed, maar ze is nog jong. Wel ouder dan wij, probably, maar nog steeds… Fouten maken gebeurt dan sneller,” sprak ze. Ze keek even naar Victoria. “Then again, misschien was dit ook wel gebeurd met een ouder iemand. I don’t know. Als ik het kon verhelpen, dan had ik dat gedaan.” Cecille pakte het stof van haar shorts tussen haar vingers en kneep erin. Ze verweet het zichzelf hee erg dat dit was gebeurd. Misschien dat Victoria dingen had fout gedaan, maar zij was degene die dit op de eerste plaats had voorgesteld. Toen Sara haar excuses aanbood, was ze compleet in de war. Waarom haar vriendin de schuld naar zichzelf toetrok was haar een raadsel, maar ze stond het in ieder geval niet toe. Cecille keek van haar vriendin weg en durfde haar ook niet meer aan te kijken. “Ik moet sorry zeggen. Dit was allemaal mijn idee. Als ik je niet had meegevraagd, dan… Dan was je niet gevallen…” De blondine worstelde opnieuw met een set tranen – die ze dit keer wel binnen wist te houden.

Precies op dat moment verscheen Victoria. Cecille gokte erop dat ze op dezelfde manier als haar naar beneden was geschuifeld. Hun gids keek hen serieus aan. “Er is een trauma heli onderweg. We worden opgepikt. Ik ben alleen een beetje bang dat die hier niet kan landen…” sprak ze, dat laatste vooral op een bezorgde toon. Haar blik gleed even naar de lucht, waarna die op Cecille belandde en een verbaasde frons op haar voorhoofd verscheen. “Waarom ben je half naakt…?” De blondine keek meteen op en kwam erachter dat ze haar tanktop nog niet had aangetrokken. Shit. Het was hier ook zo warm… Cecille griste het kledingstuk meteen van de grond en trok het over haar hoofd heen. “Ben ik niet,” probeerde ze de sfeer wat te verlichten, al kon ze zelf niet echt lachen.

Gesponsorde inhoud

» Never Have I Ever [+Sara Sweets]
» Sara Sweets
» Fix Me [+Sara Sweets]
» I Can Lift A Car [+Sara Sweets]
» Go Big or Go Home [+Sara Sweets]