Mountain at My Gates [+Sara Sweets]

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] do apr 07, 2016 9:57 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

De vraag die de blondine stelde kon Sara nog hebben, maar toen er nog een opmerking achteraan werd gegooid viel de grijns weer van haar gezicht. Dat klonk wel erg beledigd. Cecille had geluk dat Sara goed was in discussies voeren en zich niet zo snel over liet gaan op kinderachtig gedrag, anders hadden ze hier misschien nog ruzie gekregen. Die kans was eigenlijk ook vrij groot door de ietwat gefrustreerde toon die Sara aansloeg, maar daar weigerde ze zelf de schuld voor te nemen. Cecille had beter moeten weten dan die opmerking er zo klakkeloos uit te gooien. “Het verschil is dat je bij dat soort baden een gebouw er bij hebt met kleedkamers en vaak nog andere wellness faciliteiten,” legde ze uit. “Dat is daar niet. Het is een bak met water in het midden van het dorp. Zo zag het er tenminste uit op de foto’s.” Dat was precies het soort bad waar Sara zich niet naakt in wilde bevinden. Als Cecille dat wel wilde deed ze maar, maar dan zou Sara doen alsof ze niks met de ander te maken had. Die schaamte wilde ze zichzelf besparen.

Cecille’s reactie gaf niet echt een duidelijker beeld van waar ze nou precies naar gehint had, maar dat was hoe dan ook al iets waarvan Sara niet wilde dat Victoria het zou horen, dus misschien was het beter als het niet hardop gezegd werd. Ze bracht haar vrije hand naar haar gezicht en wreef over haar wangen, alsof dit de blos er van zou laten verdwijnen. Natuurlijk werkte het niet. Ze liet haar hand op haar gezicht rusten toen Victoria plotseling hun aandacht opeiste. “Hey guys, kijk eens die kant op.” Hun gids wees enthousiast naar een stuk rots iets verder naar onderen, waar Pokémon van verschillende soorten zich op gevestigd hadden.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] do apr 07, 2016 9:58 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Er was een verschil. Oké, dat had ze dus niet geweten, want ze had die hele warmwaterbron nog nooit gezien. Ook niet op foto’s. Daarom klaarde haar gezicht alweer op en trok ze een verbaasd gezicht. “Oh,” was het eerste wat ze uitbracht. Dat deed ze altijd als ze zich iets leek te beseffen en dat droogjes wilde mededelen. “Ik heb die foto’s niet gezien en die bron al helemaal niet.” Misschien dat dit dan ook bij Sara zou verklaren dat ze er verkeerd over had gedacht.

Victoria trok haar aandacht nadat ze haar grijns op had gezet. Cecille keek nieuwsgierig naar waar hun gids toe wees en zag tot haar genoegen een aantal pokémon die ze wist te herkennen. “Oh mijn Arceus, Sara, kijk!” riep ze enthousiast, ditmaal zelf wijzend naar een lavendelkleurige pokémon die zich ertussen bevond. “Het is Sivar!” Ondanks dat ze al een hele lange tijd zelf een Tyrogue in bezit had, kon ze nooit genoeg krijgen van diens schattigheid. Mensen konden zeggen wat ze wilden - Tyrogue waren ontzettend aandoenlijk. Er zaten echter niet alleen Tyrogue op de rots, maar ook anderen waar de blondine aardig enthousiast van werd. “En Mankey! En Machop!” Het was wel weer duidelijk dat ze een typevoorkeur had. Desondanks was het lang geleden dat ze zich zo gelukkig voelde bij het zien van andere vechttypes.

Dat geluk besloot ze ook met Sara te delen door zich naar haar vriendin te wenden. “Wow! En jij!” voegde ze er grijnzend aan toe, waarop ze met haar eigen lippen naar die van de witharige zocht voor een vluchtig kusje.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] do apr 07, 2016 9:58 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Ze mocht misschien veel bittere gevoelens hebben wat hun gids betreft, maar toen ze naar het groepje Pokémon wees stond Sara het zichzelf toch toe om de richting van de vinger te volgen om te zien wat voor Pokémon zich in het gebied bevonden. Ze kreeg geen spijt van deze keuze, want wat haar direct al opviel was dat er enkele kopieën van Cecille’s partner rondliepen. De blondine merkte dit ook op en liet het blijken door hardop te zeggen dat ze Sivar zag. Sara grinnikte om de aandoenlijke manier om haar enthousiasme kenbaar te maken. “Ik zie het,” liet Sara weten, al wist ze niet of haar woorden werden opgemerkt omdat er nog meer vreugde van haar vriendin af kwam. Ook de Mankey en Machop waren bij Sara opgevallen. Het leek wel alsof alle fight Pokémon zich samen op één plek hadden verzameld, speciaal voor Cecille. Wie het natuurlijk ook niet kon laten om Sara een lieflijke opmerking toe te werpen. De witharige glimlachte, negeerde het warme gevoel in haar wangen wat aangaf dat die opnieuw lichtelijk rood gekleurd waren en duwde zichzelf vervolgens vluchtig op haar tenen om het Cecille iets makkelijker te maken om haar een kus te geven. “Het is bijna jammer dat we niks mogen vangen, of niet?” vroeg ze vervolgens met een speelse glimlach.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] do apr 07, 2016 9:59 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Sara werkte mee en Cecille voelde al snel de lippen van haar vriendin tegen de hare drukken. Haar mondhoeken krulden iets verder omhoog en haar uitdrukking vulde zich met trots - vooral toen er weer een beetje afstand tussen de twee inzat. Dat Victoria ietwat ongemakkelijk weg had gekeken bij hun kus was haar ontgaan, al had ze sowieso niet echt het idee dat hun gids zich tegen hen zou keren vanwege hun relatie. Misschien dat het gewoon wat plotseling was geweest. “Yeah,” reageerde de blondine een beetje teleurgesteld. “Maar het gaat om het uitzicht vandaag. Niet om het vangen,” besloot ze zichzelf ervan te overtuigen. Het lukte haar aardig, want hoewel ze graag één van die pokémon wilde hebben, voelde het verkeerd om ze van elkaar te scheiden. “Bovendien hebben zij elkaar. En wij zijn nu samen. Geen rede om ze te verstoren.” Ze kon wel volwassen zijn. Soms verbaasde ze zelfs zichzelf daarmee, maar toch was het wel zo. Het leek sowieso wel alsof ze meer volwassen was geworden na het goedmaken met haar vriendin.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 09, 2016 10:35 am

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Ondanks dat Cecille met haar instemde wist ze toch een positieve kant van hun tocht in te zien. Sara voelde niet de behoefte om één van de aangewezen Pokémon te vangen, dus voor haar was het makkelijk om zo’n houding aan te nemen. Voor Cecille was het vast een iets grotere uitdaging – al was de blondine uit haar ervaring wel losjes met dingen. Zij kon zich makkelijker aanpassen dan Sara zelf. “Je krijgt vast nog wel een echte kans om je team met een Machop of Mankey uit te breiden,” vulde Sara de woorden van de blondine aan met een glimlachje. Het waren voor zo ver ze wist immers geen zeldzame Pokémon. “Zolang je ’t niet hier in mijn bijzijn probeert,” grapte Victoria. De witharige had al een vermoeden gehad dat hun gids inspraak op het gesprek zou willen hebben en was daarom voor de verandering niet gefrustreerd toen dat daadwerkelijk gebeurde. Ze had de ongemakkelijke blik wel gezien toen ze een kus hadden gedeeld, dus misschien zou ze nu eindelijk stoppen met flirten.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 09, 2016 2:18 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Ze kreeg nog wel een kans. Cecille grijnsde breed en knikte instemmend. Yeah, een Mankey of Machop waren vast nog wel op andere plekken te vangen of te verkrijgen. Misschien wisten haar ouders wel weer een dealtje te sluiten zoals toen met Minnoo, of vond ze een pokémon in een adoptiecenter zoals haar inmiddels geëvolueerde Infernape. Maar het was vast slimmer om ze zelf eens te gaan vangen. Dat koste ook minder centen. Bovendien had ze genoeg vangervaring op het moment. “Eerst een Scraggy,” reageerde ze op haar vriendin. “Die plan ik al maanden.” Dat het er telkens niet van kwam was eigenlijk haar eigen schuld geweest, maar ze kon wel wachten. De Scraggy had immers geen haast. Victoria kwam tussen beide en Cecille lachte eventjes om de opmerking. “Moet ik soms al mijn pokémon en pokéballs in gaan leveren?” grapte ze. “Of vertrouw je me genoeg als ik zeg dat ik echt niks van plan ben?”

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 09, 2016 4:07 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Dat was waar ook. Sara had Cecille al eerder over Scraggy horen praten. Die waren niet hier op de berg te vinden, dus Victoria zou zich nergens zorgen om hoeven maken. Toch stelde Cecille grappend voor om al haar spullen in te leveren om te voorkomen dat ze alsnog zou proberen iets te vangen. Terwijl Victoria een lach liet horen op de reactie, besloot Sara vlug nog een reactie er tussen te werpen. “Vertrouw je Sivar zomaar aan een vreemde toe?” Dat ze hem bij Sara liet was begrijpelijk, maar ze kenden de gids nog maar hooguit een kwartiertje. Natuurlijk bedoelde ze het niet echt gemeen, wat ze liet zien door middel van een glimlachje op haar gezicht. Victoria leek het redelijk op te vangen. “Ze zal wel moeten – als ik die van haar inneem mag jij natuurlijk ook geen Pokémon bij je hebben,” liet ze de witharige weten. Dat liet Sara vanzelfsprekend niet zomaar toe. “Ik heb geen enkele keer laten merken dat ik hier iets wil vangen, dus er is geen reden om mijn Pokémon af te nemen.” Het was niet zo bedoeld, maar haar woorden rolden er toch weer wat kattiger uit dan hiervoor.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 09, 2016 4:30 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Sivar aan een vreemde toevertrouwen was iets waar ze niet eerder aan had gedacht. Haar beschermend karakter kwam naar boven en hoewel het allemaal als grapje was bedoeld, kon Cecille het niet laten om defensief te zijn over haar eigen partner. “Daar heb je een punt,” sprak de blondine. Ze wendde zich terug naar Victoria. “Sorry Tory, maar nu zal je toch eerst m’n leven moeten redden voor ik je mijn pokémon toe vertrouw.” Het was een haast onmogelijke opdracht, want voor zover Cecille wist was dit een erg veilige tocht. Dat betekende dat de gids met geen enkele mogelijkheid haar pokémon ging krijgen. Victoria ging niet in op de bijnaam, maar wel op Sara’s opmerking. De blondine merkte een vijandige toon in de stem van haar vriendin op, waardoor ze snel tussen beide sprong. Wat was er aan de hand? Had de witharige soms een hekel aan de gids? Daar leek het in ieder geval sterk op, nu ze er zo over nadacht. “Dan is het maar goed dat we hier zijn voor een wandeling!” sprak Cecille met een glimlach. “Hoe hoog zitten we nu?” Was het slim om van onderwerp te veranderen?

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 09, 2016 9:28 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Leven redden? Sara kon niet ontkennen dat die opmerking weer een beetje jaloezie naar boven bracht. Het beeld van Victoria die Cecille in haar armen droeg schoot door haar hoofd en dat bracht de realisatie dat zij dat zelf niet kon met zich mee. Straks vond Cecille een sportersmeid veel leuker. Ze leek het ook niet leuk te vinden dat Sara een boze toon aansloeg, al had Sara pas door dat ze dat gedaan had doordat Cecille het onderwerp probeerde te veranderen. Ze keek weg van de andere meiden, met een gevoel wat als betrapt kon worden beschreven, al maakte ze zich vooral zorgen om haar humeur. Ze mocht dit niet verpesten voor Cecille. “Uhh, zo te zien zo’n 400 meter,” reageerde hun gids op de gestelde vraag nadat ze een blik naar beneden had geworpen. “Dan zal het ook niet lang zijn voor we de klim bereiken, als ik het me goed herinner.” Sara fronste. Het klonk niet echt alsof ze veel verstand van deze tocht had. “Als gids is het de bedoeling dat je onze route kent, toch?” Sara kon het niet laten om haar strenge toon weer op te zetten. Deze keer vond Victoria het schijnbaar zo vervelend dat ze met haar ogen rolde. “Ja, ja, ik weet het wel. Ik heb de laatste tijd alleen de lange route vaker gelopen, daarom is het niet allemaal even duidelijk meer.” Victoria klonk als een gefrustreerde puber die net de les was gelezen door haar moeder. Waarschijnlijk voelde ze zich ook zo.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] za apr 09, 2016 9:50 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Vierhonderd meter. Cecille floot zachtjes, onder de indruk van de afstand die ze blijkbaar al hadden afgelegd. Ze waagde een blik opzij en was erg blij met het feit dat ze geen last van hoogtevrees had. Dat zou nogal een ramp zijn en ook erg onlogisch, want dan had ze nooit voorgesteld om samen te gaan hiken. Victoria ging verder met het verhaal dat ze bijna bij de klim waren en het enthousiasme kwam bij de blondine vanuit haar tenen opzetten. Bij haar vriendin lag het echter anders, want die besloot de strenge moeder te spelen. Cecille grinnikte ongemakkelijk. Het maakte niet uit wat ze deed, haar twee metgezellen leken alleen maar meer te botsen. Omdat ze niks meer zei liep hun gids stilletjes verder en kreeg ze een nieuwe kans om rustig met haar vriendin te praten. “Hey, euh, wat is er?” vroeg ze aan Sara. “Ik snap dat het bijna je tijd van de maand is, maar je doet… Je reageert het meer op Victoria af dan op mij.” Ergens klonk het logisch, want ze was Sara’s vriendin, maar dat was geen excuus als je het aan Cecille vroeg.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] di apr 12, 2016 9:44 am

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Sara vond het terecht dat Victoria op haar fouten werd gewezen zodat ze er misschien van kon leren. Het enige waar ze spijt van zou kunnen hebben was dat ze nu alsnog hun middag nogal een negatieve draai gaf. Het nare onderbuikgevoel kwam dan ook opzetten toen Cecille opnieuw vroeg wat er aan de hand was. De manier waarop ze dit deed zorgde dat Sara een frons op haar gezicht zette. “Wil je liever dat ik het op jou afreageer?” vroeg ze, haar toon sceptisch. Er van uitgaand dat Cecille wel vaker met Sara’s frustraties te maken kreeg was dat misschien niet eens zo’n slecht idee. Ze hadden hun gids nodig. Echter wist ze niet of het een goed plan was om Cecille in te lichten over haar mening voor Victoria. Zou ze haar steunen of proberen het goed te praten? In ieder geval kon Sara niet alles meer verzwijgen. “…Haar gedrag doet me aan jou denken. Ik weet niet of je je onze eerste ontmoeting nog voor de geest kan halen?”

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] di apr 12, 2016 10:11 am

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

De reactie die ze van Sara kreeg kwam niet echt als verwacht, maar nu ze erover nadacht, had ze het wel zo laten klinken. Cecille fronste verbaasd, maar sprak het idee niet tegen. “I mean, als het je helpt, ga je gang,” begon ze. Misschien was dat zelfs beter, want Victoria had in de blondine haar ogen niks misdaan. Zijzelf, echter… Ze had Sara meer aangedaan dan ze zou willen toegeven. Haar vriendin nam het aanbod aan, of ze ging gewoon ranten – Cecille had geen flauw idee, omdat ze niet veel later vertelde dat hun gids haar aan de blondine deed denken. Opnieuw fronste ze, maar dit keer was het bedenkelijk. Was dat echt zo? Toen Sara over hun eerste ontmoeting begon, dacht ze even terug aan haar vangst op route 5, welke toevallig vlak langs de geboorteplaats van de witharige lag. “Niet helemaal,” vertelde ze eerlijk. “Ik ben vast wat details vergeten.” Cecille had zichzelf voorgenomen om eerlijker te zijn. Ze was sowieso slecht in liegen en had er een bloedhekel aan, maar ze maskeerde nog wel eens haar fouten door erom heen te draaien. Ze had echter geen flauw idee waar haar vriendin hiermee naartoe ging.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] vr apr 15, 2016 11:43 am

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

Cecille herinnerde het zich niet helemaal. Dat maakte het voor Sara iets lastiger om uit te leggen, zeker omdat ze niet alles hardop wilde zeggen voor het geval Victoria hen kon afluisteren en ze het zelf meer een persoonlijk onderwerp vond, maar ze vond vast wel een uitweg. Haar ouders hadden haar geleerd om zich aan de situatie aan te passen – meestal op een wat strenge, bazige manier, maar wel aanpassen. Ze zou Cecille echter niet de les lezen nu, want een vergeten herinnering kon de blondine zelf verder weinig aan doen. Sara vond het wel jammer, natuurlijk, al was het gezien haar eigen gedrag misschien beter dat Cecille het niet helemaal meer wist. “Ik kon je niet uitstaan,” begon Sara aan haar uitleg. “Alles wat je deed was gewoon zo… carefree, zo optimistisch. Ik wilde eigenlijk niets met je te maken hebben na die eerste ontmoeting.” Het lot had hen echter elkaar vaker laten ontmoeten, en toen was er die avond met het gemaskerde bal waar Sara een slokje te veel op had. Toch was het Cecille geweest die de eerste move maakte. Wat raar dat ze zich die ontmoeting veel beter herinnerde dan de eerste.

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] vr apr 15, 2016 12:04 pm

I'LL MAKE THIS PERFECT AGAIN.

Sara werd niet boos of gefrustreerd toen ze eerlijk antwoord gaf. Dat deed haar erg goed – misschien kon ze dan nu eindelijk eens inzien dat ze gewoon eerlijk kon zijn bij de witharige en hoefde ze niet steeds de boel weg te praten. Liegen deed ze in elk geval niet vaak of graag, dus dit was een welkome uitkomst. Cecille werd op haar beurt ook niet boos of gefrustreerd toen haar vriendin een uitleg gaf. In plaats daarvan snoof ze geamuseerd. “Je weet dat je van me houdt,” grijnsde ze. Of ze nu nog steeds zo carefree was… Dat was nog maar de vraag. Desondanks kon ze het niet laten om verder te plagen. “Daar ben je uiteindelijk voor gevallen.” De blondine keek even weg en op de één of andere manier hielp het haar iets te realiseren. Ze keek weer terug naar Sara. “Zolang je maar niet voor Victoria valt,” fronste ze. “Ik gun je alle vrijheid, but you’re mine.”

Onderwerp: Re: Mountain at My Gates [+Sara Sweets] vr apr 22, 2016 2:12 pm

PROMISE ME A PLACE IN YOUR HOUSE OF MEMORIES.

De eerste reactie die volgde klonk als een grap. In andere gevallen was Sara misschien boos geworden, maar de grap voelde niet onaangenaam aan en ze was eigenlijk wel blij dat Cecille er niet al te serieus op in ging. Ze had liever dit dan een angstige reactie dat ze haar misschien weer kwijt zou raken, want die periode hadden ze nu toch wel gehad. Het was vanzelfsprekend dat het onderwerp wel ter sprake kwam, maar Sara had haar reactie al klaar voor Cecille alle woorden over haar lippen had rollen. “Maak je daar maar geen zorgen over. Bij haar voel ik niets, alleen frustratie. Ze doet me slechts aan je denken.” De hebberigheid van de blondine zou haar eerder misschien hebben afgeschrikt, maar nu liet het een kleine glimlach op haar gezicht verschijnen. “Precies, ik ben van jou. Ik ga nergens anders heen.”

Nog geen drie volle stappen later klonk er een akelig gekraak en voelde Sara hoe de rotsen onder haar voeten afbrokkelden. Ze slaakte een gil en greep Cecille harder vast, maar het was al te laat. Haar leven flitste aan haar voorbij.

Gesponsorde inhoud

» Sara Sweets
» Fix Me [+Sara Sweets]
» Never Have I Ever [+Sara Sweets]
» How can this be true [Sara Sweets]
» Hello From the Other Side [+Sara Sweets]