Van alle dagen had Asami deze dag gekozen om problemen te veroorzaken. Koppig als ze was op wat ze te zeggen had liep ze met haar hoofd hoog van haar weg. Elke keer terug naar een veel te warme grot waar ze telkens kalm in nestelde met haar lijf tegen de snikhete wand aan. Niet alleen zij maar ook Toph gaf het op een gegeven moment op haar fysiek uit de grot te krijgen. Het was té warm en Asami was zwaarder dan ze verwacht had van de Pokémon. Voor haar gevoel zwaarder dan een Geodude wat in principe een stuk rots was. Inmiddels lagen om haar heen de restanten van haar vruchteloze pogingen om de Numel uit de grot te lokken: half aangevreten Berry’s, stukjes gras, een half gesmolten plastic bal en een muziekstuk. Meer had ze niet tot haar beschikking om haar uit de grot te lokken. Het enige wat resteerde waren twee simpele dingen: haar Pokédex en pure spierkracht. Al was dus dat tweede al op zichzelf niet genoeg. De Mienfoo was op haar beurt uit ideeën en zat in kleermakerszit strak naar Asami te staren, alsof dat genoeg zou zijn. Chakra zuchtte vermoeid en plaatste haar handen op haar heupen om een zoveelste kijk te nemen in de grot. Vanaf de ingang kon ze haar nog net zien liggen en het scheelde zeker een meter of vijftien. Hoe kreeg ze er haar toch uit? Ze liet haar blik weer vallen op de top van de grot en een idee schoot haar toen eigenlijk al te binnen. Ze moest eenvoudiger nadenken: op wat voor een manier had ze de eerste gym gehaald en een zoektocht tot een goed einde gebracht? Juist ja, iets heel simpels als het veroorzaken van een stevige rotsenbui. Het was alleen heel gevaarlijk voor Asami maar dan leerde ze wel haar poten meer te gebruiken dan Toph in haar gezicht te petsen. Op dit moment was ze dus wel echt tot dat punt gedreven maar anderzijds wist ze wat de Numel had moeten doorstaan en hoe hij haar gered had van de onderwereld. Ze keek bedenkelijk naar de Numel en ademde diep uit, van een afstand naar de rustende Numel kijkend.

Misschien… Misschien moest ze haar gewoon haar zin geven, het was niet alsof haar band met de Pokémon veel was verbeterd sinds de reddingsactie. De avonturen tot dusver had ze beleefd met de Mienfoo aan haar zijde, niet de Numel die ze liever in haar Pokéball liet. Het was zelfs zo erg dat ze amper op haar naam reageerde als ze die opnoemde. Dat had ze helaas vandaag weer gemerkt. “Asami?” De Numel sliep diep verder en de hint was duidelijk: het besef was amper doorgedrongen dat dit haar naam zelfs was, “Typisch,” Zwijgend staarde ze naar de Pokémon, totdat ze haar oren op-en neer bewoog en haar kop rustte op een andere voorpoot. Twijfelend wat ze moest doen staarde ze naar de Pokémon, totdat een rots plotseling zijn ogen open deed. Ogen op een rots..? Het kon uiteindelijk maar één Pokémon zijn en die staarde furieus neer op Asami die kalm door sliep. Amper in de gaten dat de Geodude verre van vrolijk was dat de Numel op zijn geliefde plaats lag te slapen. Hij rolde uit en tikte de Numel tegen haar snuit die vervolgens haar kop terugtrok en op de hoofd van de Geodude zelf rustte. “Asami, wordt wakker,” Dit was geen goede situatie en ze wilde na de gymuitdaging niet eens meer een Geodude zien of een gevecht mee hebben maar op dit tempo leek het onvermijdbaar. De Geodude kleurde enkel roder en roder op van woede en deelde op een gegeven moment een stoot uit tegen de snuit van de Numel. Ze gaf nog steeds geen krimp en genoot van haar wat aan de harde kant zittende kussen, totdat het haar kop greep en woest op haar rug terecht kwam om haar handhandig weg te krijgen. Chakra had al willen waarschuwen maar ze hadden moed al opgegeven dat de dag goed zou eindigen en zeker op het gebied van het opbouwen van een band met Asami. De Pokémon rolde namelijk de opening in die op Asami’s rug zat en leek erin vast te zitten. Verrast en voornamelijk wanhopig probeerde hij zich te bevrijden maar zijn lijf zat snoei vast in de Numel’s rug.

Zwijgend keek Chakra in haar ooghoeken de Mienfoo aan die dezelfde blik deelde, waarna de twee elk naast elkaar gingen staan aan de zijkant van de grot. Het moment dat Asami in haar gezicht geraakt werd zou ze tekeer gaan en in een van de vele wanhopige pogingen van de Geodude, gebeurde dat ook. Haar ogen schoten open en nog wilder dan een Tauros sprong ze op-en neer, ogen rood van woede terwijl ze de Geodude van zichzelf af probeerde te werpen. De Pokémon gilde het uit van de angst maar wist niet van de Pokémon af te komen. ‘Numel!’ gilde Asami nog luider en ze schopt furieus met haar poten teen de wand aan, deze direct brekend met de kracht van schaamte. Wild sprong ze op-en neer, totdat de uitgang in haar zicht kwam en ze, luid snuivend besloot dat ze hem met de kracht van snelheid wel van haar af kreeg. Zodoende versnelde ze haar pas en op het moment dat ze uit de grot sprong kneep ze haar ogen tot spleetjes en liet een luide brul horen. Rook had zich gevormd om de Geodude heen en niet veel later volgde er haast een uitbarsting van lava uit haar rug, waarmee de Geodude de lucht in werd gelanceerd. Terwijl de uitbarsting gaande was gaf haar lichaam licht af en spoedig waren er twee flinke vulkanen op haar rug verschenen, kleurde haar vacht feloranje met drie felblauwe 0’s op en had haar lichaam meer de vorm van een koe. Verwilderd als haar nieuwe kapsel rende ze kris-krassend rond, nog steeds met het idee dat de Geodude op haar rug zat. De kalme Asami was plotseling een doorgedraaide Camerupt geworden en ze was uit de ‘grot’ kast gekomen, maar… dit hoefde ook niet.