Def Love_Dont_Hate[+Layla Akiyo]

Oke, natuurlijk was het complete onzin dat ze een pedofiel was en dus lid was van een of andere pedofielenclub, als ze er verder over nadacht, kreeg ze er eigenlijk gewoon rillingen van. Wie viel er nou op jonge kinderen?! En wilde er dingen mee doen?! Iewl… oke… Tore viel niet onder de beschrijving ‘jonge kinderen’ dat ze dat maar wisten. Echter had ze de blonde jongen wel laten lachen door haar opmerking en tja zelf kon ze ook niet echt helemaal stoppen met lichtelijk lachen, echter hoorde ze de man achter Tore ook, maar trok ze zich er niks van aan, in tegenstelling tot Tore die gelijk stopte met lachen. Gosh, veel te goed opgevoed, echter stopte Layla uiteindelijk ook, totaal geen aandacht bestedend aan die dude die hun gelach maar irritant had gevonden, had ie toch lekker veel pech. De blondine kwam vervolgens maar weer serieus terug op het onderwerp en sprak dat ze niet zomaar iemand mocht meenemen… maar dat dat wel te fixen was, hij hoefde alleen maar mee te gaan en zich te kleden zoals de dresscode en dan kwam het allemaal wel goed. De blondine stopte de uitnodiging uiteindelijk maar weg in haar tas, niet iedereen hoefde er van af te weten natuurlijk. De blonde jongen was echter verbaasd over haar woorden dat het wel te ‘fixen’ was en hoe ze dat wilde doen. Een glimlach verscheen op haar gezicht en daarmee keek ze hem aan “Don’t worry” mompelde ze alleen maar geamuseerd.

Haar blik ging even het café rond, niemand leek meer op hun te letten, ook niet over het pedo gebeuren dus, gelukkig. Haar blauwe ogen gingen echter terug naar Tore toen hij vroeg hoe ‘erg’ de dresscode was. Gelijk trok ze een wenkbrauw op en grinnikte ze even “Erg…” begon ze “Denk je echt dat we in jutezakken naar zo’n feestje moeten komen?” vroeg ze sarcastisch, maar al snel moest ze weer even grinniken. “De dresscode is niet ‘erg’ in ieder geval” ging ze verder “Tenminste, ik vind van niet” bevestigde ze. De dresscode was formeel natuurlijk, het was niet zomaar een feestje. Maar goed, het was dus formeel dus ze moesten er tip top uitzien, je moest tenslotte een goede indruk maken. De blondine vond het wel een fijne dresscode, kon ze letterlijk en figuurlijk alles uit de kast trekken. En nu ze erover nadacht, kon ze dan eindelijk die witte jurk aan die ze toen had gekocht…. Op dat moment herinnerde ze zich dan ook weer Tore’s ‘complimentje’ al was het niet echt een direct complimentje geweest, maar je zei niet tegen een persoon dat ze iets moesten kopen als ze het er niet mee eens waren. De blondine was met haar gedachten even afgedwaald, maar schudde haar hoofd lichtjes en focuste zich weer op Tore die waarschijnlijk nog steeds op een specifiek antwoord wachtte “De dresscode is formeel” sprak ze simpel, nog steeds met dezelfde glimlach. Ze kon zich ondanks het gênante gebeuren van niet heel lang geleden weer aardig normaal gedragen. Maar goed, het onderwerp was gelukkig ook nog niet gevallen op een gênant onderwerp of iets dergelijks.

Oke, de blondine was even met haar gedachte helemaal ergens anders geweest, maar had uiteindelijk de blonde jongen toch maar een antwoord gegeven over de dresscode. Die gewoon formeel was, wat met dat soort feesten meestal het geval was. De jongen sprak echter verder niks meer en nieuwsgierig bleef ze hem aan kijken, ze kon ook niet echt opmaken of hij nou mee wilde of niet. Als hij wel mee wilde, was dat erg fijn, oke misschien ook wel heel erg leuk, maar als hij dat niet wilde… tja dat was zijn goed recht. Layla had dan zo iemand anders geregeld, dat was het probleem niet, maar ze wilde nou niet bepaald met zo’n random dude op zo’n feest rondlopen en dan moest ze weer dingen gaan uitleggen aan haar vader, die duidelijk ook op dat feest rond zou lopen. Beter gezegd, ze gingen samen met hem naar binnen, dan wist ze honderd procent dat ze meneer hier naar binnen zou krijgen. Al ging ze echt niet de hele avond bij haar vader rondhangen. De blondine was echter wel verrast door zijn volgende woorden, het was een vraag hoe laat ze zouden afspreken. Wat verbaasd keek ze hem aan, al kwam er snel een glimlach op haar gezicht en keek ze even naar haar tas waar ze de uitnodiging had in gestopt. Het feest zou beginnen rond acht uur in de avond… dan was een half uur daarvoor wel een goede tijd waarschijnlijk. Ze hoefde ook weer niet om acht uur precies voor de deur te staan, haar vader kennende deed hij dat ook niet namelijk. “Ik denk dat half acht wel een goede tijd is en dan bij mijn appartement, dan gaan we vanaf daar erheen” sprak ze met een glimlach “Niet vergeten, de dresscode is formeel” ging ze geamuseerd verder. Eigenlijk was ze wel benieuwd wat meneer aan ging trekken om zo ‘formeel’ mogelijk te zijn. Kwam dat pak toch nog van pas? Ze grinnikte even bij de gedachte.

Timeskip~

De blondine staarde wat naar haar tv in haar woonkamer en stopte ondertussen wat chips in haar mond. Haar blauwe ogen gleden naar haar Holo Caster die ze even aan drukte om te kijken hoe laat het was. Oeps…. ze moest nu wel wat gaan doen, wilde ze er fatsoenlijk uitzien voor vanavond. Het feest dus… Ze snoof en sprong van de bank af en dumpte de zak met chips in de keuken en liep vervolgens door naar de douche. Wetende dat ze nu toch weer alleen in dit appartement woonde, gooide ze haar kleding uit en dumpte ze de vieze kleding in de waskamer. Daarna snelde ze terug naar de badkamer waar ze in ging en de deur sloot. Nadat ze uitgebreid gedoucht had, deed ze een handdoek om en verliet ze de badkamer weer, terwijl ze haar haar droogde met een handdoek. Eerst maar wat kleding uitzoeken, al was het dit keer niet zo heel erg moeilijk om kleding uit te kiezen. Voor haar kledingkast stond ze stil en ze trok daarna de deuren open. Oke ze had echt veel kleding… naja beter te veel keus dan te weinig. De blondine viste de witte jurk uit haar kast en na een tijdje had ze ook haar schoenen zorgvuldig uitgekozen en natuurlijk alle andere accessoires. Tevreden keek ze naar de outfit die ze uitgelegd had op haar bed en glimlachte ze even. De blondine trok haar handdoek af en trok alles aan, toen ze klaar was, keek ze even naar haar zelf in de spiegel. Ze draaide een rondje en grinnikte even. Nu de rest nog, de blondine verdween naar de badkamer en begon haar haar te fixen en dat duurde nog wel even… maar dan zat haar blonde haar tenminste mooi. Als laatst deed ze haar sieraden aan en trok ze haar handtas van haar bed om daar haar belangrijke spullen in te stoppen, inclusief Holo Caster. Geamuseerd liep ze haar kamer weer uit en liep ze naar de woonkamer om daar nog even te checken hoe laat het was. En ze had gelijk, het was bijna half… ze had inderdaad niet veel later moeten beginnen. De blondine klikte de tv uit en liep snel naar haar voordeur toe. Ze verliet haar appartement en verliet het gebouw en bleef buiten even stilstaan. Hmm… zou hij er al zijn?

Oke ze was op een of andere manier thuis beland en was net op tijd begonnen om zichzelf op te dossen. Misschien deed ze het gedeeltelijk voor Tore… maar het was tenslotte een feestje met de dresscode formeel, dan kon ze moeilijk aankomen in kleding die… uh niet formeel was dus tja. Maar goed, ze stond nu buiten, te wachten op de blonde jongen. Ze snapte nog steeds niet zo goed hoe hij in had kunnen stemmen op haar uitnodiging om mee te gaan naar dit exclusieve feestje voor Team Rocket leden dus… Hij was niet eens een lid, maar ze kreeg hem wel binnen, daar was ze zeker van. Eigenlijk was het nog zo moeilijk niet en dat was eigenlijk best wel slecht, maar mensen die daar kwamen om rotzooi te schoppen, kwamen op een plek met allemaal Team Rocket leden, zelfs de hogere rangen waren aanwezig… veel kans hadden ze dan toch niet, ook de politie niet. En de feesten waren vrij vaak moeilijk te vinden, dus vrij veilig. De blondine merkte niet veel later de blonde jongen op in haar ooghoek en gelijk draaide ze naar hem toe met een glimlach op haar gezicht. De jongen stond op een afstandje stil en sprak iets. De woorden kwamen binnen, maar het duurde even voordat ze het koppelde. Zei hij dat nou net echt?! Of was ze aan het hallucineren of zo?! Haar ogen waren wat groot geworden, haar gezicht was gelukkig nog niet rood geworden. Ze was doodstil, ze kon nog steeds niet bedenken of dat wat ze gehoord had nou echt door Tore gesproken was of dat ze hem gewoon verkeerd gehoord had. Waarschijnlijk het laatste… toch? Haar glimlach kwam terug, ze zag gewoon dingen, ja dat moest wel! Het was waarschijnlijk gewoon haar gevoel wat dát wilde horen. De blondine keek de jongen aan toen hij ineens zijn rug naar haar terug keerde, ach ja, ze had het dus zeker weten wel verkeerd gehoord.

Layla kwam wat dichterbij waarna ze uiteindelijk naast hem stond. Ze volgde zijn blik.. naar boven naar de lucht. Het was inderdaad donker en de sterren waren alweer verschenen er stond echter nog steeds een glimlach op haar gezicht en met haar tasje in haar handen keek ze schuin naar Tore toen hij sprak dat dit hem deed denken aan die keer in het park. Oh ja… ze dacht er weer even terug aan, echter schoot haar gelijk te binnen dat er toen twee hallucinaties van hun tevoorschijn waren gekomen en nogal lieflijk tegen elkaar deden. Bij de gedachte schoot ze rood aan, Muk, niet aan denken! Ze schudde haar hoofd en opende haar mond “Ja, dat is een goed” sprak ze snel, gosh, dit ging weer goed… De blondine begon dan ook te lopen, verwachtend dat de blonde jongen haar wel zou volgen. Zij wist tenslotte waar het was, al was het niet ver van hier, dat was toch wel een voordeel van dat ze hier woonde dit keer. Layla liep wat stilletjes vooruit, ze had nog steeds een blos op haar wangen en ze voelde zich weer heel erg nerveus. Haar blik schoof even naar de jongen en… gosh hij zag er nog beter uit dan toen in het restaurant, ugh, why?! Dit liet haar wangen alleen nog maar roder kleuren, verdomme. Met een hand wreef ze tegen haar hand, hopelijk viel het dit keer niet op, omdat het al donker was. Haar blauwe ogen staarde voor nu dus naar de grond. Ze moest ook echt iets gaan zeggen! Ze zuchtte lichtjes, maar ze bleef naar de grond voor haar kijken terwijl ze verder liep “Uhm…” begon ze “Mijn vader zal er zijn bij de ingang” sprak ze waarna ze vanuit haar ooghoeken hem even aan keek, heel kort echter. Ze wilde nu niet tegen iets op lopen… dat zou falend zijn. “Met hem komen we sowieso binnen” sprak ze met een glimlachje, pff, haar gezicht voelde aan alsof ze drie uur in de sauna had gezeten.

Gosh… ze zat nog steeds met die woorden die ze gehoord had in haar hoofd, maar eerlijk gezegd kon ze niet geloven dat de jongen dat echt gezegd zou hebben. Waarom zou hij?! Bij de gedachte kreeg ze alleen nog maar een warmer gevoel van binnen, nee, daar moest ze niet aan denken! Ze moest niet gaan denken dat het ook wederzijds was… nee, dan stelde ze zichzelf alleen maar teleur. Ze had het hoogstwaarschijnlijk gewoon verkeerd gehoord, hij zei gewoon wat anders.. maar wat dan? Urgh, ze werd in ieder geval weer gek van d’r eigen gedachten! De blondine was maar naar Tore toe gelopen en uiteindelijk liepen ze dan met z’n tweeën, het was stil… heel erg stil, Muk. Ze moest iets zeggen! Ze was dus maar over haar vader begonnen, maar… er kwamen geen woorden van de blonde jongen af, helemaal niks! Geen eens een bevestiging! Ze bleef naar de grond staren terwijl ze verder liep. Dit was echt niet goed… alles behalve… Ze moest maar weer haar mond open trekken? Of volgens haar waren ze er al bijna, waarom raakte ze zo in paniek?! Ugh dit sloeg weer lekker nergens op. Echter voelde ze ineens hoe haar hand uit het niets vast gepakt werd… wait what?! De blondine had op het moment alles behalve nagedacht over het feit dat ze op een stel moesten lijken en dat handen vasthouden daar bij hoorde… Haar blauwe ogen schoten naar haar hand die vast werd gehouden door Tore’s hand?! Haar hoofd werd nog roder en ze keek gelijk weer weg, ondertussen luisterde naar zijn woorden dat het er bij hoorde en dat het ‘onbenullig’ was. Al had hij niet zo zelfverzekerd geklonken als normaal… maar voor hem was het waarschijnlijk onbenullig. Haar hart klopte ondertussen in haar keel, maar ze durfde voor even Tore’s kant op te kijken. Echter werden haar ogen wat groter toen ze op merkte dat hij een blos op zijn wangen had. Ze knipperde en keek gelijk weer weg… Ze was heel erg in de war nu, maar hun handen… ze hadden elkaar vast. Hoe ging ze deze avond overleven. Echter leek iets hun aandacht te trekken en Layla’s blauwe ogen keken weer voor haar, om haar vader uiteindelijk te zien zwaaien. Oh ze waren er al! Tore begroette haar vader en bij Layla verscheen er gelijk een glimlach op haar gezicht en zwaaide ze ook maar automatisch, met haar vrije hand. Oh gosh, ze had nog steeds zijn hand vast…

Ze merkte de geamuseerde blik op van haar vader en trok even een wenkbrauw op… oke misschien zagen ze er nu wel heel erg uit als een verliefd stel, maar was Layla de enige verliefde hier. Bij de gedachte zuchtte ze even lichtjes. Eenmaal stonden ze voor hun vaders neus en keek de blondine op naar hem met een glimlach “Hey pap” sprak ze simpeltjes. De man grijnsde en keek ook nog even grijnzend naar Tore. “Mooi dat jullie zijn gekomen” sprak hij enthousiast waarna hij zich om draaide “Laten we maar naar binnen gaan” sprak hij vervolgens. Ze konden wel heel de tijd buiten blijven staan, maar dat had ook geen enkele zin. Haar vader ging voorop en werd binnen gelaten zonder ook maar iets te laten zien en Layla liet Tore’s hand los en sloeg haar armen om zijn ene arm heen, waardoor ze nu zowat tegen hem aan liep, zonder er verder over na te denken, maar ze kon hem nu wel makkelijk naar binnen slepen. De neppe, lieflijke glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze even naar de bewaker keek, die terug haar aan staarde. De bewaker legde niet eens een blik op Tore en zoals ze dus verwacht had, konden ze zo door lopen. Er was ondertussen een triomfantelijk glimlachje op haar gezicht verschenen. Ha, dat was makkelijk. Eenmaal binnen draaide haar vader weer naar hun toe met een glimlach “Nou, heb een fijne avond, ik ben overal en nergens” sprak hij een beetje grappend waarna hij weg liep en bij de eerste de beste bekende begon te praten. Layla had alleen maar naar haar vader geknikt, alleen het duurde even voordat ze door had dat ze nog zowat aan Tore ‘hing’. Haar ogen werden wat groot en tja… haar gezicht was toch nog steeds rood. Gelijk liet ze hem los, uhm tja, dat was gênant. Ze keek op naar Tore “Ik zei toch dat ik je binnen zou krijgen” sprak, een tikkeltje zachter, niemand hoefde te weten dat ze iemand binnen ‘gezeild’ had.

Ze had gemerkt hoe de blonde jongen nogal verrast reageerde toen ze zijn arm had vast gepakt en tegen zichzelf aan had gedrukt, echter probeerde ze er niet te veel over na te denken en probeerde ze zich vooral te focussen op de bewaker waar ze langs moesten, maar zoals ze al gedacht had, was dat makkelijk gebeurd en stonden ze nu binnen, midden tussen alle mensen. Haar blik was even naar haar pa gegaan die niet veel later alweer verdwenen was en ondertussen met allerlei andere mensen aan het kletsen was en zijn aandacht voor hun totaal verdwenen was. Layla had echter in al die tijd nog steeds Tore’s arm vast gehouden en toen ze dan ook merkte dat ze hem veel te lang vast had, liet ze hem gelijk los en probeerde ze er een beetje over heen te praten, maar wel zachtjes, want dit moest ze niet van de daken schreeuwen. Ze had Tore namelijk mee naar binnen gesmokkeld en het was nog gelukt ook, heel erg makkelijk eigenlijk. Maar goed, de blondine keek even om haar heen, het was druk en er waren allerlei ‘soorten’ mensen. Ze snoof lichtjes en haar blik viel ook op de trap die naar iets leidde… oh gosh. Ze schudde haar hoofd, daar moest ze op dit moment helemaal niet over na gaan denken! Haar blauwe ogen schoten terug naar Tore die begon te spreken dat hij wel een betere tactiek van haar had verwacht, gelijk fronste ze even lichtjes. Echter ging hij verder dat de bewakers gewoon bagger waren of dat hun twee Team Rocket uitstraalden, dat laatste was meer een vraag geworden. Al leek hij het anders te bedoelen, maar zijn gezicht stond nogal… zenuwachtig? Ze kon het niet helemaal plaatsen.

“Soms is het meest simpele de beste oplossing” sprak ze met een grijns op haar gezicht, nog steeds haar schaamte van net te onderdrukken dat ze zijn arm zo dicht tegen haar aan had gehad, gosh. Ze moest er echt niet te veel over nadenken, dit zou hun vriendschap beschadigen. Haar blauwe ogen gingen even de menigte rond “Maar…” begon ze “Dat laatste is heel erg goed mogelijk, waarschijnlijk ook het geval…” sprak ze verder. De blondine hoorde bij TR en liet haar kop vaak genoeg zien en tja de dudes die ze tot nu toe meegesleurd had naar dit soort dingen waren natuurlijk allemaal lid en dat was ook duidelijk te zien. De blonde jongen vroeg of ze dan maar eerst wat eten moesten halen of… daarna kwam er niks meer. Ze knipperde, oke er kwamen waarschijnlijk geen andere woorden meer. “Hmmm…” begon ze “Dat lijkt me een goed idee” sprak ze vervolgens met een glimlach, ze had eigenlijk wel wat trek gekregen ondertussen en toen ze even haar blik op de dansvloer had, gelegd was het nou nog niet al bepaald druk of echt ‘gezellig’ dus daar kon ze beter nog wat geduld voor hebben. De blondine draaide zich richting de kant dat het eten te vinden was, zoals gewoonlijk stonden er tafels vol met eten en kon je pakken en dus eten wat je wilde. Layla’s blauwe ogen keken naar Tore toen ze voor de tafels stond met al dat voedsel erop… ze dachten waarschijnlijk dat anders de mensen uit zouden hongeren, waarschijnlijk. “Nou er is veel keuze…” mompelde ze droogjes waarna ze keurend langs de tafels begon te lopen, soms wat mensen ontwijkend die gretig aan het opscheppen waren.

Oke hij kon zeuren wat hij wilde, na ja echt zeuren deed hij niet, maar hij was het duidelijk niet echt eens geweest met haar actie. Het was ook een stomme actie geweest om zijn arm vast te pakken terwijl ze dezelfde dag nog had bekend wat ze voor hem voelde, verdomme. Haar gezicht was nog lichtelijk rood, maar ze probeerde het te verbergen en ze schudde haar hoofd lichtjes, ze moest gefocust blijven en niet alleen maar denken aan dat gedoe in het café. Echter was er iets wat haar een beetje dwars zat…. de blonde jongen had ingestemd om mee te gaan naar dit gebeuren en zelfs na haar bekendmaking van haar gevoelens was hij er niet vandoor gegaan terwijl hij zelf ook wel wist dat ze een aardig leeftijdsverschil hadden en weet ik het wat nog meer. Was hij dan misschien toch?… Nee, no way. Layla werd weer uit d’r wolkje genaamd ‘gedachten’ getrokken, want ze stond recht voor het buffet naar het voedsel te staren als een zombie. Good job. Ze had nog wat gesproken over het eten, het was gewoon te veel keuze daar kwam het op neer. De blondine keek echter met haar blauwe ogen naar de blonde jongen toen hij sprak dat het te verwachten was, ja oke het was een feest… met veel mensen, dus moest er veel te eten zijn. Of naja er liepen hier altijd wel mensen rond die zich helemaal vol gingen stouwen.

De blondine keek Tore weer aan toen hij sprak dat een plakje cake een ‘begin’ was. Voordat ze het echter wist, had ze een bord vast en niet veel later kreeg ze ook een mes en een vork aangeraakt. Wat verrast keek ze er naar “Uh… bedankt” sprak ze met een glimlachje. De jongen was ondertussen al bezig met de cake en Layla was uh… weer in gedachten en staarde weer naar de rest van de hapjes op de tafel. Tot nu was er niet echt iets wat gelijk haar aandacht trok… ze hoorde dan ook ineens Tore’s vraag of ze al een keuze had gemaakt. Omdat ze nogal verrast werd, liet ze bijna haar bord en bestek op de grond vallen, gosh ze moest echt even normaal gaan doen. “Uh…” kwam er stamelend en een tikkeltje verward uit, echter kon ze niet een heel normaal antwoord geven, want hij sprak dat ze anders ook maar een plakje cake moest nemen. Haar blauwe ogen keken naar de cake op zijn bordje, oke dat zag er wel aantrekkelijk uit. Haar blauwe ogen keken vervolgens kort naar hem… oke dat was ook aantrekkelijk. Haar ogen werden even groot bij die gedachte en ze schudde snel haar hoofd. Met een blos op d’r gezicht liep ze gelijk dichter naar de tafel toe “Ja, dat is wel een goed idee” sprak ze snel, pff, dit ging niet goed. Snel sneed ze een plakje cake af en legde ze het ook op haar bordje en draaide ze zich weer naar Tore toe. Haar blik ging wel nog even naar alle drank die ze hadden… het was voornamelijk alcohol, fijn. Oke dat mocht dus absoluut niet vanavond… geen drank!

Layla was eventjes van de wereld geweest met al die gedachten en uiteindelijk had de blonde jongen maar bedacht dat ze cake moest gaan eten, tja zelf was ze er niet uit gekomen, maar ja als ze hier alleen was geweest dan stond ze waarschijnlijk niet bij het buffet en stond ze nu ergens tussen de menigte praatjes te houden met interessante mensen… Niet dat Tore niet interessant was, maar… ze stond hier dan niet te dagdromen over een jongen. Ze hoorde de woorden van Tore ‘wereld aan Layla’ die woorden waren nog wel binnen gekomen en die hand voor haar neus had haar ook wel wat wakkerder geschud. Na ja de blondine had ook maar een stuk cake gepakt en op haar bordje gelegd en uiteindelijk had ze een stukje eraf gehaald met haar vork en had ze het stukje in haar mond gestopt. Hmmm… dit was echt lekker! Gelijk was er een glimlach op haar gezicht verscheen, hier kon ze wel van genieten ja. Haar blauwe ogen keken echter Tore weer aan toen hij vroeg of het smaakte. Met die vork in haar mond keek ze hem een tikkeltje vragend aan en uiteindelijk verscheen er een glimlach op haar gezicht en knikte ze hevig. Ze haalde de vork uit haar mond “Ja, hij is heerlijk” sprak ze, ze had ook even haar blik op de drank gevestigd, maar Tore had ook dat door gehad, verdomme. Gelijk keek ze hem aan en fronste ze lichtjes bij zijn woorden.

“Ik maak echt die ‘fout’ niet nog een keer hoor” mompelde ze nors terwijl ze net zo nors weg keek. “Ik wilde alleen zeker weten of ze niet iets anders te drinken hadden dan drank…” sprak ze erachteraan terwijl ze hem even aan keek vanuit haar ooghoeken. Ja, misschien had ze wel gewoon dorst, dat kreeg je anders wel van die cake. Weer stopte ze een stukje cake in haar mond en kauwde ze erop terwijl ze even kort haar blik de zaal rond liet gaan. Al keek ze Tore toch weer snel aan, ja die was nu toch wel een stuk interessanter dan de menigte die hier te vinden was. Hij vroeg dan vervolgens ook iets wat ze niet helemaal verwacht had, of ze nog bekenden hier had. Uhm… ze keek dus weer even de zaal in. Vast wel heel veel dudes waar ze een keer ‘gezellig’ mee gedaan heeft en haar vader was een bekende…. meer zou ze echt niet weten?! Al ging ze hem niet vertellen dat hier veel ‘bekende dudes’ rondliepen. Dat was niet echt een gezellig gespreksonderwerp of zo. Ze keek hem dus ook weer aan met een scheef glimlachje “Niet echt eigenlijk…” begon ze “Na ja niet dat ik weet, veel van mijn ‘vriendinnen’ horen niet ‘hier’ bij” sprak ze verder. Ze duwde vervolgens het laatste stukje cake in haar mond, gosh hij was echt lekker geweest. Haar blauwe ogen gingen weer even naar het buffet, maar op het moment had ze niet echt meer zin in iets anders… oke misschien wel wat te drinken, maar de dilemma’s waren groot op het moment… geen drank of wél drank? Ze keek Tore dan maar weer aan “Maar, jij wilt niks te drinken dan?” sprak ze terwijl ze hem vragend aan bleef kijken. Zelf liep ze maar richting de plek waar de drank stond en zette ze haar bordje even op de tafels. Haar blauwe ogen keken naar de drank en de punch en… het water. Waarom hadden ze niet iets van cola of zo? Ze zuchtte lichtjes en wist echt niet wat ze nu te drinken moest pakken of moest ze gewoon schijt hebben en wijn pakken?