Def Love_Dont_Hate[+Layla Akiyo]

Oke, ze kon nog steeds niet bevatten wat er nou net allemaal gebeurd was. Ze reden als gekken door de straten heen op een Zebstrika en toen waren ze op de weg langs een prachtige rivier beland en werd ze ineens ge… oh ja… haar hart begon weer als een gek te keer te gaan. Hij had haar gezoend! Hoe! Waarom?! Ze had echter wel nog kunnen opmerken dat ze zouden, worden gelanceerd en ze had daar inderdaad de zoen voor onderbroken, hoe graag ze dat ook niet had gewild, maar goed. Ze was nu in het water beland en pas toen ze boven kwam, merkte ze op dat Tore nergens was te bekennen en datzelfde gold voor de Zebstrika, Lenz. Haar blauwe ogen keken verward in het rond en daarna kwam ze er ook pas achter hoe koud het water eigenlijk was… Ze begon te rillen en probeerde een poging te wagen om ergens heen te zwemmen, de kant dus, maar precies op dat moment hoorde ze een stem… heel erg in de verte, maar toen ze die kant op keek zag ze in eerste instantie niks. Ze keek dan ook weer naar de kant, want ze moest het water nu wel uit gaan, anders zou ze nog bevriezen hier… Ze snoof en deed weer een poging, maar toen hoorde ze duidelijk Tore’s stem. Gelijk schoot haar blik naar waar zijn stem vandaan kwam en gelijk zag ze de blonde jongen op haar af komen zwemmen. Echter had ze geen tijd om ook maar iets te zeggen, want haar pols werd vast gegrepen en ze werd door het water mee gesleurd terug naar waar de Zebstrika was en niet veel later was Tore uit het water geklommen en stak hij zijn hand naar haar uit en kwamen er wat moeilijk wat woorden uit.

Zonder er ook maar over na te denken, pakte ze zijn hand vast en klom ze met behulp daarvan ook het water uit. Pff, daar had ze niet veel langer in willen zijn. Ze haalde dan ook opgelucht adem. Het was een prachtige rivier, maar het was ontiegelijk koud geweest. Toch probeerde ze niet te veel na te denken over het feit dat ze compleet doorweekt was… oke nu wilde ze echt naar huis. Maar…. Haar blauwe ogen schoven op zij naar Tore… ja het was geen droom geweest, het was echt geweest. Gosh, hoe ging ze ooit normaal tegen hem kunnen doen op dit moment. Na ja hij had er net in het water totaal geen moeite meer, maar… Haar blik ging even naar de Zebstrika, gosh dat was een ritje… Oke, het werd nu koud, maar Layla begon langzaam te lachen al was in haar stem heel goed te horen dat ze het heel erg koud had, al had Tore het waarschijnlijk ook koud. Maar de blondine was voornamelijk aan het lachen om alles wat er nou net allemaal gebeurd was “Oke.. dit had ik niet verwacht” kwam er stotterend uit. Echter moest ze bij die woorden weer aan de zoen denken waardoor ze weer enorm rood aan schoot. Layla deed vervolgens maar een poging om op te staan en ze keek naar de kleding… Tore’s kleding. Het was zo nat dat het nu wel top zwaar was om te dragen. Ze zuchtte even lichtjes en keek Tore weer aan “Misschien een goed idee om nu terug te gaan zodat we droge kleding kunnen krijgen” sprak ze met een glimlach. Ze probeerde het hele zoen-gebeuren te vergeten, het was belangrijker dat ze droog konden worden ergens. En ondanks dat ze compleet de verkeerde kant op waren gegaan, wist de blondine vanaf hier wel waar haar huis was… daarnaast was het nu loopbaar. Ze zouden in principe niet meer op de Zebstrika hoeven te rijden in ieder geval. “Mijn appartement is niet zo ver meer” voegde ze er maar aan toe waarna ze nu haar hand naar hem uit stak.

Brrrrrrr…. het was koud!! Maar goed, ze waren weer op het ‘droge’ gelukkig en er waren verder geen erge dingen gebeurd. Niet in de zin van ongelukken in ieder geval. Naja Layla had ook nog even gelachen om de hele situatie, maar Tore leek het grappige van dit alles niet in te kunnen zien, na ja daar kon hij ook niet bepaald veel aan doen natuurlijk. De blondine was het echter wel gelukt om op te staan en met een glimlach op haar gezicht en zo doorweekt als wat had ze haar hand naar de blonde jongen uitgestoken om hem omhoog te krijgen. Hij nam dan ook snel haar hand aan en voordat ze het wist, stond ook hij weer op beide beentjes. Haar blauwe ogen keken de Zebstrika aan die alles behalve geamuseerd leek door zijn trainer en bij Tore kwam er nogal een ‘sarcastische’ bedankt uit en werd de zebra pokémon terug gestopt in zijn pokéball, na ja dat was weer een zorg minder. Ze vond het sowieso heel apart dat ze dit letterlijk en figuurlijk zonder kleerscheuren hebben, kunnen ondergaan. Maar… nu was het tijd om terug te gaan naar haar appartement. Tijdens de wandeling terug naar haar woning werd er niet veel gepraat, maar Layla stak dan ook al haar energie in het feit dat ze zich warm moest houden en Tore deed precies hetzelfde. Daarnaast vloog de tijd voorbij, want voordat ze het wist stond ze alweer binnen in haar appartement en zag ze hoe Tore naar de kachel rende alsof hij… hier al jaren woonde. Het idee liet haar weer een raar gevoel geven, oke, gewoon nee… De blondine wilde op dat moment het natte vest uittrekken, maar ze bedacht zich gelijk, want ze had er niet veel onderaan en Tore stond in haar huis. Nope, geen goed idee. Ze hoorde nog zijn woorden aan over dat het niet te harden was buiten… met de wind. Ze stemde daar zeker bij in.

Echter net op het moment dat ze naar de badkamer wilde ‘vluchten’ werd er aan haar gevraagd of ze al ‘ontdooid’ was. Haar blauwe ogen keken de blonde jongen aan en toen haar ogen recht in de zijne keken, leek het alsof alles van wat er gebeurd was terug kwam. De zoen… ze kon het niet zo makkelijk vergeten! Het was letterlijk momenten geleden gebeurd! Ze knalde dan ook gelijk weer rood aan, maar wende haar blik af en liep zo snel ze kon naar de badkamer “Ik ga mezelf nu ontdooien” sprak ze snel. Voordat ze de deur van de badkamer sloot “Ik kom je zo droge kleding brengen… en je kan ook douchen als je wilt” riep ze naar hem. Vervolgens sloot ze de deur en trok ze snel de natte, koude kleding van Tore uit. En nog de rest. Haar blauwe ogen keken naar de doorweekte kleding, great. Ze had geen kleding gehaald uit haar kamer, want ze wilde zo snel mogelijk uit Tore’s blikveld, want… dit was awkward!! Elke keer schoot het gevoel terug. Ze bedacht na het douchen wel wat ze aan trok, er hing namelijk gewoon nog een badjas. De blondine stapte onder het warme water en zuchtte opgelucht, ja dit was érg ontspannend. Echter bleef ze steeds nadenken over die zoen… hij had haar gezoend. Maar… had hij dan al die tijd gewoon gelogen? Of gewoon alles ontkent? Na het douchen droogde ze zichzelf af… en zat er niks anders op dan alleen de badjas aan te trekken. Oke, misschien was dit niet het beste plan geweest… op dit moment. Na ja misschien kon ze Tore nog net vermijden om naar haar kamer te rennen of zo. Layla was duidelijk extreem in de war en met de doorweekte kleding stapte ze de badkamer uit, hopend dat ze niet Tore tegen het lijf zou lopen in een… badjas.

Oke, Layla was naar de badkamer gevlucht om de awkwardness te voorkomen en… ugh wat was dit?! Ze had sowieso gevoelens voor Tore en dat had ze zelfs al confessed en de blonde jongen had duidelijk gemaakt dat het niet wederzijds was, ondanks dat er sommige dingen gebeurd waren en daar had ze vrede mee, maar vervolgens complimenteert hij haar met dat ze ‘mooi’ is, al was het vrij indirect, maar duwde hij vervolgens zijn lippen op de hare. Die beelden kreeg ze niet uit haar gedachten en het bleef steeds maar terug komen en… het was een fijn moment geweest en zover ze het kon herinneren had de jongen er op dat moment ook totaal geen problemen mee gehad, maar hoe? Hoe had hij dat kunnen doen? Was het een grap of zo? Of… Ze was zo enorm in de war en ze wist waarschijnlijk totaal niet hoe ze zich moest gaan gedragen in zijn buurt. Voor nu in ieder geval niet. De blondine had haar badjas aangetrokken en haar natte kleding vast gepakt. Toen ze de badkamer was uitgelopen, was ze gelukkig nog niemand tegen gekomen, in ieder geval geen Tore. Ze had dan ook opgelucht gezucht en was naar het washok toe gelopen om haar… uhm Tore’s kleding te dumpen in de wasmachine en vervolgens op zoek te gaan naar droge kleding voor Tore. Echter zou ze eerst langs gaan bij haar eigen kamer om kleding aan te trekken, echter onder weg met de kleding in haar handen kwam ze Tore tegen en…. haar ogen werden groot.

Wat deed haar vader hier?! En… en… Ze stond gelijk stokstijf stil en wist geen woord uit te spreken, ze had ook totaal geen idee hoe lang haar pa hier al was en wat hij allemaal al wel niet gezegd had! Ze kleurde dan ook meteen wat rood aan, maar goed, ze kwam net uit de douche dus het was warm ja. Ze had de woorden van haar pa dan ook echt wel gehoord, maar ze wende haar blik wat af, Tore durfde ze echter amper aan te kijken echter merkte ze wel op dat de jongen de handdoek die hij had over zijn hoofd trok en… omg hij bloosde. Ze schudde haar hoofd en ze kwam maar wat dichterbij met de kleren nog in haar handen en ze keek even naar haar vader die echter naar Tore toe stapte en zijn hand op zijn hoofd legde en iets fluisterde en ze kon nog net horen wat hij fluisterde. Ze begon te fronsen met haar rode hoofd en wilde haar mond openen, maar gek genoeg was Tore haar al voor en deed hij iets wat ze totaal niet had verwacht, niet van hem in ieder geval. De man kreeg een trap tegen z’n enkel aan en Tore deinsde gelijk terug, verontschuldigend en sprekend dat hij dán wel alweer terug thuis was en in zijn eigen bed lag. Ze zuchtte lichtjes en met een rode kop en een frons op haar gezicht ging ze voor haar vaders neus staan met een glimlach op haar gezicht “Als je toch niet blijft overnachten kan je nu wel weer gaan” sprak ze met dezelfde glimlach en de vader keek nog even grijnzend naar Tore, totaal niet overdonderd door de ‘trap’ of zo en terwijl de man weg geduwd werd door haar blonde dochter en hij even later eindelijk uit haar appartement was verdwenen met wat zeurende woorden, kon Layla alleen maar opgelucht zuchten. Waarom moest hij precies op dít moment verschijnen?! Layla schraapte echter haar moed bij elkaar en liep naar Tore toe en stak de kleding naar hem uit “Ga jij nou maar gewoon droge kleding aan doen…” sprak ze een toontje lager en haar blauwe ogen die naar zijn gezicht schoten en weer weg en toch weer… terug. “Mensen ‘trappen’ werkt ook niet echt, je hebt geluk dat het mijn vader was” sprak ze nog wat zachter waarna ze zich om draaide. Niet alle mensen zouden zoiets gewoon accepteren… en Tore… nee ze wilde niet dat er iets met hém gebeurde. Oh gosh, ze werd gelijk weer roder bij die gedachte en ze snelde maar naar haar slaapkamer toe, waar ze in eerst instantie heen wilde gaan voordat ze hun tegen zou komen. De blondine probeerde zich normaal te gedragen, maar dat ging op deze manier echt niet!

De jongen had voor een of andere reden zijn handdoek zover over zijn hoofd getrokken dat er amper iets van zijn gezicht te zien was… naja het maakte het haar op het moment wat makkelijker om met hem te communiceren zonder elke keer rood aan te schieten als ze hem in zijn ogen aan keek. Ze had zijn kleding schoon gemaakt en gedroogd en deze vervolgens aan hem gegeven, ondanks dat hij die handdoek over zijn hoofd had om zijn haar te drogen… al vroeg ze zich af of dat de enige reden was… nam hij toch de kleding aan die ze hem aanreikte. Hij bedankte haar nog, maar het enige wat ze voor nu uit haar keel kon krijgen was over het feit dat hij haar vader ‘geschopt’ had. Na ja het was niet echt een big deal geweest… het was gewoon een bezorgde Layla die aan het woord was en de blondine was daarna ook weer zo snel mogelijk gevlucht naar haar eigen slaapkamer. Ze had notabene alleen nog die badjas aan en ze wilde op allerlei manieren voorkomen dat er weer iets ontiegelijk gênant zou gebeuren, net zoals toen in die… winkel… Als ze er aan terug dacht, schoot ze gelijk weer rood aan, maar voor nu maakte het niet uit, want ze was ‘veilig’ in haar kamer. Daarnaast verwachtte ze niet dat Tore ooit hier zomaar zou binnen vallen. Niet deze dag in ieder geval. Ze zuchtte lichtjes en liep naar haar kast toe. Ze had geen idee wat de blonde jongen op het moment dacht… ze had geen idee hoe hij over haar dacht… zelfs, na die zoen. Haar hart begon weer sneller te slaan alleen al van de gedachte eraan. De grootste vraag was waarschijnlijk waarom hij haar in godsnaam gezoend had?! Het was daarnaast totaal niet iets wat ze van hém zou verwachten… in geen honderd jaar zelfs. Lichtelijk gefrustreerd over alle vraagtekens die ze had, trok ze wat casual kleding uit de kast en begon ze zich aan te kleden. Het voelde al een stuk beter nu ze weer kleding aan had.

Heel eerlijk gezegd vroeg ze zich af of de jongen zich al helemaal omgekleed had en… al weg was… Eigenlijk hoopte ze van niet… Maar, ze kon het heel goed begrijpen. Ze keek even om haar heen, maar hier was niet veel te zien… het was notabene haar kamer. Ze moest gewoon checken of hij er nog was of niet. De blondine liep dus haar kamer weer uit en liep stilletjes wat verder, eigenlijk hopend dat hij al aangekleed was of zo. Tot haar grote opluchting was de blonde jongen dat ook, maar, hij stond in het niets te staren en hij mompelde dingen. De blondine was dichterbij gekomen, niet wetend dat de jongen met allerlei gedachten in de weer was en zelfs wat dingen op noemde. Ze overhoorde dan ook wat van zijn woorden en haar ogen werden groot… wat? Ze werd een tikkeltje rood, maar ze kon niet plaatsen of het over haar ging of überhaupt over een persoon. Ze heeft het waarschijnlijk gewoon helemaal verkeerd gehoord! Ze snoof en zette een glimlach op haar gezicht en kwam nog wat dichterbij. Nu moest ze snel bedenken om iets te zeggen “Uhm…” begon ze twijfelend “Heb je toevallig nog zin in wat te drinken of ga je liever terug?” vroeg ze met dezelfde glimlach. Oh gosh… hoe kwam dat er wel niet uit. Nu klonk het waarschijnlijk heel erg alsof ze hem hier langer wilde hebben. Dat was misschien ook wel zo, maar dat idee wilde ze hem echt niet geven! Maar als ze alleen maar zou vragen waarom hij nog niet weg was… dat was nóg erger waarschijnlijk. Ze haatte het echter flink dat ze zichzelf nu niet normaal tegen hem kon gedragen.

De blondine had zich in haar kamer omgekleed, maar had zich vervolgens flink afgevraagd of de jongen nog aanwezig was of… dat hij misschien al haar appartement uit was gevlucht, dankzij haar vader. Ze was dan ook haar kamer uit gegaan en had rustig in het rond gekeken om te checken of de jongen al klaar was met omkleden of misschien al weg was, tot haar verbazing had ze hem terug gevonden op precies dezelfde plek als dat ze van hem weg gelopen had, al had hij nu wel zijn schone, droge kleding weer aan en had hij zijn natte spullen in zijn armen. Hmmm… misschien moest ze die ook maar in de droger gooien. Echter had Layla een beter idee… na ja of het veel ‘beter’ was, was de vraag, want ze had hem uit het niets gevraagd of hij nog wat te drinken wilde of dat hij naar ‘huis’ ging. Echter had ze niet verwacht dat de jongen haar totaal niet op had gemerkt en dus enorm van haar schrok. Haar ogen werden dan ook wat groter en ze bleef stokstijf stilstaan terwijl de blonde jongen naar haar keek en alles behalve geamuseerd leek te zijn door haar verschijning. Uhm… de jongen was knalrood en…. jeetje hij leek nu echt heel erg op haar. Bij die gedachte werd ze zelf ook rood, shit. Wat waren ze hier aan het doen zeg?! Oke zo konden ze ook nooit een normaal gesprek houden. Waarom…. was dat ene gebeurd? Die vraag kreeg ze maar niet uit haar hoofd. Echter schoot haar blik uiteindelijk naar de grond, ze had nog geen woord gesproken, gewoon niet wetend wat te zeggen in deze situatie. Maar toen ze weer op keek naar hem merkte ze op dat hij haar toch vrij normaal aan kon kijken. Layla deed dus ook maar een poging.

Na een vrij lange, awkward stilte hoorde Layla eindelijk zijn stem, alleen het antwoord… wat was dat voor een antwoord? Hij wilde niks te drinken, maar hij wilde ook niet naar huis? Wat wilde hij dan? Dat kon toch niet… Haar blauwe ogen staarde hem aan, nog steeds lichtelijk rood, maar nu eerder nieuwsgierig dan beschaamd. Ze was nu toch weer wat in de war geraakt, want dit antwoord had ze niet verwacht. Ze knipperde en toen kwamen er nog meer woorden. Bij die woorden werd haar gezichtsuitdrukking nog verbaasder, maar ook haar gezicht werd roder. Ze had hét gehoord… die woorden… die woorden van net? Hij had het dus wel over iemand gehad? Maar… Haar gedachten begonnen ook weer overuren te maken en haar hart begon sneller te kloppen. Ze merkte daarnaast op dat de jongen nogal wat moeite had met zijn woorden… ook bij zijn laatste ‘vraag’. Layla’s blauwe ogen schoten gelijk weg van zijn gezicht. Met een rood hoofd begon ze na te denken over zijn woorden. Die woorden… gingen over haar?! Oke daar kwam het op neer, maar sinds wanneer… Layla probeerde Tore weer langzaam aan te kijken, wat vrij moeilijk ging, als ze dan zijn vraag moest beantwoorden? Ugh, hoe? Hoe moest ze daarnaast nou raden? Ze kende verder niemand anders die hij zou kunnen…. dus het was echt haar?! Ze opende haar mond, maar er leek geen geluid uit haar keel te komen, daarnaast was dit waarschijnlijk het meest awkward moment wat ze ooit hebben gehad samen, dit was alles honderd keer erger dan de rest. Dat vader-gebeuren was hier niks bij! “Nou… uh… I..ik..kk?” kwam er stotterend en gelijk vragend uit, echter kon Layla het niet zo makkelijk accepteren “Maar… ik vergis me waarschijnlijk” begon ze snel, half lachend, al was het nogal mislukt. Haar blauwe ogen staarde ondertussen overal heen, behalve Tore. Ze zat ondertussen ook zenuwachtig aan haar shirt te prutsen, die nog helemaal gekreukeld werd op deze manier, maar dat was niet het belangrijke op dit moment. Ondanks die zoen, kon ze het allemaal nog niet bevatten, daarnaast… het was op zoveel manieren niet kloppend, of toch wel? Ze kreeg hier echt nog een keer hoofdpijn van! “Vast… een andere naam” mompelde ze, wat minder goed horend dan de rest van haar woorden. De blondine probeerde nog steeds op iedere manier zijn oogcontact te vermijden. Dit was niet goed!

De blondine had dit totaal niet zien aankomen, nooit niet. Na haar ‘confession’ was het compleet logisch geweest dat de jongen totaal niks in haar zag en… ja er waren nog wel genoeg redenen op te noemen waarom dit, zoiets, niet ging werken. Vervolgens had ze geprobeerd om van dit gevoel af te komen, maar daar had ze wat dat betreft compleet in gefaald, want liefde was nou eenmaal liefde en dat draaide je helaas niet zomaar om. Net zo min dat als je verliefd was op iemand dat degene dan ook spontaan verliefd werd op de ander. Maar… toen kwam die zoen! Oke, het was al vrij awkward geweest tussen de twee, want ze had in zijn bed geslapen en ze had half op hem gelegen en weet ik het wat, wat ze allemaal gedaan had. Laat staan wat ze gedaan had de eerste paar dagen toen ze hem kende, maar daar wilde ze op dit moment niet echt aan denken. De blondine was dan ook druk bezig om zijn blik te vermijden en proberen haar gezicht niet rood te laten worden, wat totaal niet lukte, daarnaast had ze maar een antwoord op zijn vraag gegeven, waar ze moeite mee had om te beantwoorden… echt waar, want ze kon gewoon echt niet geloven dat het over haar ging. Layla had eindelijk de moed weer wat gekregen na haar ‘grapje’ om Tore aan te kijken, maar het enige wat ze zag, was hoe hij op zijn onderlip beet en nogal gefrustreerd leek… Wat? Ze bleef hem dan ook een tikkeltje verbaasd aan kijken, ondanks dat ze weer weg wilde kijken, ging dat deze keer niet zo makkelijk en bleef haar blik op hem gericht. En toen kwamen zijn woorden…. zijn moeder?! Haar ogen werden wat groter en gelijk kreeg ze een wat raar gevoel, alsof ze wilde dat hij gezegd had dat het om haar ging… en niet zijn moeder dus of een of andere griet, maar de manier waarop het eruit kwam? Ze vertrouwde het niet. Ze bleef hem dan ook aan staren al was er nog steeds een verbaasde blik op haar gezicht te vinden.

Echter was dit hele gênante gesprek, alles behalve voorbij.. Tore kwam dan ook dichterbij en plaatste ineens zijn handen op haar schouders, zacht mompelend dat wat hij net had gesproken dus totaal niet klopte. Gelijk was ze wat opgelucht, maar…. wie dan wel? En die vraag werd gelijk beantwoord toen hij het eruit gooide. Daarna bleef het even stil… ze staarde hem dan ook perplex aan. Was dit een droom? Of was dit de realiteit? Layla’s blauwe ogen bleven gefixeerd op Tore staan en ze keek hem dan ook recht in zijn bruine ogen aan, ondanks dat ze zo rood was als een aardbei, ja. Echter trok hij weer zijn mond open, misschien wachtte ze op een antwoord wat dit alles zou verklaren, maar dit was een hele waterval aan woorden en ook een verklaring maar wat voor een! Hij begon over haar karakteristieken en vervolgens dat hij daar respect voor had en niet zo’n beetje ook. Layla bleef hem aanstaren en kon zelf geen woorden uitbrengen, maar Tore was nog druk met zijn woorden. Hij begon over dát en…. haar hart begon sneller te kloppen, hij moest het over die zoen hebben natuurlijk. Na ja roder in haar gezicht kon ze niet worden, maar het werd nu wel enorm moeilijk om hem aan te blijven kijken. Hij had zich blijkbaar door zijn ‘instinct’ laten leiden. Zijn toon werd zachter en er kwam vervolgens een reeks aan dingen dat hij het niet erg vond ondanks dat hij het eerst niet zag zitten. Oke, dat kon ze wel begrijpen en dat had ze ook wel uit zijn woorden opgemerkt wat dat betreft. Vervolgens kwam er nog iets over dat ze verschillend waren en dat hij het dus geen probleem vond om zo iets te voelen voor ‘haar’. Ze knipperde en keek voor kort even weg, maar na zijn laatste woorden keek de blondine hem weer aan. Ze zag echter zijn glimlach op zijn gezicht en haar hart ging nog harder kloppen. Oke, waar kwam dit op neer? Had hij nou net duidelijk gemaakt dat hij haar leuk vind? Net zoals zij had gedaan in het café…? En nu dan…. Layla’s gedachten sloegen op hol, oke ze had heel wat ‘vriendjes’ gehad, maar dat was voornamelijk zeer oppervlakkig en ze moest zeggen dat ze nu een keer echt verliefd was.

Dat die verliefdheid op Tore zou zijn, had ze in nog geen miljoen jaar bedacht, maar goed, het was eenmaal gebeurd en ze had er vrede mee. Maar nu was de blonde jongen er mee gekomen dat hij hetzelfde voelde?! Ze haalde een hand door haar blonde haren heen en was eventjes stil, ze staarde dan ook even sprakeloos met haar rode hoofd naar de grond. Dus die zoen was wel gemeend geweest? Het was dus allemaal geen grote grap geweest. “Uhm…” begon ze dan langzaam terwijl haar blauwe ogen in Tore’s bruine ogen keken. Oke, dit was een heel awkward gesprek, maar ze snapte heel goed dat dit moest gebeuren anders werd dit alleen maar erger. Ze haalde wat diep adem en opende haar mond zodat ze wat terug kon gaan zeggen, want hem nu hier zonder woorden laten, kon natuurlijk niet. “Dit… had ik totaal niet aan zien komen” sprak ze menend “En de uh… zoen nog minder” sprak ze er een heel stuk zachter achteraan. “Maar goed… uhm” de woorden kwamen er normaal gesproken heel makkelijk uit, maar op dit moment dus totaal niet. Ze haalde weer een hand door haar blonde haren heen “Ze zeggen toch altijd dat tegenpolen elkaar aantrekken? En ik weet dat we nogal ‘verschillen’” ging ze verder “Maar ik wilde je er niet al te veel mee lastig vallen, al faalde ik daar vrij hard in” bij die woorden moest ze even grinniken bij de gedachten en ging haar blik ook weer even de kamer rond. Layla was op dit soort momenten niet de makkelijkste met woorden en ze keek hem dus weer recht aan. Ondertussen was er een glimlach op haar gezicht verschenen “Ik zal dan ook maar mijn ‘instinct’ volgen” sprak ze en zonder enige waarschuwing kwam ze dichterbij en legde ze haar armen om zijn nek heen en drukte ze nu haar lippen op de zijne. Geen idee wat de reactie van de jongen ging zijn, maar Layla kon even genieten van dit moment. Ze liet het dan ook niet lang duren en haalde haar lippen van de zijne af en liet haar armen weer zakken om wat stappen naar achteren te zetten. Met dezelfde glimlach op haar gezicht keek ze Tore aan “Wil je echt niets te drinken?” vroeg ze vervolgens, oke een tikkeltje geamuseerd was ze wel en ook wel benieuwd naar zijn reactie.

1142 woorden~

Oke, de jongen had haar op het moment wel overrompeld met zijn woorden, met dat hij daadwerkelijk ook gevoelens voor had. Nee, het was niet eens een grap of een droom of zo het was de realiteit. En geen idee waarom de jongen precies dit moment er voor had uitgekozen, maar goed, ze kon niet in zijn hoofd kijken. Als ze dat had gekund, had ze al die tijd allang geweten dat de jongen ook gevoelens had voor haar. Nadat de blonde jongen dus al zijn woorden kwijt was aan haar, was Layla nogal sprakeloos geweest, maar uiteindelijk had ze zelf ook maar wat gesproken. Ze was daarnaast niet zo goed met woorden en dit soort gesprekken… ja, zelfs voor haar waren dit soort gesprekken een ‘ramp’, na ja een extreem, awkward ‘ramp’. De blondine had wat woorden eruit gegooid en wat dingen gesproken wat er op dat moment in haar op kwam en wat goed klonk in haar oren, ja zelfs dat ze zichzelf had willen stoppen toen ze die gevoelens voor hem had, maar goed, dat werkte niet en dat ging het waarschijnlijk ook nooit doen. Ondanks dat het ook nog is hartstikke gênant en awkward was op het moment, had Layla een soort van gelukkig gevoel van binnen gekregen, wat er voor zorgde dat de blondine het niet kon laten en sprak dat dit ook haar ‘instinct’ was, wat het ook wel een beetje was. Zonder er verder bij na te denken, was ze dichterbij gekomen en had ze haar armen om zijn nek geplaatst en vervolgens haar lippen op de zijne geplaatst. Het moment was geweldig, maar enorm awkward. Zoveel gevoelens door elkaar, zeker toen de blonde jongen ook nog is zijn armen om haar middel deed. Precies op het moment dat de blonde jongen weer los liet, deed de blondine hetzelfde en beëindigde ze de zoen. Layla had vervolgens een masker op gezet, alsof ze niet ging ontploffen van de awkwardness en had hem snel gevraagd of hij echt niet wat te drinken wilde. Ja, het was allemaal een masker.

Ze merkte echter dat ze de jongen enorm overdonderd had, zeker door zijn reactie. Hij wilde water… en een momentje, na ja hij had ook gillend weg kunnen rennen. Layla hield zich nog enorm in en draaide zich naar de keuken toe toen ook Tore zich een weg baande naar de bank bij de televisie. De blondine was vervolgens snel de keuken in gevlucht en daar kwam het rood op haar gezicht geschoten en kon ze het wel uit gillen. Uit gillen van schaamte ja, maar goed, ze moest drinken vinden voor Tore en haar, want nu kon ze ook zeker wel wat water gebruiken! Zeker nu haar hoofd weer zo extreem rood was. Ze haalde twee glazen tevoorschijn en vulde beide met water. Met de twee glazen in haar handen liep ze weer richting de woonkamer en voordat ze zelfs daar aangekomen was, hoorde ze Tore’s stem. Hij bedankte haar voor het drinken… De blondine kwam ook op de bank zitten en reikte het ene glas uit naar Tore, terwijl ze hem aan kijk met een vuurrood hoofd “A.a..alsjeblieft..t” kwam er vervolgens lekker charmant uit. Muk. Haar blauwe ogen schoten naar de tv en ze zette snel het glas aan haar mond om er wat slokken van te nemen. Oke, dat luchtte enorm op! Tore dacht nu echter waarschijnlijk hetzelfde… en nu? Ze schudde haar hoofd, oke ze moest zichzelf bij elkaar rapen nu. Ze was de ‘volwassene’ hier… of zo iets. Na ja daar wilde ze eigenlijk niet te veel aandenken, want dat deed haar weer denken aan hun leeftijdsverschil. Ze nam nog wat slokken van haar water en haar blauwe ogen gleden langzaam naar de blonde jongen. Het liefst wilde ze nu iets zeggen, om de stilte te breken, want dit hielp totaal niet. Ze dacht dan ook even na over wat ze zou kunnen zeggen. Echter kwamen de woorden niet op en bleef haar mond gesloten, verdomme. Ze boog wat voorover en wilde het glas op tafel zetten, maar aangezien ze nog zo in gedachte zat, liet ze het glas vallen in plaats van dat het nu op de tafel stond. Het glas brak en overal lagen scherven en water. Layla schrok zowat van de actie en probeerde in alle haast het op te ruimen. Het was echter niet zo slim om gelijk alle scherven op te pakken, want ze haalde haar hand vervolgens open. Great! Gelijk greep ze naar haar hand en beet ze op haar lip. Auch!