Def Love_Dont_Hate[+Layla Akiyo]

De blondine had haar ogen gesloten en had nog een soort van welterusten gemompeld, al kwam dat er niet echt heel fatsoenlijk uit. Ze probeerde maar een poging doen om te slapen en in eerste instantie leek dat heel goed te lukken. Ze voelde alles zwaarder worden en ook haar ogen kon ze niet bepaald openen. Al vroeg ze wel lichtelijk af of de blonde jongen ook al in slaap was gevallen? Vast wel. Rustig bleef ze liggen en probeerde ze naar haar eigen ademhaling te luisteren die vrij rustig was, maar op een of andere reden schoot haar aandacht naar de andere persoon die naast haar in bed lag, of te wel Tore. Ze dacht dat de jongen al aan het slapen was, maar het tegendeel werd bewezen toen ze hem ineens voelde bewegen, ze had geen idee wat hij deed, maar nu was ze te verstijfd om haar ogen te openen en zijn richting op te kijken. Wat als hij alleen naar de wc ging? Zo iets was het vast, maar na die beweging… gebeurde er niks meer? Oke, haar lichaam wilde slapen, maar haar gedachten waren nu overal en nergens. Vooral gericht op Tore dus. Ze probeerde zijn elke beweging te registreren en ze hoorde zelfs een gegrinnik?! Wat was hij in godsnaam aan het doen? Lachte ze hem uit? Of was hij… Ze probeerde nog steeds niet te bewegen, zelfs niet in haar gezicht, maar dit maakte het zó extreem moeilijk. Het liefst wilde ze haar ogen nu openen en gelijk om draaien naar Tore toe om te kijken wat hij aan het uitspoken was. Maar goed, ze hield zich aan en probeerde zich weer te concentreren op het feit dat ze moest gaan slapen. Ja, slapen!

Echter voelde ze ineens weer beweging… dichterbij? Wat? Haar hart begon sneller te kloppen, want het voelde alsof er iemand over haar heen hing, maar ze kon haar ogen niet openen! Het was vast een illusie… Echter voelde en hoorde ze ineens een ademhaling héél dichtbij! Wat?! Was het Tore?! Die gedachte werd echter bevestigd toen ze een zacht gescheld hoorde, Tore?! Haar blauwe ogen schoten open, maar ze bleef verstijfd liggen. Ze zag nog net de beweging van de jongen die zichzelf snel onder zijn deken verstopte. Had ze dit net nou allemaal verbeeld of…? Haar gezicht werd compleet rood en haar hart begon nog sneller te kloppen. Ze focuste zich weer op iets anders, maar haar ogen stonden compleet open en oke, daar ging haar rustige slaap. Waarom was hij zó dichtbij gekomen en… waarom? Ze snapte er op het moment totaal niks van en met zo min mogelijk beweging probeerde ze zich een beetje om te draaien en Tore’s kant op te kijken. Ze had echter totaal niet verwacht dat hij zó dichtbij zou liggen en ook nog haar kant op! Van paniek schoot ze verder van hem vandaan, maar aangezien ze al op het randje had gelegen… en daar flikkerde ze van het bed. Met een plof op de vloer, uit het bed. Beduusd bleef ze voor een paar tellen voor haar uit staren terwijl ze op de grond zat, maar toen realiseerde ze zich echter al snel dat ze hier niet moest blijven zitten. Ze schoot dan ook omhoog.. alsof er niks gebeurd was en wandelde richting de badkamer, al struikelde ze bijna een paar keer over haar broekspijpen. Dit zag er vast héél charmant uit. Eenmaal in de badkamer, sloot ze de deur zachtjes, deed het licht aan en keek ze in de spiegel. Haar hoofd was compleet rood en haar hart klopte in haar keel. Wat was dat?! Door alles van net voelde ze niet eens de pijn van het uit bed flikkeren.

Ze staarde naar haar zelf in de spiegel en haar gezicht was nog steeds knalrood en haar hart ging nog steeds te keer. Ze snoof en zuchtte een keer diep, ze moest echt rustig worden… anders ging ze nooit in slaap komen, naast hem, in dat bed, gosh. Hoe langer ze er over nadacht hoe zenuwachtiger ze zichzelf weer voelde. En wat was sowieso die hele situatie van net?! Ze was extreem in de war… had ze alles verbeeld?! Na ja misschien moest ze er niet te veel over nadenken, want misschien wilde ze dit soort dingen gewoon zien.. of haar onderbewustzijn wilde dat vanwege haar gevoelens. Ze moest echt van die gevoelens af zien te komen, dit kon echt niet erger worden! Het ergste was misschien nog dat meneer wist over haar gevoelens en nog steeds met haar om wilde gaan. Ze snapte er gewoon totaal helemaal niks meer van. Ze keek even om haar heen en liep maar naar het toilet om het ding door te laten spoelen. Dan leek het tenminste nog op een goede reden waarom ze naar de badkamer was gelopen.. als hij al wakker was. Misschien was dit alles wel gewoon een rare, vreemde droom? Ja, zoiets. Ze draaide zich om en liep naar de badkamerdeur toe en ze pakte de deurklink vast. Ze voelde hoe haar hart weer sneller begon te kloppen, maar met wat tegenzin duwde ze de deurklink toch maar zachtjes naar beneden. Terwijl dat ze de badkamer verlaatte, klikte ze de lichten uit, dan was haar rode gezicht tenminste niet zichtbaar. Het was notabene vrij donker in de hotelkamer.

Met een bonzend hart duwde ze zachtjes de badkamerdeur weer dicht en schoot haar blik eventjes naar het bed. Ze merkte echter dat de jongen weer op ‘zijn’ plek lag en was hij nou wakker of niet? Ze kon het niet duidelijk genoeg zien en zijn gemompelde woorden had ze ook niet gehoord, dus ze wist niet of hij wakker was of wel. De blondine liep vervolgens maar weer door richting haar kant van het bed en aan de rand van het bed bleef ze eventjes geruisloos stilstaan. De jongen had zijn rug weer naar haar toe en… ugh, het voelde goed, maar ook weer niet. Ze tilde het dekbed maar op en kroop er weer voorzichtig onder. Weer lag ze op de rand van het bed en krulde ze zich op, bijna helemaal verstopt onder het dekbed. Ze had het enorm warm… en dat kwam niet alleen maar door de kleding die ze aan had. Het was nou niet bepaalde luchtige kleding die ze van hem aan had. Een vest en een trainingsbroek… Verdomme, thuis sliep ze in een… hemdje, maar hier en nu kon ze dat niet maken! Oke, ze ging echt nooit in slaap vallen op deze manier. Ze hield zich echter maar stil en haar blauwe ogen staarde gewoon in het niets op het moment. Haar hart wilde ook nog niet rustig doen op het moment, dus in slaap vallen werd nog moeilijk… Toch nam haar vermoeidheid uiteindelijk de overhand en hadden haar gedachten niks meer te vertellen. De blondine viel dus in slaap en een paar uur later toen het weer langzaam licht begon te worden, vond de blondine het nog geen tijd om wakker te worden. Layla had zich ondertussen een paar keer omgedraaid, maar dit keer was ze veel dichterbij Tore beland en had ze in haar onderbewustzijn zijn arm vast gepakt en die tegen haar zelf aangedrukt. Ja, ze sliep nog en had dus geen idee wat ze in godsnaam aan het doen was. De blondine bleef echter geruisloos en kalmpjes door slapen zonder iets door te hebben. Tore was hier vast heel erg blij mee

Het was volgens mij al bijna middag, want de tijd dat ze naar bed waren gegaan was toch extreem laat geweest. Echter had de blondine nog steeds haar ogen dicht en sliep ze rustig verder. Echter had ze zich alweer verplaatst en had ze zich dus naar Tore toegedraaid en in haar slaap gewoon het eerste, beste gepakt wat ze pakken kon en dat was in dit geval dus Tore’s arm geweest. Wat echter nooit zou gebeuren als ze beide bij bewustzijn waren geweest, maar… dat was dit keer niet het geval, oeps. Ze had zijn arm dicht tegen haar aangedrukt en bleef zo rustig door slapen. Ze voelde vervolgens echter wel hoe hetgeen wat ze vast had wat bewoog. Layla werd er zelfs wat door verplaatst, maar het verstoorde haar diepe slaap totaal niet. Zonder dat ze het nu dus door had, lag ze met haar hoofd op zijn borst en lag ze nu nog meer tegen haar aan. Ze voelde ook hoe iets ineens tegen haar hoofd aan lag, maar veel trok ze er niet van aan. Haar ademhaling was nog steeds rustig en Layla was nog in een diepe, hele diepe slaap. Misschien voor nu ook maar goed dat een van de twee niet wakker was, want dat zou heel dramatisch zijn. Echter leken beide nog compleet in een diepe slaap en zou het waarschijnlijk nog wel even gaan duren voordat een van de twee zijn ogen zou gaan openen en er achter zou gaan komen dat… ze tegen elkaar aan lagen als een of ander koppel. Dit was echter waarschijnlijk wel de reden waarom Layla rustig en kalm door kon slapen en geen problemen had om kalm te blijven. Echter had de blondine er geen idee van dat het bij de andere helft, of te wel Tore, ondertussen ook iets aan het opbloeien was. Of hij het nou wilde of niet. Layla kon alleen maar bedenken hoe ze van deze gevoelens af kon komen, maar op het moment had ze alleen maar een hele fijne droom.

In al die tijd had Layla zich verder niet meer bewogen en sliep dus maar gewoon vredig verder. Haar armen om zijn arm gewikkeld en tegen haar lichaam aangedrukt en met haar hoofd rustend op zijn borst en hij rustte met zijn hoofd op de hare. Gosh, als ze is wisten hoe ze allebei lagen… Maar Layla was te moe om voor nu wakker te worden en de zon deed haar niks, want ze lag met haar rug de kant van het raam op dus geen irritante zonnestralen die in haar ogen schenen en haar wakker maakte. Echter gebeurde dit wel bij Tore die nu dus langzaam wakker werd en dit hele gebeuren mocht gaan aanschouwen met zijn eigen ogen. Aangezien Layla nog steeds sliep, had ze totaal niet door dat Tore ondertussen klaar wakker was geworden en de hele situatie in zich op aan het nemen was. Ze had dan ook totaal niet door dat de blonde jongen gewoon bleef liggen in dezelfde houding en zelfs niet probeerde te bewegen. Layla was nog te diep in dromenland om te beseffen wat er aan de hand was en hoe gênant dit ging zijn als zij ook wakker zou worden. Echter leek een zacht, kloppend geluid ineens door te dringen bij de blondine en wat beweging leek haar ook meer naar het bewustzijn te trekken. Ze was echter nog niet helemaal wakker, maar het ging de goede kant op… wat er dan ook goed aan was. De blondine accepteerde het feit echter nog niet dat ze een beetje weggeduwd werd en sloot haar armen daardoor nog wat meer.

Er was zelfs onbewust een frons op haar gezicht verschenen terwijl ze door sliep. Nee, ze lag goed zo, ze wilde slapen, goed slapen. Echter kwam er weer een bonkend geluid binnen en ze kon het dus totaal niet plaatsen. Op een gegeven moment werd ze dan toch echt wakker geschud… door een kloppend geluid? Ze kon het niet plaatsen en ze gaapte dan ook een keer waarna ze haar ogen langzaam opende. Nog steeds zoals ze lag probeerde ze haar blauwe ogen helder te krijgen en probeerde ze haar omgeving in haar op te nemen. Ah, de hotelkamer, oh ja… ze lag bij Tore in het tweepersoonsbed. En bij dat laatste realiseerde ze ineens dat ze écht bij Tore in een bed lag en haar ogen werden dan ook gelijk groot, maar ze bewoog zichzelf nog niet zomaar. Maar… ze had een arm vast en… die arm… en ze lag met haar hoofd op iets… Ze tilde haar hoofd op en haar blauwe ogen keken de kant op waar Tore’s hoofd zich zou moeten bevinden en… ja, hij was daar, extreem dichtbij. Muk! Hoe?! Haar hart begon gelijk als een gek te kloppen en haar hoofd werd zo rood als een tomaat dus. Het duurde een paar tellen voordat ze zich besefte dat ze echt zijn arm moest loslaten, maar…. shit! Ze deed het heel erg snel en zat binnen enkele tellen dus rechtovereind op het bed een eindje van Tore vandaan. Met grote ogen en een rood gezicht staarde ze naar haar vuisten die ze op haar schoot had geplaatst. Haar hart schoot bijna uit haar lichaam en voorzichtig keek ze zijn kant op, hij moest en zou nu zeker wakker zijn! Echter toen ze zijn kant op keek merkte ze dat de jongen… niet wakker was?! Of dat leek zo, want meneer was allang wakker, maar de blondine had dat natuurlijk niet door gehad en geweten. Haar blauwe ogen schoten dus weer de andere kant op terwijl ze op het bed bleef zitten met een bijna ontploffend hart. “Gelukkig” mompelde ze met een zachte, trillende stem. Dit was de beste ochtend ever, gosh.

Ah, waarom was ze nou in haar slaap zijn arm gaan ‘knuffelen’?! Waarom moest ze dat nou doen? Oke het liet haar denken aan die ene keer dat hij bij haar ‘logeerde’ en haar vervolgens in bed had getrokken en ze niet meer weg had gekund en ze dus naast hem had gelegen voor de hele nacht, great. Gelukkig was zij nu degene die als eerst wakker was geworden dus had hij hopelijk niks gemerkt! Echter wist hij dus wel beter, maar goed, Layla zou het op deze manier nooit weten. Ze zat nog steeds stokstijf op bed en haar handen knepen wat in de trainingsbroek die ze nog aan had… van Tore. Ze keek met een rood hoofd naar haar schoot en nu? Ja, nu kon ze eigenlijk alleen maar wachten tot de jongen wakker zou worden. Gek genoeg… gebeurde dat al snel. Ze draaide haar hoofd naar hem toe, maar gelijk toen ze hem aan keek, schoten alle dingen weer terug in haar gedachte en werd haar gezicht nog roder. Hij was wel goed in acteren hoor. De blondine had totaal niks door, maar misschien kwam dat ook wel meer door het feit dat ze zich compleet druk liep te maken over het gebeuren van net. Dat was sowieso een reden waarom ze helemaal niks door had. Layla bleef de blonde jongen aan kijken, maar ze kreeg niks uit haar keel, dus wachtte ze maar gewoon tot de jongen ging praten. Al was het misschien gewoon beter… voor haar, als er niks gezegd werd.

De vraag of ze ‘nu’ al op was, overdonderde haar wel compleet. Haar blauwe ogen keken hem aan, maar zo snel als ze kon keek ze de andere kant op, waardoor haar blonde haren voor haar gezicht vielen. Ze wilde vragen gaan vermijden… verdomme “J..jja” kwam er degelijk… uit. Totaal niet dus, het kwam er hartstikke stotterend uit. Ondertussen dat ze dus naar de gordijnen keek waar de stralen zon door heen vielen, hoorde ze de rest van de woorden van Tore aan. Hij leek echt helemaal niks door gehad te hebben. Dat was ook wel wat de jongen haar wijs wilde maken en dat deed hij hoe dan ook heel erg goed! De blondine hoorde zijn woorden aan over dat het al ‘laat’ was. Voor Layla was het niet ‘laat’ dit was een normale tijd na zo’n nacht. Na zo’n nacht… nacht. Die gedachten waren niet goed! De vraag was nog hoe lang ze zo samen gelegen hebben?! Veel te lang?! Layla wist niet of ze het leuk of extreem gênant moest vinden. Ze had het dan zelf ook enorm warm in dat vest en die trainingsbroek. Dat de kleding van Tore was, hielp totaal niet op het moment! Ze trok de rits van het vest wat naar beneden… voor wat meer ‘lucht’. Tore zeurde vervolgens ook nog dat zijn slaaproutine nu naar de maan was. Dat was iets waar Layla zich op het moment totaal niet druk over kon maken. Ze deed dan ook een poging om van het bed af te komen en terwijl ze richting de badkamer liep, haar blonde haren nog steeds gebruikend als ‘schild’, opende ze haar mond “D..datt..t komt..t wel weer goed…” mompelde ze stotterend. Ze had gewoon iets moeten zeggen! Daarna verdween ze weer in de badkamer en daar binnen keek ze gelijk weer in de spiegel. Misschien kon ze zichzelf nu wel vervloeken dat ze ooit in die stomme bus was gesprongen!

Oke, ze moest nu wel die badkamer weer uitkomen, anders ging het nog vreemd zijn.. heel vreemd, want wie bleef er nou zo lang in een badkamer? Ja, oke, zij, maar dan had ze gedoucht en had ze haar kleding aangetrokken en nog al dat andere geneuzel, maar nu bedacht ze zich ook dat ze alleen maar de kleding van Tore had en haar vieze avondjurk om aan te trekken.. Hoe ging ze ooit normaal over straat?! Het idee gaf haar de rillingen. Ze moest iets bedenken en snel… Echter werden haar zorgen daarover compleet weg gevaagd toen ze ineens Tore’s stem haar naam vragend, hoorde spreken. Haar blauwe ogen staarde naar de badkamerdeur, maar ze wist niet of ze gelijk haar mond open moest trekken en zoals ze had verwacht kwam daar al snel de rest van het ‘verhaal’. De blonde jongen vroeg of ze honger had, want anders ging hij wel zelf, in zijn eentje dus, naar het restaurant. Oke, ze had trek… maar dat was vrij logisch toch? De blondine liep naar de deur en trok deze open om de badkamer maar gelijk uit te stappen. Ze draaide zich naar Tore toe, proberend het gebeuren van net te vergeten en weer normaal te communiceren. Echter maakte Tore het wel heel moeilijk door te beginnen over eten… en hoe. Hij sprak dat ze omeletten hadden en broodjes gezond… met cherry tomaten. Cherry tomaten… die woorden werden nog honderdduizend keer achter elkaar in haar hoofd afgespeeld, maar haar blauwe ogen konden alleen maar Tore aan staren en ze voelde hoe haar wangen weer warmer werden.

Ze schudde gefrustreerd haar hoofd en liep naar Tore toe en niet ver voor zijn neus bleef ze stilstaan “Ja, ik heb honger!” sprak ze een tikkeltje direct en niet helemaal blij met zijn opmerking, maar ze wilde eten. Ze had Tore dan ook lichtelijk fronsend aangekeken, maar de blondine realiseerde zich op dat moment weer wat voor zorgen ze had… Haar blik schoot naar haar zelf. “Maar…” begon ze mompelend “Ik kan niet…” begon ze weer. Nee, ze kon niet zo in een restaurant gaan zitten. Ze had ondertussen opgemerkt dat Tore schone en normale kleding aan had. Maar goed dat ze zo lang in de badkamer was gebleven anders was ze nog tegen een half naakte… of erger een naakte Tore aangelopen. Het idee alleen al. Ze probeerde snel en wanhopig de gedachte weg te duwen. Niet nu! Haar blik was ondertussen afgedwaald naar de grond, niet goed wetend wat ze nu moest doen. Ze had trek ja… maar ze leek wel een zwerver! No offence… maar het waren nou niet bepaald vrouwelijke kleding, laat staan dat het haar maat was. “Ik moet echt iets anders aantrekken” mompelde ze, al had ze niks aan die woorden en Tore ook niet waarschijnlijk. Ze draaide zich dus weer om en liep wat teleurgesteld naar het bed en liet zich dus gewoon voorover op het bed ploffen. Haar gezicht verstopt. Ugh… why? Waarom was dit alles gebeurd? Dit was… ze wist het niet meer. Al kwam deze frustratie niet alleen maar door het feit dat ze niet fatsoenlijk de hotelkamer uit kon gaan om iets te gaan eten, er zat duidelijk meer dwars.

Layla was gelijk de badkamer uitgekomen toen ze gehoord had dat meneer eten ging halen. Het was dan ook de bedoeling dat ze mee ging als ze honger had, maar… hoe erg ze ook trek had, want honger had ze niet, ze kreeg genoeg te eten daarvoor, maar dat terzijde. Ze liep nog in Tore’s kleding rond en haar jurk kon ze ook echt niet aan trekken. Wie ging er nou met een vieze avondjurk naar een restaurant? Maar deze kleding werd het ook niet! De blondine wilde graag eten ja, maar ging zo dus echt niet de deur uit. Probleem was echter dat de frustratie van deze hele avond, nacht en slaap gebeuren er ook allemaal tegelijk uitkwamen. De blonde jongen had er duidelijk geen idee van, maar het zat haar op het moment allemaal tegelijk dwars. de jongen had nog een vragende ‘wat?’ gesteld toen ze over de kleding was begonnen en daarna had hij zelfs nog gesproken dat hij echt niet zo’n erge kledingsmaak had. Dat wist ze ook wel, maar het was niet háár smaak. Als Tore er in rond gelopen had, was het al een heel ander verhaal geweest. De blondine had er echter geen opmerking meer over gegeven en was gefrustreerd naar het bed gelopen. Eerst had ze eigenlijk in haar tas willen frummelen naar… iets, maar dat idee had ze ingeruild om zichzelf gewoon op het net opgemaakte bed te dumpen. Ja, met haar hele lichaamsgewicht… en het bed was nu dus niet meer opgemaakt.

Met haar gezicht in het bed verstopt hoorde ze Tore’s woorden aan, de jongen was duidelijk niet geamuseerd over haar actie. Gek genoeg kwam ze alweer snel omhoog, maar bleef ze gewoon op het bed zitten. Hier hadden ze roomservice voor… en als dat er niet was, deed ze het zelf wel, maar nu wilde ze gewoon op het bed zitten of liggen of wat dan ook. Haar blauwe ogen staarde Tore aan, nu nog met een neutrale blik. Oke, dus hij ging ontbijt halen? Het verraste haar dat de jongen nog tamelijk normaal op haar reageerde na haar actie. Echter kwam vervolgens nog de vraag wat ze wilde hebben. Een croissant… een broodje gezond. Bedenkelijk keek ze om haar heen. Ze keek even naar haar handen… die bedekt werden door haar mouwen, gosh die dingen waren echt lang, had ze zulke korte armpjes of had Tore gewoon lange armen? Echter werd er ineens iets gezegd wat haar aandacht weer naar Tore trok. Hij was serieus over een Happy Meal begonnen?! Oke, nu snapte ze het. Een lichte frons verscheen op haar gezicht en ze haalde meteen haar tas erbij om haar portemonnee te pakken en deze zonder pardon naar Tore toe te gooien met nog steeds een frons op haar gezicht. Geen idee waar dat ding terecht ging komen, maar het was een vrouwen-portemonnee, dan wist je genoeg, dat was net een tijdbom. Maar Layla toverde weer een glimlach op haar gezicht, het was zelfs een echte glimlach en ze moest er zelfs bij grinniken. Mevrouw was dus weer geamuseerd “Een croissant, graag, Torentje” sprak ze geamuseerd en het laatste zo zoet mogelijk uitsprekend. Met die blos op haar wangen leek ze vast heel erg op een tevreden kind.