Def Love_Dont_Hate[+Layla Akiyo]

De blondine had haar Holo Caster erbij gehaald, niet om anti-sociaal te zijn, maar het was tenslotte haar pa geweest en daarna kwam dat liedje langs en tja… het was haar meest favoriete lied op het moment en aangezien meneer vond dat ze niet ‘gefeest’ hadden, was het nu een goed moment? Tenminste dat dacht de blondine dus stak ze haar hand naar hem uit met een afwachtende blik op haar gezicht en een klein glimlachje. Ergens verwachtte ze dat hij haar zou afwijzen, maar stiekem hoopte ze dat hij het voor deze ene keer zou accepteren. Er was inderdaad geen hond op straat en de muziek speelde rustig door. Maar verrassend genoeg voor haar pakte hij haar hand vast en sprak vervolgens dat zij moest leiden. Ze bleef hem een tikkeltje verbaasd aan kijken, maar de glimlach kwam alweer snel terug. Ze nam zijn hand wat beter vast en hoorde zijn woorden aan dat het maar één dans ging worden. Ze grinnikte even “Is goed” sprak ze waarna ze zijn andere hand zonder pardon vast pakte en deze op haar middel plaatste, waarna ze zelf haar vrije hand op zijn schouder plaatste en haar hoofd wat hief zodat ze hem aan kon kijken. Tja, zo dichtbij was hij nog een stuk groter… of dat leek in ieder geval. Nu besefte ze pas in wat situatie ze zichzelf en hem gebracht had, gosh. Was het misschien iets te enthousiast geweest? Lichtelijk werd ze dan ook weer wat roder, maar ze probeerde zichzelf koel te houden en begon de blonde jongen te leiden. Ze begon zo langzaam en voorzichtig mogelijk, want op elkaars voeten staan was voor niemand prettig.

De blondine ging gewoon gestaag verder zoveel mogelijk op de maat van de muziek en ze had ondertussen haar blik wat van hem afgewend. Ze voelde hoe haar hart te keer ging in haar borstkas, pff. Dat ding ontplofte nog een keer, maar ze wist dat ze nu niet opeens kon gaan stoppen met deze dans, daarnaast was het veel te amuserend. Gek genoeg was hij slecht nog niet, zeker als dit zijn eerste keer was. Moest wel… ze verwachtte niet van de blonde jongen dat hij al veel gedanst had met allerlei meiden. Maar wie weet? Je wist nooit met sommige mensen. Layla daarentegen had er lessen in gekregen en het was dan ook een eitje voor haar. Normaal gesproken leidde de man in het gezelschap altijd, maar Tore kon blijkbaar niet leiden, omdat… geen idee? En dan deed zij het meer gewoon. De blondine had tijdens het dansen voornamelijk haar mond dicht gehouden, omdat dat vrij normaal was en ze op het moment gewoon van de dans en muziek kon genieten en er geen woorden nodig waren. Van haar gezicht was namelijk precies af te lezen hoe ze zich amuseerde op het moment. De muziek liep vervolgens langzaam af en voordat ze het wist was het weer hartstikke stil om hun heen. Haar blauwe ogen keken omhoog, recht in Tore’s bruine ogen. Ze knipperde met een glimlach op haar gezicht “Dat was zo slecht nog niet” sprak ze op een zachtere toon, waarna ze zijn hand los liet en haar andere hand van zijn schouder liet glijden.

Oke, daar stonden ze dan te dansen midden op straat, maar er was niemand die hun stond aan te staren en Layla had alleen maar de dansbewegingen in haar hoofd en de muziek van haar mobiel speelde rustig verder. Gek genoeg ging het beter dan ze had verwacht van de jongen. Nadat de muziek dan ook was afgespeeld had ze de blonde jongen weer los gelaten en had ze hem een oprecht compliment gegeven over zijn danskunsten al kreeg ze in plaats van een ‘bedankje’ een frons en vervolgens dat het ‘beginners geluk’ was. Ze trok haar wenkbrauw op en keek hem zo aan, natuurlijk had ze zo’n antwoord wel kunnen verwachten van hem! Ze grinnikte dan ook lichtjes toen hij verder sprak dat hij geen ‘prins’ was die maar zomaar konden dansen. Ze schudde lichtjes haar hoofd, Tore toch… Zo negatief was hij over zichzelf, maar ze hield haar mond maar over het prins gedeelte, want Layla zat niet op een prins op het witte paard te wachten. Ze kreeg vervolgens een compliment terug en ze keek hem dan ook met een brede glimlach aan “Dankjewel” sprak ze op een zachte toon terug, aangezien hij alweer aanstalten had gemaakt richting de bushalte en hij het op een zachte toon had gesproken. De blondine volgde hem automatisch, maar ze zag net te laat dat de bus er al stond ondertussen en schrok dan ook een tikkeltje van de reactie van Tore. Hij gaf haar een ‘spreek je later’ en rende vervolgens naar de bus. Al was de bushalte nog een paar meter lopend. Verbijsterd bleef ze dan ook stil staan en keek ze toe hoe Tore de bus in schoot. Ze had haar hand opgetild en lichtjes gezwaaid al had hij dat vast niet meer gezien “Doei…” mompelde ze wat teleurgesteld.

Echter kreeg ze een rilling over haar heen toen ze ineens een te bekende, dronken stem achter haar hoorde. Het ging allemaal vliegensvlug, maar ze draaide zich om en zag hoe haar vader als een dronkenlap op haar af kwam stormen en naar haar riep, met die oh zo mooie bijnaam ‘Lelie’ bij het horen alleen al vertrok haar gezicht. No way! Hier had ze geen zin in! Ze wist hoe haar vader was als hij dronken was en ze wilde niet met hem in een appartement zitten als hij te veel drank op had, dat was gewoon een hel. De blondine dacht er dan ook niet te veel over na en alsof het geluk was, kon ze nog net op tijd, op haar hakken met haar lange jurk, die nachtbus in rennen en nadat ze binnen was sloten de deuren en reed de bus weg. Voor haar vaders neus… Haar vader keek dan ook sip de bus na en Layla keek door het raam haar vader na en zwaaide lichtjes triomfantelijk. Oke misschien niet het beste plan ever, maar nee hier had ze geen zin in. Ze hield zich vast aan een van die dingen in de bus en ze hoorde vervolgens een gekuch achter haar, het was de buschauffeur, of course. Ze draaide zich om en verontschuldigend keek ze de meneer aan en haalde ze haar portemonnee tevoorschijn om wat geld voor zijn neus te leggen. Nadat ze het kaartje gekregen had, liep ze zuchtend verder en werd ze ondertussen aangestaard al waren er niet veel mensen in de bus te vinden. Ze ging dan ook nonchalant op de plek tegenover Tore zitten en deed net alsof er niks gebeurd was. Ze haalde echter haar tas erbij om er wat in te rommelen en haar portemonnee terug te duwen. Oke, dit was misschien toch gênanter dan ze had verwacht.

Waarom haar vader precies op dat moment had moeten verschijnen? En daarbij ook nog haar bijnaam had moeten schreeuwen? Ze had geen idee, maar Layla deed op het moment alles om te vermijden dat ze met hem naar een huis moest, het was daarnaast niet zo dat ze hem helemaal alleen achter liet. De man was, zelfs als hij dronken was, slim genoeg om het appartement te vinden en had ook een sleutel dus daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken. Ze had hem namelijk vaak zat ’s nachts binnen horen komen… met veel lawaai en dan wist ze al hoe laat het was en dan kon ze haar nachtrust gedag zeggen, maar dat was haar vader? Ze zuchtte bij het idee dat haar deze nacht dat bespaard was gebleven… of naja nacht en ochtend, want ook de blondine ging uitslapen. Layla was dus ontkomen van haar vader toen ze de bus in was gesprongen en deze weg was gereden en ze haar vader letterlijk uitgezwaaid had. Vervolgens had ze maar een kaartje betaald, want ze had geen zin in ruzie met de buschauffeur of zo iets dergelijks. Nadat ze haar kaartje had, was ze tegenover Tore in de bus gaan zitten en probeerde ze zo casual mogelijk te doen, maar ondertussen drong het haar te binnen hoe gênant dit gebeuren wel niet was geweest. Ze snoof even en opende haar blauwe ogen en keek naar Tore. Echter werden haar ogen wat groot toen hij haar bijnaam ook nog uitsprak. Verdomme, hij had het gehoord! Ze fronste lichtjes en bleef hem wat beschaamd aan kijken.

De blonde jongen ging verder of ze zó wanhopig was. De blondine trok gelijk haar schouders op, serieus dit heeft ze vaker gedaan en haar vader was het wel gewend. “Maak je geen zorgen” sprak ze terwijl ze even uit het raam naar buiten keek, naar alle langskomende gebouwen en dingen. “Dit gebeurd wel vaker” sprak ze wat zachter. De andere mensen in de bus, waren er al niet veel, want het was ’s nachts, keken gelukkig al niet meer naar haar. Ze bleef naar buiten staren, maar haar blauwe ogen schoten terug naar Tore toen hij sprak dat ze nu wel besefte dat ze geen slaapplaats had. Ze knipperde en keek even bedenkelijk de andere kant op, al duurde dat niet heel erg lang, want Tore was nog niet klaar met zijn worden en sprak dat ze eerst moest denken en dan pas doen. Layla grinnikte even lichtjes en keek even naar haar handtas die op haar schoot lag en waar ze haar handen op had geplaatst. “Ik kan vast wel iets vinden” sprak ze met een glimlach. Dit heeft ze vaker gedaan en een slaapplek vinden was uhm… niet bepaald moeilijk, vaak was een glimlach genoeg. Daarnaast waren er genoeg hotels waar ze heen reden, ze kende de buurt tenslotte. Ze keek hem nu echter recht aan met haar blauwe ogen en een iets te lieve glimlach “Of…” begon ze “Ik moet jou lief aan kijken?” sprak ze met dezelfde glimlach en een wat plagerige toon. Je wist maar nooit, misschien hielp het? Al was het meer om hem te plagen, want een ‘ja’ die verwachtte ze alles behalve.

Hoe had hij haar bijnaam nou kunnen horen! Waarschijnlijk was hij dan niet de enige geweest die die naam gehoord had in de bus, maar goed zijzelf had de mooie bijnaam ‘Torentje’ verkregen en nu ging hij zeker haar naam tegen haar gebruiken, joy. Ze schudde de gedachte echter weg, want ze had andere dingen om zich druk over te maken op het moment, want ze moest een slaapplek zien te vinden natuurlijk. Al ging dat haar wel lukken! Vond ze zelf dan… Het was vaker gelukt dus waarom nu niet?? Ze was over haar vader begonnen dat het wel vaker gebeurde, maar Layla zag het probleem er niet van in, het was ondertussen meer een soort van lolletje geworden wie het makkelijkst wie kon ontweken en deze keer had ze dat toch wel even heel makkelijk gefixt. Ja, ze had hier letterlijk lol om de volgende dag met haar vader, al was het soms maar via de telefoon, omdat hij alweer ergens anders was of dat de blondine nog steeds op de ‘slaapplek’ was. Echter vatte Tore het nogal extreem, serieus op en ze had hem dan ook eventjes aangekeken, maar eigenlijk had ze haar mond maar gehouden. De woorden waren wel binnen gekomen, maar dit was echt niet nodig hoor. Het onderwerp veranderde al snel terug naar het feit dat ze dus een slaapplek moest vinden. Layla had dan ook een plagerige toon op gezet en gezegd dat ze hem dan misschien lief aan kon kijken? Zodat ze bij hem kon overnachten? Ze had er echt geen bedoelingen achter… ze was ondertussen zelf ook moe aan het worden en een bed klonk heel aanlokkelijk op het moment.

De blondine had totaal geen ‘ja’ verwacht en haar verwachting werd waar echter kreeg ze eerst een tik tegen haar voorhoofd waardoor ze haar hand op haar voorhoofd legde en hem wat nors en beledigd aan keek. Waar was dat goed voor? Er kwam gelijk een strenge ‘nee’ uit, was ze nu een pokémon geworden of zo? Ze bleef hem dus nog steeds fronsend aan kijken al werd haar blik zachter toen de blonde jongen ineens sprak dat hij wel een plek wist. Nieuwsgierig keek ze hem nu aan… waar was dat dan? Al snel kwam daar een antwoord op. Het hotel waar hij ook zat, daar kwam het op neer. Oh ja natuurlijk, hij sliep in een hotelkamer! Dan kon ze alleen maar hopen dat er nog kamers vrij waren. Ze keek weer even bedenkelijk naar buiten. Haar blauwe ogen keken Tore weer aan toen hij nog sprak dat, dat dus niet zijn kamer zou worden. Ze moest lichtelijk grinniken om het feit dat hij zo bleef volhouden, maar goed. De bus was ondertussen op bestemming aangekomen en tot stilstand gekomen. Blijkbaar was dit de halte waar Tore uit moest en het hotel dus was. Layla kwam zelf ook gelijk in beweging en stapte de bus uit, een tikkeltje voorzichtiger dan dat ze erin gesprongen was, ze had geluk gehad dat, dat goed was gegaan met die hakken. Eenmaal buiten voelde ze de frisse lucht weer, alleen het voelde nu gelijk een stuk kouder en langzaam begon ze te bibberen. Het was natuurlijk hartstikke warm geweest in het gebouw en de bus… Haar blauwe ogen keken om haar heen en de blondine maakte alweer aanstalten om te lopen, of te wel ze ging gewoon het hotel in wat Tore aangewezen had. Ze hadden vast nog wel een kamer vrij, toch? Ze keek even om of Tore zou volgen, maar die kon in principe gelijk naar zijn kamer. Layla snelde naar de balie waar een mevrouw zat, die had dus nachtdienst. De vrouw begroette Layla en vroeg of ze kon helpen, zoals dat altijd ging. De blondine vroeg gelijk of er nog een kamer beschikbaar was, waarna de vrouw in een of andere boek begon te bladeren. Ze was even stil en keek vervolgens op om lichtelijk haar hoofd te schudden. Layla’s gezicht vertrok… “Echt niet?!” kwam er teleurgesteld uit… fijn nu mocht ze een andere plek gaan zoeken dan dit hotel.

De blonde jongen was al richting zijn hotelkamer gelopen toen de blondine het hotel binnen was gestapt. Haar blauwe ogen hadden hem even gevolgd tot dat hij uit haar blikveld verdwenen was. De blondine was vervolgens naar de balie gegaan waar de mevrouw van de receptie zat en vervolgens gevraagd of ze nog een kamer vrij hadden, maar helaas voor haar.. geen kamer. Ze keek de vrouw wat teleurgesteld aan en de mevrouw van de receptie begon meteen met allerlei excuses en kreeg een soort van schuldige blik op haar gezicht. Layla wilde niet al te onbeleefd zijn en begon ook gelijk dat het allemaal niet erg was. Eigenlijk was dat het wel… misschien toch niet het slimste idee vandaag om haar vader achter te laten. Echter precies op dat moment zag ze iemand in haar ooghoeken verschijnen, gelijk werd haar aandacht naar Tore getrokken die ineens weer was verschenen… Huh? Moest hij niet allang in zijn kamer zijn? Waarom kwam hij nu weer terug? Toen ze dan ineens zijn woorden hoorde dat ze wel bij hem mocht overnachten werden haar ogen wat groot, maar de blonde jongen gunde haar geen blik. Arceus… wat moest ze hier nou mee. Eigenlijk wilde ze gelijk roepen dat het niet nodig was en dat ze wel iets anders ging zoeken, maar aan de andere kant… Tore sprak vervolgens dan ook dat ze hem moest volgen en ze knikte alleen meer eventjes… dat ze het dus begrepen had. Haar blik ging even naar de dame van de receptie en keek haar met een glimlach aan. Alleen die ‘fijne nacht’ was misschien iets te gênant op het moment, gosh.

De blondine was Tore gevolgd naar zijn hotelkamer en hoe dichterbij ze bij de kamer kwamen, hoe nerveuzer ze werd… waarom? Geen idee! Ze ging gewoon overnachten meer niet! Ze merkte echter wel compleet op dat de blonde jongen haar niet meer aan keek, of tenminste een poging deed, vond hij het verschrikkelijk dat ze kwam overnachten of… was het iets anders? Gelijk schudde ze haar hoofd lichtjes, natuurlijk was het het eerste, ze had hem al eerder een keer lastig gevallen in een hotel dus hij zou dit ook wel met tegenzin doen. Ze zuchtte lichtjes, onhoorbaar. Eindelijk stonden ze voor de deur van de kamer en terwijl Tore deze opende hoorde ze zijn woorden aan en knikte ze “Ja, dat weet ik” sprak ze al werd ze echter al snel afgeleid door de kamer zelf toen ze binnen waren. Haar blauwe ogen keken nieuwsgierig rond, echter merkte ze op dat Tore haast de badkamer in rende en een of ander handgebaar had gemaakt naar een tweepersoonsbed. Betekende dat… dat zij daar mocht slapen? Wait… waar ging hij slapen? Was er nog een bed? Gelijk schoot haar blik door de kamer, maar… dat was het enige bed. Toen ze dan ook ineens Tore’s stem hoorde, verschoot ze een beetje. Hij sprak dat hij eerst ging douchen en dat zij daarna mocht. “Ah.. oke, is goed hoor” kwam er wat overdonderd uit. Ze liep maar snel naar het bed toe en keek ondertussen even naar haar witte jurk die aardig vernacheld was… great. Ze ging lichtjes op het bed zitten en keek er even naar. Verdomme, er was echt maar een bed… Ze werd lichtelijk rood en schudde flink haar hoofd, nee, nee, ze kon beter een ander hotel gaan vinden, maar. Pff, ze was moe en misschien moesten ze er beide maar gewoon mee leven? Ze betaalde wel gewoon mee voor de kamer. De blondine begon dan ook maar routinematig al haar sieraden af te doen. Ze moest toch wat doen terwijl ze wachtte op Tore.

De blondine zat op het tweepersoonsbed en terwijl ze haar sieraden een voor een aan het ‘verwijderen’ was, keek ze om haar heen. Er was echt geen ander bed… of zelfs een bank te vinden. Ging ze dan bij hem in bed slapen?! Of moest ze toch op de grond slapen… maar… of hij ging op de grond slapen, nee dat kon niet! De blondine maakte zich daar duidelijker druk om dan de kwaliteit van de hotelkamer. Haar appartement was misschien honderd keer beter, maar Layla’s gedachten zaten nu ergens héél anders. Namelijk dat de blonde jongen nu onder de douche stond en zij hier op zijn bed zat en dat ze hier ging overnachten. Het voelde net zo gênant als een eerste date, maar dit was alles behalve dat. Piekerend staarde ze dan ook naar de sieraden die nu op een van de nachtkastjes lagen. Ze zuchtte lichtjes en keek vervolgens naar haar jurk. Als ze alleen was ze geweest had ze die jurk allang uitgetrokken, maar… ze wilde Tore geen hartaanval bezorgen als hij de badkamer uit kwam, daarnaast was ze nou ook weer niet zó casual, het idee alleen al. Ze snoof en wist eigenlijk niet zo goed wat te doen. Zenuwachtig bleef ze dan ook op het bed zitten. Haar make-up had ze nog steeds op en haar haren waren nog fatsoenlijk en ze had die witte jurk nog aan, al was deze een stuk viezer geworden dan ze had gehoopt. Ze vroeg zich nog steeds af waarom de jongen het zomaar had geaccepteerd dat ze bij hem in de hotelkamer ging slapen, hij had een paar momenten daarvoor in de bus nog hele andere woorden gesproken. En dan… hij vermeed haar blik? Waarom? Layla was wat in de war, maar ze werd al snel uit haar ‘concentratie’ getrokken toen ze de badkamer deur hoorde en daar niet veel later Tore uit zag komen. Ze keek hem gelijk aan toen hij sprak dat zij nu ‘mocht’. Dat kwam er uh… ‘normaal’ uit.

De blondine stond langzaam op en probeerde de jongen amper aan te kijken, deze hele situatie was al gênant genoeg en ze wilde absoluut niet laten merken dat ze deze situatie eigenlijk wel leuk vond, maar ze wilde niet gezien worden als een of andere… ugh. Ze opende haar mond, echter kreeg ze er niet meer uit dan een simpele “Oke”. De blondine liep naar de deuropening van de badkamer en keek nog even vanuit haar ooghoeken naar de jongen die zijn haar ondertussen aan het droog maken was… waarom deed hij dat niet in de badkamer zelf? Na ja niet haar probleem, het verraste haar echter wat dat de jongen nog sprak dat er een bad was. Ze knipperde en terwijl ze de badkamer in liep mompelde ze iets “Het is oke” meer dan dat kwam er weer niet uit. Duidelijk door de zenuwen. Terwijl ze de badkamer deur had gesloten keek ze om haar heen, er was inderdaad een bad, maar ze kon zich waarschijnlijk niet eens ontspannen in dat bad… ze zat hier, in de badkamer van Tore’s hotelkamer. De gedachte liet haar compleet rood aan schieten. Gelukkig zat er nu een deur tussen de twee dus was er niks zichtbaar. Ze liep dus naar de spiegel en begon de vieze jurk uit te trekken om deze vervolgens een beetje fatsoenlijk op te vouwen en neer te leggen. De rest ging ook uit en ze stapte maar zo snel mogelijk onder de douche. Oke, het warme water liet haar toch wel meer ontspannen dan ze had gedacht. Voordat ze het wist stond ze er ook wel weer even onder en na haar haren gewassen te hebben, stapte ze de douche weer uit. Ze greep een handdoek vast en wikkelde deze om haar zelf heen, om vervolgens nog een handdoek te pakken om haar blonde haren mee droog te maken. Toen die zo droog mogelijk waren draaide ze de haren in een knot. Ze keek vervolgens weer even in de spiegel en precies op dat moment besefte ze zich dat ze helemaal geen schone kleding had… shit. Met grote ogen bleef ze naar haar zelf staren en nu?! Haar blik schoot naar de jurk, maar… daar kon ze niet mee slapen?! Ze fronste lichtjes en wat twijfelend liep ze naar de badkamer deur om deze van het slot af te halen en heel voorzichtig, op een kiertje de deur te openen. “Tore?” vroeg ze, nog steeds twijfelend over haar beslissing terwijl ze haar hoofd om het hoekje draaide om Tore te vinden. “Heb je misschien nog wat oude… kleding?” vroeg ze maar… ze wist het niet anders te brengen en zo normaal mogelijk klinken was een hele opgave op het moment. Gosh… ze had misschien toch beter die jurk weer aan moeten trekken.

Ze stond gewoon in de douche, in de badkamer, van zijn hotelkamer, wat? De blondine wist duidelijk dat haar antwoorden van net niet echt ‘normaal’ waren voor haar doen, maar ze had gewoon niet heel anders kunnen reageren. De blondine was gewoon vreselijk nerveus en ze vond het hartstikke gênant en awkward en alles om hier te zijn, terwijl de blonde jongen aan de andere kant van de kamer te vinden was. Maar goed, ook Layla was uiteindelijk klaar met douchen en daarna kwam ze tot de conclusie dat ze een heel klein, groot… probleempje had. Ja, dat kon. Ze had geen kleding bij die ze kon dragen om in te slapen en tja… die vieze jurk wilde ze eigenlijk niet weer aan doen net nadat ze schoon was en daarmee in dat schone, hotel bed gaan liggen zeker… daar zou Tore en de schoonmaaksters vast heel erg blij mee zijn! Not. De blondine had vervolgens alle moed bij elkaar geraapt om dan maar Tore om hulp te vragen, want iets anders kon ze niet bedenken. Half naakt of compleet naakt gaan rond lopen… dat was alles behalve een optie! Layla keek om het hoekje nadat ze de badkamerdeur op een kiertje open had gedaan, want het enige wat ze aan had was.. een handdoek. Tore zou niet blij met haar zijn als ze zo nonchalant de badkamer uit zou komen wandelen om iets te vragen. Nadat ze dus zijn naam had gesproken, vragend, merkte ze op dat hij naar de deur toe kwam. Wauw, ze had eerder verwacht dat hij ver van de badkamerdeur vandaan zou blijven. Er kwam een vragende ‘ja’, maar na haar woorden over of hij iets van kleding voor haar had, kwam er alleen maar een geërgerde stem met haar naam en nog iets… Nou alsof ze hier heel veel aan kon doen? Na ja ze had niet in de bus moeten springen? Maar ze was nu eenmaal hier.

Gek genoeg ging Tore meteen aan de slag om wat kleding te zoeken. Layla bleef nieuwsgierig door het kiertje kijken en hij leek al snel iets gevonden te hebben, want hij kwam al weer naar haar toe gelopen met kleding over zijn arm. Nieuwsgierig keek ze hem aan toen hij de kleding overhandigde en alleen een ‘hier’ sprak. Echter verscheen er bij Layla een glimlach op haar gezicht “Dankjewel” sprak ze dan ook, ze was gewoon heel erg opgelucht dat ze tenminste iets aan kon trekken, het boeide haar op het moment namelijk totaal niet hoe ze eruit zag, alles was beter dan half naakt of een vieze jurk. Net voordat ze de deur weer wilde sluiten hoorde ze Tore nog zeggen dat hij niet wist of het paste. Ze sloot de deur, maar ze dacht steeds meer na over die woorden waardoor ze lichtelijk aan schoot. Natuurlijk passen deze kleren niet, het waren kleren van hem en hij was een heel stuk groter dan haar, daarnaast waren het mannen kleren. Dat was wat er koppig in haar hoofd rond ging. De blondine liep weer naar de spiegel en trok de handdoek van haar af om deze in de wasmand, die er stond, te gooien. Daarna begon ze haar eigen kleding aan te trekken en daaroverheen de kleding van Tore. Oke… ze zag eruit als een aardappelzak en ze moest lichtelijk grinniken door het beeld in de spiegel. Ze realiseerde zich echter nu pas heel goed dat ze Tore’s kleding aan had en opnieuw werd haar gezicht compleet rood, verdomme. Haar haar zat nog steeds in een knot, maar dat mocht zo blijven. De mouwen van het vest waren duidelijk te groot, maar zelfs met dit aan… kon je nog zien dat ze een vrouw was, naja. Ze rolde de broekspijpen van de trainingsbroek ook maar wat op, zodat ze er niet over zou struikelen. Er kon makkelijk nog een tweede persoon bij, hopelijk zakte het niet compleet af. Ze zuchtte en greep haar vieze jurk en besloot toen maar de badkamer uit te gaan. Ze deed het licht uit en sloot de deur achter haar. Ze draaide zich vervolgens om en richtte zich tot Tore met een glimlach “Ze passen redelijk” sprak ze maar als ‘antwoord’ op zijn vorige woorden. Daarnaast wilde ze haar schaamte verbergen en dan kon ze het best maar gewoon iets zeggen… toch? Ze liep naar het bed toe waar ze haar tas neer had geflikkerd en probeerde vervolgens maar haar vieze jurk in de tas te proppen, het ging aardig.

De blondine had het echt gedaan… ze had hem serieus om zijn kleding gevraagd, zodat ze iets aan had om in te slapen, in tegenstelling tot een vieze jurk. Na ja uiteindelijk had de blonde jongen iets voor haar gefixed en kreeg ze de kleding aangereikt. De blondine had het vervolgens voor elkaar gekregen om het aan te krijgen en het een soort van de te ‘verkleinen’ zodat ze er niet over zou struikelen of zo iets, al zag ze er nog steeds uit als een aardappelzak. Layla had daarna maar besloten om de badkamer uit te komen en te spreken dat het wel ‘redelijk’ zat, al keek ze nu pas Tore aan die haar ‘woord’ nog een keer uitsprak maar dan vragend en vervolgens zijn hand voor zijn mond sloeg. Ze trok een wenkbrauw op, want ze snapte het niet helemaal, maar toen hij in de lach schoot, snapte ze het al meteen. Zelf probeerde ze haar gezicht neutraal te houden, want ze wist dat het er hilarisch uit zag… zij… in zijn veel te grote kleding. Ze zei dan ook verder niks, maar had moeite om haar gegrinnik in te houden. Geen idee wat Tore verder van haar dacht in zijn kleding. De blondine was dan ook door gelopen naar het bed waar ze haar tas had gedumpt om die jurk in te proppen. Uhm.. ja, het kwam steeds dichterbij en haar hart begon steeds sneller te kloppen, al wilde ze het nerveuze gevoel onder drukken, want er ging niks gebeuren en ze ging alleen maar slapen, maar het idee dat ze samen met hem in een tweepersoonsbed lag? Ugh, niet goed, zeker omdat meneer wist van haar gevoelens. Al wilde ze die gevoelens liever weg hebben, want het werd hem toch niet en het was zó wrong.

Bij de jongen leek het ook door te dringen dat ze nu moesten gaan slapen… in hetzelfde bed en er zat dan zo extreem weinig ruimte tussen de twee. Ze moest er niet te veel over nadenken en ze schudde lichtjes haar hoofd om de gedachten weg te drukken, maar die gedachten kwamen keihard weer terug toen Tore sprak dat hij maar ging slapen en dat ze aan ‘haar’ kant moest blijven. Gelijk schoten haar blauwe ogen zijn kant op, maar de blonde jongen had zich al verstopt onder zijn deken en lag duidelijk met zijn rug haar kant op. Ze was nog steeds compleet in de war of de jongen dit nou verschrikkelijk vond of… Nee, dat tweede kon echt niet. De blondine legde zachtjes haar tas op de grond en ging zachtjes op het bed zitten. Hmm… fijn bed, het was lekker zacht. Ze hoopte maar dat ze vannacht een rustige slaap zou hebben zodat ze niet… ergens anders zou gaan belanden. De blondine trok het elastiek uit haar haren en draaide opnieuw een knot in haar haren. Toen dat klaar was, trok ze haar deken omhoog om zichzelf eronder te schuiven, zo voorzichtig mogelijk en oplettend mogelijk. En ergens, zowat op de rand, ging ze liggen. Een heel eind van de blonde jongen vandaan dus en ook haar rug zijn kant op. Anders werd ze straks weer voor ‘pedo’ uitgemaakt, omdat ze hem zou aan staren in zijn slaap of zo. Ze zuchtte lichtjes en sloot langzaam haar ogen. Echter toen ze eindelijk lag en haar ogen had gesloten, voelde ze hoe moe ze eigenlijk wel niet was. Oke, misschien zou het toch niet zo lang duren voordat ze in slaap zou vallen, ondanks de persoon die aan de andere kant van het bed lag. “Trusten…” mompelde ze niet echt meer bewust van haar zelf.