That was a long road

De jongen vertelde iets over een situatie als hem... Wacht hij had toch niet iedere dag letterlijk iets nieuws aan?? De jongen schonk weer in en Mel nam een slokje. Toen de jongen vertelde dat hij zich dik voelde knipperde Mel... Wat... "Je bent niet dik." sprak Mel even rustig. "Je lichaam is alleen groter dan die van mij, dus het is logisch dat je dan ook zwaarder bent." Mel zuchtte even zachtjes, waarna hij even knipperde. "Je bovenlichaam is mooi en strak... Niks op aan te merken." sprak hij terwijl hij zijn ogen sloot. En dat kon je aannemen van een gast die gay was yes.

Sigh... De ander zei meteen dat hij niet dik was... Well... Dan had hij eerst moeten nadenken voordat ie al die dingen deed. Het was vrij logisch dat iemand zo zou denken als ze er steeds op hamerde. Hij sprak dat zijn lichaam gewoon groter was dan de zijne. No shit. Hij was alleen twintig centimeter langer maar weet je... Dat was niks... Uhum... Hij zei daarbij dat het normaal was dat ie zwaarder was... Yeah, wist ie ook wel. Maar hij zat er zo op door te rammen die ochtend... Hij had het eerder daar over... Na een zucht begon hij over zijn bovenlichaam... Dat die mooi strak was en dat er niks op aan te merken was. Hij hield zijn oog strak op de ander gericht. "Wat heb jij vannacht met me gedaan." sprak ie sceptisch terwijl hij zijn oog vernauwde. Hij had bij hem geslapen en als kers op de taart was dat ook nog eens met een bloot bovenlijf geweest. Dat betekende dus dat hij er de hele nacht... Mee bezig is geweest... Great...

En de jongen kon niet eens blij zijn met zijn compliment. Sigh. Mel zuchtte even met de sceptische vraag. "Ik wilde alleen met je slapen omdat ik het koud had, maar dat soort details ontgaan me niet." sprak Mel even rustig. Hij dronk zijn glas weer leeg en gooide weer een hele scheut ervan in het glas. Hij schonk ook wat voor Matt bij, waarna hij even rustig nog een paar kleine slokken nam.

Matt nam nog een paar slokken en keek vervolgend met vernauwde ogen naar de ander... Hm.... Deze liet een zucht horen. Hij zei dat hij gewoon bij hem wilde slapen omdat ie het koud had... Hij had toch die Charmanderdingen? Wat was het probleem? Hij had er zelfs twee... En een Gyarados. Dus meh... Meeh. Hij kon zich perfect reden. Het waren allemaal excussen.... Opdat de jongen bij hem kon slapen... Sigh.. Just great eh. Hij zei vervolgens daarbij ook dat zo'n details, als het al een detail te noemen was, hem niet ontgingen. Matt zuchtte ook op zijn beurt en keek toe hoe de ander zijn glas leegdronk en weer bijvulde. Gelukkig werd hij niet gemist, dus dat was wel iets positiefs. Even nam Matt een paar slokken waarna hij kort van het glas naar de persoon tegenover hem keek. "Soms vraag ik me af waarom je zo... Eh..." hij kon niet op het juiste woord komen... Wat was het ook alweer... Uhm... Eeh... "Dutserig? Nee... Nee... Uhm.. Random? ... Gevoelig?" hij dacht even na en knikte. "Yeah... Waarom ben je een duts?" een random duts.

De jongen tegenover hem slaakte een zucht. Wat nou. De jongen dronk zijn glas leeg en vulde deze al snel weer bij. Mel pakte ook de fles en schonk ook weer wat in zijn glas, waarna hij er even wat rondjes mee draaide. "Soms vraag ik me af waarom je zo... Eh..." Wat was er nu met hem? Mel keek van het draaiende glas naar de jongen tegenover hem. Kom dan. "Dutserig? Nee... Nee... Uhm.. Random? ... Gevoelig?" Waarom sprak de jongen gevoelig uit? Hij was gevoelig? Nee, de jongen tegenover hem was harteloos. Daarbij, wie was degene die gisteravond zat te janken met een bak ijs? Hij niet hoor. De jongen tegenover hem wel. De jongen tegenover hem knikte even en Mel knipperde even. "Yeah... Waarom ben je een duts?" Wat.. Mel knipperde even, waarna hij even snoof. "Ik ben geen duts." sprak hij uit, waarna hij het glas achterover sloeg en de inhoud in een paar teugen opdronk, waarna hij de fles weer pakte en weer wat erin schonk. "Wat doet je eraan denken dat ik een duts ben?" sprak hij even met een strakke blik. Hij en een duts? Hoe kwam hij erbij!

Hij snoof even nadat hij had geknipperd. Uhu... Yeah... Hij sprak dat ie geen duts was. Nou... Alleen al het feit dat hij dat zei liet hem gewoon meer denken dat ie duts was... Sigh... Hij dronk er wat van en al snel schonk hij nog wat in. Matt volgde zijn voorbeeld en dronk nog wat, maar had nog wat over en keek daar even naar... Haha... Wauw... Dat mel zelf niet inzag hoe erg hij was... Dan was ie wel diep gezakt tbh. De ander vroeg waarom hij dacht dat ie een duts was, waarna een strakke blik op hem werd gelegd. Alsof hij loog! Hahaha. Never ever... Alleen maar als het nodig was. Hij slikte even en richtte zijn oog op de ander. "Omdat je een duts bent... Met kleffe gevoelens." sprak ie rustig waarna hij kort de laatste slok opdronk en nog wat inschonk... Het was leeg.. Hij zuchtte en dronk even zijn glas leeg waarna hij de andere fles nam en daar al van inschonk. "Weet je... Life is a bitch..." yeah... Zo'n grote bitch... Hij dronk nog wat en plaatste het glas kalm neer.. Bitch ..

De jongen richtte zijn oog op hem en Mel knipperde even, Wat nou. "Omdat je een duts bent... Met je kleffe gevoelens." klonk er rustig, waarna de jongen het laatste beetje whiskey opdronk en weer opnieuw begon te drinken. Mel zuchtte even en dronk ook zijn Whiskey, waarna hij wachtte. Die ene fles was dus leeg... Great... Mel pakte de andere fles, Rum was veel sterker dan Whiskey, dat wist hij zelf ook wel. "Weet je... Life is a bitch..." klonk er en Mel keek naar zijn glas, waarna hij even zuchtte. "Yeah," sprak Mel rustig, waarna hij zijn glas leeg dronk. Hij schonk opnieuw voor zichzelf in en nam meteen een slok ervan. "Ik ben geen duts, ook niet met gevoelens." sprak hij standvastig tegen de jongen. Nope, hij was normaal. Hij was random, dat wel, maar hij was geen duts.

Hij zuchtte en Matt snoof even waarna hij schuin naar de twee Charmanders keek. Muk off man... Ga gewoon weg... Ugh... "Yeah," Hoorde hij en hij keek op. De ander dronk alweer het glas leeg en schonk opnieuw in... Goed plan Mel... Matt dronk de zijne ook leeg, maar hield deze voor even leeg... "Ik ben geen duts, ook niet met gevoelens." Hij grinnikte even en keek toen met een serieuze blik in zijn oog naar de ander. Hij leek haast gevoelloos te zijn zo. "Maar je hebt zoveel kleffe gevoelens... meh," zei hij even zuchtend. "En daarbij, ik heb gelijk, heb ik altijd, dus je moet maar zwijgen en het aanvaarden," hij schonk nog wat in en dronk het op... Waarna hij even zijn lippen aan de fles zette en zo een paar slokken zette... Hij gaf de fles vervolgens aan de ander...

De jongen tegenover hem grinnikte even, waarna hij serieus naar hem keek met zijn ene oog. "Maar je hebt zoveel kleffe gevoelens... meh," Klonk er zuchtend en Mel fronste even. Wat... Wat bedoelde hij daar nou weer mee? "En daarbij, ik heb gelijk, heb ik altijd, dus je moet maar zwijgen en het aanvaarden," Mel gromde even luidt en dronk zijn glas weer leeg, waarna hij deze met een klap op de tafel zette. "Wanneer heb jij nou gelijk gehad?!" sprak hij fel tegen de jongen. "Je dacht dat ik dood was en hier sta ik. 'Die Charmanders brengen ziektes over' kijk ze dan, kern gezond!" Mel balde even zijn handen. "Jij hebt nog nooit iets tegen mij gezegd waarin je gelijk had." gromde hij tegen de jongen. Dat was zijn standpunt. Deal with it.

Opeens gromde hij en ramde hij het glas op tafel. HEYHEY KALM EEN BEETJE. Hij dronk nog even gulzig van de fles en deed Mel na, door dus ook de fles op de tafel te zetten... met voldoende kracht. Gelukkig was er niks gebroken... Ofzo. "Wanneer heb jij nou gelijk gehad?!" Klonk er nogal fel en het oog van Matt werd even groot. Uh, altijd. Hij wist alles, dus stfu. "Je dacht dat ik dood was en hier sta ik. 'Die Charmanders brengen ziektes over' kijk ze dan, kern gezond!" NEE HIJ HAD GELIJK. MEL WAS EEN ZOMBIE EN HIJ WAS ZIEK GEWEEST... EN BEESTEN WAREN ALTIJD ZIEK. "Jij hebt nog nooit iets tegen mij gezegd waarin je gelijk had." Matt gromde op zijn beurt. "Ik heb altijd gelijk! Je was dood, je wil het gewoon niet zeggen... Dat je dood bent," zei hij even op ene luide toon. "En beesten zijn altijd ziek en jij was ook ziek..." Logics Matt, want net was hij nog dood. "Je bent ook een duts! IK HEB GELIJK DUS STFU!" zei hij even waarna hij de fles nam en nog een paar slokken nam.

De jongen tegenover hem gromde en Mel keek de jongen strak aan. "Ik heb altijd gelijk! Je was dood, je wil het gewoon niet zeggen... Dat je dood bent," Klonk er op een luide toon en Mel gromde. Wát? "En beesten zijn altijd ziek en jij was ook ziek..." Wat.. Die logica was niet correct Matthew... Waarom... Wat.. "Je bent ook een duts! IK HEB GELIJK DUS STFU!" Mel stond fel op, waardoor de stoel naar achteren viel en Mel nu boven de jongen uitstak. "Ik ben niet dood verdomme! Jij was degene die me daar achterliet om te sterven!" riep hij naar hem, zijn ogen strak gericht op de jongen die uit de fles aan het lurken was. "Ik was ziek ja, omdat jij me zonodig achterna moest zitten omdat ik de Charmanders wilde helpen!" Mel gromde weer even en sloeg even met zijn vuist op tafel. "Je hebt zowat nooit gelijk, besef dat nou eens!"

En toen stond hij op... WOWOW. CALM DOWN. Hij gromde even, maar dronk eerst de fles met enkele slokken op... Wow... Great stuff... Amazing. Heh... Hij keek even op met zijn ene oog naar hem. Wat moest ie? "Ik ben niet dood verdomme! Jij was degene die me daar achterliet om te sterven!" Nee, hij liep onder de bus... Niemand liep toch onder een bus... Dat was niet logisch... je moest altijd naar links en rechts kijekn voordat je onder een bus liep... Wacht nee... Dat was niet juist. "Ik was ziek ja, omdat jij me zonodig achterna moest zitten omdat ik de Charmanders wilde helpen!" En hij sloeg op tafel, waardoor Matt opeens de bijna lege fles vastpakte bij de nek en kapot sloeg op tafel. Scherven vlogen rond. Ugh... "Je hebt zowat nooit gelijk, besef dat nou eens!" Hij schoot nu ook overeind. "Oh dus je wilt vechten, kom maar op dan!" zei hij even op een boze toon terwijl ie nog steeds de kapotte fles vasthad en de andere hand zowat fijn kneep.

De jongen sloopte meteen de fles... Aw... Zonde van de lekkere drank... De jongen schoot ook overeind en Mel keek de jongen strak aan. Hem intimideerde je niet met zijn lengte. "Oh dus je wilt vechten, kom maar op dan!" klonk er en Mel grijnsde even, waarna een spottelijk lachje hoorbaar was. "Je bent altijd oneerlijk, altijd." sprak Mel even, waarna hij naar de jongen keek. "Maar ik ben altijd in voor een gevecht." sprak hij even nonchalant. Kom maar op. Hij was niet bang.

Hij grijnsde en al snel zat hij spottend te lachen... What. The. Muk. Lach hem niet uit, hij was almachtig, hij was Matthew. Dé Matthew. Hij was niet iets om over te lachen. Ugh. Hij wilde hem zo hard slaan nu. Nee, hij wilde iets beters doen dan dat. "Je bent altijd oneerlijk, altijd." zei hij. Zijn oog ontmoette een van de zijn en even hield hij die blik vast. "Maar ik ben altijd in voor een gevecht." Hij liet de fles vallen en stak zijn beide handen uit waarna hij de kraag van Melvin vastnam en hem zowat zo op de tafel trok. Zijn hoofd kwam dichter, als in een beweging om hem een kopstoot te geven. Maar op het laatste moment draaide hij zijn hoofd wat en duwde hij zijn lippen tegen die van de andere jongen, waarna hij zijn ogen sloot en nog steeds stevig de kraag vasthield.

De jongen liet de fles vallen, waarna zijn kraag vastgepakt werd en hij zowat over de tafel werd getrokken. Hmpf. Maakte hem niet bang. De jongen leek te proberen hem een kopstoot te geven, maar in plaats daarvan voelde hij de lippen van de jongen tegen de zijne. W-wat... Arceus... Oke, hij moest toegeven, hij had daar nu geen problemen mee. Waarschijnlijk door de alcohol die hij op had. Mel sloot zijn ogen en sloeg zijn armen om de nek van de jongen heen, waarna hij ook iets tegen de lippen van Matthew drukte. Hem maakte het niks uit. Want. Hij had gedronken en het was Matthew, immers zijn ex-crush.