That was a long road

Waarom was hij zo in shock? Dit was toch niks... Hij knipperde even en keek een beetje verrast naar Mel... De meeste mensen zouden blij zijn en het aanvaarden. Maar nee, hij moest maar panikeren, zegende dat het teveel geld was. Zuchtend stak hij het geld weg. "Dat is veel te veel!" klonk er en Matt zuchtte even waarna hij opstond en even naar Mel stapte. "Dat is echt veel te veel, echt!" Hij sloeg even zijn armen om zijn kop en trok hem naar achter, yeah met stoel en al. Hij draaide de kop wat zodat hij hem recht moest aankijken vanuit zijn zittende positie. "Nee. Je gaat me." zei hij op een ietwat dreigende toon. Hij was van hem. Hij deed wat ie wilde en hij zou mee gaan... Hij zou niet weg gaan. Nee... Een beetje gestoord glimlachte hij naar hem... Van hem.

De jongen stond op en liep naar achteren, waarna opeens armen rond zijn hoofd kwamen en hem naar achteren trok met stoel en alles. Hij keek de jongen strak aan en Mel slikte even. Wa... Wat... "Nee. Je gaat mee." klonk er dreigend van de jongen af, waarna hij... raar glimlachte. Mel fronste even en sloeg zijn armen weg, waarna hij opstond. "Ik ben geen Furfrou." sprak hij tegen de jongen. "Ik kan mijn eigen beslissingen maken." sprak Mel, waarna hij de schort uit deed en naar boven liep. Matthew kon hem nergens naartoe dwingen en vooral niet op die manier.

Hij fronste en sloeg zijn armen weg... Wat. Nee. Hij keek meteen met een klein oog en een gestoorde uitdrukking naar hem. Wat? Nee. Hij lachte even zachtjes. Niemand... "Ik ben geen Furfrou."Klonk er.. Wat? Maar hij was van hem... Hij. Was. Van. Hem. "Ik kan mijn eigen beslissingen maken." En hij was weg... Matt knipperde even en toen krulden zijn mondhoeken naar beneden waarna hij even naar de trap bleef staren. Zijn schouders gingen langzaam hangen... Hij snikte even en voelde toen een traan langs zijn linkerkaak gaan... Hij huilde zachtjes en draaide zich om waarna hij een paar pakken ijs pakte en een lepel. Hij zette de tv aan en pakte een deken, die hij helemaal rond zich wikkelde. Daarna legde hij War Rapidash op en begon ie te janken als een baby terwijl ie het ijs begon te eten... Auw.. Brainfreeze... Crie.

De jongen kwam niet achter hem aan en Mel zuchtte even. Hij ging op bed zitten en pakte de map.. Hmm... Mel gleed even langs de foto's en sloeg de pagina om... Ze waren zo happy... Mel greep even naar zijn hart en sloot zijn ogen even. Die laatste foto... Dat was een dag voor het busongeluk.. Zijn verjaardag... Mel stond op en liep naar beneden, waar hij... een jankende Matthew aantrof? Oke... Mel keek even naar de tv. Aha.. Mel liep naar hem toe en sloeg van achter zijn armen om de jongen heen, waarna hij zijn hoofd in Matthews nek legde. "Stil maar... Het is maar een film.." suste hij de lange jongen.

Na War Rapidash had hij Hachiko opgelegd. So sad... Arceus... It was so sad... Crie... Gvd. Toen hij opeens armen om zich heen voelde jankte hij harder en snikte hij even. Hij had al vijf bakken ijs leeg gegeten en voelde zich nu niet zo goed... Gvd. Crie. "Stil maar... Het is maar een film.." Hij snikte even zachtjes. "T... Tis zo sad..." zei hij. Die arme Growlithe en omg... Nee. Hij jankte nog harder en snikte even waarna hij nog een schep ijs in zijn bek stak en al nommend verder jankte. "So... Nom... Sad..." zei hij met ijs in zijn bek. Hij wilde drank... Please... Drank...

De jongen jankte zo hard what the... Het was maar een film.. "T... Tis zo sad..." klonk er en Mel knipperde even. Hij snapte dat nooit bij films of boeken. Hij had daar gewoon niet die goede emoties voor ehe.. En de jongen nam een hap ijs. Oke. Dat was genoeg. "So... Nom... Sad..." Mel liet de jongen zuchtend los en deed de tv uit. Vervolgens nam hij het ijs uit zijn handen en deed hij de deksel erop, waarna hij het in de vriezer stopte en terug liep. "Ben je alleen maar zo gaan doen omdat ik niet meewilde?" vroeg hij zuchtend aan de jongen. Wat een jankerd was het stiekem haha.

DE tv werd uitgezet en even keek Matt snikkend naar de ander. Hey hey... geef zijn feels terug. Niet leuk! Hij nam al een leuke avond weg! Niemand nam zijn sappige feels weg... Crie... Wat... En dan nam ie ook nog eens zijn ijs. WAT. NEE. NIEMAND DEED DAT. ONACCEPTABEL. DIT WAS NIET TE AANVAARDEN. KOP ERAF. "Ben je alleen maar zo gaan doen omdat ik niet meewilde?" Hij krulde zich wat meer op op de bank en liet zich schuin vallen. Hij slikte even en knipperde. Mel was zo anders dan andere mensen, die hij zonder nadenken meesleurde. Hij deed er dingen mee en ga zo maar door. Hij kon de meeste mensen dan ook goed bespelen, maar hij wist dat Mel hem zo zou doorhebben... En daarbij had Matt echt geen geduld meer om het vol te houden. "N-nee.." zei hij nog half snikkend terwijl ie zijn oog sloot. Muk.

De jongen krulde zich wat meer op en liet zich naar de zijkant vallen. "N-nee.." klonk er half snikkend. Mel knipperde even en haalde een hand door het haar van de jongen haalde. "Hey... Ik ben niet boos op je.." sprak Mel even rustig tegen de jongen. Mel aaide de jongen heel even en keek vervolgens naar de map. Hij stond op en pakte de map, waarna hij terug liep en bij de bank neerhurkte. "We zouden nog samen iets bekijken weet je nog?" sprak hij met een glimlachje tegen de jongen. Yeah... Dit was mooi.. Samen herinneringen ophalen.. Mel glimlachte geruststellend naar de jongen, hij was niet boos... Naja, niet meer dan.

Er ging een hand door zijn haren en hij keek even op... Wat? Kreeg ie terug ijs? Hij wilde zijn ijs terug... Dammit... "Hey... Ik ben niet boos op je.." Hij kreeg nog steeds een hand door zijn haren voor een tijdje en daarna stond ie op... Crie... Hij kwam echter al snel terug en hurkte bij hem neer... Matt keek even op... Wat had ie daar? "We zouden nog samen iets bekijken weet je nog?" Een map... Matt kwam langzaam overeind zitten en keek even schuin naar hem waarna hij even zijn oog droogde en even trillerig adem haalde. "Wa... Wat is dat?" vroeg ie even terwijl hij zijn ooglapje uitdeed... Het zat irritant... Hij wilde het niet aan hebben... Hij legde het weg en keek met beide ogen nieuwsgierig ernaar...

De jongen kwam overeind en kwam bij hem neerhurken. De jongen ging overeind zitten en Mel ging zitten, waarna hij met zijn rug tegen de bank leunde. De jongen droogde zijn oog even en haalde trillerig adem. "Wa... Wat is dat?" klonk er, waarna de jongen zijn ooglapje af deed. De jongen keek nieuwsgierig naar de map en Mel glimlachte even, waarna hij eerst even op de bank ging zitten, was wat meer comfortabeler. Mel sloeg de map open op de eerste pagina en glimlachte even zachtjes. "Foto's van ons samen..." sprak de jongen met een glimlachje. "Vanaf de derde dag dat we elkaar zagen en ik dwong dat je op de foto moest.." sprak Mel licht grinnikend. Yay.

Hij kwam ook op de bank zitten. Matt snikte zachtjes... Verdomme... Het wilde niet weg, het was verschrikkelijk. Hij opende de map en al snel zag hij foto's van hen samen... Wow, hij had nog twee ogen. "Foto's van ons samen..." Zei hij en even knipperde Matt met beide ogen terwijl hij even een foto aanraakte met zijn vingers. "Vanaf de derde dag dat we elkaar zagen en ik dwong dat je op de foto moest.." Hij glimlachte even schuin. Hij was nogal... Uhm... Verlegen... Hij had zijn armen voor zijn hoofd, zijn haren waren ook nog eens voor hem... Uhm... "Jezus ik was shy.." zei hij zacht... verschrikkelijk kind man...

De jongen glimlachte even schuin bij de foto. De jongen raakte de foto aan met zijn vingers en Mel glimlachte zachtjes. "Jezus ik was shy.." klonk er zacht en Mel grinnikte zachtjes. "Yeah..." sprak Mel met een glimlach, waarna hij de pagina omsloeg. Om de zoveel maanden was er een nieuwe foto... "Daar gingen we vissen... Weet je nog?" vroeg Mel met een glimlachje. Zijn pleegpap stond er dan aan de zijkant met zijn pokémon om de magikarps aan te vechten... Dit was dan ook één van de redenen waarom Mel zo graag Shiki wilde hebben... Want... Tja... Dit..

Hij grinnikte en Matt leek zich wat meer te ontspannen. Hm... Hij wist nog dat hij Mel niet volledig vertrouwde dan... Tja... Hij kwam dan ook nog niet zo lang van straat... Of wel? Geen idee... Hij wist wel dat hij een hele tijd erover had gedaan om eraan te wennen. "Yeah..." De pagina werd omgeslaan en even knipperde Matt waarna hij keek naar een foto waar hij leek te panikeren... Oh ja, de eerste keer dat hij ging vissen. Hij was zo bang geweest van het feit dat er Magikarps uitkwamen en dat ze hem nat maakten... Had ie dan ook niet gejankt? "Daar gingen we vissen... Weet je nog?" Hij grinnikte en knikte even. Yeah. Daarna keek hij even naar de volgende foto, waar een kapotte taart op stond, met een jankende hem op de achtergrond. Hij had een trui aan die veel te groot was en verborg daarmee het grootste gedeelte van zijn face... met de mouwen. "Oh ja... Die taart..." zei hij... Hij was als de dood geweest toen hij voor het eerst vuur zag op een taart... En had met een plaat de taart kapot gemept. Het was op de dag geweest dat ze hem hadden gevonden, zijn pleegouders, aangezien ze zijn echte verjaardag niet wisten. Hij zuchtte even zachtjes.

De jongen knikte grinnikend. De volgende foto was een gesloopte taart, waar Matt op de achtergrond aan het janken was en Mel er troostend naast stond. "Oh ja... Die taart..." klonk er en Mel knikte even rustig. Er klonk een zucht van de jongen af en Mel sloeg rustig de bladzijde om, waardoor hij begon te glimlachen en naar de foto wees. "Kijk.. Toen was ik je aan het voorlezen.." sprak hij met een glimlach, wijzend naar het boek. Hijzelf zat in een kleermakerszit met een boek op zijn schoot. Je zag aan zijn lippen dat hij aan het praten was, maar zijn ogen en gezichtsuitdrukking lieten zien dat hij er van genoot. Aw... Ze waren toen nog zo klein..

Hij knikte... Tja, voor hem was alles zo vreemd geweest. Hij had eerst maanden, als het niet jaren was, alleen geleefd. Hij verkocht bandjes om aan geld te komen enzo. Hij werd binnen genomen toen hij iets van elf was en een klein jaar later had hij Melvin leren kennen. Hij had eigenlijk nooit verteld over zijn verleden... Het zou best kunnen uitleggen over hoe en wat enzo... De andere sloeg de bladzijde om en al snel verscheen een foto van hoe Mel hem voorleesde. Matt had een dekentje rond zich geslaan. Hij zag er zo onschuldig uit... Hij was heel erg gefocust op het boek. Hij kon immers niet lezen toen... En was gefascineerd door alles wat Mel kon. "Kijk.. Toen was ik je aan het voorlezen.." sprak Melvin en hij knikte even al lachend. Op de volgende bladzijde zag je hoe Mel iets in mooie letters had opgeschreven. Hij kon het toen nog niet lezen. Op de foto had de kleine Matthew alle moeite genomen om het na te schrijven. Maar het was uitgelopen in een paar krabbels... Matt lachte even schuin en las wat Mel op had geschreven. 'Melvin & Matthew; Best Friends 4ever' Oooh. Matt grinnikte even. En dan kwam zijn gekrabbel op het papier, hij was amazing. Kon zelfs op zijn dertiende niet schrijven, great.