That was a long road

De jongen knikte al lachend en Mel glimlachte zachtjes. De volgende foto was Mel bezig met Matthew leren schrijven.. Aw... Die woorden... Mel glimlachte zachtjes en gleed even met zijn vingers over de woorden heen. Mel sloeg de pagina weer om en glimlachte breder bij de foto die hij daar zag... Ze sliepen samen... In elkaars armen.. Aw.. Mel glimlachte met halfdichte ogen naar de foto en gleed er even met zijn vingers langs de rand van de foto. Zo raar was het toen nog niet... hehe..

Hij bleef glimlachen, allesinds, ze bleven beide glimlachen. Toen hij de pagina omdraaide zag hij hoe ze samen sliepen. Tja, ze waren toen nog geen volwassen mannen weet je wel, dus zo awkward was het niet... Matt grinnikte even en leunde wat meer tegen Mel aan en leunde wat meer naar voren zodat hij het beter kon zien, de volgende foto waren ze samen aan het koken. Het lag er verschrikkelijk en Matt was lichtjes aan het panikeren dat hij vuil was, great... Mel lachte schuin en probeerde hem kalm te houden, met een doekje probeerde hij wat vuiligheid weg te krijgen. het was ei, ofc... Even keek hij schuin op en toen keek hij heel erg diep met zijn ene oog in de ogen van Mel. Zijn ogen werden groot waarna hij even slikte en toen snel terug keek. Dat was net gebeurd, helemaal niet... Ze waren zo close en nee. Stop. Nee.

De volgende foto was dat Matthew panikeerde over vuil... Ah yeah... Dat wist hij nog wel. Mel grinnikte even en keek naar de jongen naast hem. Whoa... Dichtbij opeens! Mels ogen werden groot toen ze elkaar diep in hun ogen (oog) keken. Wha. Mel draaide zijn hoofd weg en voelde zijn wangen warm worden, waarna hij de pagina snel omsloeg. Was niks gebeurd... Helemaal niks.. Mel slikte even, hij probeerde te focussen op de foto die er stond, maar hij kon het niet.. Waah.. Zijn hart bonkte in zijn keel en hij beet op zijn lip. Veel te dichtbij... Hij was echt zonet veel te dichtbij.

Hij knipperde even toen hij de pagina omsloeg. Omg. Nee, hier waren ze aan het zingen. Of naja, Mel was aan het zingen. Hij zat er knalrood bij en hij probeerde zo hard... Maar je kon duidelijk zien dat hij zich niet kon ontspannen. "Je sleurde me altijd mee in dat soort dingen," zuchtte Matt even zachtjes... Always and always eh... Die kleine bitch dat ie was. Hij zuchtte even zachtjes en keek even glimlachend naar de volgende foto, waar ze natuurlijk aan het zwemmen waren. Dat was serieus een van de eerste pics waarop de kleine Matthew ontspannen leek. Hij leek te genieten van het zwemmen en had dus helemaal niet door dat er foto's van hem werden genomen. Tja, hij hield van zwemmen.

"Je sleurde me altijd mee in dat soort dingen," klonk er en Mel slikte even. Gosh... Mel kreeg echt niet veel binnen op dit moment. Mel zag dat de volgende foto iets met blauw had en well yeah... Waarschijnlijk iets met zwemmen? Yeah... Mel focusste zich wat meer en zag inderdaad dat ze aan het zwemmen waren op die foto. Hij sloeg de pagina om en zag een foto van zijn eigen foto... Waarschijnlijk... toen hij 14 was? Hij wist dat nog wel... "Ik weet nog wel... Als verjaardag cadeau wilde ik dat je samen met mij op de foto ging... En dat je zou glimlachen.." Mel glimlachte even en keek naar de jongen die zijn armen om hem had heen geslagen. Hij keek even naar de andere foto en glimlachte zachtjes. Mel was toen gevallen, maar bleef glimlachen onder alles. Ookal moest zijn knie gehecht worden toen omdat het een diepe wonde was maar oke.

Hij sloeg de pagina om en daar was een foto van de verjaardag van Mel en even slikte hij. Hij lachte trillerig op de pic, maar toch deed ie het. Hij was echt erg of niet? "Ik weet nog wel... Als verjaardag cadeau wilde ik dat je samen met mij op de foto ging... En dat je zou glimlachen.." Hij knikte even rustig... Yeah... Op de volgende pic stond Mel, hij was gewond en Matt zat er een beetje zielig bij. het was duidelijk dat hij zich niet vuil wilde maken, maar zich ook echt zorgen maakte. Matt slikte even en wilde de pagina omslaan, waardoor zijn hand even op die van Mel rustte. Hij keek er even naar en glimlachte waarna hij de pagina omsloeg en even de hand terug trok... Hij werd moe door zo te liggen... OP de volgende pagina was hij bezig met een Furfrou te verzorgen. Hij was zijn haren aan het kleuren en aan het knippen en het eindresultaat van Matt was echt mooi... Maar die van Mel was... Aw, arm beest... Ze hadden hem moeten kaalscheren achteraf. "Pokémon mishandeling," zei hij mompelend.

Toen de hand van Matthew op die van hem kwam, werden Mels ogen weer groot en verkrampte hij iets. Gelukkig werd de pagina omgeslagen en stonden er de furfrou's... gossie. Hij was er niet goed in eh haha. "Pokémon mishandeling," klonk er en Mel keek gekwetst naar de jongen. "Ik probeerde het.." murmelde hij even zachtjes, waarna hij naar de foto daarna keek. Tussen die twee zat er al een redelijke tijd tussen... Hij was daar ongeveer mid-15? Waarschijnlijk wel. Het was een foto in de achtbaan. "Ik moest je overhalen om daarin te gaan." grinnikte hij zachtjes.

"Ik probeerde het.." Suuuuuuuure... Hij grinnikte even zachtjes. Tja, het was gewoon zo dat hij amltijd gepassioneerd was door dit soort dingen... Voordat zijn ouders dood waren deed hij dit heeel veel en tja... Daarna niet meer... Daarna ging hij gewoon... Werken... En nu, drie jaar later, hoefde hij nog maar amper een hand uit te steken. Deels dankzij de erfenis van zijn ouders. "Ik moest je overhalen om daarin te gaan." Zei Mel, doelend op de andere foto. Matt keek er even naar en grinnikte even zachtjes, je kon horen dat hij slaperig werd. Hij legde zijn hoofd al wat onbewust meer tegen de schoot van de ander, waardoor hij helemaal plat lag. "Het was ook de eerste keer dat ik in zoiets ging..." well yeah... Daarvoor had ie zelf nog nooit een achtbaan gezien, dus het was begrijpelijk.

De jongen grinnikte licht slaperig en ging plots op zijn schoot liggen... Waah.. Mel slikte even.. wat.. "Het was ook de eerste keer dat ik in zoiets ging..." klonk er even en Mel glimlachte even. En toen... Tja... Kwam de foto... De dag voor het ongeluk.. op zijn 16e verjaardag... Mel slikte even. "Ik heb je nooit verteld waarom ik achter je aan ging.." murmelde Mel zacht. Mel sloot zijn ogen even. "Ookal zeiden mijn ouders dat we gingen verhuizen... Ik wilde je vertellen dat ik bij jou wilde blijven.. omdat ik van je hield.." sprak Mel zuchtend. Sigh... "Maar ja, toen werd ik onderschept door de bus eh.." Story of his lifeee.

Hm... Langzaam dommelde de jongen in, waardoor hij niet meer hoorde wat de ander zei... Hij sliep... Zijn ogen toe... Hm... Hij lag echt goed zo... Hij sliep echt kalm en rustig, met het dekentje nog rond zich en zijn kop op de schoot van de ander. Yes, hij had amper door... Want hij was gewoon zo slaperig, arm kindje dat het was eh.

Toen er geen reactie kwam keek Mel even naar beneden... Hij sliep.. Sigh... Mel zuchtte even en aaide de jongen over zijn haren, waarna hij even zijn holocaster pakte en er even een foto van hen twee maakte, een glimlach op zijn face. Mel keek tevreden naar de foto en legde de map met foto's weg, waarna hij zelf ook maar zijn ogen dicht deed, want veel keuze leek hij niet te hebben eh.

Toen hij beweging voelde keek hij op, slaperig... Zijn hoofd bleef wel op diens schoot liggen. "Zei... Je iets?" zei hij slaperig terwijl hij knipperde. Waar was de map? Hij knipperde even maar voelde zijn ogen steeds zwaarder worden... het kind was moe, wilde slapen... Zo moeilijk was het eigenlijk... Hij viel alweer bijna in slaap maar vocht er stevig tegen door steeds opnieuw half wakker te schieten... Hij was wakker... Ja... Hoor... Half wakker althans...

Toen hij iets van beweging voelde knipperde Mel even en keek hij naar de jongen op zijn schoot. De jongen die op hem lag was echt heel moe aw. "Zei... Je iets?" klonk er slaperig. Mel zag hoe de jongen tegen de slaap vocht en glimlachte zachtjes. "Niks belangrijks, ga maar slapen." sprak Mel met een glimlachje, waarna hij de jongen over zijn voorhoofd aaide en wachtte tot de jongen zou gaan slapen. De foto op zijn Holocaster zou hij wel gaan uitprinten in het dorp... Het boek zou verder gaan.. Eindelijk. Hij zou het boek uiteindelijk helemaal vol maken en afmaken, zoals hij eerst in zijn gedachten had. Morgen zou hij dat doen, als ze toch naar de stad gingen voor boodschappen, kon hij beter ook meteen die foto laten afdrukken zonder dat Matthew erachter zou komen. Hij had nog wel wat geld... so yeah. Die foto zou hij dan morgen afdrukken... Dan was het overmorgen klaar... En dan moest hij hem er nog ongemerkt inplakken... Mel glimlachte even zachtjes en sloot zijn ogen even tevreden. Yeah... Dan was alles weer goed... De tijd die ze gemist hadden zouden ze wel weer inhalen...

Moeizaam vocht hij tegen de slaap... Damn... Ga weg... "Niks belangrijks, ga maar slapen." Hij voelde nog iets op zijn gezicht maar viel al snel in slaap... Hm... Hij lag echt goed zo.. Dus het zat wel goed... Hij zou wel elke dag zo kunnen slapen... Het maakte wel hun hele kleine ruzie goed, dus dat maakte hem wel rustig. Plus, Mel kon niet weg zonder dat hij het door had... Want dat zou hij voelen eh... Tja... Een glimlach kwam op zijn gezicht. De taser lag toch maar op enkele meters van de bank... Dus dat was ook snel gefixt als het zo ver was...

Mel merkte al snel dat de jongen in slaap was gevallen, waardoor hij even grinnikte. Mel leunde achterover tegen de bank en sloot zelf ook zijn ogen, waarna hij rustig in slaap viel.. Net zoals die goede oude tijden he... Waar dit regelmatig gebeurde toendertijd.. Hij vroeg zich af, wat er gebeurd was als hij het verteld had.. Of hij was afgewezen en alles awkward werd? Of hij was afgewezen en alles bleef oke? Of... was er toendertijd enige kans dat de jongen ook van hem hield? Al was dat het minste scenario.. Ook omdat hij hoorde dat Matthew op een meisje gericht was op dit moment... Vroeger had hij geen enkele kans, misschien maar beter dat hij het niet kon zeggen dan ook..