That was a long road

Toen hij voetstappen hoorde keek hij met zijn ene oog op... Wat had hij nu weer aan? Dat was ZIJN shirt. Ugh.. Hij rolde even met zijn oog en zuchtte zachtjes. Great. Just.... Great. Not.. Toen Mel zei dat hij het beest niet mocht schoppen keek hij hem scherp aan. Hij mocht ermee doen wat hij wilde, okay? Anders zou hij zo even nog erger reageren. Je weet wel... Hij had nog steeds guns en stuff... Toen hij zei dat Matt het ook niet fijn zou vinden als hij hem schopte, haalde de lange jongen enkel zijn schouders op. "Alsof jij weet hoe dat voelt." zei hij even brommend. Hij draaide zich weg van zoal de jongen als de fire type en voelde even hoe Nyara zich vanaf zijn arm, rond zijn nek en schouders wikkelde. De Dratini gaf hem kopjes en hij aaide der... Ze was zo lief...

Oh en nu was meneer chagrijnig? Geweldig. Mel zuchtte even zachtjes, waarna hij merkte dat de dratini van de jongen weer helemaal om hem heen zat. Zo'n... Zwaan kleef aan pokémon. "Ik ben vaak genoeg geschopt." Sprak Mel even rustig, waarna hij weer zuchtte. "En ik wil ook dat je iets begrijpt." sprak Mel even terwijl hij zijn armen over elkaar heen sloeg. "Ik meende wat ik zei, gisteren in het steegje. Ik hield van je en rende achter je aan om te vertellen dat ik zou regelen dat ik daar zou blijven." Mel haalde even zijn schouders op. "Maar ach... Dat is het verleden..." Jep, hij was erover heen gegroeid. Over die 'liefde'.

Hij glimlachte even naar de blauwe draak... Hm... Zo'n schat... Gewoon amazing... Hm....hij knipperde echter een keer toen de ander zei dat hij vaak genoeg was geschopt. Sure. Hij was mooi geadopteerd enzo. Hij was zelfs nooit officieel geadopteerd. Maar dan opnieuw, wie carede het. Toen hij de volgende zin zei, keek Matt even schuin op. Zijn enige oog was op hem gefocusd. Wat moest hij begrijpen? Hm. Hij luisterde naar wat hij zei en liet zijn hand van Nyara's hoofd vallen. "We waren gisteren niet eens in een steegje." merktte Matt even op waarna hij hem kalm passeerde en in de zetel ging zitten. Zijn care gehalte was weer onder zeeniveau hoor...

Pfuh. De jongen irriteerde hem zo hard nu. Mel gromde even lichtjes bij zijn opmerking. "Dat is nu niet het belangrijkste punt in deze conversatie!" bracht de jongen even uit, waarna hij naar zijn handen keek. "De reden waarom ik achter je aanrende... Die dag... Ik wilde je vertellen hoeveel ik van je hield... Maar ja, toen kwam de bus." sprak hij, het laatste deel zuchtend. Story of his life.

Hij sprak dat dat niet het belangrijkste punt in de conversatie was. Eigenlijk wel tho... Wabt als de conversatie van gister noout plaats had gevonden dan was dit gewoon allemaal een leugen weet je wel... Hij zuchtte even en luisterde naar wat ie zei... De reden waarom hij achter hem aan was gegaan dus... Hij hield van hem. Wauw. Just great. "Melvin, luister, je mag nog zoveel keer zeggen dat je van me hield, maar dat gaat niks veranderen aan de huidige situatie." sprak hij droogjes. "Het ligt immers in het verleden en yeah... Wat wil je dat ik daarop zeg? We zijn vier jaar verder, we zijn geen tieners meer..." sprak ie kalm waarna hij zuchtte. "Dat was allemaal heel mooi van je en yeah... Heel leuk... En ik weet nu al dat ik helemaal in fout was, maar please, stop met steeds die dingen boven te halen." zei hij rustig. "Anders verlang ik nog teveel naar de goede tijden..."

Mel balde zijn vuisten even en klemde zijn kaken op elkaar. Was hij echt... Zo harteloos? "Ik heb genoeg gehad.." fluisterde Mel zachtjes, waarna hij lichtjes trilde. "Laat me dan tenminste weten hoe je vroeger tegenover me voelde... Sukkel.." sprak hij, waarna hij weer naar boven liep en zijn kamerdeur op slot deed. Nog extra door een stoel onder de klink te zetten. Mel ging op bed zitten en schoof door zijn haren heen met zijn hand. Ugh... Hij had echt geen gevoelens meer... Of wel dan?

Hij had zijn aandacht alweer op Nyara gericht en aaide haar langzaam... Was een aangename Pokémon... Heh.. Toen hij iets zacht van de ander hoordz keek hij op... Heh... Hij zei iets.. Vervolgens... Over dat hij ook zijn gevoelens aan hem moest laten weten. Heh.... Funny. Hij werd sukkel genoemd en de ander liep de trappen op. Was dat de enige reden geweest waarom meneer naar hem toe was gekomen? Goed om te weten. Hij bewoog dan ook niet. Hij was duidelijk niet van plan om naar dz ander toe te gaan. Hij was misschien wel een sukkel, maar daar had hij wel een reden voor. Na een tijdje kwam hij overeind. Hij zuchtte even en ging maar wat zijn wapens schoonmaken. Hij legde de guns en andere soorten messen op de tafel waarna hij ze op begon te blinken... Hij had ook een katana.... Was alleen jammer dat je die niet zo makkelijk in het openbaar kon gebruiken eh...

Pas in de middag kwam Melvin naar beneden, waar hij een biertje uit de koelkast pakte en het blikje opende. Hij zette het blikje aan zijn mond en nam een gulzige slok. Waarom moest hij leven met zo'n harteloos iemand? Waar had hij dat opeens aan verdiend? Mel zuchtte even, waarna hij nog een slok nam. Maar goed dat er alcohol bestond hier.

Toen hij klaar was borg ie alles weg en kort daarna kwam Melvin naar beneden. De man leek nogal leeg te zijn en ging meteen voor de alcohol. Kalm volgde hij hem met zijn ene oog waarna hij knipperde en zuchtte, een hand streek over zijn achterhoofd heen... Wat een duts man... Echt verschrikkelijk. Hij keek toe hoe de ander nogal gulzig tekeer ging en draaide zich om waarna hih whiskey boven haalde en even op tafel zette... "Hier..." zei hij even rustig waarna hij eerst wat voor zichzelf nam en het in een keer naar binnen goot.. Sigh... Hij haf meer nodig... Hij voelde zich echt verschrikkelijk en wilde eigenlijk al dagen drinken...

Er klonk een bonk, alsof iets op tafel werd gezet. Mel keek even en zijn ogen werden groot. Whiskey. Yes. Mel liep meteen naar een stoel, waarna hij een glas pakte en er wat Whiskey is schonk. "Thanks..." murmelde hij even, waarna hij begon te drinken van de whiskey. Het brandden in je keel was echt iets speciaals he... Het voelde wel goed, dat wel. Wat was überhaupt de laatste keer dat hij alcohol had gedronken? Een jaar? Anderhalf jaar? Zoiets zal het wel zijn ja. Hij had er nooit zoveel zin in. Maar nu wel. Hm.

De ander begon al snel aan de whiskey en matt schonk voor zichzelf nog wat in. Hij dronk er wat van terwijl hij luisterde naar hoe Mel hem bedankte. Matt knikte even en kwam overeind waarna hij ook de vodka erbij pakte... Anders moest hij het alleen opdrinken en daar had hij nooit zin in.. Maar eerst de whiskey weet je wel. Hij schonk nog wat bij Mel en nam een slok van zijn glas waarna hij hem kalm aankeek met zijn ene oog. Zijn gezicht zat echt serieus. "Je bent echt vet random... Jij..." zuchtte hij zachtjes... Een beetje heel erg random... Maar goed... Sigh..

er kwam nog meer op tafel. Yes. Er werd meer bijgeschonken bij hem en Mel knikte dankbaar naar de gozer. Toen deze zei dat hij random was knipperde Mel even. Wat? "Hoe bedoel je dat nu weer..." murmelde Mel even zachtjes, waarna hij een gulzige slok nam. Alcohol for lifeee

Hij vroeg hoe dat nu weer kwam en dronk zijn drank leeg. Matt zuchtte zachtjes en keek even naar zijn halfvolle glas.. Tja... Waarom? "Omdat normale personen niet random hun oude liefde verklaren in de ochtend... Na een awkward momentje... Met de kleren van die persoon aan..." just whyyyy..hij knipperee even en keek licht ongemakkelijk op naar dz ander. Hij zuchtte even trillerig en haalde een hand door zijn zwarte lokken heen. "Je moet weten... Dat doe shirt best duur is." zei hij, wijzend naar het stukje stof die veel te groot was voor Mel. "Je wilde niet eens een duur etentje doen... Maar met mijn kleren heb je duidelijk geen problemen..." zuchtte hij kalm waarna hij zijn glas leegdronk en voor beide nogmaal inschonk. "Waarom draag je mijn shirt eigenlijk?" vroeg ie fronsend...

Ja oke... Hij was best random... Deal with it. Vervolgens wees de jongen naar het shirt dat hij aan had, dat het duur was enzo. Op zijn volgende opmerking rolde hij even zijn ogen. Toen de vraag kwam waarom hij het aan had knipperde hij even, waarna hij naar het shirt keek. "Ik weet niet... Hij is lekker ruim en zit goed..." sprak de jongen even bedenkelijk. "Ik denk dat ik me gewoon veilig in je shirt voel..." mompelde hij zachtjes, waarna hij iets kleinere slokken nam van de whiskey. "En daarbij, kleren kan je meerdere malen dragen, eten is al snel op." dat maakte voor hem best veel uit.... Maar food was wel liefde.

Hij rolde eerst met zijn ogen en vertelde dat hij het niet wist... Of toch wel... Hij zei dat het ruim en goed zat, waardoor Matthes zuchtend een hand in zijn face plaatste... Great... Hij voelde zich totaal niet dik door alle opmerkingen die Mel al had gemaakt over hoe ruim en zwaar hij wel niet was... Was gwn great wjw.. Uh.. No.. Hij sprak er echter wel mompelend achter dat hij zich veilig voelde in het shirt... Wauw... Matt zuchtte nogmaals. Daarna zei hij dat je kleren meerdere keren kon dragen en voedsel niet. Hij haalde de hand uit zijn face en keek even droogjes naar de ander. Dat was correct maar... Well.. "Ik neem aan dat je dan nooit in een situatie zoals de mijne hebt gezeten." klonk er kalmpjes waarna hij even weer inschonk. "En door al je droge opmerkingen voel ik me echt dik... Bedankt..." sprak hij zuchtend... Great.