Kill a little time +Cecille

Zijn aandacht op het gevecht zelf was er weer toen Cecille ineens iemand naar hem toe slingerde, waarbij hij al snel doorhad wat hem dus nu te doen stond. Een genadeklap toeleveren, letterlijk zou wel leuk zijn, maar of het handig was? Ach, wat maakte het nu ook weer uit. Toen dit persoon dichtbij genoeg was werd er meteen een stoot met zijn elleboog in diens gezicht gedreund, vervolgens haakte hij zijn voet tussen die van de ander. Hem daarbij met een klap op de grond laten vallen. Dat iemand hem iets verbad was niet vaak voorgekomen, maar als het gebeurde, net zoals nu, dan bleek het dat hij daar niet al te blij mee was. Hé, ho eens even. Hij mocht niet gaan moorden, maar er was nooit iets gezegd over wat andere dingen. Dat zou zo wel komen, eerst waren er nog die andere mensen.

Er kwam ondertussen alweer iemand op hem afrennen, wild uithalend met een pijp die hij in zijn handen had. Met zijn ene hand pakte de jongen snel een van de armen vast van dit persoon terwijl zijn andere hand dit persoon bij de nek had. Vervolgens boog Nathan de arm die hij vast had zo dat er een gedemt geschreeuw klonk -het kwam door de sjaal- en de pijp met een klap op de grond viel. Nog steeds zo staande gaf de jongen de man nu een trap tegen diens rug. Ineens klonk er een soortgevloek van Cecille, het was een andere taal dus hij had geen idee wat er werd gezegd. "Geen idee wat het betekende, maar het was vast iets aardigs." bij de laatste woorden probeerde hij er zoveel mogelijk sarcasme in te krijgen.

Ooc; well, ik weet wat fitta betekend ik kijk teveel pewdiepie en ik ga er dus maar niet naar vragen.

Na een snelle, toch harde klap tegen het hoofd gegeven van de man die hij nog vast hield, hij de jongen deze eindelijk los. Kort grinnikte de jongen bij het horen van haar antwoord "Natuurlijk." Hij richtte zich al snel op iemand die hem van links bestormde, om deze te vloeren en op een knieschijf te gaan staan. Jup, hij koos met opzet dit soort plekken die wel heel veel pijn moesten doen. De eerste reden was, omdat hij het leuk vond en de tweede, het is gewoon een effectieve manier om menseneven tegen te houden. Natuurlijk waren er nog van die mensen die door konden gaan, ongeacht hoeveel de pijn. Dat was gewoon raar. Al had Nathan niet echt veel dingen te zeggen over de defenitie van 'raar', immers was hij ook niet de normaalste.

Leek de groep nou oneindig of lag dat nou weer aan de jongen? Hoe dan ook, het leek er niet op dat dit voorlopig over zou zijn. Nog zeker iets van tien man -waartussen ook vrouwen zaten. Hij hoefde het niet eens te vragen aan de blondine of het ging, gezien ze net een uppercut uitdeelde aan iemand. "Dit gaat hoogstens nog een minuut of tien duren." klonk er van de jongen. Half tegen zichzelf en half tegen Cecille. Het bleek maar weer eens dat hij niet aan het opletten was, gezien hij ineens voelde hoe iemand hem in zijn zij stompte. Meteen draaide hij zich om zonder er echt over te gaan nadenken en sloeg dit persoon met zoveel mogelijk kracht in zijn maag, daardoor deze dubbel leek te slaan. Nog een klap werd uitgedeeld op diens achterhoofd, daarbij dit persoon op de grond laten vallen. Er werd zelfs nog eens wat bloed opgehoest, ook niet echt bestand tegen een klap zeg.

Bij het horen van haar vraag fronste hij kort. Een wedstrijd? Dat was wel eens leuk. Al snel daarna werden de regels uitgelegd, voor zover er echt regels waren dan. Een grote grijns verscheen op zijn gezicht "Dat is wel een geweldig idee." meteen richtte hij zich weer op de mensen, nu zou het vechten een stuk beter zijn, in zijn opzicht dan. Voor de ander misschien ook wel, immers was zij diegeen die het had voorgesteld. Nu liep hij juist op een random iemand uit, om deze een knietje te geven en daarna snel tegen de schenen te trappen. Waarom was het dat de mensen hier net de vechtervaring hadden van een peuter?