Kick & Kill

Met een scherpe blik op de gym balde ze haar handen tot vuisten. Zelfzeker keek ze even schuin naar Maybel. De gouden Charmeleon vernauwde haar ogen even kort. Dit konden ze aan... Dat wist ze zeker... Ze moest niet zo onzeker zijn over zichzelf. Net zoals Nathan een keer had gezegd. Bij die gedachte lachte ze toch even. De fire Pokémon keek haar even vragend aan, maar ze schudde lichtjes haar hoofd. Het was niks... Ze moest kalm zijn en dat moest de Charmeleon ook zijn. Als ze dit samen gewoon deden zou het wel lukken. Ze zouden de gym niet omver kunnen blazen, maar ze kon natuurlijk wel een poging wagen. Ze voelde hoe haar handen lichtjes pijn begonnen te doen van het feit dat ze zo haar spieren aanspande. Ze haalde diep adem en probeerde zich lichtjes te ontspannen. Dat lukte deels en langzaam opende ze haar handen terug. Met een schuine blik op de Shiny zuchtte ze even en zette ze een stap terug. Dit zou niks zijn... dat voelde ze nu al... Ze twijfelde teveel aan zichzelf. Twijfelen was niet goed... want dan verloor je. Met een ietwat twijfelende blik staarde ze naar de deuren die de ingang van de gym vormden. Ze klemde haar tanden op elkaar waarna ze lichtjes haar hoofd schudde. Arceus, ze was van plan zelfs Queen in te zetten... De Pokémon wist een aanval die sterk was tegen fighting types en daar stopte het ook bij. Dit zou nooit werken... Ze had dan nog Saiko en May als back up, maar om eerlijk te zijn kon ze niet alles laten terugvallen op de Metagross, aangezien ze de Charmeleon zou sparen voor de Lucario... Ze balde haar handen nogmaals tot vuisten en haalde diep adem. Kom op Tawn... je kon dit... Ze sloot haar ogen even en begon de overweging weer. Ze moest er echt gewoon voor gaan eh. Ze sperde haar ogen open en voelde een nieuw vuur in zich branden. De shiny Pokémon keek even schuin naar haar en fronste even licht bezorgd naar haar trainster. Haar blauwe ogen stonden meestal zo als ze ergens over twijfelde. En May kon haar zo goed lezen... Als een open boek. Ze zuchtte even. Waarom die Pokémon dat kon was haar altijd een raadsel geweest. Misschien omdat ze het beest had opgevoed van toen ze nog een kleine Charmander was geweest... Dat zou een heel erg geldige reden zijn als ze eerlijk mocht zijn... Het blonde meisje haalde diep adem en liet een zucht over haar lippen rollen. Langzaam gingen haar lichtgrijze ogen open. Ze liet haar blik over de grond gaan, van de deur naar haar Pokémon en terug. De blik in de ogen van de Pokémon stond licht zelfzeker, zij was er wel zeker van dat ze dit zou kunnen... Het meisje knipperde even rustig... Ze wilde het ook geloven, in zichzelf geloven... maar dat was zo moeilijk met momenten en dat besefte ze maar al te goed. Ze zette een stap naar voren en duwde de deuren zo open. Het was tijd er eens voor te gaan.
Met ferme passen wandelde het blonde meisje door. Echter stopte ze toen ze bijna over de rand van iets viel. Ze staarde even naar beneden. Het leek haast een skatepark ding. Ze keek even kort rond en zag dat het zowat leeg stond. Echter waren de afdrukken wem te zien. het werd wel gebruikt. Was dit serieus de gym? Dit meende je toch niet? May keek even vragend van links naar rechts, ze was echter nu maar naast haar trainster komen te staan aangezien ze even buiten was blijven staan. Ze was licht verbaasd geweest over de plotse actie van haar trainster en dat was Tawn ook geweest, maar ze stelde er zich geen vragen bij. Ze was er tevreden mee en daar zou ze mee leven. Toen de deuren achter haar echter weer toeklikten, hoorde ze opeens iemand skaten op de metaalachtige baan die normaal werd gebruikt om gevaarlijke trucs te doen op wieltjes. Ze keek op. Daar zag ze dan een kind gaan, ze was op rolletjes en was wat aan het tonen wat ze kon. Even keek Tawn vragend naar haar Pokémon, die vragend terugkeek naar het blonde meisje. Deze hele gym moest een grap zijn, toch? Toen het blonde kind op skates naar haar toe leek te gaan, sprong zij echter vroeg genoeg naar achter. Ze schoot net naast haar voorbij en May keek even met grote ogen naar het meisje dat haar zo voorbij schoot. Ze was lichtjes van de kaart gebracht, dat was duidelijk. Dus Tawn legde even een hand op haar kopje en aaide haar even. Daarna keek ze toch licht nijdig op naar het wijf dat zojuist haar Pokémon had doen verschieten. Ze was er niet zo mee gediend, dat was duidelijk. Ze snoof lichtjes en keek schuin naar haar shiny. Even hoorde ze het kind zachtjes grinniken. ""Een uitdager!" Klonk er licht triomfantelijk. Het jonge, blond meisje keek even op en ontmoette de ogen van het meisje tegenover haar. Ze knikte even luchtig. Nee, ze kwam niet kijken naar haar geweldige skate skills. Ze zou toch alleen maar haar Pokémon omver lopen of iets dergelijke, zoals ze nu eens had bewezen. Tawn liet haar hand van de kop van de Charmeleon gaan en ze voelde hoe May zich wat kon ontspannen. Hoe durfde ze zelfs haar schatje zo te laten verschieten. Ze snapte dit echt niet, stom kutkind dat zich even moest gaan bewijzen of iets dergelijks... nee, ze snapte eigenlijk niet waarom dit kind dat nu moest doen. Het was iets dat haar echter wel heel erg veel irriteerde en dat was ook te zien op haar gezicht. Ze kon niet goed haar emoties verbergen als het op zoiets aankwam... Dan kon ze pisnijdig zijn op die dingen. Dan zag je dat ook duidelijk aan haar gelaatsuitdrukkingen. Nu stond ze redelijk neutraal, wat dus een teken was dat ze niet blij was. Meestal stond er dan een lach op haar gezicht. Maar nu ze er eigenlijk ook zo aan dacht. Ze was ook echt een persoon die soms dubbel en rara kon aangekeken worden aangezien ze vaak anders reageerde op de dingen dan andere mensen... Maar goed dan, terug naar dat kutkind. "Korrina is de naam en ik ben de gymleader hier," zei ze terwijl ze haar borst wat naar voren stak, duidelijk trots om het feit dat ze rang droeg. Om eerlijk te zijn zou Tawn dat ook zijn als ze zoiets zou krijgen. Echter was zoiets voor haar iets verre uit bereik. Het was allemaal omdat ze had gekozen voor de snelle weg, de goede route, Team Rocket. Hoe getwist sommige waren, zij was nog goed van gedachten... Toch? Ze werd geen gestoorde gast, zoals een van hen... Nee... dat zou ze nooit worden... Toch? Ze zuchtte even en knikte even naar haar. "Tawnee Aguna, ik kom je uitdagen voor een gymgevecht," zei ze, een zachte maar toch uitdagend stem had ze geproduceerd. Ze moest echt hoognodig op controle, dat merkte ze nu ook echt duidelijk... Daarom snoof ze licht afkeurend bij de gedachte. Straks moest ze terug onder het mes. Ze wist niet wat ze allemaal zouden doen, ze kende et niet veel en om eerlijk te zijn wilde ze er zo weinig mogelijk van weten als ze kon. Haar stembanden waren altijd al een beetje een probleem geweest. Van toen ze al klein was. Ze was toen een keer onder het mes gegaan toen een van haar stembanden beschadigd was door overbelasting of zoiets. Dat was de schuld geweest van haar moeder. Sinds die dag had ze problemen met sommige dingen. Het had mentale schade toegebracht en met name aan het feit dat ze dus soms... Niet goed kon praten. Het was iets tussen haar oren, hadden de dokters toen ook gezegd. Ze herinnerde het zich nog goed hoe ze had geprobeerd te vluchten in een wereld waar ze eigenlijk helemaal niet behoorde. Ze was niet lang in die wereld gebleven, maar ze had er echter wel al snel haar draai in gevonden. Ze was er ook een goede vriend leren kennen. ze legde even een hand op haar borstkas en keek lichtjes op. Ondertussen was de gymleader naar een andere ruimte aan het gaan. Ze wandelde rustig achter de vrouw aan. Het waren rustige passen, goed geplaatste passen... Gewoon zodat ze haar goed kon bijhouden en ervoor kon zorgen dat ze hier niet zou verdwalen, of in nog zo'n rare zaal zou komen. dat wilde ze echt niet. Die dingen voelden niet veilig aan. In de ogen van de blonde meid was niks veilig, maar dat was gewoon omdat zij alles onveilig kon maken. Met haar lompe acties was alles voor haar een stuntparcour. Ze zouden gewoon een wet in moeten zetten, een die zei dat ze permanent een helm moest dragen en gewikkeld moest zijn in bubbeltjesplastic... Oh mijn Arceus ze was gek van bubbeltjesplastic. Die dingen waren zo leuk om te poppen. Dan voelde ze zich weer zo'n klein kind. Ze lachte even kort bij die gedachte, een kleine glimlach die over haar lippen kwam gegleden was het. Even liet ze haar blik over de gang gaan, tot ze haar ogen liet vallen op haar Pokémon, die haar weer fronsend aankeek. Tawn lachte weer eens. Heh, arme May. De vrouwelijke Pokémon hield even haar kopje schuin, maar uiteindelijk verscheen er toch wel een grijnsje op haar lippen. Een paar van haar vlijmscherpe tanden werden duidelijk en dat liet het blonde meisje even schuin lachen. Heel aantrekkelijk May... Heel aantrekkelijk, dat zou zeker de mannelijke Chari's aantrekken, echt, ze meende het. Ze hielden wel van happerige vrouwtjes.... Okay waar dacht ze nu weer aan. Rustig wandelde het meisje verder. Uiteindelijk kwamen ze in een grote ruimte... Het was een strijdveld. Even moest de Grunt wennen aan het feit dat ze hier was. Het was niet makkelijk om eerlijk te zijn... Ze was het niet meer gewend te vechten in een gesloten ruimte. Even had de gymleadster haar Holo Caster erbij genomen en nu leek ze iemand te bellen, of te willen bereiken, aangezien het erop leek dat niemand antwoordde. Even zuchtte ze geërgerd waarna ze even kort rondkeek, handen in haar zij plaatste en toen even achteruit ging op haar rolletjes. "Je kent de regels wel," zei ze even met een kort handgebaar. Het apparaatje dat in haar hand zat vloog even van links naar rechts en verdween toen in haar zak. Tawn knikte even nadat ze deze actie zorgvuldig met haar ogen had gevolgd. Je wist maar nooit eh. Met zulke kinders kon je wel een Holo Caster tegen je kop verwachten... En als je Tawnee Aguna noemde kon je ze altijd wel opvangen met je voorhoofd. Alsof het een roos was... En je een prijs kreeg als je der raakte tegen der kop. Ze zuchtte even bij die gedachte... Liever niet eigenlijk. Ze wilde niet allemaal voorwerpen naar haar kop krijgen... dat zou een heel pijnlijk leven voor haar zijn en dat besefte ze maar al te goed. Naja, haar leven was voor het moment ook niet zo pijnloos nu... maar je snapt wel goed wat ze bedoelde. Het was vrij simpel; ze wilde niet dat mensen met hun Holo Caster naar haar kop gooide... Okay, wart een onderwerp  was dat nu weer in haar kop. Ze keek even naar het meisje en knipperde rustig. Ze wees even een plek aan en knikte even luchtig naar de jonge trainster. "Daar staan graag," Het meisje knikte en wandelde er heen. In het getekende kotje bleef ze staan. Maybel ging naast haar staan, wetend dat ze pas als laatste zou moeten vechten, tegen de Lucario. Hij was deels steel en haar sterke fire type aanvallen zouden dus veel schade aan hem geven... Althans dat hoopte het meisje eigenlijk gewoon heel hard. Ze was vooral bang op een herkansing... Naja, dat ze zou verliezen en zou moeten overgeven aan het feit dat ze zwak was. Dat dacht ze gewoon, maar dat wilde ze niet in het echt meemaken en vooral niet op het vlak van Pokémon gevechten... Dat was het laatste wat ze wilde... En dat besefte ze maar al te goed. Met een zucht staarde ze naar het meisje dat zich goed had geplaatst op haar deel van het veld. Goed dan... Tijd om erin te vliegen... Ze spande haar spieren aan en voelde haar handen jeuken om naar de eerste ball aan haar riem te gaan. Gewoon Kido boven halen en heel de gym neerhalen met een krachtige aanval... dat zou toch... ook goed zijn... Toch? Ze zuchtte even en wist best wel dat als ze dat zou doen ze nooit de badge zou hebben, tenzij ze natuurlijk dat wijf in elkaar sloeg, maar hoe aardig was dat? Niet echt zo heel aardig om eerlijk te zijn. Ze keek even naar het meisje, die een Pokéball bovenhaalde. Ze gooide ze op en al snel verscheen een paarsachtig beest... Tawn fronste even, dat kende ze niet. Dus ze haalde maar eens de Pokédex boven. Dat ding kwam nooit uit haar zak. Ze maakte er echt te weinig gebruik van. Ze as het immers gewend geweest om weken zonder te leven toen Kido als Aron haar eerste Pokédex had opgegeten. Hehe... Goede herinneringen. Ze klapte het apparaatje open en deze piepte even. 'Mienfoo, the Martial Arts Pokémon. They have mastered elegant combos. As they concentrate, their battle moves become swifter and more precise.' Okay dan... Deze was puur fighting type. Ze was ook vast de zwakste Pokémon in het bezit van de vrouw, dus ze zou het proberen met Queen. Als het niet zou lukken, kon ze nog altijd switchen naar 'plan Saiko en Hyper Beam alles neer'. Het meisje liet haar hand langs de riem gaan, pakte de ball van de kleine insect en gooide deze op. In een flits verscheen het gele geval voor haar. Even zoemde ze verward. Daarna liet ze een blik vallen op de Pokémon voor haar. Het meisje tegenover haar lachte even zwakjes... ja Tawn kon het ook amper geloven dat ze dit deed... Maar ze had niet veel keuze eh. "Laten we dan maar beginnen," zei ze even terwijl ze haar schouders ophaalde. "Laten we dat maar doen," zei het blonde meisje met een gebalde hand. Wie het laatste lacht, best lacht, dat moest dit meisje even duidelijk gemaakt worden.

Vs.

"Mienfoo, begin maar met een Fake Out," beval ze haar Pokémon waarbij de fighting type naar voren kwam en even hard klapte. De Combee, die duidelijk niet aan het opletten was, verstijfde even. "Opletten Queen," murmelde ze even tussen haar tanden door. Als dat ding gewoon een beetje haar zin zou doen dan kon ze nu gelijk switchen naar Saiko eh. De gymleader grijnsde even en kon het niet laten even te lachen toen de Combee opeens heel boos naar der keek. Ze was van adel, ze was een Queen. jezus... Eigenlijk was het mormel gewoon een heel irritant insectje dat nodig haar drie monden moest gaan houden. Ze had ook nooit gesnapt waarom het drie monden had... Tja... Het had drie gezichten op een lichaam... Dat was al genoeg uitleg voor zover zij kon denken. Ze balde haar andere hand tot een vuist en klemde haar tanden nogmaals op elkaar. Ze wist niet goed wat ze kon doen... Waarom had ze dit ook alweer gedaan? Tja... Yolo zoals ze zeiden eh... Spijtig genoeg was dat niet echt iets die van toepassing was bij haar. Ze keek even toe hoe de Combee rustig heen en weer zoemde en even diep adem haalde. "Force Palm," Hoorde ze. De fighting type trok haar poot terug en concentreerde zich. Daarn duwde ze een sterkere golf door de lucht naar haar Pokémon toe. Queen werd geraakt en vloog even onstabiel in de lucht. Hierbij kon Tawn het niet laten... Nog niet. Ze slikte even keek even naar May. Waarom ze dacht dat dit een goed idee was, was haar een raadsel geweest. Echter hervond de bug type haar evenwicht een beetje boven de grond en zoemde ze even onstabiel in de lucht. "Gust," beval ze kort. De bij begon krachtig met haar vleugels te slaan. Hierdoor ontstond er een hevige wind, die de Mienfoo even raakte. Deze was duidelijk verrast door de kracht van de kleine Pokémon en sloot haar pootjes voor haar, echter schoof ze wel wat naar achter. Ze voelde wel een lichte triomf en ook de kleine Bug Type liet even merken dat ze erg trots was op wat ze hier had bereikt... Maar ze waren nog niet ver. Nu ze even bezig was met die Gust aanval kon ze evengoed overgaan op iets anders. "Bug Buzz," beval ze snel. De Pokémon vloog naar voren en begon met haar vleugels te slaan. Groene dingen vlogen op de Pokémon tegenover af. De Pokémon werd geraakt, maar liep niet zoveel schade op aangezien de aanval niet zo effectief was tegen deze typing. Ze balde haar handen tot vuisten en keek even strak naar het beeld van de Mienfoo die haar poten uit elkaar haalde en in gevechtpositie ging staan. "Meditate," De Pokémon sloot haar ogen en leek zich kort te concentreren. Goed, dan kon ze nu snel zijn. Als ze genoeg Gusts kon uitvoeren was deze poging misschien nog niet zo hopeloos geweest als ze eerst had gedacht. "Gust," zei ze nogmaals. Haar Combee won wat hoogte en keek even met een priemende blik neer op haar tegenstander. Daarna verscheen een grijns op haar drie lippen en al snel tilde ze haar lichaampje wat meer op, om de gust aanval uit te voeren. Hierdoor werd de Mienfoo uit haar trans gebracht en opnieuw moest ze even haar pootdingen voor zich houden, nog steeds erg verrast van de kracht die in het lichaampje van de bug type schuilde. Ze grijnsden even, de trainster en haar Combee. Echter leek hun trots als sneeuw voor de zon te verdwijnen toen de Pokémon zich opeens naar voren bewoog. "Drain Punch," zei de gymleadster met een grijns op haar lippen. Tawn haar ogen werden groot. "Ontwijken," zei ze, toch klonk er lichte paniek door in haar stem. De vliegende Pokémon wilde wegschieten, maar ze was te traag en ving de vuist op. De bug type vloog naar achter en lande hard op de grond voor de voeten van haar trainster. Dammit Queen, let eens op. Ze snoof lichtjes... wat zat ze eigenlijk te zagen? Ze moest zelf ook eens beter opletten als ze dit wilde winnen en dat wist ze verdomd goed. Ze klemde opnieuw haar tanden op elkaar en snoof lichtjes. Daarom wilde ze deze gym niet uitdagen. Ze haalde diep adem en probeerde kalm te blijven... Maar haar Pokémon was neer, betekende dit dat ze Saiko moest bovenhalen? Ze keek even twijfelend naar haar Charmeleon, die met samengeknepen ogen naar het tafereel keek, duidelijk ontevreden met de manier van vechten. Ze wist dat May een nogal eigen tactiek had als het op vechten aankwam. Ze vocht niet snel en ook niet geweldig goed, maar ze kon wel goed en precies slagen uitdelen, wat haar een heel nauwkeurige vechter maakte. Dat zorgde er ook voor dat ze wat raar keek naar Pokémon zoals Queen, die het moesten hebben van ruime aanvallen en tactieken die een beetje ongemikt waren... Om het simpel te zeggen. Ze snoof lichtjes en zette even een stap naar voren. Ergens was ze wel bezorgd om haar Pokémon. Queen was nog zo jong. Hoe kon ze het eigenlijk zelf willen dat ze vocht? Het arme ding was amper een paar maanden uit en nu al lag het doodstil op een veld... Ze snoof lichtjes en keek even lichtjes op. Ze zag dat Korrina even moest lachen. Ze had dit duidelijk verwacht, maar wat had ze anders gedacht... De trainster was iemand die ervaring had, anders was ze geen gymleader geworden... Dat as iets dat ook zij wist. Ze snoof lichtjes en keek van May naar de Combee. "Dit gaat nooit lukken," murmelde ze even met een zachte stem. "Je bent niet sterk genoeg," vervolgde ze op fluistertoon. Waarom had ze dit ook geprobeerd? Waarom stelde ze steeds opnieuw die vraag? Ze sloeg haar ogen van de Bug Type en pakte haar Pokéball al vast. Toen ze terug opkeek, was ze echter wel licht verrast bij wat ze zag. De Combee was al terug overeind gekomen? Hoe... Hoe had ze dat gedaan? Ze was neer gegaan, was duidelijk gecrasht... De bij keek even nijdig naar haar tegenstander. Korrina lachte even zachtjes en tilde haar wenkbrauwen lichtjes op. "Een doorzetter eh?" zei ze even met een tevreden lachje op haar lippen. "Dat vind ik geweldig!" Klonk er vervolgens. "Drain Punch!" De Pokémon vloog naar voren. Echter schoot de kleine Pokémon onder haar tegenstander door en voerde ze een Bug Bite toe tegen diens buik. Even verkrampte de Mienfoo door de plaatse pijn in haar buik. Ze vloog verder door de lucht, maar lande redelijk soepel en mooi op haar pootjes. Even legde ze een poot op haar buik en vernauwde ze haar ogen. Queen vloog wat op, draaide zich om en schoot naar voren. "Swift," beval de trainster van de Mienfoo. "Gust," kaatste Tawn terug. De Combee staakte haar aanval naar voren en sloeg haar vleugels even krachtig, waardoor er een nieuwe windstoot ontstond. De tegenstander was niet te traag en al snel schoten sterretjes langs haar Pokémon. Even verloor ze wat hoogte en zag Tawn de gepijnigde blik in de zes ogen van haar Pokémon. De tegenaanval was echter ook raak geweest en de fighting type schoof weer wat naar achter, waardoor ze de andere helft van de sterretjes niet kon afvuren. De Martial Arts Pokémon sloeg al snel haar poten terug uit elkaar en sprong op. "Pound," Tawn zag dat Queen dat niet kon uitwijken, ze was duidelijk wat van de kaart gebracht door de Swift. Normal aanvallen brachten geen speciale schade aan bij haar... Maar ze brachten normaal wel meer schade aan dan fighting moves... Dus... Misschien had dit echt wel pijn gedaan. Bij die gedachte moest het blonde meisje zich wat tegenhouden. Ze mocht het veld niet op en dat besefte ze maar al te goed. Als ze zichzelf kon beheersen was het helemaal goed. Al snel kreeg haar Pokémon een slag tegen haar onderste gezichtje... Maar daar hield de tegenstander het niet bij. Een tweede Pound volgde in het andere gezichtje. Toen zag ze nog haar kans een Drain Punch uit te voeren. Daarna zette ze zich af tegen de vallende Combee en maakte ze een achterwaartse salto. De Mienfoo kwam elegant neer en ging meteen terug in vechtpositie staan. Ondertussen was de kleine bug type aan het vallen. "Queen, gebruik je vleugels!" riep ze, toch ietwat hopeloos. Ze zag echter hoe de Pokémon opeens woest haar ogen opende. Toen verscheen een fel licht. Licht geschrokken van de plots verschijning hield het blonde meisje toch even haar handen voor haar gezicht. Huh? Ze wist best wat dit was... Maar... Hoe... Konden Combees evolueren? Ze kneep haar ogen even toe, maar toen het licht wat leek weg te ebben, opende ze zo snel mogelijk weer.

Vs.

De nieuwe Pokémon had haar vleugels open geslaan en schoot aan een hoog tempo over het strijdveld. Ze trok een van haar voordingen naar achter en sloeg ze naar voren bij de nek van haar tegenstander, toen vloog ze omhoog. Haar insectenogen keken priemend in de ogen van de licht geschokte Mienfoo. De nieuwe Queen was vele malen groter dan de tegenstander. Ze had deze dan ook met gemak van de grond geplukt. Al snel hadden ze het plafond bereikt. Daar werd Mienfoo tegen geduwd. De klauwen van Queen stond gevaarlijk rond de nek van de fighting type. Lichte minachting stond in de blik van de bug type. Daarna haalde ze een van haar klauwen van de nek van de Pokémon. Tawn haalde snel haar Pokédex boven en keek gewoon even hoe deze Pokémon noemde... Vespiquen... Ok dan. Snel stak ze het ding terug weg. "Queen, rustig meisje!" Zei ze even snel. Echter reageerde de Pokémon niet. Ze zoemde nijdig, ze was boos. Heel erg boos... Tawn slikte even, een onzeker en bang gevoel bekroop haar. Dit deed haar denken aan die keer in de gym met Kido. Toen was er identiek hetzelfde gebeurd... Naja, eigenlijk was het toen nog een beetje anders geweest aangezien Kido toen bijna de gym had gesloopt en het de eerste gym was... Als Aggron had ze bijna alles de kop omgedraaid. Ze was veel te krachtig geweest voor hen... En dat zorgde ervoor dat ze zich wat zelfzekerder voelde... Als ze wist dat ze overpowered was... En dat voelde ze nu niet. Dat maakte haar zo... Zo... Bang. Het was bijna een verslaving, sterk zijn... Alsof het een soort drug was waar je geweldig high van kon worden... Ze wist eigenlijk best dat dat zo was... Mensen wilden sterk worden, krachtig... Voor macht. Heel veel mensen. En zij was er ook een van. Ze was gewoon een cliché kind, niks meer. "Pound," Dat kind wilde haar Mienfoo echt heel graag dood eh? Even keek ze toe hoe de fighting type met moeite haar pootje terug trok en even hapte naar adem, maar dat ging moeilijk door de klauw die rond haar nek zat. Opeens tilde Queen haar ene vrije klauw op. Ze spreidde haar klauw en sloeg deze krachtig neer op de tegenstander, die meteen verkrampte en haar aanval niet langer kon uitvoeren. Tawn herkende het als een Slash. Dus... Ze had een paar aanvallen bijgekregen? Dat had ze wel verwacht... Maar... Niet dit. Toen de Mienfoo zich probeerde los te maken, verstrakte de Bug Type haar grip op haar keel, waardoor de ademhaling van de fighting type even piepte. De ogen van haar Pokémon werden vernauwd. Een minachtende blik van de Vespiquen was te zien. Opeens zag ze de tegenstander trillen... Wacht... "Toxic..." murmelde ze even zachtjes. Dat meende je niet? Kende haar Pokémon deze aanval... Dat was ongelooflijk! Opeens schoot Queen naar achter en loste ze de tegenstander. Deze viel aan een hoog tempo naar beneden, duidelijk verstard door de pijn die de poison status haar aanbracht. Daarbij was het nog eens een status die normaal steeds erger zou worden, want dat was de eigenschap van Toxic. Het blonde meisje slikte even. "Mienfoo! Concentreer je!" Kwam er van de andere kant van het veld. Tawn keek even toe hoe de fighting type moeite had met dit commando. Ze belande met een knal op de grond. De Bug Type tilde haar beide klauwen op nadat ze even was gedaald. Haar ogen stonden priemend gericht op haar tegenstander. Je kon bijna een reflectie van haar zicht zien in haar ogen... Zo herkende ze haar derpbij niet echt. Opeens verschenen een soort van kleine dingetjes rond haar Pokémon. Snel haalde Tawn haar Pokédex weer boven en begon ze te kijken naar wat dit in Arceus' naam was. 'Heal Order' Even keek Tawnee op. Opeens schoten die dingen op de trillende Mienfoo af. 'Attack Order' De Pokémon verdween in de wolk van dingen en Tawn verstijfde even. De glinsterende ogen van haar insect waren haar niet ontgaan. De gele Pokémon nam wat afstand en tilde haar klauwen weer op, waardoor ze er opeens erg machtig uitzag. De mond van het blonde meisje werd even open gedaan, maar ze wist niet wat ze moest zeggen. "Mienfoo!" Hoorde ze even, lichte paniek van de trainster van de Pokémon. Even knipperde de jonge grunt met haar ogen bij het zien wat de Vespiquen wilde doen. De bug type haar ogen gleden van het plafond naar haar tegenstander en verduisterde even langzaam, waardoor Tawn haar adem even stokte. Opeens begonnen de vleugels van de Pokémon harder te slaan. ze lichten even blauw op en toen werden de ogen van Queen even kort groter, een lichte glans van sadisme was af te lezen in haar ogen. Opeens schoten een reeks scherpe dingen naar de grond. De Material Arts Pokémon kon gene kant op en werd volop geraakt door de Air Slash. De Fighting Type werd hierdoor een stuk naar achter geslingerd. Trillend belande ze met haar snuit op de grond. De kleine dingetjes die haar hadden aangevallen waren verdwenen en Tawn kon enkel met grote ogen staren naar het tafereel. Ze geloofde hier amper iets van... Hoe kon dit opeens zo eenzijdig zijn? "Kom op Mienfoo, je kan echt wel nog verder! Swift!" De beige Pokémon kwam langzaam overeind en opende haar ogen snel. Een vurige blik in haar diepe ogen toonde aan dat de Pokémon zich niet liet kennen. Haar Vespiquen keek even nijdig neer op haar tegenstander en keek toe hoe de sterretjes op haar afkwamen. Goed dan... tawn, wakker worden. "Opvangen," zei ze even. 'Defense Order' piepte het metalen ding dat ze nog steeds in haar handen had. Ok... Ok... Zwijgen nu. Ze klapte het toe en stak het in haar zak. Opnieuw waren die dingen verschenen en begonnen ze rond de Pokémon te zoemen, deze keer was het doelwit Queen... Of ze was niet echt het doelwit, zij was namelijk degene die die dingen rond haar kreeg... Dus doelwit kon je haar echt niet noemen. De Vespiquen werd amper geraakt door de sterretjes doordat die dingen het vooral opvingen. Ze voelde zich toch wel zelfzekerder worden over dit gevecht en ze balde even tevreden haar hand tot een vuist waarna ze al snel knikte naar de Bug Type. De Pokémon schoot naar voren, door de barrière van haar dingen door, naar de tegenstander toe. Ze tilde haar scherpe klauw op en gaf een harde slag tegen de kop van de fighting type, die de lucht in werd geworpen hierdoor. Een tweede Slash aanval volgde, zodat ze nog wat steeg. Vervolgens volgde een paar sterke en snelle slagen die de Mienfoo steeds hoger de licht in sloegen. Fury Swipes. Vervolgens staakte ze haar slagen en schoot ze omhoog, zodat ze nu op ooghoogte was van de verzwakte Pokémon. "Air Slash," zei Tawn. Haar vleugels werden blauw en met een paar krachtige slagen schoten er blauwe dingen op de tegenstander aan, die naar achter werd gelanceerd en tegen de muur werd geslingerd. Daar viel ze alweer naar beneden... Tijd voor een overkill. "Air Slash," Opnieuw schoten er nogmaals van die blauwe dingen op de tegenstander af, waardoor ze weer tegen de muur werd geramd. Toen viel ze al snel naar beneden. Daar bleef de Fighting Type even liggen, maar het blonde meisje wilde er echt heel zeker van zijn dat ze dood uitgeschakeld was. "Air Slash," Hoezo overkill? Weeral schoten een paar blauwe dingen op haar af en werd ze deze keer de grond in geboord. wat stof stoof op en Queen schoot naar voren, opgetrokken klauw. Ze schoot door de stofwolk heen, opnieuw had ze de Mienfoo bij haar nek vast en begon ze weer naar het plafond toe te vliegen. Ondertussen werden een paar hele rake klappen uitgedeeld in het gezicht van de Fighting Type. Slash na Slash werd geraakt door de snuit van de beige Pokémon. Ze had ook nog eens die poison status, dus arme, arme Pokémon. Ah tja, Tawn wilde haar badge. Dus ze moest dingen vermoorden uitschakelen. Ze balde haar handen tot vuisten en keek even toe hoe de Vespiquen een vijfde Slash uitvoerde. Een zesde volgde al snel en ook een zevende vond zijn weg naar de kop van de Mienfoo. Toen stopte de Vespiquen en gooide ze de tegenstander de lucht in. Al snel verschenen er weer van die dingen rond haar en voerde ze een Attack Order uit. De dingen duwden de Fighting Type even tegen het plafond aan, maar toen ze terug verdwenen, won de zwaartekracht weer en werd de beige Pokémon naar de aarde getrokken. Queen week wat uit zodat ze niet werd geraakt door de Pokémon. Met een luide knal viel de Fighting Type neer. Het duurde even voordat de stofwolk die hierdoor was opgekomen was gedaald, maar uiteindelijk kon het blonde meisje zien dat de Pokémon van de gymleader was uitgeschakeld. Ze grijnsde even triomfantelijk waarna ze even naar Korrina keek, die een beetje verbaasd was. Eerlijk gezegd was ze dat ook geweest... Maar nu had ze een Vespiquen en die kon dingen dood doen... Blijkbaar. Dus dat maakte haar wel een beetje gelukkiger.
Met grote ogen staarde het meisje naar haar dode Pokémon... Nuja dood was ze niet, ze was gewoon knock-out. Dus ze zag niet echt het probleem in. Als ze het liet rusten en nu gewoon naar een ziekenhuis bracht was het vast in orde. Het effect van Toxic zou wel weg gaan. Het was niet zoals het vuur van een Houndoom, die voor altijd pijn zou doen. Dus ze sloeg enkel een keer haar armen over elkaar, wetend hoe ze de volgende Pokémon zou aanpakken. met deze nieuwe aanwinst aan haar zijde zou ze wel kunnen winnen. Nu voelde ze de overtuiging wel groeien... het was een feit dat ze soms wel eens onzeker was, maar dat was met momenten en nu was het moment waarop het aan het verdwijnen was. Ze grinnikte even zachtjes. De tegenstander had ondertussen de ball van haar Pokémon boven gehaald en liet haar terugkeren. Ze zei niks, opeens was haar mond een heel stukje kleiner geworden eh? Well kijk eens aan wie had er nu een grote mond hm? Ze kon het niet laten even haar ogen te vernauwen bij die gedachte. Ah, soms was het zalig om een opperhand te hebben. Dit bedoelde ze dus met sterk zijn. Het voelde gewoon goed als je macht had en gewoon dingen kon elkaar rammen. Dan voelde je je wel een beetje krachtiger dan dat je in werkelijkheid was. Ze grijnsde even kort en legde een hand op haar lippen. Oh... Nee, zo moest ze ook weer niet doen eh. Waar was haar respect voor hoge rangen gebleven? Oh wacht... Haar grijns werd ietsje groter. Die had ze in feite niet echt... Dus waarom vroeg ze het zelf aan haarzelf. Zij was degene die het beter wist dan wie dan ook. Dus... waarom deze onnodige vraag? Ze liet haar hand van haar lippeb gaan en keek even naar maybel. De shiny keek haar even droogjes aan, ze had het wel gezien, hoe het meisje licht sadistisch had zitten staren en lachen. Nee... Dit was iets dat ze altijd deed. Diep vanbinnen was ze een monster. Maar tja, dat wist niemand. Ze had een veel duistere kern dan dat je van zo'n onschuldig meisje zou verwachten. Daarom was ze ook bij Team Rocket gegaan. Het had haar inner dark side wat getinteld... En tja, dan kon ze er heel moelijk aan weerstaan. Ze zuchtte even zachtjes. Ze zou binnenkort weer eens op jacht moeten. Dingen stelen van mensen, mensen een lesje leren... En vooral even kijken wat die rangers waren. Ze had al een idee van hoe ze het misschien zou aanpakken... Maar dat zou ze niet doen zonder eerst even te kijken wat haar 'mentor' ervan dacht. Ze zou gebruik moeten maken van haar onschuld en van haar leugens... maar dat deed ze toch al altijd... Dus zoveel verschil met het dagelijkse leven zou er niet zijn. Ze keek even toe hoe een tweede ball de lucht in kwam. Stiekem vroeg Tawn zich echt af of die Mienfoo niet dood aan het gaan was. Ze had immers een status die steeds erger zou worden... Maar misschien was het niet zo erg als ze dacht en was de Fighting Type sterker dan ze eruit zag... Of dat ze hier voor had bewezen... naja, ze had toch even wat onzekerheid gehad voordat Queen een Vespiquen was geworden... Dus zo zwak was ze nu ook weer niet. Ze haalde lichtjes haar schouders op en keek toe hoe de persoon tegenover haar een mislukte kip tevoorschijn haalde. Wauw... Hij was nog lelijker dan Brönsted en Lowry, haar Doduo... Naja, haar Dodo was verre van lelijk, hij was eerder gewoon heel erg derp... Want het was een tweekoppig beest dat niet kon vliegen en het was nog eens een vogel ook. Ze zuchtte even en haalde haar Pokédex boven. Even zien wat dit ding was. 'Hawlucha, the Wrestling Pokémon,' Oh wauw, dit ging goed worden, zwetende, worsteldende kip was het dus. 'Although its body is small, its proficient fighting skills enable it to keep up with big bruisers like Machamp and Hariyama.' Hmm... Het had dus wel iets. Het zag er wel uit als een fighting type... Maar omdat het een kip was, was het vast ook een flying type, wat het lastig zou maken voor haar bijtje. Maar goed, ze had al een plan in haar kop om dat op te lossen. Ze mocht immers switchen van Pokémon tijdens het gevecht en daar zou ze zeker gebruik van maken. "Goed dan, tijd voor ronde twee,"

Vs.

"Aerial Ace," Was de beginnende commando van haar tegenstander. Niet goed dus. Ze balde haar handen tot vuisten en dacht snel en wat dingen. Okay dan defensief gaan, dit zou ze niet kunnen ontwijken en dat besefte de Grunt maar al te goed. Misschien te goed, want Aerial Ace raakte altijd, dat was een eigenschap van de aanval. "Defense Order," Beval ze snel. Al snel verschenen er van die dingen en toen de mislukte kip wegschoot en was verdwenen door de snelheid die het had aangenomen, was Queen al lang in bescherming genomen door die rare dingen. Dus toen dan ook opeens de roodachtige Pokémon aan haar voorbijschoot en haar raakte, liep ze niet zoveel schade op als dat ze eerst had verwacht. Wel meteen werden Tawnee haar ogen lichtjes groter. "Grijp hem!" Zei ze meteen met een sterke stem. De ogen van de insect glinsterden kort bij het commando en ze schoot snel naar voren waarna haar klauw nog net de achterpoot van meneer kip kon pakken. "Mooi, Attack Order en dan Air Slash," zei ze op een zeker stem. Haar dingen vlogen op de Hawlucha af, die nog even aan het tegenstribbelen was. Maar al snel verdween hij in een soort van wolk van zwartheid. Vervolgens lichten de vleugels van de Vespiquen op en vlogen een paar lichtgevende dingen recht in het gezicht van de flying, fighting type. "En maak het af met een Toxic," zei ze met een grijns. De Vespiquen schoot naar voren, tilde haar ene klauw op om de nek van de Hawlucha vast te nemen. Daarna schoot ze naar voren en pinde ze de tegenstander tegen de grond aan. Een misplaatste grijns op haar lippen toen de Pokémon haar aanval uitvoerde. Oh... Haha. Arme Pokémon van dat wijf. Nee, eigenlijk niet. Ze had totaal geen medelijden voor dat kind en haar mislukte vogel. Ook niet voor dat ding dat ze eerder in elkaar had geslaan... wat het ook mocht zijn eigenlijk. Het kon haar bar weinig schelen. Al snel zag ze hoe de flying, fighting type moeite leek te hebben met ademen doordat zijn nek zo toe zat. De Vespiquen vernauwde haar ogen en sloot langzaam haar klauwen meer, duidelijk erop uit het ding even te laten lijden. "Karate Chop," Klonk er, toch licht in paniek. Om eerlijk te zijn, zou Tawn ook in paniek zijn. Maar dan opnieuw, ze zou nooit een mislukte vogel als Pokémon hebben. Note, haar Doduo was geen mislukte vogel, hij had enkel geen vleugels en was daarbij onder de categorie dodo en niet vogel -ja dat was iets heel anders- Echter kreeg haar bij nu wel een slag in haar buik en loste ze haar prooi waarna ze even haar buikje -of wat het ook was- bedekte ze even met haar klauwen, om er even naartoe te kijken. Echter keek ze al snel nijdig op. Haar insectenogen priemend in de Hawlucha, die overeind kwam en even naar zijn tegenstander keek met een paar boze ogen. Haar pokémon snoof lichtjes en de gevederde grap liet ook even een snuif horen. Hierbij kon de Vespiquen het duidelijk niet bij laten en ze tilde haar klauw op waarna ze met een Slash de mannelijke Pokémon neersloeg, verzwakt en vast versteend door de pijn van de toxic, viel hij schuin neer... maar Tawn wist best dat dit niet de ideale tegenstander was voor de bug type, aangezien deze in bezit was van flying type moves en de Pokémon over het algemeen niet zo defensief was... Zeker? Niet dat zij het wist, ze had de Pokémon nog maar een paar minuten. Ze was er echter wel al heel blij mee geweest. Dus ze tilde de ball van Queen op en liet haar terugkeren. "Mooi gevochten meis," zei ze even zachtjes, waarna ze de ball terug aan haar riem klikte. Goed dan. Tijd om even haar echte wapen boven te halen. Haar hand gleed over de riem heen, tot op de plek waar Saiko's ball zat. Met een snelle haal had ze deze vast in haar hand.

Vs.

Ze gooide de ball op en in een flits verscheen de Metagross. Ze viel neer uit de lucht, gebruikte even haar powers om te zweven en lande met een plof op de grond. Mooi zo. Even hoorde ze weer de manier van begroeten bij Saiko. En even moest ze zachtjes lachen... Ze was toch altijd zo aardig en ze was... Zo goed van hart. Ookal had ze vast geen hart, maar het was een manier van spreken he. Even liet ze haar handen over haar riem gaan. Goed dan, even zien wat ze tegen dit ding konden doen. Het leeek er haast op alsof Tawn hen aan het testen was en niet omgekeerd. Ah. Misschien was ze toch een beetje aan het overdrijven met haar Pokémon. Snel hoorde ze een licht gesnuif en even moest ze lichtjes naar rechts leunen om te zien of het van de gymleader of van de Hawlucha kwam... Beide, hah, kijk eens aan, mooie timing, verdiende wel een tien op tien. Ze rolde echter wel eens met haar ogen. Nee, ze wilde hier echt geen tijd aan gaan verspillen, ze had haar tijd nodig voor die mega, die ze in elkaar wilde slaan met haar Metagross en wilde opfikken met haar Charmeleon. dat zou pas een echt gevecht worden, dat wist ze zeker. Maar deze kip kon haar geen echte uitdaging geven. "Psychic," beval ze meteen. Wel meteen schoot de Pokémon in actie. De ogen van haar Pokémon werden lichtblauw en even zag ze dat de Hawlucha licht gloeide. Toen werd hij in het rond gegooid, als een lappenpop. Hij werd een paar keer tegen de grond gegooid, tot Saiko zag dat ie wat versufd was. "Zen Headbutt," beval tawn meteen waarna ze haar armen over elkaar sloeg en even vanuit de hoogte naar de trillende POkémon keek. Hij verzwakte ook met de seconde meer door die toxic. Het zou snel voorbij zijn voor hem, daar zou Tawn voor zorgen. Er verscheen een blauwe gloedachtig iets rond de voorhoofdding van Saiko en ze stapte naar voren, om vervolgens op te vliegen. Aan hoog tempo vloog ze op de tegenstander af. "Detect," De ogen van de Hawlucha kleurden even blauw op en wel meteen schoot hij op, waardoor de aanval miste. Hij lande wat verderop zijn poten terwijl de Metagross tegen de grond ramde. Goed dan, als ze het zo wilde spelen kon ze het ook zo doen. "Saiko, opnieuw," melde ze even terwijl ze een strakke blik op de tegenstander hield. Opnieuw kwam de steel type overeind en schoot ze opnieuw naar voren met de lichtgloeiende voorhoofd. "Flying Press," Ze zou hem weer laten ontwijken. De Hawlucha sloot even gepijnigd zijn ogen door de pijn van de toxic, hij had er wel last van he. Toen ze zag dat hij wilde opspringen, spande ze zich aan. "Saiko," wel meteen had de metagross door wat ze wilde, aangezien ze welkom was in haar gedachten. De klauw van haar Pokémon glom grijs op en wel meteen schoot deze naar boven, waarna de Pokémon keihard werd geraakt door de Metal Claw. Hij werd naar achter geslingerd, maar daar liet ze het niet bij. Ze haalde haar armen van elkaar. "De-" "Bullet Punch," Nog voor de tegenstander iets kon doen schoot de Metagross op hem af en werd een reeks slagen uitgevoerd. Zo werd hij tegen de muur geslingerd. Ze grinnikte even bij het zien van het gepijnigde gezicht van de Pokémon. Ze moest het echt afmaken... Misschien een kleine overkill, maar kon haar niet zoveel schelen. "Zen Headbutt," Nu kon hij geen kant op en werd hij zo de muur in geramd door de aanval. Wel meteen, toen Saiko terug naar achter vloog en lande op de grond waardoor deze even trilde, werd het duidelijk dat de toxic en de reeks aanval zijn tol hadden geëist. De vogel had zijn ogen niet langer open en was even tegen de muur gedrukt, een gat... Heel mooi hoor. Al snel viel deze eruit en viel hij bewusteloos op de grond voor de muur. "Hawlucha! Sta op!" Riep Korrina, toch licht nijdig. "Een Roost en dan weer Flying Press kom op!" Oh hell to the no."Hyper Beam," ze had er genoeg van en ze zou niet nog eens alles overnieuw doen door die stomme roost. Omdat Saiko erg geleerd was met de Hyper Beam, was de bal, de oorsprong van de aanval, er al snel. Nog voor de Hawlucha deftig overeind kon komen was ze ofgevuurd. Langzaam opende de kip zijn ogen. Echter werden de groot bij het zien van de straal. Wel meteen raakte deze de tegenstander en hij werd naar achter geslingerd. Een luide knal was te horen en even zag Tawn kleine krakjes in de muur rond de straal. Oepsie, tja, het was een luide aanval om Pokémon mee te doden. Ze grijnsde even toen de straal verdween en stof en rook wat in het rond was. Echter was een heel erg geschade Hawlucha het eindpunt van deze route en lag deze zo goed al uitgeteld op de grond. Zelfs een blinde kon zeggen dat ie niet verder kon. En zo wel, dan volgde nog een Hyper Beam. Want wat hij ook zou proberen, hij had geen echte effectieve aanvallen tegen haar Pokémon.
Ze grijnsde even en keek toe hoe ze haar Pokémon liet terugkeren in zijn Pokéball. Goed dan... dan kwam nu... "Lucario," klonk er. Echt, dat kind haalde haar de woorden uit de mond, het was gewoon magisch ofzo. Ze keek even naar Saiko en tilde de ball van de Metagross op. Nee, dit was voor iemand anders. Haar blik verplaatste zich naar die Pokémon. "May," Wel meteen knikte de Charmeleon. Met een paar stevige passen kwam de Fire Type naar voren. Haar blauwe ogen werden wat nauwer en ze keek even naar de ball van de tegenstander. In een flits verscheen de tegenstander. Hij had een ketting met een mega stone in... Stomme mega's. Ze balde haar handen tot vuisten. Ze zou eens laten zien wat een Pokémon echt kon. Niemand had die mega's nodig. Het vernietigde enkel nog. waar was de echte power van je Pokémon dan eigenlijk? Als je toch gebruikt maakte van een steentje. Iedereen die ze goed kende had er een... maar als ze het goed had was Kido toch wel een van de sterkste... Alleen maar de gedachte van die Pokémon in mega vorm maakte haar misselijk... maar het voelde ook lichtjes goed bij dat besef... Heel goed eigenlijk... Arceus...

Vs.

"Mega Evolve!" Klonk er meteen waarna Korrina haar vingers over de steen in haar armband liet gaan. Wel meteen tilde ze deze op en een fel licht verscheen bij de twee. Even bedekte ze haar gezicht. Ok dan, wat een show off was dit nu weer. Ze snoof lichtjes. De goudgele Charmeleon bedekte even haar gezicht, ook lichtjes verblind door het felle licht. Agh, echt wat een stomme show was dit nu weer. Al snel werd de Lucario duidelijk. Zijn felle, rode ogen, staarden neer op de tegenstander en May liet even een onzeker gesnuif horen. "Geen zorgen May," zei ze even. "Zolang je luistert naar me, komt het goed..." Even keek de goudkleurige Pokémon haar aan en ze lachte even kort naar haar. "Dat beloof ik," De Charmeleon knikte even naar haar trainer en draaide zich toen terug om naar de mega Lucario. Het gevecht was al een tijdje begonnen... Althans dat leek zo. Opeens schoot de fighting type van zijn plaats en rende deze op de tegenstander af. "Power-Up Punch," De Pokémon kwam schuivend tot stilstand en tilde zijn poot op. Vlug, reageren. "Inferno," Bracht ze meteen uit. Een sterke vlam kwam uit de bek van de Charmeleon, die lichtjes bang was geworden van hoe snel die Lucario wel niet was. Maar nu deze zo dicht was, kon deze onmogelijk de Inferno ontwijken. Hij haalde echter wel zijn poten voor zich, maar werd naar achter geduwd door de hete vlammen van de gouden fire type. Al snel sloot ze haar bek terug. Goed dan, tijd om over te gaan naar het volgende. "Dragon Rage," Hierop reageerde de gymleader meteen. "Extreme Speed," En hij schoot weg en verdween door de snelheid die hij aannam. Echter schoot May toch nog het blauwachtige vuur af. Doordat de Lucario echter voor zijn trainer had gestaan, werd deze nu geraakt in de plaats van haar Pokémon. Ze liet even een schreeuw horen en May sloeg meteen haar poten voor haar bek. Echter verscheen de Lucario naast haar en begon deze de Charmeleon te slaan. Ze sloot haar ogen licht gepijnigd en Tawn balde haar handen tot vuisten, echter hoorde ze een lichte grom van de andere kant van het veld. Het was duidelijk dat iemand niet zo blij was met een brandwonde in het gezicht... yeah sorry, was niet de bedoeling geweest. Ze waren ook echt zo veilig om naast twee vechtende Pokémon te gaan staan... Eigenlijk... Wie had ooit gezegd dat dit toegestaan was? Dit was levensgevaarlijk. "Lucario, Dragon Pulse," zei ze en even slikte Tawnee. "Flamethrower," De fighting type hield zijn poten voor zich en sprong even naar achter om een afstandje tussen hen te maken. Hij vuurde de krachtige straal af, maar May had al haar bek geopend en vuurde haar vuurstraal ook af. Beide raakten, waardoor even beide gestopt werd, maar al snel een soort explosie plaatsvond. Kort hield Tawn haar handen voor zich. Ah. Dit was pas een gevecht. "May!" De Charmeleon sprong naar achter en werd zichtbaar uit de stofwolk. "Aura Sphere," Ze dacht even dat ze de Lucario nu niet zou zien en dat was ook zo. Maar echter werd haar Pokémon wel geraakt door een aanval van de onzichtbare Pokémon. Even schoof Maybel naar achter door de aanval, ze gromde lichtjes en keek even woest op, zoekend naar haar tegenstander. "Kalm," zei Tawn even op strenge toon. De fire type rechtte dus haar rug en haalde diep adem waarna ze even knikte naar haar trainster en een zachtere blik in de ogen kreeg. Veel beter zo."Bone Rush," Ze moest rustig blijven en wachten tot de aanval zou uitgevoerd worden, dan kon May inspringen en aanvallen. Ze wist dat een paar rake fire moves de mega Pokémon wel knock out zouden slaan. "Fire Spin," Gaf Tawnee als tegenaanval toen ze opeens de Lucario door de stofwolk heen zag komen. Zijn bot was hoog gegeven, klaar om haar Pokémon een flinks klap te geven. Het was echter de Charmeleon die sneller reageerde en ze opende haar bek om een soort van spiraalvormige straal af te vuren. De tegenstander wilde uitwijken, maar werd nog geraakt en moest even zijn evenwicht hervinden, duidelijk verzwakt door de aanraking. Zijn bot verdween even, waarna zijn poot even op de brandwonde op zijn schouder ging. Echter verstijfde hij, waarna vlammen rond hem verschenen. Het effect van Fire Spin eh. Ze grijnsde even vals en zag haar kans toen de Lucario zijn ogen toe had. "Flamethrower," Opnieuw opende Maybel haar bek, ditmaal leunde de Shiny naar voren en vuurde ze een krachtige straal af. Het raakte de steel, fighting type recht op zijn lichaam, waardoor hij naar achter werd geduwd en even achteruit tuimelde. "Lucario! Recht! Nu!" Klonk er van het mens dat ze daarnet een beetje had verbrand... Oeps. Ze klonk echt niet blij, maar om eerlijk te zijn zou ze dat ook niet zijn als ze een Dragon Rage in haar gezicht had gekregen. Nee, ze zou echt niet blij zijn dan. Ze was zelf de vorige keer het slachtoffer geweest van een aanval. Een Icy Wind, recht in haar gezicht. Het was de druppel geweest toen... Kido was razend geworden en had toen een einde gemaakt aan al de onzin. Hoe dan ook... De Steel type kwam trillend overeind, nog steeds een poot leggend op zijn schouder. "Dragon Pulse," Klonk er opnieuw. "Inferno!" Riep ze uit, ookal brak haar stem ietwat, hierdoor legde ze even een hand op haar keel. Agh. Toch opende de Charmeleon haar bek. Een krachtige, blauwrode straal kwam eruit. Tawn had nog nooit zo'n krachtige fire type move gezien en keek er even naar. Ondertussen had de Lucario zijn beide poten voor zich. Hij schoot al snel zijn eigen blauwachtige straal af. Beide raakten, waardoor er weer een explosie was. Het blondharige meisje hield even een arm voor haar gezicht toen stof en kleine steentjes aan haar voorbij schoten. Waarom moesten ze ook binnen vechten? Waar was de veiligheid in Arceus' naam. De Fire Type Pokémon zette een paar stappen naar achter en had haar tanden op elkaar geklemd, haar nijdige blik gericht op de stofwolk, waar de schaduw van haar tegenstander te zien was. "Extreme Speed!" Hoorde ze van de krachtige stem van Korrina. De schim verdween en paniekerig keek May even rond. Nog voor Tawn iets kon zeggen was de fighting type naast haar Pokémon verschenen en begon deze rake klappen aan haar uit te delen. Bij elke klap moest ze een stap naar achter zetten... Dit moest echt pijn doen. Echter verstijfde hij opeens. Vlammen verschenen kort rond hem en hij zakte meteen door zijn knieën van de brandende pijn. Het effect van Fire Spin was er natuurlijk nog steeds en dat was de Grunt zeker niet vergeten. Ze grinnikte even en keek toe hoe de Steel Pokémon leek te vechten tegen de pijn die hem teisterde, arme Pokémon. Niet dus. "Inferno!" Ze zag haar kans wat goede schade toe te brengen bij hem. Maybel zag het ook en zette een stap naar voren waarna ze even een poot van hem vastgreep en deze van zijn kop trok. Hij keek lichtjes op, nog steeds geteisterd door de pijn. Kort grijnsde de shiny naar hem, maar toen opende ze haar bek en vuurde ze een krachtige straal op hem af. Ze liet haar klauwen in zijn vlees zinken. Ze kon best zien dat de greep van haar Pokémon het enigste was die de Mega overeind hield. Ze haalde de arm even neer en keek van de gymleader naar haar Pokémon. Toen ze pas doorhad dat het meisje een serieus wonde zou hebben, keek ze even kort naar haar. Een nijdige blik in haar ogen. Het was nooit de bedoeling geweest haar te raken, maar goed, ongelukken gebeurde eh... Het zag er niet zo erg uit en om eerlijk te zijn... Ze zou het best willen ruilen voor haar blauwachtige arm... Dus dat kind moest echt niet boos zijn. Ze kende er werkelijk niks van. Kort balde ze haar handen tot vuisten. Dat was echt zo waar. Opeens leek de hitte te verminderen en het blonde meisje liet even haar blik terug vallen op het gevecht. May sloot haar ogen, tilde haar andere poot op en gaf hem een slag tegen zijn kop. Het was een Slash geweest. Daarna loste ze zijn poot en viel de Lucario achterover op de grond. Kort hoorde ze de gymleader grommen, waardoor Tawnee even opkeek... hmmm? Was het niet genoeg geweest dan. "Close Combat," Klonk er opeens. Wauw, zou ze roekeloos worden? Was ze echt zo dom. Trillend duwde de Steel Type zich overeind, maar hij zakte wat door zijn benen toen hij opeens iets voelde brengen. Misschien had hij ook de burn status, niet dat zij het zag, maar het zou wel mooi zijn eh. Dan zou de Pokémon niet alleen schade krijgen van de aanvallen en de Fire Spin, maar ook door de burn status. Dan zou het erg snel gedaan zijn met hem en dat besefte zoal Tawn als Korrina, want nu werd ze pas roekeloos. De Steel type opende zijn ogen echter en schoot naar voren. Een hele reeks sterke, krachtige aanvallen werden opgevangen door de jonge Pokémon. Daardoor moest May haar ogen sloten en zette ze een paar stappen naar achter, duidelijk in pijn. Goed dan, als ze zo wilde spelen. Ze balde haar handen opnieuw tot vuisten. "May! Inferno!" Zonder er echt bij na te denken opende ze haar bek en kwam er in de plaats van een Inferno een Flamethrower op als verdediging. Meteen werd de Pokémon naar achter geschoven. Het probeerde nog tevergeefs zijn poten op te tillen en de vuurstraal tegen te houden... Maar toch. Even sloot Maybel haar bek, zette ze een stap naar voren en nu deed ze pas de Inferno. De Lucario werd recht geraakt, hij kneep zijn ogen gepijnigd toe, verstijfd van de pijn. Na enkele tellen sloot de Charmeleon haar bek en keek ze even neer op de tegenstander, die door een knie was gezakt en moeite leek te hebben met ademen. Echter zakte hij door de ander bij het effect van Fire Spin. Even moest Tawn vals lachen. Nog een keer een Inferno en dan zou het wel genoeg zjn... Althans dat hoopte ze. Het verbaasde haar eigenlijk dat deze Pokémon zoveel krachtige fire moves had doorstaan... Misschien was een mega POkémon beter dan dat ze zelf besefte... Kort snoof ze lichtjes en liet ze een zucht horen waarna ze even naar de blonde gymleader keek. Deze keek even met priemende ogen naar de blauwe Pokémon. "Opstaan!" Hoorde ze. Trillend deed hij wat er van hem werd verwacht... Hij kon nog verder. Ze moest het nu echt serieus afmaken. "Maybel," klonk er even. De zekerheid in haar stem klonk bijna beangstigend. "Flame Burst," Even vuurde ze een vlam af en deze liet de Lucario even naar achter gaan. Hij haalde moeilijk adem, maar daar keek Tawnee echt niet naar. "Dragon Pulse," "Inferno," Klonk er weer als tegenaanval. De blauwe Pokémon haalde diep adem en lichte zijn poten op, moeizaam. Een veel zwakkere straal werd afgevuurd, maar omdat de Charmeleon minder schade had opgelopen en dus nog in een betere conditie was dan hem, was zij sneller geweest. De vuurstraal raakte de Dragon Pulse en weer klonk er een ontploffing. het was echter deze keer erg dicht bij de Lucario geweest. Kort haalde ze een hand weer voor haar gezicht, toen stof en steentjes weer in het rond vlogen. Het blonde meisje keek even in het rond en besefte nu pas dat de explosie recht voor de neus van de tegenstander had plaatsgevonden. Daardoor was hij niet te zien... Het hele andere kant van het veld was niet te zien... En even vroeg ze zich even af of het eindelijk voorbij was en ze iets anders kon gaan doen... Of moest ze nu nog een paar Inferno's afvuren? Misschien een paar Fire fangs? Dat kon ze ook nog altijd doen. Het lag eraan of de mega uit de wolk zou komen, of het stil zou blijven. De tijd tikte echter heel traag voorbij naar haar zin. Even keek ze dan ook twijfelend naar haar shiny. Met de seconde nam haar twijfel toe. Van zekerheid naar angst... Kort knipperde ze even keek ze naar de stofwolk. De grunt beet even op haar onderlip. Laat het gewoon weten... Of hij nu dood was of niet... Of uitgeschakeld... ja dat bedoelde ze... Of hij uitgeschakeld was. Ze moest geen mega Pokémon dood doen, nee, daar was ze niet voor geboren... Maar ze was er wel toe in staat. Bij die gedachte moest ze toch wel even kort lachen. Ah... Misschien was ze toch wel zieker in haar hoofd dan dat ze eerst had gedacht eh...

{Even wat extra info, dit speelt zich nog voor haar accident af}