Kill me, heal me

"Heeecho?" riep ze. Well done Alyss. Ze was de baby al enkele minuten kwijt en kon hem echt niet vinden. Hij was zomaar uit haar zicht verdwenen. En nu kon ze niets anders doen dan roepen en kijken of hij reageerde. Ze liep daar maar, als een kip zonder kop, in steeds wijdere cirkels rond in de omgeving. Maar Couriway was groot. Te groot om overal te zoeken naar zoiets beweeglijks. Ze stopte dus maar. Ze was moe. Hoe dat kwam wist ze eigenlijk niet. Ze was haast nooit moe. Maar de baby was zwaar, ze kon er echt niet lang mee rondlopen. Ze vond een rots om tegenaan te gaan zitten, maar toen ze eromheen liep om te zien of er nog een comfortabeler deel was, vond ze al iemand zo zittend. Een meisje, of jonge vrouw, met aan de ene kant van haar een stok en de andere kant een Abra. En tussen haar rug en de steen zat.. "Hecho!" sprak de zestienjarige, terwijl ze naar de kleine pokemon reikte. Op dat moment begon de psychic type te sissen. Oh Arceus. Ze begreep wel dat ze net even te dicht bij zijn trainster kwam. Ze deed een stap naar achter en hield haar handen op, van 'ik heb niets bij me,' hopelijk begreep hij het. En het meisje ook, wat nu wakker werd.

Elaine Belacqua schreef:

TAG: OPEN WORDS: ### NOTES: Nope ▼

De wereld was wazig om haar heen toen ze net ontwaakt was en het licht was te fel. Ze moest haar hoofd er echt eventjes bijhouden en zich dwingen om concentratie op te bouwen voordat ze überhaupt een scherp beeld had van de wat dikkere vrouw tegenover haar. Het was een vrouw toch? Ze gaapte nog een keer en stelde haar beeld bij. Het was geen dikke vrouw, maar een meisje. Maar waarom was het zo dik dan? Ze gaapte nog een keer diep. Nou ja als ze zo dik was en toch gevaarlijk bleek, kon ze harder rennen- oh nee wacht. Dat kon ze niet. "Goedemiddag," gaapte het meisje, terwijl ze haar sissende Abra tegen haar borstkas aantrok. Deze mopperde nog lichtjes en krulde zich wat meer op, haar pootjes rond Elaine's arm vouwend en haar staart eromheen krullend. Met zijn spleetogen bleef Gato het andere figuur volgen, wantrouwend. "Oh shush," verzuchtte Elaine.

THX BETHANY

De jonge vrouw knipperde een paar blauwe ogen open tegen het licht. Alyss werd begroet met een goedemiddag, en de Abra werd ondertussen het zwijgen opgelegd. Echter bleef hij wantrouwig naar de zwartharige trainster kijken. Deze bleef daar staan waar ze stond, maar liet haar handen nu wel langzaam zakken. "Goedemiddag," sprak ze nu terug. Haar handen liet ze weer rustig langs haar lichaam hangen, en haar ogen liet ze even dichtvallen, om ze daarna meteen weer te openen. "Sorry hoor, ik wilde jullie niet storen," Haar blauwe blik schoot van de psychic type terug naar de jonge vrouw naast de steen. Het viel de zestienjarige nu op dat de stok naast haar op een wandelstok leek. Hm? Nou ja, iedereen zijn eigen problemen, right? Zij had weer iets anders, hoewel dat tijdelijk was... Nog maar vijf maanden, en dan natuurlijk nog vier jaar voordat ze weer zelf wat kon doen. Yes. Wat had ze zich ook op de nek gehaald.

Nog een keer goedemiddag, achja, waarom niet. Alyss kon het toch niet laten om even te glimlachen. De waarschijnlijk oudere persoon legde haar benen over elkaar en keek omhoog, met een zichtbare nieuwsgierigheid in de ogen. Ze verklaarde dat het niet veel uitmaakte, gezien ze maar zou verbranden in de zon die hen bescheen, zo grijnsde ze. Dat was waar. De bol van vuur scheen warm op hen neer en door de afwezigheid van de wind konden ze de warmte goed voelen. Toen kreeg de zestienjarige de vraag, die deze onbekende jonge vrouw als eerste stelde, maar die de zwartharige vast nog veel vaker zou horen. Ze glimlachte lichtjes. Best dapper om dat te vragen. "Ja, dat klopt. Eh... Ongeluk, zal ik maar zeggen," sprak ze, terwijl ze even ademhaalde en haar ogen even dichtknipperde.

Ja, een ongeluk ja. Dat had ze net gezegd. De blauwe ogen hadden zich verwijd terwijl ze nog verbaasder omhoog keek. Ze merkte vervolgens op dat ze het dapper vond dat Alyss het hield. Deze haalde even diep adem en knikte. "Ik zou er niet aan moeten denken om het weg te doen... Ik heb dat altijd al vreselijk gevonden," Nope, ze zou nooit een kind laten aborteren. Maar dat ze het zo vroeg kreeg was ook niet alles. Het meisje sprak dat zij er zelf nog niet aan zou moeten denken, met een ongemakkelijk lachje. En Alyss moest lachen. "Nee, ik weet ook niet echt of ik het wel leuk vind, maar ik hou het, en ik zal ervan houden, heb ik besloten," zei ze vastberaden. Een glimlachje vormde zich rond haar mond. "Volgens mij is het zelfs illegaal om het kind na drie maanden nog weg te laten halen... Tenzij ze Down hebben ofzo..." Arceus, het zou best kunnen dat haar kindje dat had. Ze wist het eigenlijk helemaal niet.