Kill a little time +Cecille

Daar had ze weer een punt in, het was waarschijnlijk niet zo geweest dat iemand de blondine had gedwongen. Of eigenlijk, zo vertelde ze het hem. Al was het niet in deze precieze woorden. "Al is het wel soms zo dat mensen wat dingen moeten regelen in de stad, ik vermijd het liever maar soms moet ik er wel heen." niet dat ze ook meteen hoefde te weten wat dit was. Technisch waren ze nog vreemden, het was zo dat de twee een uur of twee geleden niet eens van elkaars bestaan afwisten. Laat het dus maar staan dat er ook meteen wel wat prive-onderwerpen aan te pas zouden komen of eerder, dat er daar uitbundig over word gepraat.

Naar Lumiose gaan om een Keystone op te halen deden wel meerdere mensen ja, hij had het zelf natuurlijk ook een tijdje geleden gedaan. Al was dat 'tijdje geleden' niet super ver, zelfs had Team Rocket Lumiose al over genomen. Nathan liet Abby en Agrona weer terug keren in hun Poké balls, ze waren daar nu maar wat aan het staan. Kort grinnikte de jongen bij Cecille's woorden "Maar dat was niet het geval zo blijkt." bij hem was dat niet gebeurd, gelukkig want de groenharige was zo snel mogelijk daarna uit de hoofdstad gegaan. Toen Lugus ineens begon te grommen, met of zonder reden richtte Nathan zijn aandacht even op de Lucario. "Stop daarmee." klonk zijn stem hard en heel veel anders dan daarnet. Waar kwam die grom nou ineens vandaan, waarom?

Kort haalde hij zijn schouders op bij Cecille's vraag "Soms doet hij dat, dus ik zou het niet zeker kunnen zeggen." Dat kon soms best vervelend zijn, maar het was niet dat hij ineens het karakter van de Aura Pokémon kon gaan veranderen. Al verklaarde het dan weer niet waarom de Pokémon van de blondine ineens zo begonnen te doen. Er was iets aan de hand, maar wat het dan was, daar had hij geen idee in. Ze zouden het wel kunnen gaan onderzoeken, hoe Cecille daarover dacht wist hij natuurlijk niet. Het was namelijk niet dat de groenharige ineens gedachten kon lezen, dat was raar. "Interesse om het uit te zoeken?" sprak hij met een grijnsje, misschien dat dit random ding wel iets gevaarlijks was. Als er wel iets leuks was, waren het wel gevaarlijke dingen.

Er werd gesproken dat even kijken geen kwaad kon doen, daarom ja. Trouwens, als dat wel het geval was werd dat wel duidelijk. Niet dat de groenharige zich daar nou bepaald heel veel zorgen aan het maken was. Toen Dahlia begon te looen leek Lugus haar meteen te volgen, waarna Nathan ook naast Cecille begon te lopen, zich laten leidend door de twee Lucario's. "Ik heb geen idee." bekende hij. Iets waardoor hij meer gebrand was om erachter te komen wat het was. "Maar met een wijde gok, misschien iets van een gevecht..?" in andere woorden, Nathan hoopte dat het dat geval was. Misschien was hij wel iets te gek oo vechten, niet dat hij daar nou bepaald veel aan kon doen.

Er zou wel meer aan de hand kunnen zijn, het was nog maar moeilijk te raden gezien ze het natuurlijk nog niet konden zien. Een bikergang? Onwillekeurig greens hij even, dat kon wel leuk zijn. Misschien was het wel een slechte eigenschap, maar dat hadden mensen nou eenmaal, slechte eigenschappen. "Dat zien we dan wel he" Ja, hij verlangde er wel iets te erg naar om weer een gevecht te hebben. Erg Nathan. Het kon hem niet minder gaan uitmaken als het maar een heel klein ding is. Mensen hielden elkaar vaak bezig met kleine dingen die helemaal niet belangrijk waren.

Of het nog bepaald veel langer ging duren was wel snel te zien. Hij voelde bijna zijn hart in zijn keel kloppen, zenuwen? Of was het spanning met wat hij zo te weten zou gaan komen? Welke het ook mocht zijn, de jongen kon er niet op wachten om erachter te gaan komen. Zolang het maar iets leuks was, anders wou hij er niets mee de maken hebben. Zodra ze een bocht omgingen durde het even een seconde om te gaan verwerken wat er voor hem gaande was. Een wel heel lange seconde trouwens. Het was grappig genoeg net zoals Cecille had 'voorgesteld' maar niet geheel zoals hij has verwacht. Een flinke groep, bestaande uit mannen zowel vrouwen leken tegen elkaar te vechten. De diverse wapens die ze bij zich hadden was hem zeker niet ontgaan, het verschilde van honkbalknuppels, naar pijpen en zelfs houten planken. Nog niet eens te praten over dat ieder wel iets droeg wat ze allemaal aanhadden, een gele sjaal. Ze mond stond zowaar open van verwarring, wat gebeurde hier? "Ehh..?" hij probeerde zijn gedahcten op een rijtje te zetten. Mensen van een gang, gezien dat ze allemaal een ding hetzelfde droegen waren ze misschien van dezelfde gang. Ze waren tegen elkaar aan het vechten, waarom was onbekend. Dit hielp niet echt bepaald veel, dit was juist te beschrijven als een manier om nog erger in de war te raken.

Of hij in de war was? Ja, zeker weten. Zijn blik ging kort naar Cecille bij het horen van haar woorden, waarna hij kort knikte. Natuurlijk kon hij dat, ze moest eens weten. "You have no idea." klonk er met een grijns van hem, al was de jongen zijn aandacht wel weer naar het boeltje mensen verderop gericht. Nog maar een van de mensen leek de twee te hebben opgemerkt, goed goed, meer was niet nodig. De blik van de groenharige ging naar de honkbalknuppel in de handen van de man, weinig bijzonders, al viel het hem wel op met te meer de man dichterbij kwam, het wel leek alsof er bloed opzat. Niet echt dat hij anders verwachtte. "En wie mogen jullie wel nie zijn! Horen jullie bij die verraders!?" er klonk een soort accent in, moeilijk te zeggen waarvan. Het leek net voor dit persoon alsof de drie Pokémon die voor Nathan en Cecille stonden er niet waren. Hij liep gewoon door, zonder enkele aandacht aan die drie te besteden.

Ook Cecille leek verbaast te zijn over de 'vraag', of wat het dank ook wel kon zijn van de man. Met een snelle schatting leek de man rond de achtentwintig jaar. Viel ergens wel mee. Bij haar laatste vraag had de blondine een punt, sinds wanneer was het verboden om sjaaltjes te dragen, enkel omdat dit soort mensen ze ook hadden? Voor zover Nathan wist, sinds nooit. Er werd een antwoord gespuwd door de man, al was het vrijwel onmogelijk te verstaan omdat het zo snel werd gezegd. Had hij natuurlijk ook weer lekker veel aan zeg. Het leek vanuit het niets te komen, maar ineens werd er door ditzelfde persoon wat geschreeuwd, iets waardoor er meerdere van de leden opkeken. Dit was wel heel anders dan een vuistgevecht, maar het kwam neer op hetzelfde principe. "Ik denk niet dat we hieruit komen zonder een gevecht nu." of hij het erg vond? Absoluut niet, de toon in zijn stem leek het ook maar heel erg duidelijk lijken dat hij hier gewoon zin in had. Die personen daar waren niet de enigen met wapens, van Cecille wist hij het niet maar het leek er niet echt op. De personen werden zowaar een voor een van hun eerdere gevecht afgeleid en staarden naar de nieuwkomers.