Time in a Tree [+Cecille]
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 Time in a Tree [+Cecille]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptydo feb 21, 2019 8:12 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Een nieuwe wereld was voor hem opengegaan sinds hij had geleerd hoe boomklimmen werkte. Ondanks dat zijn nieuwe vaardigheid was begonnen met het geven van een dikke, ongemakkelijke knuffel aan een boom, kon Cooper nu vol trots zeggen dat hij de afgelopen paar keer geen hulp meer nodig had gehad van zijn Drifblim. Het was alsof hij eindelijk zonder zwembandjes in het diepe water mocht zwemmen. Cooper grijnsde breed, en stak zijn duim op naar de grote, ballonvormige Pokémon die een paar meter bij hem vandaan zweefde. “Zei ik het niet? Ik kan het nu echt!” zei hij, meer tegen zichzelf dan tegen de Pokémon. De Drifblim knikte, en maakte een pirouette in de lucht om te laten zien dat hij even trots was op zijn trainer als dat deze zelf was.

Cooper’s grijns vervaagde wat, maar het rondkolkende gevoel van trots bleef. Een kort moment vroeg hij zich af wat voor kinder-vaardigheden hij nog meer moest opdoen voordat hij zichzelf volwassen zou kunnen noemen – veter strikken misschien? – voordat hij het idee weer van zich afzette. Morgen. Morgen zou hij iemand vragen om hem te leren hoe je veters moest strikken, nam hij zichzelf voor. Vandaag wilde hij nog ietsje langer dat gevoel van trots voelen, voordat hij aan iemand toe moest geven dat hij niet wist hoe je veters moest strikken. Veel moeilijker dan het indienen van je belastingaangifte kon het niet zijn, right? En als het te ingewikkeld bleek te zijn, kon hij er altijd nog voor kiezen om voor altijd schoenen met klittenband te dragen. Voor nu zou hij zich daar echter geen zorgen om maken. Nee, voor nu wilde hij enkel genieten van dat wat er nog van de dag over was, door te kijken naar de ondergaande zon.

En genieten deed hij. Niets zou hem nog kunnen storen. Geen geluid, geen beweging, geen geur. Ondanks dat de kou van de wintermaanden nog niet geheel verdwenen was, gaven de lichtroze gekleurde wolken hem het gevoel dat hij een dikke, warme jas aan had. De zonsondergang zelf had een al even warme gloed, al had Cooper achteraf gewenst dat hij er niet direct naar had gekeken. In zijn moment van verblinding verplaatste hij zijn gewicht, waarbij hij zijn hand verzette van een dikke, stevige tak, naar een jonge, ielige tak die al kreunde onder het gewicht van een enkele Seedot. Cooper was echter veel meer dan een Seedot, waardoor de tak direct in gaf, en ervoor zorgde dat de persoon die erop leunde zijn evenwicht verloor.

Cooper spartelde kort, zocht wild om zich heen naar houvast, maar was nog steeds te verblind om ook maar iets te kunnen zien om zich aan vast te pakken, als dat er überhaupt al was geweest. Zelfs gestrikte veters hadden hem hier niet van kunnen redden. Nog voordat de Dirigible ook maar één van zijn armen(?) uit had kunnen steken, viel Cooper al met het lawaai van een kudde bouffalant die door kreupelhout heen stampt naar beneden. Met een harde klap werd de lucht uit zijn longen geperst toen hij samen met wat een van de dikke takken waar hij op had gezeten de grond bereikte. Juichen kon hij echter nog niet, want behalve dat hij daar de lucht niet voor had, leek de helft van de betakking die de boom bezat vervolgens ook nog eens op hem terecht te komen. Een kreet van pijn – of schrik misschien? – kwam er echter wel uit, al was Cooper niet zeker dat het van hem afkomstig was geweest. Was dat echt hoe zijn stem klonk?
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426

x
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyzo feb 24, 2019 12:18 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


De A-klasse. Ze kon het nog steeds niet geloven. Het was inmiddels al een paar dagen geleden sinds haar laatste gevecht had plaatsgevonden – het wondje op haar lip, dat nog maar een heel klein korstje had, was daar het bewijs van – en toch kon Cecille nog altijd niet stoppen met glimlachen. Zelfs toen ze de verkeerde weg insloeg en haar pad haar terug in de richting van Laverre bracht, in plaats van de gekozen route naar Lumiose, kon haar geluk niet meer op. In plaats van te vloeken dat haar reis nu langer duurde, legde ze zich erbij neer. Misschien was het ook maar beter dat ze Lumiose meed, met hoe Team Rocket de stad nog altijd in haar macht hield. Al had ze herhaaldelijk gedacht dat ze de leden met een hand op haar rug wel aan kon. Ze was immers een A-klasse vechter.

Met haar gebruikelijke training achter de rug vond ze het tijd om verder te reizen. De gedachte dat Sara thuis op haar zat te wachten spoorde haar alleen maar aan om er meer vaart achter te zetten, wat tot haar keuze leidde om geen van haar pokémon in de buurt te hebben. Ze hield van gezelschap, met name die van Sivar, maar het zou haar alleen maar verder afleiden.

Cecille stapte doelgericht over het pad. Ondanks dat de avondval al de kop opstak, was ze niet van plan om in Laverre te blijven.

Daar had Arceus schijnbaar andere plannen mee. Voor ze goed en wel de grens van de stad in het zicht had, hoorde ze een krak boven haar hoofd. De kans om te zien wat het geluid veroorzaakte kreeg ze niet; een immense kracht duwde haar tegen de grond. Cecille wist niet hoe ze de pijn die volgde moest beschrijven, behalve dat het haar aan gekrijs van een baby deed denken. Behalve dan dat haar spieren in dit geval de baby waren. Of was dat meer het geluid dat haar mond verliet? Een kreun volgde de kreet op, maar ze wist niet zeker of die van frustratie naar zichzelf of naar hetgeen dat zich boven op haar huisde was bedoeld.

Na een paar tellen roerloos op de grond te hebben gelegen, maande ze zich voorzichtig in beweging. Eerst haar armen, om met haar handen houvast te kunnen vinden. De zeurderige druk in haar rug weerhield haar ervan om zich meteen overeind te duwen. Cecille likte haar droge lippen nat en voor ze het wist was het woord dat ze terug in wilde slikken al over haar lippen,“Muk.”
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyzo feb 24, 2019 1:20 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Een paar tellen lang bleef Cooper roerloos liggen, terwijl hij probeerde na te gaan waar het precies was geweest waar hij in de fout was gegaan. De meest logische conclusie was natuurlijk dat hij een fout had gemaakt bij het verdelen van zijn gewicht. Dat betekende echter dat hij zelf de schuldige was van zijn val. Een gedachte die het gevoel van euforie van het leren klimmen veel te snel weer van hem af zou nemen. Nee, besloot hij. Het was de schuld van de zon dat hij was gevallen. Gekreun klonk onder hem, dat hij koppelde aan het geluid van krakende takken die onder hem lagen, die waarschijnlijk niet al te blij waren met het gewicht waar ze op het moment onder leden. De takken bewogen wat, waaruit Cooper begreep dat hij waarschijnlijk niet al te veel tijd had voordat deze het zouden begeven, en hij een tweede keer een val zou maken. Een val van minder hoogte, dat wel, maar toch een val, die er waarschijnlijk voor zou zorgen dat hij nog verder verstrikt zou raken in de takkenbos.

Cooper bewoog zijn armen met behoorlijk wat moeite naar zijn hoofd toe, zijn bewegingen geremd door de takken die probeerden om hem ervan te weerhouden om te controleren of zijn huid nog gaaf was. De takken waren gelukkig makkelijk te breken, waardoor hij al snel kon constateren dat zijn gezicht geen erge schade had opgelopen, op uitzondering van een aantal krassen na. Mooi, zijn handelswaar was intact gebleven. Krassen waren gemakkelijk te helen. De naam van een Pokémon werd genoemd, waarop Cooper afwezig reageerde, te druk met het checken van zijn gezicht. ”Die hebben hier niets mee te maken, het was de zon,” mompelde hij op automatische piloot. Zo bleef hij een seconde of twee liggen, met zijn handen op zijn gezicht, voordat hij zich af begon te vragen wat hij zojuist had gezegd. ”Wacht…” bracht hij langzaam uit, terwijl zijn hersenen probeerden te verwerken wat er zojuist gebeurd was. De radartjes kraakten, tot alles op zijn plek viel, en Cooper een verbaasde O uitbracht. OH. ”Muk?! herhaalde hij.

Was hij bovenop een Muk terecht gekomen? Nee, dacht hij, zich herinnerend dat de stem niet als een Muk had geklonken. Hij was bovenop een persoon terecht gekomen. ”Ah, shit! Wacht, ik – wacht. Sorry. Geef me even, ik –” bracht Cooper uit, terwijl hij wild met zijn armen om zich heen begon te duwen in een poging om zichzelf uit zijn van takken gemaakte gevangenis te bevrijden. Het resultaat had echter de tegenovergestelde werking, en het leverde enkel een boel gekraak en krassen op zijn armen op. Cooper fronste gefrustreerd. Wie was er zo dom om onder iemand die in een boom zat door te lopen? Dacht hij, om zo opnieuw de schuld van zich af te schuiven. Hij haalde diep adem, en blies de lucht vervolgens weer met zoveel mogelijk kracht uit zijn longen, bijna alsof hij dacht dat hij de takken zo weg zou kunnen blazen. Nee, alleen Wolven in sprookjes konden dat, helaas. Cooper kneep zijn ogen dicht, iets dat hij als kind ook altijd had gedaan net voordat hij door iemand uitgefoeterd werd voor wat het ook was geweest dat hij destijds uit had gespookt. Niets goeds, meestal. ”Ben… Bent u in orde?” vroeg hij, waarbij de twijfel in zijn stem duidelijk te horen was. Terwijl hij bezig was om zichzelf te bevrijden, was het vragen naar de conditie van de persoon die hij had verpletterd wel het minste dat hij kon doen.
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyzo feb 24, 2019 3:23 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


Het was alweer een aantal dagen geleden sinds ze de pijnlijke consequenties van haar gevecht in volle kracht had gevoeld, maar toch had ze het idee dat dat niets vergeleken dit was. Misschien omdat het haar te grazen had genomen voor ze het aan had zien komen. Kickboksen was bruut, maar beide vechters hadden tenminste een kijk op wat hen kon verwonden. Cecille wist nog steeds niet wat haar belaagd had. Het enige dat ze zeker kon zeggen, was dat het zwaar was. Een zachte, lage stem reikte haar oren en voor een moment dacht ze die te herkennen. Dat moment was even snel verdwenen als dat het gekomen was. Wat er precies gezegd werd had ze niet verstaan, te druk met het bevrijden van zo’n beetje haar hele lijf. Of, in ieder geval, zichzelf ervoor klaar te stomen. Haar vastberadenheid was inmiddels sterker dan haar pijn.

Cecille wilde net kracht achter haar duw zetten toen er beweging op haar rug gebeurde. Ze klemde haar kaken op elkaar om het niet uit te hoeven vloeken. Het was in ieder geval nu zeker dat er een persoon bovenop haar lag – en niet een heel zwaar object waar geen beweging in te krijgen was. Cecille voelde iets in haar onderrug dat met succes de lucht uit haar longen forceerde. Ze gromde. “Stop,” beet ze de vreemdeling toe, hoewel het bijna als een tweede grom eruit kwam met hoe haar tanden bijna niet van elkaar kwamen. “Nee,” kwam er daarna ademloos uit.

Schijnbaar was haar frustratie groter dan haar trots.

“Wat heb je gedaan?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyzo feb 24, 2019 6:48 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Meer dan een ontkenning kreeg hij niet als antwoord op zijn vraag, maar meer dan dat ene woordje was eigenlijk ook niet nodig geweest om hem duidelijk te maken dat hij iets behoorlijk verkeerd had gedaan. Er over klagen zou hij absoluut niet doen, want een ferme nee was een stuk aangenamer als antwoord dan een of andere verwensing. Scheldwoorden bleven uit, maar een wedervraag kwam wel. Cooper opende zijn mond om antwoord te geven, maar er kwam geen geluid uit terwijl zijn hersenen probeerden uit te vinden waarom hij plots de neiging had gekregen om zo hard mogelijk weg te rennen. Cooper sloot zijn mond weer. Hij had de stem ergens van herkend, besefte hij, maar kon niet direct plaatsen waarvan. Huh… Misschien een beroemd persoon? Of, ah… Misschien was het iemand die reclames insprak? Zo’n soort stem zou hij uit duizenden herkennen.

”Ah, sorry! Ik – wel…" begon Cooper, die zich plots herinnerde dat hij de vraag nog niet had beantwoord. Hij twijfelde kort, voordat hij zijn zin afmaakte. Hij schraapte zijn keel, en besloot wat hij wilde zeggen. ”… ik… werd aangevallen en viel daardoor uit de boom, dat is alles.” Een klein leugentje was het, maar wie zou daar nou ooit achter komen? Het klonk veel heldhaftiger dan wanneer hij zou zeggen dat hij uit de boom was gevallen omdat hij in de zon had gekeken. Nu leek het in ieder geval nog enigszins alsof hij een slachtoffer was van de situatie.

”Ah, Dirigible!” riep Cooper plots uit. Zijn Drifblim! Die… die zou de takken moeten kunnen verwijderen! Als de Drifblim hem kon dragen, dan moest een bos takken een eitje zijn, right? ”Dirigible, de takken!” beval Cooper, die tussen de takken door zijn Pokémon probeerde te spotten. En ja hoor, een grote, paarse ballon werd langzaam aan groter en groter, totdat het geknisper van takken hem ervan verzekerde dat zijn Drifblim hem had begrepen. Snel ging het niet, maar het was beter dan geen enkele hulp. ”Mijn Drifblim,” legde hij het geluid uit.

Nu hij zich geen zorgen meer hoefde te maken over de takken, borrelde een andere vraag weer in hem op. Zijn recht om zijn mond te openen om iets doms te vragen won het van zijn gezonde verstand, waardoor hij besloot om de hamvraag te stellen. ”Ik weet dat dit niet echt het moment is, maar, uh… Bent u toevallig een beroemdheid? Of iemand die ik ergens van kan kennen?” vroeg Cooper, die zich er aan begon te irriteren dat hij niet kon plaatsen waar hij de stem van herkende. ”Uw stem komt mij bekend voor, maar ik… kan niet precies plaatsen waarvan.”
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyzo feb 24, 2019 9:15 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


Haar woede had zijn hoogtepunt bereikt en sijpelde langzaam maar zeker van haar af. De onbekende persoon was uit een boom gevallen na een aanval. Hoe kon ze het hen kwalijk nemen als ze er zelf geen hand in hadden gehad? Een fronsje verscheen op haar voorhoofd, terwijl ze een poging deed om de omgeving af te zoeken. Veel zag ze niet dankzij de schoenzool die rechts naast haar gezicht te vinden was. Links lag iets donkers en hards – en het kostte haar net iets te lang om te realiseren dat het een dikke tak was.

Natuurlijk. Bomen hadden takken. Had de arme stakker de hele boom met zich mee omlaag genomen?

Cecille bewoog haar onderarmen en vingers, die gelukkig wel deden wat ze van hen vroeg, maar haar linkerarm begon meteen te zeuren. Het textuur van boomschors schraapte vervelend langs haar huid en zelfs met een duw kreeg ze er geen beweging in. Er klonk een vreemd woord – een naam? – van boven en Cecille voelde opnieuw een vlaag van herkenning. Was het de stem? De naam? Had ze misschien eerder in een situatie als deze gezeten? Ze kreunde zacht, voornamelijk omdat al die vragen haar hoofdpijn begonnen te geven. Dat ze dat grotendeels aan het hoopje takken te danken had, stond ze nu in elk geval niet bij stil.

Er gebeurde iets. Wat wist ze niet, maar de enige uitleg die ze voor de geluiden kreeg was dat er een Drifblim aanwezig was. Wat een Drifblim dan ook mocht zijn. “Oké,” zei ze desondanks, niet geheel gerustgesteld, maar opgelucht dat er dan toch een oplossing was. Als het een oplossing was; zelfs dat wist Cecille niet eens zeker. De lage stem klonk opnieuw. Dit keer om haar een vraag te stellen. Cecille’s frons werd dieper. Beroemdheid zou ze niet per se zeggen, maar ze was wel de inspiratie voor verscheidene nieuwsartikelen geweest… Bovendien had ze onderhand toch wel een reputatie in de vechterswereld om hoog te houden. “Ben je een MMA-fan?” besloot ze te antwoorden met een vraag.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyma feb 25, 2019 5:58 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Langzaam maar zeker – eigenlijk zelfs ietsje té langzaam als je het Cooper vroeg, maar wie was hij om te klagen, voor hetzelfde geld had hij zichzelf moeten zien te bevrijden – werden de takken boven hem weggehaald, en kreeg hij weer iets te zien van de wereld die zich boven hem bevond. Er zat op het moment niets anders op dan om te wachten, en terwijl hij dat deed kon hij net zo goed wat conversatie maken. Wat over ditjes en datjes praten. Ditjes en datjes die… in dit geval MMA bleken te zijn. Cooper fronste. Was dat daadwerkelijk waar hij de stem van herkende? Hij had de laatste tijd een paar van de wedstrijden gekeken samen met zijn Infernape, maar had vervolgens geweigerd om de interviews achteraf te kijken. Die interesseerden hem niet, had hij beweerd. Evenmin als de gevechten zelf, overigens. Twee dikke vette leugens, maar dat zou hij nooit vrijwillig opbiechten. Niet aan zijn Pokémon, en grotendeels niet eens aan zichzelf. Nee, hield hij zichzelf voor, hij keek naar de MMA-wedstrijden omdat de aanvalstechnieken die erin zaten handig zouden kunnen zijn om over te nemen. Hij had geen andere motieven, en vooral niet dat hij erachter was gekomen dat een bepaald iemand waar hij absoluut niet naar opkeek er in vocht en omdat hij stiekem, heel stiekem, diep van binnen voor haar duimde.

”Ik… heb de afgelopen tijd een paar wedstrijden gezien, ja,” gaf hij toe. Hij vroeg zich af of hij moest liegen over de reden waarom hij had gekeken, maar besloot uiteindelijk dat hij de laatste tijd al meer dan genoeg had gelogen over zijn intenties, en dat het heus geen kwaad kon als hij eens wat meer de waarheid vertelde. ”Dat ene gevecht een paar dagen terug – die uppercut, was het toch? Arceus, die was spicy. Een paar centimeter verschil en ik zweer dat was een knock-out geweest. Op zijn minst. Meesterlijk,” herinnerde Cooper zich, en dezelfde euforie die hij had gevoeld bij het live zien van de wedstrijd vulde hem weer. Absoluut meesterlijk. ”Maar, uh, MMA, zei u?” vroeg hij, in de hoop dat hij wat verduidelijking zou krijgen over wat er met de vraag bedoeld was. Terwijl hij had gerateld, was zijn Drifblim inmiddels aangekomen bij de laatste tak die zich bovenop hem bevond. Cooper plaatste zijn handen tegen de tak aan, en hielp zijn Pokémon met het verplaatsen ervan door deze van zich af te duwen. Als ook die tak weg was, zou hij aan de beurt zijn om versleept te worden, en dan was het alleen nog een kwestie van het ruimen van de overige takken voordat ook de persoon onder hem bevrijd zou zijn.  
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptydi maa 05, 2019 6:41 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


Een paar wedstrijden hadden de aandacht gekregen. Onwillekeurig sierde er dan toch een kleine, tevreden glimlach haar lippen. Het idee dat zij een van die wedstrijden was geweest maakte de situatie net ietsje minder vervelend. De persoon vertelde vervolgens over het gevecht van een aantal dagen geleden, waardoor haar mondhoeken nog verder omhoog durfden te krullen. Dat was haar gevecht geweest. Welke van de drie uppercuts hij bedoelde was haar een raadsel, als ze eerlijk was dan herinnerde ze zich van het gevecht zelf niet veel meer. Het had net zo goed van haar tegenstander kunnen zijn – en dan lag zij hier onder een trouwe fan die bitter was over het verlies van hun idool, of in ieder geval degene voor wie ze het programma op hadden gezet. Het interesseerde haar niet genoeg om erover te zwijgen. “Dat was mijn gevecht,” reageerde ze opgetogen. “Heb je erna ook gekeken? Dan ken je mij waarschijnlijk daarvan.” Het was onmogelijk om haar stem van het gevecht alleen te herkennen. Dat zou ze zelf in ieder geval niet kunnen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptydi maa 05, 2019 8:17 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Nu de laatste tak eindelijk ook verwijderd was, liet Cooper zich voorzichtig oppakken door zijn Drifblim. De lange, gele armen sloten zich als klaparmbanden om zijn middenrif heen, en tilden hem uiterst zorgvuldig omhoog. ”Jouw gevecht?” herhaalde Cooper, terwijl hij een laatste paar takjes dat aan zijn kleding vasthaakte met zijn vingers lostrok. Eindelijk, hij was volledig bevrijd van de takken, en zou er waarschijnlijk nog zonder kleurscheuren vanaf komen ook. Over blauwe plekken en kneuzingen kon hij echter niet veel positiefs zeggen, want zijn hele lichaam protesteerde tegen de houding waarin hij door de lucht werd getild. Zijn rug voelde aan alsof hij al liggend op een matras een gigantische trap af was gegleden, alleen dan zonder het matras. ”Thanks, Diri,” prevelde hij Cooper toen zijn Drifblim hem eindelijk op de grond neer had gezet. Staan kon hij in ieder geval nog zonder dat hij wenste dat zijn Hoppip een Sleep Powder op hem uitvoerde, dus veel erger dan wat kneuzingen en blauwe plekken had wij waarschijnlijk niet opgelopen – gelukkig maar.

Cooper gaf de Pokémon een paar dankbare, maar tegelijk ook voorzichtige klopjes. Het was tenslotte nog steeds een ballon, en dit was niet een tijdstip om volleybal te spelen. Cooper bracht zijn arm naar zijn nek om deze er voorzichtig wat mee te masseren, en gebaarde naar de om zijn Pokémon te vragen om door te gaan met het ruimen ervan. Ah, right. De vraag. ”Nee, ik kijk eigenlijk nooit naar de interviews, als dat is wat u bedoelt.” Cooper fronste, zowel omdat zijn nek voelde als een vastgeroeste scharnier, als dat de betekenis van de woorden die hem zojuist verteld waren langzaam tot hem door begonnen te dringen. ”… Wacht… Jouw wedstrijd?” herhaalde hij nogmaals, maar deze keer nog een stuk langzamer. Het was haar gevecht? Haar? De haar die in dit geval maar twee personen zou kunnen zijn? Drie als hij de scheidsrechter meetelde? Het voelde alsof hij iets hoorde klikken. Alsof een klein radertje dat miste nu eindelijk op zijn plek was gezet, waardoor het klokwerk dat zo af en toe een logische gedachte bij hem produceerde eindelijk weer werkte. Cooper’s mond gleed langzaam open van verbazing terwijl hij zich eindelijk besefte waarom hij de stem precies had herkend. JIJ bent het?!” vroeg hij, het woord bijna uitspuwend.
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyma maa 25, 2019 12:50 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


Langzaam maar zeker kreeg Cecille meer ademruimte – en daar maakte ze uitgebreid gebruik van. Het gewicht van de vreemdeling miste ze als kiespijn. Hun verbazing over haar identiteit liet haar mondhoeken, ondanks alles, toch een klein beetje opkrullen. Zouden ze het geweldig vinden om een vechter te ontmoeten? Cecille snapte dat ze nog geen grote naam had opgebouwd, maar ze was onderweg, en voor velen was dat al genoeg om enthousiast op haar te reageren. Nou ja, bij de wedstrijden en alles eromheen, dan. Op straat werd ze nooit aangesproken.

Met het gewicht – dat dankzij de Dirigible nog steeds afnam – minder op haar rug en schouders, deed Cecille een poging om de tak die haar hand klem hield weg te trekken. Veel beweging kwam er niet in, waarschijnlijk dankzij een netwerk aan takken die het op zijn plaats hield, maar ze kon in ieder geval haar gevangen arm bevrijden. Voorzichtig duwde ze zich in een zittende positie, haar rug naar de vreemdeling gekeerd. Er werd geopperd dat er niet naar de interviews werd gekeken. Cecille’s wenkbrauwen trokken samen. Tegelijkertijd vulde hun ontdane stem haar gehoorgang. Waarom werd de nadruk zo sterk op jouw gelegd? Was het zo vreemd dat een MMA-vechter onder een willekeurige hoop takken zou liggen? Dat kon iedereen overkomen!

Cecille haalde een hand door de haren op haar achterhoofd en draaide zich al zittend om. Zijn kastanjebruine ogen hielden haar haast gevangen. Cecille herkende zijn figuur vrijwel direct – en toch was het niet helemaal te herkennen. Hoe kon het ook, met hoeveel tijd er verstreken was? Zijn stem was zwaarder, zijn kleding anders en zijn haar… Ze wist niet wat het was, maar die oranje plukken irriteerden haar nog steeds mateloos. “Jij?!” herhaalde Cecille. Het laatste wat ze zich van hem kon herinneren, was dat hij haar ‘ass wilde kicken’, of iets in die richting. Was dit de manier? Dan had ze nog wel meer dan een appeltje met hem te schillen. Onvrijwillig schoten haar wenkbrauwen omlaag. “Was dit expres?!”
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyma maa 25, 2019 4:59 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
De blondine kwam langzaam overeind, en het was duidelijk dat het spel over was, als het zo überhaupt al genoemd mocht worden. Het een spel noemen maakte het in ieder geval makkelijker om het gevoel dat hij verloren had te kunnen plaatsen. Haar exclamatie klonk al even geschokt dat Cooper zich zelf had gevoeld. Begrijpelijk, natuurlijk. Als een oud automatisme dat hij nooit verleerd had verscheen er een grijns op zijn gezicht, die hij opvolgde met twee fingerguns. Zowel de grijns als de fingerguns verdwenen echter weer even snel als dat ze gekomen waren, en maakten plaats voor een gevoel van gêne. Niet de plaats, niet het moment. Of misschien eigenlijk wel. Nu de boomstam nog niet geheel verwijderd was, kon hij alles doen wat hij wilde zonder dat er directe consequenties aan zaten. Cooper overwoog een paar seconden in alle serieusheid om zijn Drifloon te vragen om te takken terug te plaatsen, maar besloot uiteindelijk dat hij – alhoewel er geen directe consequenties waren voor zijn acties – waarschijnlijk later alsnog zou boeten voor alles dat hij nu zou doen, en het dus maar beter was om het gewoon niet te doen. In plaats daarvan streek hij zijn warrige haar uit zijn ogen, zodat hij het gevaar waar hij tegenover stond in ieder geval in de ogen kon kijken.

”Expres?” herhaalde hij spottend. Zijn wenkbrauwen waren als ongelovige raketten de lucht in geschoten. Cooper sloeg zijn armen over elkaar heen. Was hij hier zojuist nou overschat, of juist onderschat? Dacht Cecille echt dat hij niet competent genoeg was om een paar takken in een boom onklaar te maken zonder zelf ook uit de boom in kwestie te vallen? En anders… wel, dacht ze dat hij zo weinig te doen had dat hij zijn best had gedaan om haar route uit te vinden, alleen maar om wat takken op haar te laten vallen? Please. Zó kinderachtig was hij nou ook weer niet. Bovendien zou hij dan de voorkeur hebben gegeven aan een valkuil. Zoiets was veel leuker om te maken. ”Als ik het expres had gedaan, dan had ik er toch echt wel voor gezorgd dat ik op zijn minst niet zelf ook was gevallen. Een gezicht als dit moet nog langer meegaan dan vandaag, dankjewel,” verklaarde hij hoofdschuddend, om vervolgens zijn woorden in kracht bij te staan door zijn handen als een soort pedestaal onder zijn kin te plaatsen.

Ondanks dat hij zich half gekwetst – en misschien ook wel half gevleid, over dat deel was hij nog niet helemaal zeker – voelde, zette hij een paar stappen in haar richting. Net ver genoeg om buiten het bereik van een maaiende arm te zijn, dacht hij in ieder geval, maar dichtbij genoeg om zijn intenties duidelijk te kunnen maken. Hij liet zich door zijn hurken zakken, en stak vervolgens zijn hand naar haar uit, bij wijze van het aanbieden van zijn hulp. Hij was immers niet echt van plan geweest om haar het slachtoffer te maken van zijn valpartij, dus zijn hulp aanbieden bij het opstaan was wel het minste wat hij kon doen.
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyma apr 01, 2019 9:52 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


Haar ongemak, en bovenal ongeloof, werd alleen maar erger toen ze zijn mondhoeken zag opkrullen en zijn wijsvingers omhoog zag komen. Cecille leerde vandaag niet alleen dat oude frustratie heel makkelijk weer op kon komen zetten; ze kwam er ook achter hoe ver haar ogen eigenlijk open konden. Haar wenkbrauwen schoten ook naar een hoogte die ze niet voor mogelijk had gehouden. Dit was hoe hij haar na al die tijd begroette? Na haar achter haar rug om bedreigd te hebben, zonder verhaal te komen doen? Hun vriendschap was altijd al broos geweest, maar nog nooit had ze hem zo hard een klap willen verkopen als nu.

Het was door haar eigen training dat ze niet op die impuls inging. Adem in en uit, Cecille. Beheers jezelf.

Zijn toon maakte het er niet beter op. Cecille klemde haar kaken op elkaar om hem er niet hardhandig op te wijzen, terwijl haar vingers inmiddels in de droge modder verborgen gingen. “Oh ja?” beet Cecille hem toe. “Ik kan me namelijk nog wel herinneren dat ik je vaker wel dan niet uit de problemen heb moeten helpen.” Of dat nou met zijn Hoppip in een boom was geweest of een simpele pot pindakaas uit het winkelrek; Cooper bewees keer op keer hoe rivaliserend ze waren in het zijn van een brokkenpiloot.

Als vanzelf strekte ze haar arm naar hem uit en sloeg, misschien iets te hard maar dat was ook wel een beetje expres, haar hand tegen de zijne. Een voor haar zacht kneepje volgde. Met haar eigen kracht trok ze zichzelf al overeind, meer dan bereid om nog een keer te vallen als dat zou betekenen dat ze hem mee naar beneden trok. “Dus je wilt zeggen dat je niet meer met me wil vechten? Of noem je Sara nu een leugenaar?” vroeg ze aan hem, zodra ze weer op haar beide benen stond.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptyma apr 01, 2019 11:35 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Meteen na het uitsteken van zijn hand, twijfelde Cooper of het misschien niet iets tevéél van het goede was geweest. Het voelde alsof hij het haar erin wreef dat hij haar op de een of andere manier te slim af was geweest, als dat überhaupt al het geval was. Was dit het geval? De grijns was weer terug op zijn gezicht geslopen, waardoor de woorden die hij toegebeten kreeg in plaats van een handdruk ietsje onverwachter aankwamen dan de bedoeling was. Cooper’s grijns verdween weer, maar voordat hij antwoord kon geven, werd hij verrast door een klap tegen zijn hand. Grote klodders modder vlogen in het rond, alsof ze de explosie van het moment wilden benadrukken. Cooper had zijn hand – die even fel brandde als wanneer een high five mislukte – terug willen trekken, maar deze was al vastgepakt voordat hij hier de kans voor had gekregen. Zijn aanbod was geaccepteerd.

Cooper zette kracht tegen, en duwde zichzelf vanuit zijn benen omhoog, met als bedoeling dat hij hiermee Cecille ook overeind zou kunnen trekken. Pas toen hij eenmaal overeind was gekomen, besefte hij pas dat hij Cecille’s hand ergens halverwege los had kunnen laten voor een of andere komische val. Ah, gemiste kansen. Cooper’s blik bleef een paar tellen op de handen rusten, voordat hij zich plots scheen te herinneren dat hij de hand ook weer los moest laten. Cooper trok zijn hand ruw terug, maar hield zijn blik op zijn hand gefocust terwijl hij een stap terug zette. Cooper trok een vies gezicht. Hoe kon er nu in hemelsnaam zó veel modder op zitten? Hij keek van zijn hand naar zijn broek, die door zijn val zo te zien ook behoorlijk vies was geworden, en besloot dat de wasmachine het niet zou merken als er nog wat extra modder op zou zitten.

“Als je het wil hebben over het uit de problemen helpen van mij dan moet óf eerder opstaan, óf ergens achteraan de rij gaan staan, hoor,” vervolgde Cooper lichtelijk geïrriteerd het gesprek terwijl hij zijn hand afveegde. Het was niet alsof hij haar ooit gevráágd had om hem te helpen. Hij keek eindelijk op van zijn hand, zodat hij Cecille aan kon kijken. ”Tenminste, voor zover als ik weet was jij nergens in de buurt toen ik half verdronk in een gracht, bijvoorbeeld. Of was jij toevallig de advocaat die mij gered heeft toen de vrouw die mij sloeg mij aanklaagde? Dat is best wel cool, hoor, zo’n vechtsporter met een dubbel leven. Of was jij het die nadat –“ Cooper kapte zijn zin af, en kneep zijn kaken stijf op elkaar, beseffend dat hij de laatste paar woorden luider en luider uit had gesproken. Zijn wangen hadden een rode blos gekregen. Iets was op de een of andere manier geknapt. Ja, nadat wat? Na zijn vader, natuurlijk. Dat was altijd het enige probleem geweest waar hij zichzelf altijd uit had moeten redden. Nee, waar hij zichzelf uit had gered. Helemaal in zijn eentje, zonder de hulp van iemand anders.

Cooper schudde kort met zijn hoofd en schouders alsof hij iets van zich af wilde gooien, en besloot dat het makkelijker was om op een ander onderwerp over te gaan. Het hielp wat, maar bij lange na niet genoeg. Wat was het ook alweer dat Cecille nog meer had gezegd? Iets over Sara? Cooper schraapte zijn keel. ”Met je vechten?” herhaalde hij in een poging om tijd te rekken terwijl hij zich de details van het gesprek probeerde te herinneren. Hij herinnerde zich er maar half iets van – waarschijnlijk zelfs nog minder dan dat. Maar meer dan een klein beetje van een gesprek hoefde je je niet te herinneren als je pissig was. Pissig op wie? Pissig op wat? Niet op een wc, dat was zeker, maar op een iemand. Nu, op dit moment, was hij vooral pissig door Cecille, meende hij. Hij verdiende zo’n beschuldiging niet. Hij had niets verkeerd gedaan, en pikte het absoluut niet dat hij een leugenaar werd genoemd als hij niet eens gelógen had. Niet over dát, in ieder geval. ”Ik zou met iedereen vechten die vreemdgaat, dat maakt je heus niet speciaal.”
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptydi apr 02, 2019 4:56 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.


Het lukte haar niet om hem onderuit te halen, maar het vieze gezicht dat hij trok zag ze als een kleine overwinning; ondanks dat het even duurde voor ze door had waarom hij precies dat gezicht had getrokken. Afwezig klopte ze haar eigen handen aan elkaar af. Bruine vegen bleven op haar handpalmen achter, maar dat was voor Cecille geen groot probleem. Ze was niet anders gewend dan vuile handen te hebben. Het scheelde dat ze Sara nog niet hoefde te zien, voor die tijd kon ze vast wel de gelegenheid vinden om ze te wassen. Een kleine frons verscheen op haar gelaat bij het horen van Coopers comeback, als het dat al te noemen was. Waarom zou ze die moeite nemen? Het was niet alsof ze stond te springen om met hem te praten, zelfs als dat praten klagen over hem inhield.

Haar frons smolt langzaam weg bij het horen van de daarop volgende woorden, waardoor het besef dat ze hem eigenlijk niet eens echt kende tot haar doordrong. Cooper had, zo te horen, misschien wel minstens de helft van haar bijna-dood ervaringen met haar gemeen en die gedachte liet haar toch even slikken. Dat haar moeder wel eens gelijk had met haar overbezorgde gedrag over haar roekeloze dochter was iets waar ze niet bij stil wilde staan. Cecille hief haar gevlekte handen omhoog. “Dude, rustig aan,” verliet haar mond, hoewel ze wist dat het hem waarschijnlijk niet zou helpen. “Het was niet mijn bedoeling om pijnlijke herinneringen op te roepen.” Cooper was veel dingen, maar dat verdiende hij niet.

Dat hij eerder had geclaimd haar een lesje te willen leren, kon hij zich niet eens meer voor de geest halen. Misschien had hij het tussen neus en lippen door laten vallen? Dat kon ze nog enigszins begrijpen, met de hoeveelheid onzin die ze zelf zonder na te denken eruit gooide. Uiteindelijk begon het dan toch bij hem te dagen – en kwam die vervloekte beschuldiging van iets dat ze nooit zou durven doen weer in haar schoot te liggen. “Nou dat komt dan mooi uit,” snauwde ze naar hem. “Dan ben ik wel speciaal omdat je met me wil vechten voor iets dat ik niet gedaan heb.”

In haar achterhoofd hoorde ze zichzelf streng toespreken om zichzelf onder controle te houden. Op het moment, echter, klonk die stem alsof het door vijf filters heen werd gehaald.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cooper Brimstone
Member
Cooper Brimstone
Punten : 370
Gender : Male ♂
Age : 20
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Hoppip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1469-cooper-brimstone https://pokemon-journey.actieforum.com/t1470-cooper-s-dex

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Emptydi apr 02, 2019 7:13 pm

Let's bust that tearful face with our
sour   mayonnaise
And get back our lost dream
Rustig aan doen was altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe stopte je een vrachtwagen die zonder remmen van een heuvel af raasde? Zoete woordjes waren in zo’n geval absoluut niet behulpzaam. Cooper was in tegenstelling tot zijn Pokémon echter geen wagen, waardoor het in ieder geval meer hielp dan een spijkerstrip gedaan zou hebben. Gekalmeerd was hij absoluut nog steeds niet, maar de oprechtheid van de woorden had ervoor gezorgd dat een klein beestje genaamd verbazing zich een weg naar voren had gebaand. De ergste ontploffing leek in ieder geval voorbij te zijn – alsof zijn frustraties een glas bier waren, waar zojuist de overtollige schuimkraag vanaf was geschoren. Boos was hij nog steeds, maar het voelde nu meer als een afgemat gevoel. Dat was, totdat de tap weer volop werd aangezet.

Zelfs na al die jaren kon hij er nog steeds niet tegen. Elke stemverheffing, elke schreeuw, elke snauw – hij haatte het. Verachtte het. Ondanks dat hij er deze keer niet van ineen kromp, maakte zijn lichaam een kleine, schokachtige beweging als reactie. Hij nam een seconde, en daarna nog een. Daar stond hij dan, met gebalde vuisten die lichtjes trilden van woede, alsof hij daadwerkelijk van plan was om met iemand te vechten. Was hij dat? Was hij dat echt? Hij had veel dingen gedaan – vooral veel stomme dingen – maar had zover hij zich kon herinneren nog nooit iemand geslagen. Niet expres, in ieder geval. Niet met de intentie om iemand kwaad te doen. Zo’n soort actie was gereserveerd voor mensen die geen enkele andere manier zagen om ervoor te zorgen dat anderen naar hun pijpen dansten – of die het gewoon niet uitmaakte. Mensen zonder empathie. Nee. Zo’n soort persoon was hij niet. Zo hij nooit willen worden ook.

Cooper schraapte zijn keel, in een poging om zichzelf te herstellen. ”Wel,” zei hij tussen opeengeklemde kaken door, “Het is niet alsof ik het wél gedaan heb, of wel soms? Heb ik ook maar één vinger naar je uitgestoken?” Cooper haalde diep adem. Zijn vuisten voelden plots aan alsof het twee bakstenen waren. Nóg niet, in ieder geval. Hij had nóg niet met haar gevochten. En dat wilde hij eerlijk gezegd zo houden ook – al leek dat op het moment makkelijker gezegd dan gedaan. Hij forceerde zichzelf om zijn vuisten te ontballen, wat in ieder geval al een eerste stap was. “Denk je echt dat ik zomaar met iemand zou vechten? Dat ik met jou zou vechten zonder eerst ook maar iets na te vragen? Is dat echt hoe laag je over mij denkt?”
Time in a Tree [+Cecille] 187 * Time in a Tree [+Cecille] 392 * Time in a Tree [+Cecille] 444 * Time in a Tree [+Cecille] 417 *  Time in a Tree [+Cecille] 426
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

Time in a Tree [+Cecille] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Time in a Tree [+Cecille]   Time in a Tree [+Cecille] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Time in a Tree [+Cecille]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Kalos :: Laverre City-
Ga naar: