Tree! Tree! Tree!

Hij keek even vol afschuw naar de bomen. Ieuwl, ieuwl, ieuwl. Oh my Arceus dit was verschrikkelijk. Hij snoof zachtjes. Hij had vandaag groene ogen, strakke jas, simpele zwarte broek en een groene sjaal. Hij begon die groene best leuk te vinden om eerlijk te zijn, kon hij niks aan doen, het was gewoon een leuke sjaal om het bij zijn groene lenzen te dragen. Niks speciaals aan dus. Waarom hij hier was wist hij niet echt. Hij was wel van plan om op het wegje te blijven. De takken die laag gingen zouden hem zo raken en waarschijnlijk ook de hoge. Hij was een reus, dat wist hij wel hoor. Hij zuchtte even zachtjes en sloot even zijn ogen. Overal van die vieze bomen met van die vieze Pokémon en vieze viezigheid. Het was niet fijn, nee. Waarom... Was hij hier dan ook alweer? HIj zuchtte even zachtjes. Soms snapte hij niet hoe hij op sommige plekken terecht kwam. Het was vast... Magic! Hij opende zijn ogen en keek even kort rond. Well, het was hier vuil, heel vuil.

{& Alyss Timer}

Gierend van het lachen rende de coördinator achter haar pokémon aan. Ze had even haar zorgen laten varen en rende nu gewoon door het bos. Het was lang geleden dat ze zo door het bos had gerend. Zonder verantwoordelijkheden om zich druk over te maken. Voor haar raceten een Quilava en een Leafeon. Promise en Está, haar twee meisjes, haar moppies, de pokémon die haar zusjes speelden in de familie. Ze zaten onder de blaadjes en twijgjes die in hun pelsjes waren blijven steken. En Está was een grass type, bij haar viel het niet op, maar Quilava leek wel zo'n... boom. Er was een pokémon in Kalos die leek op een boom. Hoe die heette? Geen flauw idee. Wat droeg zij? Een simpele bruine koltrui en een spijkerbroek. Meer had ze even niet nodig vandaag. Ook de broek zat onder de grassige vlekken. Het zat zelfs op haar elleboogstukken. Maar ze haalde haar schouders ervoor op. Ze keek achterom over het pad, waar het bos zelfs nog donkerder werd. En toen botste ze tegen iemand een op. Een jongen, veel ouder dan zij. Oh shit. Het was altijd awkward om tegen mensen op te botsen, maar bij oudere mensen was het nog veel erger. Al leek deze jongen niet echt een bedreiging. "Oeps," giechelde Alyss dus naar hem.

Hij staarde even rond. Wat een vuile plaats was dit ook, het was verschrikkelijk hier en nog eens verschrikkelijk vuil ook! Gewoon erg, erg.. Ieuwl. Hij sloot even zijn ogen en schudde kort en krachtig zijn hoofd, hij moest er echt niet aan denken, het maakte hem een beetje bang. Naja, hij was bang van zoveel. Nu... Niet van zoveel, hij kon bang zijn van veel en dat was eigenlijk zijn probleem. Toen er opeens iemand tegen hem aanliep, opende hij zijn ogen, die vandaag een groene kleur hadden. Wel meteen stond zijn gezicht op onweer toen hij zag hoe vuil dat kind wel niet was. "Oeps," Hij deinsde achteruit bij het zien van het vuil. "Ieuwl! Echt serieus, waar heb jij gezeten!" Riep hij een beetje boos uit. "Nog nooit gehoord van douches?!"

De jongen deinsde even achteruit, en Alyss lachte. "Ieuwl! Echt serieus, waar heb jij gezeten!" Hij zei het alsof hij boos was op zijn weggelopen pokémon, die in de modder was gaan rollen. Ze keek hem wat fronsend aan. "In het bos? En jij?" Hij leek wel een beetje boos. Oeps. Nou ja. "Nog nooit gehoord van douches?!" Nu was het tijd om onschuldig te gaan doen, alsof ze geen idee had waar het over ging. "Uhm... Gehoord? Ik heb nog nooit echt iemand oover douches horen praten. Ik gebruik hem wel, absoluut, maar zeg nou zelf, praat jij altijd intiem over de douche ofzo? Ik niet, nooit gehoord ook," besloot ze met een overenthousiast gezicht. Dit vond ze nou leuk om te doen. Ze daagde mensen uit met haar veel te vrolijke gezicht, en pakte mensen precies op hun woorden. Hehehe, had 'ie maar wat anders moeten zeggen.

"In het bos? En jij?" Hij klemde even kort zijn kiezen op elkaar. "Duidelijk in het bos ja, daar heb je echt wel gezeten, erin," zei hij met een felle stem. Er waren dingen die hem echt gek maakten, kleine kinders en vuil waren twee elementen daar van. "Uhm... Gehoord? Ik heb nog nooit echt iemand oover douches horen praten. Ik gebruik hem wel, absoluut, maar zeg nou zelf, praat jij altijd intiem over de douche ofzo? Ik niet, nooit gehoord ook," Hij snoof zachtjes en sloeg zijn handen even uit. "Goed, dan gaan we daar nu even mooi over praten," Hij pakte de Pokéball van Caesar, korte polsslag. De bal sprong open en in het midden van de lucht verscheen de Froakie met zijn gebruikelijke felle ogen. "Water Pulse," Wel meteen spoot meteen water naar het meisje en hij sloeg enkel zijn armen over elkaar met een valse grijns op zijn lippen. "Kijk! Nu mis je enkel nog wat shampoo!" Hij griste een klein handzeepje uit zijn achterzak en gooide het in haar richting, een voldane grijns op zijn perfecte gelaat maakte het compleet.

Zozo, blijkbaar sprak hij wel vaker over een douche. Naja, laat maar lekker zitten. Gewoon een beetje koekoek. Maar toen leek hij met haar over een douche te willen praten. Uhm... Okay? Alyss lichtte een wenkbrauw op toen de donkerharige jongen een Froakie opriep. "Wat-" begon het meisje, maar ze werd afgekapt door een flinke straal water over haar heen. "Kijk! Nu mis je enkel nog wat shampoo!" Hij wierp haar een zeepje toe en ze ving het, wonder boven wonder, want ze was nog bezig met het water uit haar wimpers knipperen. Uhm... Ze stond daar maar even, maar besloot toen dat ze niet zwak moest lijken na die opmerking van net. "Bedankt!" herpakte ze zich dus. Ze hield het zeepje omhoog. "Heb je geen echte shampoo? Dit ding is vrij onhandig," Está en Promise waren naast haar gaan staan, maar keken enkel geamuseerd toe. Dit kon hun trainer wel alleen.

Ah ja, daar had hij het al. Ze was niet echt slim he? Had hij altijd. En nu zat hij dus hier met een kind, want tja, hoe oud was ze? 15? Minder. Niet dat het hem iets kon schelen, hij was tenminste volwassen en erg verstandig. "Bedankt!" zei ze als antwoord op zijn actie. Ze probeerde zich op de te pakken, alsof dat zou lukken bij hem. Hij grijnsde enkel voldaan naar de blauwharige. Caesar keek haar aan met zo'n neutrale blik, maar je kon zien dat er al snel haat in zijn ogen zou komen. "Heb je geen echte shampoo? Dit ding is vrij onhandig," Hij knikte even naar haar en pakte zo'n mini shampoo ding uit zijn broekzak en gooide het met een korte slag van zijn hand naar haar. "Ziehier, shampoo," zei hij met een lachje.

En ja hoor, hij had het. Wat was hij? King of cleanness? Als dat bestond? Meer queen trouwens, ze vond hem een beetje een tutje. En dat was nou eenmaal iets wat meer lag bij meisjes... Maar goed, ze speelde mee. Hij had shampoo, zo'n schattig miniflesje. Ze ving het; en knikte hem toe. "Kijk, daar kan ik wat mee, weetjewel?" Ze grijnsde en maakte het flesje open. Ze na, een beetje en ze verdeelde het over haar haar, zoals altijd op de verpakking stond. Hij wilde dit, en ze ging mooi niet terugkrabbelen. Het begon een beetje te schuimen, en ze was nu toch al nat. Dus terwijl het over haar rug droop gooide ze het flesje terug. Boeiend als het nog nat was. Van haar riem plukte ze een pokéball, en daaruit liet ze Viaje, haar Spheal. "Doe je Water gun even op mij. Zachtjes, wil je?" vroeg Alyss. De clap pokémon begreep het en spoot een zachte straal water tegen haar trainer aan. Deze wachtte even tot het van haar af gedropen was, en toen schudde ze zich uit. Blij keek ze naar de jongen. Het was niet eens zo erg geweest. "Bedankt," knikte ze nogmaals, nu gemeend. Toen riep ze Está en Promise weer bij zich. Snel liet ze de ice en de grass type terugkeren, maar de fire type mocht blijven. Die was immers heerlijk warm, en dat kon ze wel gebruiken, om even bij op te drogen. Een tweede pokémon werd dus vrijgelaten, en dat was Día. De Ponyta bleef naast haar trainer staan en keek even nieuwsgierig maar stilletjes rond. "Nou, opnieuw beginnen dan maar. Ik ben Alyss," Ze knipperde even. Dit hing ergens tussen serieus en een spel in. Maar wat het echt was? Geen idee.

Ze ving het flesje simpel op en knikte even naar hem. Hij grijnsde even tevreden, wetend dat hij deze situatie zo naar zijn hand gezet en hij genoot er zo van. Hoe ze zich macho wilde gedragen tegenover hem. Puh, alsof ze ooit meer swag kon hebben dan hem. Dat was een beetje onmogelijk. Op sommige vlakken was hij gewoon niet te verslaan, op de meeste vlakken hurhur. "Kijk, daar kan ik wat mee, weetjewel?" Ten begon ze haar haren te wassen. Caesar vernauwde zijn ogen wat. De Froakie was nooit aan andere mensen geweest en was een Pokémon die zich vaak op een ander niveau bevond dan de meest. Hij was vaak heel erg... Irritant, maar tja wat wilde je als je zo'n voorbeeld had als hem was het niet moeilijk dat je hem zou nadoen. Het was ook zo dat de Water Type gewoon wat meer... versterkte emoties en karaktertrekken had. Toen het meisje het flesje naar hem toegooide, keek hij even naar Caesar, die snel reageerde op de actie van het meisje. Met een krachtig duw van zijn machtige achterpoten sprong hij op en ving hij al snel het flesje op. Hij lande elegant op de grond en keek even met een vijandige, aggresieve blik naar de blauwharige. Toen liet het meisje een Spheal uit een van haar Pokéballen komen. "Doe je Water gun even op mij. Zachtjes, wil je?" Toen begon ze zich af te spoelen. Ergens vroeg hij zich af hoe ze dit trok, het was immers winter. Maar goed als ze dodelijk ziek word ofzo was het niet zijn schuld en kijk maar eens hoeveel hij daarom zou geven. Nope, hij gaf echt gewoon de zak om haar en haar gezondheid, net zoals die van iedereen. Misschien was Celes daar toch nog een uitzondering van, maar goed, zij was een veel te goed type voor deze wereld, het was bijna abnormaal hoe deze het kon trekken hier. Toen het meisje bijna alle shampoo uit haar haren had verwijdert, schudde ze zich uit als een Furfrou dat net van de kapper kwam ofzo... Nee eerder gewoon elke Pokémon die uit water kwam en nat was. Als ze natuurlijk konden zwemmen, anders kwamen ze nooit meer uit het water. Oké, dat klonk gewoon grof en een beetje gemeen, maar het punt was eerder... Ze leek erg veel op een beest, een wilde Pokémon, echt niet normaal. Hij kon dit niet echt trekken, ondanks het feit dat hij veel kon trekken. "Bedankt," Zei ze dan maar. Hij knikte enkel simpel en keek toen naar zijn Froakie, die naar hem toe hopste en het kleine flesje aanbood. Het was nat, zoals verwacht, dus pakte hij met een snele haal een doekje uit zijn achterzak en pakte hij daarmee het flesje op. Met snelle halen begon hij het af te drogen. Man... Wat was dat een vuil kind. Misschien moest hij haar maar binnen nemen in huis en wat discipline beschaven. Oh, eigenlijk klonk dat nog niet zo'n slecht plan. Met een ietwat scherpe blik keek hij half op van zijn werk. Misschien kon hij haar rond zijn vinger binden en uiteindelijk optrainen, oh dat zou zo geweldig zijn. Hij grijnsde even kort en schudde even al lachend zijn hoofd toen hij terug naar het flesje keek, die inmiddels droog was. Hmm, niet dat hij er iets tegen had. Hij kon evengoed iets bijbouwen ofzo, deze arme vreemdeling, die echt een halve wildeman was, wat onderdak geven. Hij had een groot hart en misschien kon hij er een bediende uithalen. Ondertussen had ze haar Quilava en Leafeon terug laten keren en had ze een Ponyta boven gehaald, die even rondkeek. Matthew vernauwde kort zijn ogen en keek naar de mooie Pokémon, die duidelijk warm had. Met een bepaalde hitte kon hij dingen gaan ontsmetten en misschien die hoeven wat mooier maken... Hm, misschien wilde hij wel nog zo een. Misschien ooit. Zag hem al zitten op zo'n Pokémon. Met een rode cape en een kroontje op, terwijl hij de zonsondergang tegemoet gaat. Met een grijns keek hij even naar haar. Terwijl zijn veel te lange benen over de grond sleepten en het beest amper vooruit zou kunnen. Voor sommige dingen was hij gewoon te groot. En met sommige bedoelde hij gewoon erg veel. Soms haalde dat wel de lol van de dingen, maar goed, hij had nog andere dingen die hij dan wel kon doen. Hij moest dan maar ergens een grote Pokémon, zoals een Wailord ofzo, vangen om daarmee in de zonsondergang te rollen, als hij eindelijk de koning van de wereld zou worden. Echt serieus... wat zat hij te denken? Het was wel leuk en yeah, misschien dat hij dat nog eens wilde doen... Maar... Maar... Naja, hij had geld, hij zou het kunnen doen. Sommige mensen waren gewoon te slecht met geld, hij was er een van. Maar hey, ze hadden hem pakken geld gegeven, nu kon hij het maar gewoon uitgeven. "Nou, opnieuw beginnen dan maar. Ik ben Alyss," Stelde ze zichzelf voor. Momenteel stond hij in Kalos bekend als Melvin en Matthew. Hij rekende even heel snel hoe ze was en besloot al snel, als hij haar binnen zou willen nemen, dat ze beter zijn echte naam zou weten. Andere mensen hadden daar gewoon geen nut aan en hij wilde eigenlijk zo liefst mogelijk het aantal mensen die zijn echte naam wisten zo geringd mogelijk houden. Waarom? Geen flauw idee, het klonk gewoon zo cool als je verschillende namen had. Dan leek hij een soort van geheime agent, met coole gadgets. Naja, hij vond het gewoon cool. Deed hem denken aan van die mensen in films. "Matthew is de naam," zei hij kort terwijl hij het flesje shampoo terug stak in zijn broekzak, samen met het doekje waarmee hij het had afgedroogd. Met een ietwat droge grijns keek hij naar haar. "Ik moet zeggen, je hebt best een karakter," zei hij terwijl hij even kort zijn armen over elkaar sloeg. Hij bekeek haar even kort met een soort van half spottend, half observerende blik. Of hij was het gewoon niet gewoon dit soort mensen te ontmoeten. Mensen waarmee je wat lol kon hebben. Maar tja, zij had ook weer een minpuntje en dat waren haar manieren. Ieder huisje heeft zijn kruisje... tenzij je natuurlijk hem was, want hij was een villa, die waren altijd perfect.

Het spijt me zo voor de laatheid + de belachelijk lengte van deze post x'D

Wel, ze hád in ieder geval z'n respect. Ze leunde zijdelings tegen Día aan om haar bovenlichaam te laten drogen, en vanuit die positie keek ze naar de jongen. Een halve glimlach door één mondhoek op te trekken, en haar wenkbrauwen allebei wat opgelicht. Spottend en geamuseerd. Ja, karakter had ze zeker, zoals die 'Matthew,' dat zei. "Bedankt," Yep, dat wilde ze bereiken. Ze was niet die persoon die ging huilen als ze beledigd werd, integendeel. Zij zou de belediging letterlijk nemen, mensen op hun woorden pakken, er eens zogenaamd diep over nadenken en een passend, onwetend antwoord geven. Ze leek een onschuldig persoon, maar dat was ze niet, nopienope. Maar nu was het feestje wel weer voorbij. "Dus... Wat heb jij tegen mensen die zich voor enkele momenten niet hebben gewassen?" vroeg ze, één wenkbrauw optrekkend. Nu wilde ze het toch wel weten.

Ze bedankte hem voor het compliment. Hij lachte enkel met zijn parelwitte tanden bloot. Het glinsterde kort in de winterzon en hij keek even naar zijn Froakie, die het minder leuk vond en het meisje met een vuile blik aankeek. Iets in hem zei dat Caesar haar nog zou aanvliegen. Oh well, dan kon hij haar nog meesleuren naar huis, zou wel leuk worden dan tja, was zijn plan van de eerste keer ook gelukt. was wel handig enzo. "Dus... Wat heb jij tegen mensen die zich voor enkele momenten niet hebben gewassen?" Hij haalde even kort zijn hand door zijn zwarte haren. Hij lachte even charmant naar haar. "Ik hou van propere dingen," zei hij maar simpel tegen haar. Meer moest ze nog niet weten.

Hij hield van propere dingen. Nou... Duidelijk, zeg maar. Toch niet echt het antwoord wat ze had willen hebben. "Hoezo dat?" vroeg ze, haar hoofd een beetje naar voren buigend. Ze glimlachte. "Nou goed, ik zal er aan denken bij de volgende keer dat we elkaar ontmoeten," grijnsde ze. Haar linkerhand aaide zachtjes over Día's kop. Haar blik ving die van de Froakie, en Arceus, die keek kwaad. Nee... Niet kwaad, meer minachtend. Alsof ze het niet waard was. Maar dat lag vast aan de Froakie, het was vast gewoon een arrogant wezentje, toch? Dat kon, dat wist ze. Ze hadden allemaal hun eigen karaktereigenschappen. Está was bijvoorbeeld lief en hyperactief. Promise was ook lief, maar iets luier. En dan Viaje, die vrolijk was en niet luisterde. Balcaz luisterde sowieso niet, en dan Día, die zich naast Alyss bevond, die altijd netjes bleef staan waar ze stond en deed wat er gevraagd werd. Zo kon die water type daar dus gewoon arrogant zijn, dat was vrij normaal.