Forest

Normaal gesproken was de roodharige jongen vaak in de steden te vinden. Hij hield van de vrolijke drukte die zo'n stadje met zich meebracht, de meisjes die hij er een beetje kon plagen en gewoon het feit dat er altijd wel iets te doen viel. Maar voor een keertje had hij besloten om het Santalune Forest in te duiken. Er was namelijk iets hier wat zijn aandacht trok, en niet zo'n beetje ook. De roodharige liep op dit moment kalmpjes door het bos heen, stopte op een gegeven moment en keek rond. Ach, waarom ook niet. Het was een uitgestorven boel hier. August greep naar zijn riem en pakte in elke hand twee pokéballs. Vervolgens gooide hij ze alle vier de lucht in, waarna ze allemaal op hetzelfde moment open klapte en er vier pokémon in het bos verschenen. Hij ving de lege capsules weer op en klikte ze terug aan zijn riem. Vervolgens begon hij rustig verder te lopen, ze zouden hem namelijk wel volgen. En dat vermoeden klopte ook. Binnen een paar tellen stapte zijn Rapidash naast haar trainer mee, en aan zijn andere zij kwam zijn Dewott lopen. Zijn Pidgeotto had zijn vleugels uitgeslagen en was boven het bos gaan vliegen, zo nu en dan wat rare stunts uithalend in de lucht. Zijn Lucario liep zoals gewoonlijk stilletjes achter hem aan. Sirius was nou eenmaal niet zo'n prater.

De roodharige jongen klopte zijn Rapidash een keer op de hals. Hij voelde de warme neus van de merrie tegen de palm van zijn hand aan drukken, bedoeld als liefkozing. Dat was niet van lange duur, want de Rapidash hief haar sierlijke hoofd toen ze iets hoorde naderen, een ander persoon. August volgde de blik van zijn pokémon en deze bleef haken bij een blonde jongen, die een stuk jonger was dan hem. 'Hi, ik ben Corné. En hoe heet jij?' vroeg de blonde jongen, Corné dus, hem vervolgens. "August is de naam," zei hij vervolgens en keek neer op de jongen. Nee, hij had niet verwacht om plotseling aangesproken te worden door een dertienjarige. De meeste jonge trainers bleven uit zijn buurt, behalve als hij hen opzocht natuurlijk. "Aangenaam dan, Corné," besloot hij vervolgens te zeggen. Zijn Rapidash was wel geïnteresseerd in de jongen en zijn pokémon, maar bleef nog altijd naast haar trainer staan. Ondertussen was zijn Dewott aan de andere kant naast hem komen staan, opkijkend naar de grote Arcanine. Zijn Lucario stond een stukje achter hem wat te lanterfanten. Of beter gezegd, hij was aan het proberen om niet opgemerkt te worden.

Hij zag dat de blik van de blonde jongen afgleed naar zijn pokémon. Niet zo gek natuurlijk, hij liep hier met zijn hele team te showen en ze waren allemaal erg sterk. 'Waarom staat Lucario daar en niet hier? En hoe zijn jouw Pokemon zo sterk geworden?' vroeg de jongen hem vervolgens. August keek over zijn schouder heen en zag hoe de Lucario wat schuchter hun kant op keek. Vervolgens draaide hij zijn hoofd weer terug naar Corné, en haalde zijn schouders op. "Sirius is nog niet zo lang in mijn team. Ik heb hem geadopteerd en vermoed dat hij gewoon niet zo sociaal is. Waarschijnlijk moet hij nog gewoon wat wennen aan het team, maar hij draait vanzelf wel bij." Een luide kreet klonk door het bos heen en hij keek omhoog, daar waar zijn Pidgeotto nog altijd in de lucht boven hen cirkelde. Het wezen kwam met een duikvlucht naar beneden zetten, maar landde toen keurig naast de Dewott op de grond. "Ik heb veel met ze getraind, zeker nu ik me aan het voorbereiden ben voor de tweede gym." Hij grijnsde een keertje en keek naar zijn pokémon. "Laat ik ze anders voorstellen. De Rapidash heet Epona. De Dewott heet Cascada. De Lucario heet dus Sirius en de Pidgeotto luistert naar de naam Gambler." Gambler was de nieuwste in het team, die had hij niet zo lang geleden nog gevangen als kleine, maar zelfverzekerde, Pidgey. "Welke pokémon heb jij allemaal in je team?" vroeg hij toen lichtelijk nieuwsgierig.

'Ik heb Glaceon gekregen van me ouders en Arcanine van mijn broer, Kort voor dat ze overleden. Daarna heb ik dichtbij Lumiose City een Nidoran gevangen. Het was mijn eerste echte vangst, Het was moeilijker dan ik verwacht had.' De roodharige jongen knikte een keertje. "Het spijt me voor je verliezen," zei hij als eerste, doelend op de overleden familieleden van de jongen. "Je pokémon zien er gezond uit," zei hij vervolgens en keek even kort naar het drietal dat de jongen bij zich droeg. Ondertussen hoorde hij Sirius, de Lucario, naderen. De Lucario kwam dus naar hen toe, maar bleef nog wel schuin achter August staan. "Dus, wat ben je? Trainer, Coördinator?" vroeg hij en keek de jongen vragend aan.