{Open}Forest Flowers

Ragya had een nieuwe poging gedaan op Sleipnir te rijden. En ze moest toegeven dat het beest steeds makker werd, na enkele minuten als een gestoorde rond te hebben gereden. Aldrei liep even sceptisch als altijd naast hun en hielt alles in de gaten, haar oren gespitst. Binnenkort wou de roodharige ene trainingssessie houden, om haar team wat omhoog te brengen. Met name Aldrei mocht wel wat sterker worden, en ze zou ook van heel veel verlost zijn als Eldur en Refur wat meer volwassen werden. Wie weet had ze dan minder moeite hebben haar terror pokémon in de hand te houden. Maar ja, wie hielt ze voor de gek. Ze gaf Sleipnir been en ging over tot een drafje, dit ging allemaal goed totdat ze de hoek omreden en bijna tegen een ander aanknalde. Net op tijd wist Ragya haar Ponyta halt te laten houden en meteen brieste de pokémon een hels aantal scheldwoorden richting de vreemde. Ragya zuchtte 'Sleipnir, stil' sprak ze lichtelijk gefrustreerd, nog niet de moeite doen om de vreemde te bekijken. Maar haar hengst snoof enkel en hief zijn kop ijdel omhoog, zijn stormgrijze ogen op de vreemde gericht.

Sleipnir was er dus niet mee eens dat hij uitgedaagd werd door een vliegende badeend. Hij sleepte zijn hoef over de grond en snoof kort. Ragya probeerde haar hengst weg te sturen en duwde haar hakken aan. Maar de blauwgevlamde pokémon brieste beledigend en week opzij voor haar linkerbeen. Fronsend probeerde de roodharige de besturing goed te krijgen. Ondertussen begon Aldrei er zich ook mee te bemoeien. Deze grauwde richting de Porygon en diens eigenaar, haar gouden pels omhoog zettend en diens ambere ogen dodelijk. Ragya kreeg eindelijk Sleipnir weer goed onder haar controle en gaf een kille blik richting haar Ninetales waardoor deze haar aanvallen staakte. Zuchtend leunde ze wat achterover op de rug van haar strijdros. 'Het spijt me van het bedrag van mijn team' Al verried haar zowat toonloze stem weinig spijt. Aldrei gromde kort en ging zitten, duidelijk makend dat de excuses niet die van haar was. Zelfs haar Ponyta snoof nog eens koppig. Zacht zuchtend keek Ragya omhoog, alsof daar het antwoord lag op het gedrag van de Ninetales en hengst.

Ragya vond de pokémon van de ander, die blijkbaar Beta heette, nogal vreemd. Natuurlijk wist ze dat het een Porygon2 was maar ze kon er maar niet overheen komen dat het in haar ogen maar een vliegende eend was. Ze had ook geen idee hoe de vreemde ook maar wat informatie uit de piepjes en vonkjes kon halen. Maar ja, dat konden andere ook denken over haar en de Ninetales. Wiens gegrom ze ook had leren kennen. Bij de reactie knikte de roodharige enkel en stuurde haar pokémon om de ander heen. Sleipnir snoof wat beledigingen richting zowel de vreemde als diens pokémon maar reageerde nu goed op zijn trainer. Aldrei sjokte er maar achterna, een kille blik op beiden werpend. ‘Bijzondere pokémon’ merkte ze toen maar op, nu ze naast de badeend stond. Haar bijna pigmentloze ogen namen de tweekleurige pokémon in zich op. Ze had er nog nooit eerder een gezien en in haar ogen was er ook weinig aan. Maar goed, als je iemand bijna aanrijd mag je wel wat interesse tonen.

Ragya schudde haar hoofd bij het compliment richting de Ninetales en Ponyta. Ja heel gezond, misschien niet mentaal maar de rest wel. Aldrei snoof kort, het compliment afwijzend en gewoon kil doorkijkend, al gleed haar interesse nu meer naar de badeend. Sleipnir daarin tegen schraapte met zijn hoef op de grond en hinnikte kort waarbij hij zijn kop trots en ijdel in de lucht wierp. Een compliment was een compliment en de hengst was toch niet zo slim en hoorde de hapering erin niet. 'Doe geen moeite, ik weet dat ze raar zijn' Sleipnir brieste hierbij tegenwerkend en schudde zijn blauwe vlammen uit, alsof hij de belediging weg wou werken.