And again +Danique

Nathan stemde er gelukkig mee in, dus pakte Danique de pokéball van haar Shinx en liet de pokémon terug keren. Hierna liep ze naar het café, achter Nathan aan. Hij hield de deur enkele seconden open, waardoor ze deze maar kort met haar hand aan hoefde te raken om naar binnen te kunnen. Ze bedankte hem en ging bij een van de vrije tafels zitten, ergens midden in het café. Enkele keren knipperde met haar ogen. Nog altijd was haar geweldig goed werkende medicatie niet helemaal uitgewerkt, waardoor ze gewoon echt lang naar één punt kon blijven kijken, zonder zich te vervelen. Ze zag gewoon iedere keer iets anders op datzelfde punt, echt raar. Maar algauw besloot ze toch iets te vragen, wat ze zich echt afvroeg. "Weet jij waarom die dokter dat vroeg?" mompelde ze vrij zacht, Nathan aankijkend. Ja, het was echt raar.

Nathan zei dat hij het ook niet zo gauw wist, maar misschien omdat ze samen het ziekenhuis inliepen. Dat was dan best wel raar.. "Ik vond het best wel een rare man," sprak ze daarna dan ook, terug denkend aan het moment al herinnerde ze zich vrij weinig. Toch herinnerde ze iets, wat vrijwel gelijk een grijns op haar lippen liet vormen. Nathan had dus een vriendin. Interessant. Dat had ze niet helemaal verwacht, maar hey. Het kon misschien nog wel een grappig gesprek worden - voor haar. Of het werd super raar en vreemd, kon ook. "Dus, je hebt een vriendin?" klonk er vragend, met een geamuseerde toon in haar stem. Ja, dat was haar nog wel bijgebleven.

Nou zeg, wat een saai antwoord. Hij had wel iets meer kunnen zeggen hoor. Nu was het niet leuk. Ze probeerde het gewoon subtiel te brengen, zodat hij uit zichzelf meer los zou laten en hun weer een gesprek hadden, want om hem nou uit te horen zag ze ook niet zitten en ze wist niet goed wat ze nog meer kon zeggen. Dat hij een vriendin had wist ze eigenlijk wel. De rest van het ziekenhuis trouwens ook, hij zei het niet echt zachtjes. "Hoe lang al?" vroeg ze best wel nieuwsgierig. Algauw kwam er een vent aan, met de vraag of ze wisten wat ze wilden drinken. Danique keek naar Nathan. Ze ging even beleefd doen en hem eerst laten.

Ah, er kwam al wat meer informatie. Mooi zo. Hij vertelde dat ze al enkele maanden wat hadden en wilde haar naam zeggen, of tenminste daar leek het op, totdat hij de serveerder zag. Hij stopte vrijwel meteen met praten, wat vrij logisch was. "Een cola en een..?" klonk er, waarna de witharige vriendelijk naar de serveerder glimlachte. "Een fanta," zei ze tegen de man. Deze schreef de bestelling op en ging er weer vandoor. Ze keek hem nog kort aan, waarna ze weer naar Nathan keek. Ja, hij kon weer verder.

Danique dacht kort na, maar kon zich niet herinneren dat ze een Riddle kende. Beetje jammer weer. "Oh, leuk," sprak Danique, niet sarcastisch of gemeend bedoeld of zo, nee het was gemeend. In elk geval, gemeend voor hem. Zijzelf zou het echt niet zien zitten, een vriend. Nee, ze zou er echt na een hele snelle tijd geïrriteerd van raken waarschijnlijk. Maar, als mensen het fijn vonden, was dat toch leuk voor ze? Algauw kwam er de serveerder eraan om hun drankjes op de tafel te zetten. Danique keek op en bedankte de man. Hierna liep hij er weer vandoor en ging de blik van de witharige weer naar de jongen. Ze nam een slok van haar drinken. "Dus.. wat ga je komende tijd nog doen?" klonk er geïnteresseerd. Ze zette het glas op de tafel. Hij deed vast interessante dingen.

Hij zou de gyms uit gaan dagen, zoals iedere trainer. Sommige mensen wilden gewoon zo graag echt alle gyms uitdagen en hun pokémon sterk maken, dat Danique zich gewoon lui voelde. Ze was niet echt een gemotiveerde trainster. Ze was dat ooit, maar nu niet meer echt. "Oh leuk. Bij welke ben je nu?" zij was bij twee, de eerste had ze gehaald met haar Larvitar toen der tijd, Merrick. Hij had toen geprobeerd de pokémon van die gymleader uit elkaar te scheuren. Ach, dat waren nog eens tijden. Toen was ze nog gemotiveerd geweest. Hierna kreeg zij dezelfde vraag. Ze haalde langzaam haar schouders op, alsof ze nog wat twijfelde. "Géén idee, waarschijnlijk proberen Ilona te trainen, maar ik betwijfel of zij ooit een aanval zal uitvoeren tegen een pokémon, dus dat zal tegen bomen worden trainen," sprak Danique, met een kleine glimlach op haar lippen. Ja, Ilona deed waarschijnlijk geen vlieg kwaad.

Hij zou voor de vijfde gaan, al had hij een pokémon die niet meer mee mag doen. De wenkbrauw van Danique ging een stukje omhoog, haar blik stond vragend. "Pardon? Niet mee mag doen? Heb ik wat gemist of zo? Hoezo niet dan?" alle vragen kwamen op hetzelfde neer, maar werden op verschillende manieren, vrij snel achter elkaar gesteld door Danique, welke wat verbaast naar Nathan keek. Huh? Zaten er regels aan? Sinds wanneer? Ze zette haar glas Fanta aan haar lippen en nam een kleine slok, hem nog altijd aankijkend. Hierna kreeg zij opnieuw dezelfde vraag, bij welke gym zij was. "Bij de tweede. Al gaat het nog even duren voor zowel Ilona als ik er klaar voor zijn, en daarnaast wil ik mijn team eerst wat uitbreiden. De vorige gym ging niet echt zoals ik gehoopt had, dus wil ik het nu wel anders doen." Ja.. Zoals het bij de vorige gym ging, mocht het dit keer niet gaan.

Rustig luisterde Danique naar de woorden van Nathan. "Ik snap het ergens wel.." sprak ze bedenkelijk. Het was dan vast niet zo dat level veertig pokémon van trainers tegen level twaalf pokémon van leaders gezet werden, maar soms gebeurde zoiets vast wel. Merrick was ook best hoog geleveld toen hij met gym 1 mee deed. Hierna kreeg ze de vraag of ze wist wat er in Lumiose aan de hand was. Ze schudde haar hoofd. "Ik heb er vaag wat van meegekregen, maar ik weet niet echt wat is er," sprak ze rustig, waarna ze een vragende blik op Nathan richtte. Wat was er dan? Ze dronk nog een slok van haar drinken, waarna ze de vraag kreeg wat er gebeurde. "Naja, weet je die pupitar nog, van de eerste ontmoeting? Hij was toen een Larvitar en bleek tijdens gevechten wat.. Naja probleempjes te hebben. Hij wilde die Vivillon uit elkaar scheuren. Hij luisterde niet meer, stopte niet. Het was niet echt leuk in elk geval."