Take me to wonderland

Nee luidde het antwoord, waarbij de jongen zachtjes zuchtte. Jammer, het zou altijd wel wat makkelijker zijn als ze meer wist natuurlijk. Toen de twee de lift binnen waren werd er nog bij aan toegevoegd dat enkel op Agrona na, ze niet meer heeft herinnerd. Nathan glimlachte kort, al een boer met kiespijn, maar al snel verdween deze weer. "Dat komt wel hoor." Toen de lift op de correcte verdieping was aangekomen liep hij naar voren, maar wachtte ver zodra hij uit de lift was op Riddle voordat de jongen meteen rechtdoor naar hun kamer ging. jammer dat ze nu niet in Kalos waren zeg, dan zou het zeker een stuk makkelijker moeten zijn.

Zodra hij de deur had geopend van hun kamer en naar binnen liep, ging de jongen op het bed zitten, geen idee hebbende wat te doen. "Waren we maar in Kalos.." werd er door Nathan gemompeld want ja, als er wel een plek was in de wereld waar zij beter haar geheugen had kunnen verliezen, was het toch wel in Kalos moeten zijn. Daar zou het ook wel weer het makkelijkste zijn om de herinneringen weer terug te krijgen. Nathan pakte zijn holo caster en begon wat met het ding te klooien, misschien was er iets op dat ding te vinden waardoor Riddle weer wat kon weten.

Toen de jongen merkte dat Riddle ineens bij hem kwam zitten en vroeg wat hij aan het doen was, greens de jongen. "Misschien dat ik nog wat kan vinden wat je kan helpen met de geheugen." ja, op het moment was elk kleine ding wel prettig. Een kleine zucht ontsnapte Nathan toen hij nog niets had gevonden, verdomme. Dit schoot niet echt bepaald veel op zeg, nee, alles behalve zelf. Na een klein tijdje kijken kwam hij aan bij een stel foto's van hun twee, wat een kleine glimlach op zijn mond liet ontstaan. "kijk hier eens naar."

Toen de holo caster uit zijn hand werd gepakt, glimlachte hij kort. Zijn ogen bleven op Riddle hangen, vooral om te weten wat haar reactie zou zijn. Ineens, het leek wel uit het niets te komen, maar ze werd geheel rood, iets wat enkel vraagtekens bij hem opriep. "Je weet weer wat, nietwaar?" het was maar een wilde gok, maar het was wel een logische verklaring ervoor. Al snel werd de holo caster weer terug in zijn handen geduwd, maar een echt nuttig antwoord kreeg hij ook weer niet. Hm, misschien mhad ze een 'zetje' erin nodig, niet letterlijk. De jongen keer haad doordringend aan, alsof hij haar probeerde te peilen of dergelijk.

Hij rolde met zijn ogen toen er werd gesproken dat het niet belangrijk was, natuurlijk was het belangrijk, elk kleine ding was belangrijk. En trouwens, als het niet belangrijk was, waarom werd ze dan zo rood? "als er niets aan de hand was, zou je niet zonder reden zo rood worden, nietwaar?" hij had gelijk, en dat wist ze wel. Alleen of ze het wou toegeven was wel weer wat anders ja. Toen ze opstond en verklaarde dat ze ging douchen zuchtte de jongen kort. "Je kan het ook vertellen, elk ding, hoe klein dan ook, is belangrijk." hij kwam ook maar overeind, zodat ze dan niet nog zijn vraag kon gaan ontwijken. Hij moest en zal antwoord hebben.

Nog steeds geen antwoord, op na dat het niet nu kon. De jongen pakte onwillekeurig haar hand vast, wel zachtjes, en keek haar doordringend aan "waarom kan het nu niet?" hij wou gewoon antwoord hebben, hoe moeilijk kon dat nou zijn. Helemaal niet, daarom. Hij was ook op het moment wel de enige met wie Riddle echt contact had, dus waarom zo moeilijk doen met vertellen? En immers, het was het logische dat ze iets van hun twee samen weer wist, wat het raarder maakte dat ze niet niet wou gaan vertellen.

Niet het moment. Waneer was het dan wel het moment? zo te zien aan haar blik, zou het 'goede moment' nog een tijd niet komen. De jongen keek haar doordringend aan, zijn blik de gehele tijd op haar gericht houden. Nog steeds liet hij niet los, waarna zijn stem geduldig klonk "Als je het nu verteld, is het gedaan, dan vraag ik er ook niet naar." hij trok haar op het bed, nog steeds zacht, waarna de groenharige naast haar ging zitten. Hij had geen geduld, nooit gehad, maar voor haar had hij het wel.

Er kwamen eerst wat meerdere 'maar' van haar, al kwam het uiteindelijk wel. Het was intiem, iets waardoor hij kort greens, hij had wel zo een vermoeden waar het over ging nu ja. "Maar, het was wel met mij. Dus waarom deed je zo moeilijk?" dat was maar de vraag, zal wel iets zijn dat enkel duidelijk was voor Riddle. Of enkel vrouwen, dat was wel de meest logische verklaring. Ondertussen had Nathan haar wel los gelaten, zou wat prettiger moeten zijn, toch?