171

Niklaus zette zijn pet wat beter op zijn hoofd terwijl hij zijn kaartje voor het Ambrette Aquarium betaalde en naar binnen wandelde. Het was een rustige dag geweest, hij had een beetje rondgehangen in de kustplaatsen sinds hij in Kalos was aangekomen en tot nu toe beviel het hem prima hier. Als Ranger had hij nog niet veel kunnen doen, maar hij kon nu tenminste de tijd nemen om de regio een beetje te verkennen zodat niet alles straks vreemd terrein zou zijn voor hem zodra hij op quests werd gestuurd. De groenharige was echter niet alleen, hij werd namelijk gevolgd door een klein meisje wat ongeveer de lengte van zijn been had, echt een klein kind dus nog. Ze had precies hetzelfde haar, maar dan blauwe ogen en een kleine grijns op haar gezicht. Het meest bizarre was misschien nog wel de pluizige staart die ze had, die een beetje heen en weer zwierde. "Emma, doe toch eens normaal," mompelde hij terwijl hij kort met zijn ogen draaide, maar wel kort lachte.

▼

265

In plaats van zijn Zorua werd hij dus gevolgd door een klein meisje.. met een staart. Het was echter rustiger dan verwacht in het aquarium, want zo snel zag hij niet eens iemand staan. Nieuwsgierig wandelde hij naar het eerste de beste aquarium toe, waar meerdere soorten water types in rondzwommen. Er kwam een groepje Magikarp's voorbij, pokémon die volgens hem enorm onderschat werden door veel trainers. Ze waren eerst misschien wel heel erg saai en zwak, maar men moest eens weten wat voor 'n krachtige wezens het konden worden. De groenharige legde kort zijn hand op het glas, keek hoe de pokémon voorbij zwommen en wandelde toen rustig verder, zijn handen in zijn broekzakken gestopt, gevolgd door Emma die nog altijd als vermomming van mensenkind rondliep. Hij merkte nu iemand anders op, een blondine die met haar neus tegen het glas gedrukt had gestaan om naar een groepje Chinchou's te kijken. Een Shinx was ook van de partij, maar die zat niet in het aquarium. De lichtelijk vijandige reactie van de pokémon negeerde hij volledig, dat was namelijk altijd het beste. Zonder iets te zeggen ging hij in de buurt van de blondine staan, misschien een meter of twee tussen hen in. Een kleine Horsea kwam naar het glas gezwommen, bleef er een beetje hangen en keek de groenharige nieuwsgierig aan. Hij legde zijn vinger op het glas en zag hoe de kleine pokémon er onderzoekend naar keek. "Ik vindt ze wel fascinerend," zei hij kalmpjes terwijl hij zijn groene ogen op de kleine pokémon aan de andere kant van het glas gericht hield.▼

168

Hij was voor de rest stil. Als hij geen reactie zou krijgen was het ook prima, het boeide hem eigenlijk niet zoveel. Zijn aandacht lag nu bij de Horsea, die aan de andere kant van het glas een keer een rondje duikelde en hem vervolgens weer aankeek. De blondine begon nu echter wel te spreken, zij vond ze ook fascinerend. Hij bleef ook nog eventjes stil, stilte vond hij namelijk niet zo erg. "Het enige wat ik jammer vindt is dat ze achter glas gehouden worden," merkte hij toen met een kleine frons op. Nee.. hij was er niet zo'n fan van wanneer pokémon gebruikt werden als bezienswaardigheden. Het hoorde de vrienden, de partners, van mensen te zijn. Ondertussen was Emma - nog altijd in de vorm van een klein kind - in de richting van de Shinx gelopen. Schaamteloos prikte het een keer zacht in de buik van de kleine pokémon, terwijl ze een keer wat bewoog met de pluizige staart die vanachter uit haar broek puilde.▼

168

Het aquarium was heel vredig, maar ergens vond hij het toch jammer dat de pokémon maar een beperkt leefgebied hadden. "Veilig, maar niet vrij.." mompelde hij nog. Maar voordat het gesprek er echt over verder kon gaan klonk er plots een kreetje. Deze was van Emma gekomen, die het niet had kunnen laten om de kleine Shinx in diens buik te prikken. En als reactie had de Shinx in haar vinger gebeten. Het kind begon het uit te krijsen, zo hard als ze kon. "Emma!" overstemde hij het geschreeuw, waarna ze dus ook stopte, maar ondertussen wel met een licht duivelse blik de blondine aankeek. Voordat hij er wat van kon zeggen was ze veranderd in de blondine, sloeg ze haar armen over elkaar heen en snoof een keer boos. "Zo maak je geen vrienden, Emma." Nee, op deze manier maakte je inderdaad geen vrienden..▼

138

Niklaus wilde zeggen dat het niets uitmaakte, dat Emma zich aanstelde en dat ze niet echt een.. Oh well, de blondine had al door wat Emma was. Deze was dus in de blondine veranderd, stak kort haar tong uit naar deze toen ze raadde dat ze een Zorua was en veranderde toen terug in het kleine, donkere vosje wat plots op de grond stond. "Geen grapjes meer," zei hij met een kleine grijns tegen de Zorua, die vervolgens opsprong en op zijn schouder landde, om vervolgens op zijn hoofd te klimmen en wat aan zijn pet te knabbelen, duidelijk om een klein beetje te pesten. "Ze kan er nooit zo goed tegen als mensen doorhebben dat ze fake is," zei hij met een kleine grijns terwijl hij zijn arm omhoog hield en Emma kort achter haar oor kriebelde.▼