Take me to wonderland

Eindelijk was ze van haar gips en verband af! Eindelijk kon ze weer alles zelf doen en regelen en voelde ze zich niet als een gehandicapt kind wat altijd maar overal hulp nodig bij had. Ze hadden bedacht om naar Hoenn te gaan, want tja, het was eens wat anders en ook nog is leuk als vakantie. Alleen had mevrouw natuurlijk veel te veel moeite gedaan om er goed uit te zien en of course had ze ook al te veel spullen bij zich. Riddle had echter niet zo goed op de tijd gelet, meestal regelde haar pa altijd alles als ze op vakantie gingen, dus op tijden hoefde ze niet te letten, maar nu was het anders. Ze gingen met de boot naar Hoenn en tja Riddle was als een gek vertrokken. Na heel wat gehaast en geren zag ze eindelijk die boot in zich komen en niet veel later zag ze Nathan ook al staan. Met haar koffer achter zich aan sleurend rende ze op hem af "Ik ben er...." riep ze half uitgeput. Voor zijn neus zette ze zichzelf op de rem en keek ze Nathan direct weer aan met haar blauwe ogen. Een glimlach verscheen op haar gezicht "Sorry...." begon ze "De tijd was mij ontglipt" zei ze wat beschaamd terwijl ze even weg keek. Oeps~ Al snel keek ze Nathan weer aan "Ik heb er zin in" zei ze opgetogen waarna ze zich om draaide en Nathan mee trok, de boot op.

De jongen had ook een glimlach op zijn gezicht staan, gelukkig maar, ze was al bang dat hij boos zou zijn of zo. Of hij snapte haar gewoon te goed, haar acties wat dat betreft, dat was het waarschijnlijk. De jongen had nog gezegd dat ze er nu was en ze had een grijns laten zien. Vervolgens had ze hem letterlijk de boot opgetrokken en tot hun grote geluk waren ze er net op waarna alles werd gesloten en de boot vertrok. Haar blauwe ogen keken de groenharige jongen aan toen hij zei dat ze dat even net hebben gehaald. Ze keek hem grinnikend aan "Inderdaad" zei ze geamuseerd. Ze voelde hoe de boot vertrok en het hierdoor iet wat harder begon te waaien. Ze rekte zich lichtelijk uit, ja ze was wel toe aan vakantie en Hoenn was weer iets nieuws. Ze keek toe hoe Nathan tegen de reling aan ging staan en over zee uit keek. Simpel kwam ze naast hem staan en keek ze ook over zee uit. Ze zag wat pokémon rond vliegen en een brede glimlach verscheen op haar gezicht, ze hoopte nog wat pokémon daar te zien die ze nog nooit had gezien. De zoute zeelucht was weer iets heel anders voor haar. "Heerlijk..." mompelde ze tevreden waarna ze ontspannen op de reling hing en naar het golvende water keek.

De jongen sprak dat een vakantie echt nodig was en ze keek hem dan ook aan vanuit haar ooghoeken waarna ze rustig knikte "En weer een inderdaad" zei ze grinnikend "Nee, vakantie had ik wel nodig" zei ze met een glimlach waarna ze weer over de zee uit keek. Vervolgens zette ze zichzelf weer recht en keek ze even de boot over naar de rest van de passagiers. Haar blauwe ogen schoten terug naar Nathan toen hij vroeg of ze ooit wel is op een boot is geweest. Ze bleef hem aan kijken "Volgens mij toen ik klein was..." begon ze terwijl ze even bedenkelijk keek "Wel vaak op vakantie geweest echter... maar dat kwam vooral door mijn ouders" zei ze er nog achterna. Ja, als je klein was werd je overal heen gesleurd en had je niet echt een keus, maar ja niet dat Riddle het erg vond of zo. Maar goed niet alleen toen ze klein was, was ze mee geweest, ook al toen ze een stuk ouder was. "En voor jou?" vroeg ze vervolgens maar nieuwsgierig terwijl ze Nathan aan bleef kijken, tja ook voor hem had het de eerste keer kunnen zijn, maar ook de zoveelste keer.

De jongen knikte langzaam op haar woorden waarna ze de vraag terug had gevraagd aan hem. De jongen zei dat dit de derde keer was en dat de laatste keer in januari was. Ze keek hem met een glimlach aan, interessant, zolang was hij dan in Kalos inderdaad niet. Tenminste toen ze hem ontmoette, ze waren ondertussen al heel wat maanden verder. Haar blik ging weer naar het blauwe golvende water waar ze dus even voor een tijdje naar bleef kijken. Wat tijd later werd er om geroepen dat ze in Slateport City aan waren gekomen en dat de passagiers van boord konden gaan. Haar blik ging naar Nathan "We zijn er" zei ze enthousiast waarna ze haar koffer weer vast pakte en naar de plek liep waar je de trap af kon van de boot af. Verwachtend dat Nathan haar wel zou volgen, huppelde ze zowat de trap af en liep ze een stuk van de kant af. Ze keek om haar heen, het zag er wel heel anders uit dan Kalos, interessant. Met een grote glimlach draaide ze zich om naar Nathan "Dit word leuk!" zei ze opgetogen.

Eenmaal van de boot af keek ze Nathan weer aan, ze had nog even duidelijk gemaakt dat ze er enorme zin in had. Nieuwe dingen mee maken was gewoon leuk wat dat betreft. De jongen sprak vervolgens dat ze eerst naar het hotel moesten gaan om eerst alles uit te ruimen. Riddle knikte vervolgens instemmend "Ja, lijkt mij een goed idee" zei ze met een brede glimlach. Het was inderdaad fijner om eerst haar spullen daar te dumpen voordat ze iets gingen doen. Ze wilde liever niet nog langer met die grote koffer sjouwen. Echter wist ze zelf dondersgoed dat ze altijd te veel mee nam, maar ja ze had gewoon veel spullen, veel vrouwen spullen, dat allemaal mee moest. Ze keek om zich heen "Welke kant moeten we op?" vroeg ze vervolgens maar, Nathan had dit keer alles geregeld dus tja hij zou dan ook wel weten welke kant het hotel op was. Nieuwsgierig keek ze naar Nathan, ja deze vakantie ging nog wat worden, nog heel leuk waarschijnlijk. Tenminste dat hoopte ze, na ja ze was met Nathan dus dat moest wel goed komen. Het werd waarschijnlijk veel leuker dan bijvoorbeeld met haar ouders.

Ze stemde ermee in dat ze eerst naar het hotel moesten gaan, ze moest nodig haar spullen dumpen. Echter kon ze niet zelf reageren door hem te volgen, want haar hand werd vast gepakt en Nathan sleurde haar vervolgens mee. Hij zei nog 'deze kant op' waarna ze lichtelijk grinnikte en hem op de voet volgde, kon ook niet anders, want ze werd gewoon mee getrokken, gelukkig kon dat weer zonder enige moeite. Haar koffer werd achter haar aangesleurd, gelukkig had het ding wielen. Echter merkte Riddle ook wel op dat het steeds later en later werd en dat het ook super druk was hier. Ze deed nog een poging om ergens de tijd te kunnen spotten wat ook lukte, want ergens had ze kunnen lezen dat het al acht uur was. Ze grinnikte even, oke dat werd dus geen stad meer bekennen, dat word waarschijnlijk gewoon relaxen in het hotel en daarna slapen zodat ze de volgende dag gewoon leuke dingen konden gaan doen, uitgerust leuke dingen doen. Met die gedachte liep ze snel achter Nathan aan die haar nog steeds mee sleurde en haar koffer die over de straat stenen heen gleden.

Er verscheen een glimlach op Nathan's gezicht waardoor Riddle wel lichtelijk door had dat ze er bijna waren waarschijnlijk. Haar woorden werden bevestigd toen de groenharige zei dat ze er waren. Van buiten af was het echt super mooi, het hotel dan natuurlijk. Niet veel later stonden ze alweer binnen en was Nathan naar de receptie gelopen. Riddle's blauwe ogen keken nieuwsgierig in het rond. Het was echt een enorm mooi hotel, best wel luxe wat dat betreft. Haar blik ging terug naar Nathan terwijl ze dichterbij de balie kwam. Ze hoorde hem zeggen dat hij gereserveerd had voor twee. Ze glimlachte en bleef toe kijken hoe de vrouw zich om draaide en een sleutel van de muur viste. Kamer 198, dat klonk als een kamer helemaal ergens op de hoogste etage. Ze keek naar Nathan "Nou ik ben benieuwd hoeveel etages" zei ze geamuseerd, waarna ze haar koffer wat beter vast pakte en rustig de kant van de lift op liep, ze ging in ieder geval niet die zware koffer al die trappen op tillen. Voor de lift keek ze weer even naar Nathan die de kamer sleutel had, ze had echt enorm zin in deze vakantie.