Met een zucht stapte de roodharige jongen binnen in de balzaal. Het was vreemd voor hem om zich op een plek als deze te vertonen, maar het bleek dat de wonderen bij lange na de wereld nog niet uit waren. Zijn groene ogen vertoonden de lichte irritatie die er altijd in vindbaar was, terwijl zijn blik viel op een bekende. Oh, Arceus. Dit kon nog best wel eens leuk worden. Want, de gast even verderop was bij lange na Aiden’s favoriete mannelijke pest-slachtoffer. Raven en Lilium hadden nog een lang leven van getreiter voor zich na hun actie.
“Aan ‘t wachten op je date?” Aiden’s stem klonk serieus terwijl hij zich aan Raven’s zij voegde. Oh, Arceus. Hij hoopte zo erg dat Seven hier ook zijn zou. Dat zou alles zoveel grappiger maken dan het nu al was. En dan kon hij zich uiteindelijk zonder schaamte aan een tafeltje neerzetten met zijn drank, want hij kon best wel een glaasje gebruiken in alle eerlijkheid.

"Uhm... Gewoon water," mompelde ze zachtjes. Nadat ze een nogal awkward ontmoeting met een rare gast had opgedaan wilde ze het liefst naar huis gaan en gaan slapen. Ze sloeg het wel over dit jaar. Ze zuchtte even zachtjes en nam het water rustig in ontvangst. Natuurlijk werd ze schuin aangekeken, maar na een giftige blik terug keken de meeste terug weg. Ze was niet echt in de stemming om drank binnen te werken. Ze had wel eens gedronken, in Kanto. Ze was altijd al braaf geweest op dat vlak en dat was ook duidelijk te zien deze avond. Ze keek even naar het drankje en schoof het even kort heen en weer. Alosf ze op iemand aan het wachten was... Wie wist ze eigenlijk ook niet.

Ze was om een of andere manier naar het masked ball gegaan, had zelfs nog een speciale jurk aan getrokken. En een masker, al was ze niet echt van plan deze op te doen. Ze was benieuwd of er aardige mensen waren.
Het had niet zeer lang geduurd voor ze de bar gevonden had. Merrick zat veilig opgeborgen in zijn pokéball, welke ze voor de zekerheid bij had. Je wist maar nooit wat voor een engerds hier rondliepen. Ze keek eventjes naar de lijst van drankjes. Naja, misschien Cola rum of zo, dat was wel lekker en als ze er één nam, was er geen enkel probleem. Ze werd pas vervelend na.. meer dan één. Het duurde niet lang of ze zat met haar drankje in haar handen, kijkend om zich heen. Hey, daar was iemand. Wat leuk joh. Misschien kon ze deze wel vol proppen met alcohol, had ze weer wat leuks te zien. “Hey jij!” sprak ze vrolijk, iets te vrolijk, zo vrolijk was ze normaal nooit. Ze liep richting het meisje, maar draaide zich algauw weer om en bestelde nog een Cola Rum. “Hier, heb je wat anders dan water, water is saai,” sprak ze toen met een brede grijns, waarna ze een slok van haar drinken nam. Hey, ze mocht één keer plezier beleven. En dat brave, waterdrinkende meisje mocht ook wel iets lekkerders drinken dan.. water. Ze grijnsde eventjes. “Oh, ik ben Danique, wie ben jij?” sprak ze toen, waarna ze eventjes tegen het meisje moest leunen om niet om te vallen. Ach, soms gebeurden zulke dingen gewoon.

Ze is bij Tawnee :'D

“Hey jij!” Wel meteen keek ze op, alsof ze zeker wist dat het naar gericht was. Ze fronste even, ookal was dat niet te zien onder haar masker. Wat moest dat kind nu weer? “Hier, heb je wat anders dan water, water is saai,” Wel meteen werd er iets anders voor haar neus gezet. Ze keek nog eens naar de nieuweling en fronste nog eens. En wat was haar probleem? “Oh, ik ben Danique, wie ben jij?” Toen leunde ze tegen haar aan. Tawn zuchtte zachtjes. Ah ja, ze kon er maar het beste van maken, toch? Ze pakte het nieuwe drankje, cola rum, en nam een slokje. Ze had het nog nooit gedronken maar ze was meteen weg van de smaak. Stiekem wilde ze niet toegeven en ze keek even kort naar het witharige meisje waarna ze nog een slok nam van haar drank. "Tawnee," zei ze kort en krachtig. Ze sloeg even haar arm naar achter om de drank terug op de toog te zetten. Natuurlijk moest dat glas water in de weg staan en met de nodige onhandigheid sloeg ze deze ervan. Het geluid van een brekend glas weerklonk even, maar in het gelach van al die mensen en het geluid van de muziek was dat amper te horen. Het blonde meisje keek even naar haar hand. Oeps.

Cindy stapte wat nerveus de grote balzaal binnen. Ze had een zwart jurkje aangerokken met een grote strik rond haar middel en wat franjes aan de onderkant van haar jurkje. De lengte was vrij kort en ze had er lang over getwijfeld of ze dit jurkje wel had moeten dragen, maar had er uiteindelijk toch voor gekozen om het te dragen. Ze hoopte dan ook dat het niet al te koud zou worden hier in de balzaal, maar daar ging ze niet vanuit. Ze stopte even in haar tred en keek naar de menigte dansende mensen voor haar. Als ze eerlijk was had ze niet echt veel met grote groepen, maar het Swablu masker hielp er wel bij. Waarom ze het masker had gekozen? Ze had het wel een leuke masker gevonden.
Het was misschien alleen niet verstandig om hier te blijven staan. Ze zou sowieso kunnen kijken of ze ergens een drankje kon halen, ook al moest ze dan nog steeds wel gaan bedenken of ze vanavond zou gaan drinken of niet. Het zou waarschijnlijk geen kwaad kunnen als ze maar niet te veel zou drinken, want zin om dronken te worden had ze niet. Ze zette alsnog wel koers naar de plek waar ze drinken kon krijgen en toen ze er eenmaal was wachtte ze tot ze wat kon bestellen. "Een zoete witte wijn alstublieft." Zei ze toen er eenmaal een man naar haar toe was gekomen. Zodra haar drankje voor haar neer werd gezet pakte ze het vast en bracht het naar haar mond, waarna ze een slok nam en zich omdraaide om naar de dansende mensen voor haar te kijken.

Voor het fatsoen had ze besloten mee te spelen en had ze een masker op haar kop gezet. Daarbij had ze sterk de neiging gekregen om naar een feestwinkel te gaan en daar een goedkope clownsharses te halen, maar uiteindelijk had Lana het netjes gehouden. Bijzonder netjes met haar prachtige -ahum- outfit, speciaal -ahum ahum- aangetrokken voor het gemaskerde bal. Dat mocht ook wel, want mensen om haar heen waren een prachtige verschijning om te zien, allemaal op hun eigen manier. Jurken, glitter en glamour. De dames in jurken, zwierend en zwaaiend, de heren in pakken die het woord 'chique' een nieuwe betekenis gaven. Wat een spektakel allemaal. En dan had je daar verderop Lana. Daar eindigde het spektakel. Haar kledinglijn was alles behalve glamorous, het was totaal niet geschikt voor zo een bal. De zwarte legging, het spijkershortje, zwarte shirt, witte shirt eroverheen en de all-stars onder het geheel had ze gewoon rechtstreeks uit haar kast getrokken. Waarom zou ze voor iets als dit überhaupt meer moeite doen? Ze had al een masker gekocht, dat was zat moeite voor haar. Ál die moeite die het had gekost om het eerste het beste masker te pakken, het was zwaar geweest moet je weten. Het arme kind.
Dus nou stond ze tussen al dat opgeknapte zooitje in haar kloffie, maar ze had wel een mooi masker. Een masker met veertjes, yay! Wat kon een mens nog meer willen?

Met licht getuite lippen stond de blondine met het opgebonden haar aan de zijkant. Alsof ze in een Pokétuin stond, stond ze het zooitje te bekijken. Alles werd hier aan haar tentoon gesteld en zij mocht haar nieuwsgierigheid hier dan voeden met de beelden die ze zag. Want dat was toch wel de reden dat ze hier naartoe was gegaan, haar nieuwsgierigheid. Ze had gehoord dat er een groot bal georganiseerd werd en sja, heel eerlijk gezegd had ze er eerst weinig interesse voor getoond. Een bal, mensen tutten zich overdreven op, dansen, lachen om grappen die te smakeloos voor woorden zijn, daar is toch geen bal aan!? Ha, geen bal aan, bij zo een gemaskerd bal, kijk dat was humor!
Maar ja, ze was uiteindelijk toch naar het bal toe geslenterd. Waarom? Omdat ze stiekem toch wel nieuwsgierig was naar hoe het zou zijn om zoiets in levende lijven mee te maken. Ze kende het concept 'gemaskerd bal' tot vanavond enkel van de tv. Vanuit de buis had het haar ook nooit zo opwindend geleken, maar deze avond had ze de kans gekregen om dat zelf te gaan ondervinden. Dus eh, waarom ook niet? Daarbij werden er gratis drankjes en hapjes beloofd, dus ja, waarom niet!
Maar nu ze in de zaal stond was ze er wel achter gekomen 'waarom niet'. Die mensen waren saai als de neten! Allemaal zo netjes en perfect, waar was hun gevoel voor avontuur en hun wilde, vrije wil!? Niet dat mevrouwtje Lana daar veel over mocht zeggen. Zij had zich ook niet bepaald opwindend gekleed, maar ze was in elk geval anders dan de rest! Dus punten voor haar!

Zuchtend, al grommend de tekst "Aan de kant, je bent te saai om in mijn weg te mogen lopen" mopperend baande de blondine zich tussen wat van de mensen door. Dan zou ze zichzelf maar naar de hapjes verplaatsen om zich daar vol te proppen met alle gore worsten en planken vol kaasjes. En dan misschien ook nog wat wijn morsen om te kijken of ze de trutjes op hakken uit kon laten glijden. Dat zou vast wel vermakelijk zijn.

Lucia stond voor de ingang van het bal, dit deed haar denken aan een eindejaarsbal van de middelbare. Alleen was ze nooit naar een school geweest en had ze geen idee hoe zo een bal was. De brunette keek even naar onder, Villain liep naast haar zo als gewoonlijk nu. Soms miste ze het gevoel van Lucy naast zich, de Charizard liep dan wel mee op de routes, maar nu ze vooral in de stad verbleef kwam de Charizard niet veel buiten. Lucia zuchtte en plukte wat aan haar zwarte jurk, ze had een lange avondjurk aan en schoenen met niet al te hoge hakken, gelukkig. Terug in de stad, een paar dagen voor het bal, waren er al veel dingen verkocht en tijdens het kijken naar leuke dingen had ze een grappig masker gevonden. Een Houndoom masker. In plaats van iets met saaie veren had ze een hondensnuit op en armbandjes die aan de armbandachtige dingen van de honden deed denken. Lucia keek nog een laatste keer naar Villain, hij had beloofd zich te gedragen, en liep naar binnen.
Het was in een woord druk. Lucia keek naar alle mensen op het bal en schudde haar hoofd. Ze had manieren geleerd van haar moeder en wist precies hoe ze zich moest gedragen op het bal, maar manieren leerde je om ze te laten varen. Veel zin zich als een echte dame te gedragen had de brunette niet. Lucia hield haar hand in de buurt van Villain, voor het geval die er vandoor ging, en hoopte dat ze met haar zwarte Houndoom outfit niet benadert voor wat dan ook zou worden. Vooral geen dans, dansen kon ze, dat moest ze leren, maar het zou waarschijnlijk hopeloos zijn. Lucia keek rond, ze was wel toe aan een drankje. De laatste tijd had ze geen idee wat ze precies moest doen. Er waren veel opties, ja dat wel, maar het was moeilijk er zeker van te zijn de juiste beslissing te maken. Lucia grinnikte, goede voornemens. Kon ze maar weglopen van het leven, gewoon een trainer zijn. De brunette liep richting de tafel met glazen en pakte er een met champagne. Zolang ze er niet te veel van nam... want alcohol was weer iets wat ze niet goed kon hebben. Met een grijnsje dronk Lucia het glas leeg en aaide Villain over zijn kop. Dit zou nog eens een onvergetelijke nacht kunnen worden.

"Feest!" Een brunette schoot rechtop in haar bed, alarmeerde daarmee de Herdier die aan het voeteneinde van haar haar bed lag en keek op de klok, waarna er een schaapachtige glimlach op het gezicht van de brunette verscheen. Het was laat. Niet het soort laat van dat je om negen uur 's ochtends in het weekend op zou staan en zou denken: zo, dat is later dan normaal, waarna je dan je sloffen aantrekt en aan het ontbijt gaat zitten. De brunette had haast de hele dag doorgeslapen, iets wat haar normaal niet vaak gebeurde.
Maar ach, bedacht Mae zich terwijl ze haar benen over de rand van haar bed zwaaide en zich uitrekte, gisteren was ze dan ook tot erg laat opgebleven, dus het mocht wel. Daarbij kwam dat ze nu al een tijdje haar eigen appartement had (en eindelijk al die dozen had uitgepakt), en als typische tiener mocht ze  daar dan toch ook wel gebruik van maken door abnormaal lang uit te slapen?! Met een ferme knik bevestigde Mae de in haar hoofd gestelde vraag en liep naar haar kledingkast. "Het is feest, Max," Herhaalde Mae nog eens terwijl ze een vrolijke glimlach op de Herdier, die nog bij het bed lag en een versufte gaap slaakte, wierp. "De dag van het bal!" Al dagen keek de zestienjarige uit naar het gemaskerde bal. Ze had dan ook al een paar dagen van tevoren een jurk gekocht. Maar zoals gezegd, dat was al paar dagen dagen van tevoren geweest, wat betekende dat er nu al weer een nieuwe laag aan na die tijd gewassen en gedragen kleding boven op de jurk zou liggen. Een van de kastdeuren werd met een vrolijke zwieper opengetrokken en meteen viel er een hoopje niet al te fris ruikende kleding op Mae's voeten. De brunette grinnikte, schoof de berg met haar ene voet opzij en begon te graven in de kleding die zich in de kast bevond. Niet al te lang daarna droeg Mae een simpele, witte jurk die tot op de grond viel en uit twee lagen bestond, waarbij de eerste tot een stukje boven haar knieën kwam. Glimlachend draaide Mae een rondje voor de spiegel voordat ze de zwarte bandana met twee ooggaten ombond. Ze had wel gezocht naar een masker, maar ze had gewoon niets leuks kunnen vinden. Zo lang het een deel van je gezicht bedekte zou het wel goed zijn, toch?
Niet veel later stapte de brunette de drempel van de balzaal over. Haar Pokéballs met zich meedragend in een zakje dat verborgen werd door de plooien van jurk. Mae keek haar ogen uit bij het zien van de verscheidenheid aan jurken en pakken die voor haar heen en weer zwierden op de maat van muziek die niet echt Mae's stijl was, maar wel goed bij een bal paste. Nadat de brunette uitgekeken was op de dansende mensen en zich had bedacht dat zo de hele tijd bij de deur staan wel wat aan de koude kant was, begaf het meisje zich naar waar grootste groep mensen naar toe ging naast de dansvloer: het buffet. Mae laadde haar bord vol en ging op zoek naar een plaats om haar eten neer te zetten. Alles was bezet, maar dat maakte niets uit voor Mae. De zestienjarige nam plaats aan een staantafel waar anderen zich al aan bevonden, schoof het bord voorzichtig op het blad van de tafel en mompelde met een opgewekte glimlach en tegen niemand in het bijzonder: "Beste ontbijt in tijden!".