{New Year} Masked Ball

Hey kijk nou! Het meisje nam werkelijk haar drankje aan. Wat gezellig. Danique ging weer zelf staan – anders was ze iets te close, dat hoefde van haar niet perse. Het meisje stelde zich voor als Tawnee, om vervolgens haar glas water op de grond te smijten. Danique hoorde gelach, maar zelf plakte ze enkel een grijns op haar lippen. “Hey Tawnee, nu al dronken?” grijnsde ze toen, waarna ze naar de bar liet en nog eens twee van die heerlijke drankjes haalde. “hier” sprak ze vervolgens simpel, waarna ze opnieuw bijna haar halve drankje opdronk. Alcohol in maten was prima, zorgde voor wat hersenspinsels en kon erg leuke situaties veroorzaken – vooral als anderen een glaasje te veel op hadden, maar dan moesten ze niet eng worden. En Danique had dan weer het probleem dat ze vooral dit drankje geweldig vond en het gewoon naar binnen stroomde – figuurlijk dan. Het meisje ging eventjes zitten, want ze voelde nu al dat ze niet meer helemaal geweldig balanceren kon. “Dus, Tawnee, wat doe jij zo allemaal?” vroeg ze toen, waarna ze nog een slok nam. Hey wat. Waarom was haar glas ineens leeg. “Excuseert me even,” sprak ze, waarna ze nog een glas van dat heerlijke spul nam. En, ze kreeg er een geweldig leeg gevoel van in haar hoofd. Wat grappig allemaal. Vervolgens liep ze terug naar Tawnee, half vallend, maar dat boeide even niet.

Still with Tawnee.

Toen ze gelach hoorde kon ze het niet laten even te blozen en toen even haar ene hand in haar gezicht te leggen. Moest haar weer overkomen he? “Hey Tawnee, nu al dronken?” Zei Danique die inmiddels niet langer tegen het blonde meisje leunde. "Dat noemen ze lomp zijn," zei ze op een droge toon waarna ze de rest van haar glas in een teug naar binnen gooide. Ah, erger kon het niet worden en ze kon evengoed van de avond gaan genieten. “hier” Wel meteen schoof ze het lege glas weg en nam ze de ander aan met een klein knikje en grijnsje. Ze nam even een klein slokje en plaatste het glas toen op de tafel naast haar. “Dus, Tawnee, wat doe jij zo allemaal?” Ze keek even kort naar het witharige meisje. "Ik train Pokémon, niks speciaal," zei ze terwijl ze even haar hand schudde, niet goed wetend waarom. Het leek wel alsof ze iets wilde wegwuiven, maar dat was het ook niet. “Excuseert me even,” Wow, die werkte dat alles wel snel naar binnen. Toen het meisje terugkwam en half viel, liep Tawn naar voren en ving ze Danique simpel op. "Hey Danique, nu al dronken?" grijnsde ze schuin.

Tag:: Danique

Ze zei lomp te zijn. Eventjes keek Danique haar grijnzend aan. “Okay, das nou jammer,” sprak ze toen, waarna ze eventjes lachte. Hey, nu werd de avond wel leuk. Tawnee was bijzonder grappig – want hey, Danique kreeg haar wel dronken en lomp en dronken samen is gewoon geweldig. “Die combinatie met drank lijkt me geweldig, laat ik nog iets voor je halen,” grijsde ze vervolgens. Ze zag hoe Tawnee de rest van het drankje naar achteren gooide alsof het water was. Ervolgens sprak het meisje wat over pokémon trainen. Danique knikte langzaam. “Hey wat toevallig joh, ik ook..” sprak ze toen, alsof zij de enige waren die pokémon trainden. Vervolgens pakte het meisje nog een drankje, waarna ze bijna omviel. Tawnee ving haar op en grijsde. "Hey Danique, nu al dronken?" vroeg ze toen. Het blondharige meisje schudde meteen haar hoofd en ging overeind staan. “Neee joh, wat denk jij nou? Ik kan geweldig tegen alcohol,” sprak ze toen, waarna ze het volgende drankje ook achterover sloeg. Okay, dit was wel genoeg voor vanavond. Anders ging ze nog vreemde dingen doen. En Danique kon dus helemaal niet tegen alcohol, dus nog een paar en ze ging vreemde dingen doen. “Je moet nog een drankje nemen joh, dit is eenmalig hé, vandaag kan het,” sprak Danique aanmoedigend, want ze was haar doel niet vergeten. Tawnee moest grappige dingen gaan doen.

Still with Tawnee.

“Neee joh, wat denk jij nou? Ik kan geweldig tegen alcohol,” Ze kwam overeind en het blonde meisje nam een stap terug waarna ze haar armen over elkaar sloeg en haar even bekeek. Oh ja, wilde ze die uitdaging echt aangaan? Nadat het meisje haar drankje opdronk, baande Tawn zich naar de bar en bestelde ze een drietal kriekjes waarna ze zich omdraaide en met grote passen terugliep naar Danique. Ze gooide bijna de drankjes op tafel toen ze terug kwam en kwam toen terug overeind met een grijns op haar lippen. Daarna greep ze een van de glazen en lachte ze zachtjes. “Je moet nog een drankje nemen joh, dit is eenmalig hé, vandaag kan het,” Ze hield het drankje voor de neus van het meisje en grijnsde. "Oh en jij dan?" zei ze op een lief toontje waarna ze naar voren liep en het glas in haar handen duwde. "Jou mag ik toch niet vergeten liefste Danique," ze greep haar vorige drankje en nam nog een slok waarna ze even tegen de tafel leunde. "Je kon toch zo goed tegen alcohol?" grijnsde ze vervolgens.

Hey, wat was Tawnee nou van plan?! Ineens ging ze er vandoor. Jeetje, ze had Tawnee nu al weggejaagd. En ze dacht juist altijd dat ze aardiger was als ze alcohol dronk. Oh, dat betekende dan vast dat ze nuchter echt een duivel was en als ze alcohol dronk.. iets minder. Hmn. Okay. Oh wacht. Danique zag Tawnee alweer. Met drankjes in haar arm. Drie drankjes. Jeetje, wat was die nou weer van plan. Oh Arceus, Danique wat heb je gedaan. "Oh en jij dan?” sprak Tawnee vervolgens. Danique haalde opgelucht adem. Ze dacht echt even dat Tawnee zich echt compleet wilde bezuipen, zo erg dat ze op de grond lag en niet meer kon lopen. En dat was niet leuk om te zien, dan moest ze alleen maar gaan helpen. Tenminste als ze zelf dan nog stond, maar hey, ze kon geweldig tegen alcohol dus aan het eind van de avond was ze gewoon helemaal nuchter. Het meisje duwde een drankje in haar handen. Danique lachte. "Jou mag ik toch niet vergeten liefste Danique," sprak Tawnee, waarna Danique een slok van het heerlijke drankje nam. "Je kon toch zo goed tegen alcohol?" vroeg het meisje toen. “Ja, ik kan geweldig tegen alcohol, weet je wel,” sprak ze met een brede grijns. “Aan het eind van de avond zie ik jou dronken op de grond liggen en ik ben natuurlijk geheel nuchter, dus ik moet je door de sneeuw naar je huis slepen,” grijsde ze vervolgens, waarna ze het drankje geheel opdronk. Jeetje, ze had echt een licht gevoel in haar hoofd nu. “Hey, ik voel me benen niet meer,” sprak ze toen vrolijk, alsof ze een neanderthaler was die voor het eerst vuur ontdekte. De drankjes – op lege maag nog wel, begonnen al een beetje te werken. Danique zuchtte, waarna ze een stap probeerde te zetten. Naja, mentaal probeerde ze een stap te zetten, maar vreemd genoeg gingen haar benen niet mee. Wat was er aan de hand.

Still with Tawnee.

Blijkbaar had ze dus te maken met een drankverslaafde. Wat geweldig zeg. “Ja, ik kan geweldig tegen alcohol, weet je wel,” zei deze nadat ze een slok had genomen van de roodkleurige drank. Tawn nam nog een slokje van haar eigen drankje, haar tweede. Ze had nog niks gegeten, geen slim idee eigenlijk. Haar blik verplaatste zich daarom subtiel naar de hapjestafel, waar een boel jongere mensen rond stonden zich dik te vreten. Ze grijnsde even kort. “Aan het eind van de avond zie ik jou dronken op de grond liggen en ik ben natuurlijk geheel nuchter, dus ik moet je door de sneeuw naar je huis slepen,” Ze keek even naar Danique en kon het niet laten om te lachen. "Ik denk dat dat jouw... vierde drankje is, niet?" zei ze half lachend. Ze dronk de rest van haar tweede drankje op en gooide deze dan gewoon op tafel. Het glas verloor zijn evenwicht en viel op zijn zij, waarna het even heen en weer rolde over de tafel. “Hey, ik voel me benen niet meer,” zei het andere meisje. Tawn nam haar lege glas over en zette deze naast haar omgevallen glas waarna ze een nieuwe nam en deze in de handen van het oudere kind duwde. "Hier shhh, zwijg maar," zei ze terwijl ze zelf ook de andere kriek pakte en een slok nam.

Lily zuchtte en bekeek het bericht op haar holocaster voor de zoveelste keer. Echt iets voor haar ouders om zo iets te doen. Er was eerstens een folder in van het bal. Normaal zou ze niet naar dit soort dingen gaan, maar het pakket dat er bij kwam voorspelde niet veel goeds. Het meisje bekeek haar holocaster nog eens beter en las het korte bericht nog een laatste keer goed door.

Lieve Lily,
Zo als je weet is er een bal, en anders hoor je het nu, en we dachten dat dat echt iets is voor jou. Nieuwe vrienden maken, ervaringen opmaken, een beetje pleziwer hebben. Wij willen graag dat je het hier in Kalos net zo naar je zin krijgt als in Hoenn, ook al is het niet hetzelfde. Bij het zien van deze jurk dachten we meteen: dat is onze Lily. Ik hoop dat je hem draagt op het bal en je eindelijk eens weer wat meer lol hebt.
Liefs,
Mam & Pap.
Ps: we hebben ook nog wat voor Simba er bij gedaan.

Nee, ze weigerde. Nooit zou ze naar zo een feest gaan omdat haar ouders het wilden. Door hun zat ze nu vast in Kalos en moest ze helemaal overnieuw beginnen. Lily pakte het pakket en teste het gewicht. Het was een gemaskerd bal en ze had overwogen er heen te gaan. Maar als het zo ging... aan de andere kant was het iets wat ze graag wilde doen. Niet voor haar ouders, of dat soort redenen, maar gewoon om eens de zorgen over Hoenn te vergeten. Op een dag zou ze terug geen en de reis maken die van haar gestolen was. Samen met iedereen. Onder een kleine zucht maakte Lily het pakket open, ze zeiden dat dit dé jurk voor haar was. Voor een feest dan. Dat kon ze beter zelf oordelen. Het eerste wat de roodharige zag was het masker. Het was uiteindelijk een gemaskerd bal. Het masker was geel, oranje en rood en leek op de kop van Moltres. Het had zo als zoveel maskers een snavel en een tros vuurkleurige veren op de top. Het moest zeker Moltres voorstellen. Een kleine glimlach speelde rond Lily’s lippen, misschien was dit toch iets leuks om te dragen.
Ze legde het masker aan de kant en haalde de jurk uit de doos. Het was net als het masker rood, oranje, geel, en liet niet echt bepaald iets zien, het was gewoon een jurk die bij  het masker paste. Het meisje liep met de jurk naar de spiegel en hield hem voor haar. Het ding kwam tot over de knieën. “Wat denk je?” Lily keek Luna aan, de Combusken keek op en maakte een vrolijk geluid. Daarna draaide ze zich weer om en ging verder met haar gesprek met Pandora. Uiteindelijk had de Growlithe haar plek toch wel kunnen vinden, gelukkig. Maar de klik met Simba was er nog steeds niet echt. Maar ja, dat was dat honden en katten ding  waarschijnlijk. De Litleo was bezig met over de grond te dartelen en te spelen met wat lintjes. Lily glimlachte en liep terug naar de doos en haalde er een kleinere doos uit. Ze deed het open en ontdekte een paar rode, bijna helemaal platte, schoenen. Gelukkig geen hakken, dat zou een ramp worden. Lily keek in de doos en wilde het ding bijna dicht doen voor ze een klein, zwart ding op de bodem ontdekte. Ze pakte het op en glimlachte, ze draaide zich om en keek naar Simba, er zat inderdaad iets voor hem bij.
“Goed, dus je weet wat je moet doen?” Simba miauwde vrolijk en keek zijn trainer blij aan. De Litleo was helemaal gekamd en glom als een trotse leeuw. Om zijn nek zat een zwart strikje, net als je had als je in een pak ging, als man dan. Luna en Pandora zouden jammer genoeg niet buiten komen, maar anders zou het veel te druk worden. Voor het vuurwerk zouden ze wel buiten komen. Dat mocht iedereen zien. “Dan kunnen we gaan.” Lily glimlachte en keek nog eens in de spiegel voor ze de deur uit liep. Ze had het jurkje aan en het masker op, het kwam tot over haar knieën en zag er wel leuk uit. Met een kleine zucht en een paar bemoedigende worden liep Lily met Simba de kamer uit, het pokécenter uit, richting balzaal. De kleine Litleo ging voorop met trots hooggeheven staart en wat arrogante uitdrukking op zijn snuit.

Gelukkig was het pokécenter in de buurt van de zaal. Lily keek de zaal in, helemaal overdondert. De zaal was vol en overal liepen mensen, gemaskert. “Je gaat je gedragen, hé?” Murmelde Lily tegen de Litleo naast haar. De pokémon mauwde en liep toen met hooggeheven staart naar binnen. De trainer van de pokémon volgde. Lily liep zorgvuldig tussen iedereen heen, het was een hele kunst tegen niet tegen iemand aan te botsen. Met Simba ging het beter, maar hij moest ook oppassen dat niemand op hem ging staan. Het lukte uiteindelijk, geen idee hoe, de tafel met hapjes te bereiken die gelukkig wat minder druk was. Simba ging statig zitten en keek arrogant over de danszaal. “Jij voelt je zeker koning van het bal.” Grinnikte Lily tegen haar pokémon, de Litleo keek even op en maakte een half beledigd, half geamuseerd geluid. Het meisje grinnikte nog even na en draaide zich toen naar de hapjes, misschien zat er iets lekkers bij. Lily stak haar hand uit en pakte een hapje was er uit zag als soort cakeje. Toen ze het in haar mond stopte keek Simba op en zette grote, smekende ogen op. “Nu opeens wel smeken, hé?” Mompelde Lily tegen de welp terwijl ze hem een stukje vlees gaf van een ander hapje, waarna ze de rest in haar mond stopte. “Laten we ergens anders heen gaan.”
Lily liep een andere richting op en vergat op de andere mensen te letten. Ze stapte op een lange jurk, struikelde en viel half tegen iemand aan. In staat haar balans te behouden ging ze weer beter staan. “Sorry.” Verontschuldigde ze zich tegen degene waar ze tegenaan was gebotst.

Tag: Iemand waar ze tegenaan botst :3

Alex was nooit bepaald fan geweest van drukke feestjes, maar het idee van een nieuwjaarsfeest sprak hem wel aan. Misschien was het de uitnodiging om nieuwe mensen te ontmoeten – zelfs al was hij nogal in zichzelf teruggetrokken – of juist de gezelligheid die meestal bij dit soort dingen plaatsvond, maar Alex vond dat hij het verdiend had. Aquarius had hij in haar pokéball gelaten, bang dat de drukte misschien teveel voor de Squirtle zou zijn. Waarschijnlijk was het ook voor hem te druk en ging hij eerder weg, maar hij wilde wel graag nog iemand ontmoeten voordat hij dat deed. Tenzij iedereen zo gemeen bleek te zijn, maar daar ging hij niet van uit.
Hij rechtte nog even zijn stropdas en stapte toen vastberaden het gebouw binnen. Alex had best veel tijd gestoken in zijn last minute outfit. Een witte blouse werd grotendeels verborgen onder een grijze gilet en daaroverheen zat een donker jasje geknoopt. Zijn stropdas was de enige die een beetje kleur had en zich van de rest onderscheidde met de gebruikelijke, rode kleur. Zijn broek had dezelfde kleur als zijn jasje. Zijn masker was ook last minute en was daarom niet veel bijzonders. Een simpel wit masker dat door de helft was gesneden en zijn mond daardoor zichtbaar liet. Er waren verscheidene siersels op het masker gegraveerd met een donkerblauwe kleur. Het was het eerste wat hij zag liggen en vrij direct kocht.

Alex was een beetje overrompeld door de drukte. Hij had het ergens wel verwacht, maar hij had gehoopt op een wat bescheidenere opkomst. Dit was alles behalve dat. Gedesoriënteerd en niet wetend wat hij moest doen, liep hij richting de hapjestafel, waarbij hij een meisje met blond haar net kon ontwijken. Ze liep vastberaden op een ander persoon af, waardoor ze waarschijnlijk niet had gezien dat Alex voorbij liep. Niet veel later liep een Tyrogue hem voorbij, die blijkbaar achter de blondine aanliep. Was dat zijn trainer? Twijfelend beet hij op z’n lip. Aquarius had best wat mee kunnen genieten van het feest, maar om haar nu op te roepen zonder enige uitleg vond hij een beetje sneu. Alex baande zich een weg voorbij de hapjestafel om wat beter zicht op de dansvloer te hebben. Zover kwam hij echter niet, want halverwege zijn tocht viel er een meisje tegen hem aan. Alex probeerde haar snel op te vangen met z’n armen, maar het meisje wist zichzelf ook al te redden, dus veel kracht hoefde hij niet te zetten. Hij hoorde een verontschuldiging, maar die wuifde hij met z’n hand weg. “Maak je geen zorgen,” sprak hij, hopend dat zijn stem diep genoeg klonk. Na al die jaren wilde het alsnog wel eens misgaan. Hij kon echter geen gezichtsuitdrukking peilen met het masker dat ze op had. “Ben je in orde?” vroeg hij vervolgens. Dat was het enige waar hij zich zorgen over maakte.

Tag: Lily Sunset

“Maak je geen zorgen,” Lily keek op, eigenlijk best irritant dat iedereen een masker had. Je had geen idee tegen wie je het had. “Ben je in orde?” Simba onder maakte ook een soort bezorgd geluid. "Ja, het gaat wel," antwoordde Lily terwijl ze kort naar haar Litleo keek. Ze streek even over de rode jurk om die weer wat fatsoenlijker te laten zitten. Simba miauwde en ging zo trots mogelijk zitten. Zoals alleen een Litleo het kon. Lily onderdrukte een grinnik en keek degene aan tegen wie ze aan was gebotst. Natuurlijk ook iemand in een pak met een masker. Haar eigen masker zat gelukkig nog en even streek de roodharige voorzichtig over de veren om er zeker van te zijn dat die niet waren gebogen of geknakt. "Het spijt me." Verontschuldigde ze zich nog een laatste keer. Lily zuchtte en keek even naar Simba, alsof die haar moest helpen. Luna was er nu niet...

Tag: Alex Beaumont

Het meisje reageerde, tot zijn opluchting, dat ze oké was. Vervolgens streek ze haar jurk glad, waarbij het Alex opviel dat die de rode kleur droeg. Erg opvallend, dus het verbaasde hem dat hij het nu pas merkte. De kleur paste wel perfect bij het masker dat ze droeg, hoewel dat waarschijnlijk ook wel de bedoeling was. Hierdoor kreeg ze een beetje het uiterlijk van een menselijke Moltres. Was dat puur toeval of was er echt over nagedacht? Het meisje verontschuldigde zich nogmaals. “Niks aan de hand,” sprak Alex met een bescheiden glimlach. “Je hoeft je niet te verontschuldigen.” Ergens begreep hij het wel. Zelf had hij het waarschijnlijk al tien keer gezegd. Lichtelijk ongemakkelijk keek hij toe hoe de vreemdelinge naar haar pokémon keek, die hij niet kon plaatsen omdat het een onbekende voor hem was, terwijl het gesprek stilviel. Moest hij nu nog iets zeggen om het voort te zetten? Of moest hij gewoon vaarwel zeggen en weglopen? Maar dit was een kans om nieuwe mensen te ontmoeten. Wat deed je eigenlijk ook alweer bij het ontmoeten van nieuwe mensen? Oh. Ja. Juist. Jezelf voorstellen. Hij had dat al zolang niet meer gedaan dat het bijna een vreemd concept voor hem was. “Ik ben Alex,” begon hij ietwat uit zijn doen, doch proberend om vriendelijk over te komen. Hij wilde het meisje namelijk niet wegwerken. “En jullie zijn...?”

Tag: Lily Sunset

Ze had d'r headset op waar keiharde muziek uit kwam, terwijl ze rustig zat te play-backen en ondertussen werkte aan haar kleren. Ze was momenteel zo blij met de handset naaispullen die ze had gekregen voordat ze uit Sinnoh vertrok. Nu kon ze tenminste haar eigen kleding maken voor het gemaskerd bal, waar ze vanavond naar toe zou gaan. Ze had het patroon voor de jurk toevallig ergens op een markt gevonden en was meteen verlieft erop. Daarom had ze direct alle kleuren stof die ze wilde hebben, vooral lichte kleuren en enkele tinten blauw, bij elkaar gesprokkeld en zat nu al twee dagen keihard te werken om het af te krijgen. Gelukkig was het geen makkelijk patroon en was haar motivatie om 'm af te krijgen, vrij hoog. Ze keek eventjes naar haar paspop, waarop het masker zat dat ze erbij had gekocht. Een glimlach verscheen op haar gezicht, terwijl ze haar werk voortzetten.

De klok in de verte sloeg bijna 7 toen ze eindelijk klaar was met haar jurkje en het geheel aantrok. Ze liet d'r haar los hangen en wist met enige moeite haar haar in fatsoen te krijgen. Ze rommelde eventjes tussen haar spullen en vond daar de witte met blauwe bloem die ze in haar haar wilde doen en prikte deze erin. Daarna pakte ze haar masker en deed deze met twee elastiekjes achter haar oren op dr gezicht. Met een glimlach stond ze voor de spiegel. Perfect, zo kon ze wel voor de dag komen op het gemaskerd bal.

Het zag er allemaal prachtig uit en ze was blij dat ze op tijd haar jurk af had weten te krijgen. Met een glimlach keek ze toe hoe ze een kus op haar hand kreeg van iemand bij de deur, voordat ze naar binnen liep. Haar gedachten gleden naar Jace, zou hij hier ook zijn? Zo ja, zou ze hem herkennen, en andersom... Ze moest voorzichtig zijn, het was een gemaskerd bal en ze had een vriend, dus mocht ze geen vreemden dingen gaan doen. Maar op dansen stond geen straf, toch? Ze keek om zich heen, genietend van de mensen, de mooie kleding en de geweldige maskers, terwijl ze een glaasje champagne pakte en een slok nam. Zou er iemand zijn die haar ten dans zou vragen?

[Jurk, zonder vleugels *klik* & Masker *klik*]

Jace keek verrast op toen hij een flyer zag dat er een gemaskerd bal was in Lumoise City, dit was een paar dagen eerder. Hij had zo'n geluk gehad dat hij een masker in zon korte tijd had kunnen vinden. Een pak droeg hij meestal dus dat was geen probleem. Hij ging voor een zwart pak met een licht blauwe blouse er onder. Hij droeg een half masker dat maar een enkel oog liet zien in de vorm van een Lunatone, maar hij had maar een oog dus het deerde niet echt. Het moment dat hij de zaal binnen kwam werd hij verwelkomt door de klassieke tonen en liep zelfverzekerd richting de hapjes. Hij was best benieuwd als kok zijnde wat zo'n gelegenheid te bieden had. Ondertussen liet hij zijn ogen glijden over het enorme assortiment dames die aanwezig waren, maar was op zoek naar een speciaal iemand. Misschien was ze er ook? Wie weet... Jace grinde en zei tegen zichzelf: "Dat is het hele punt van een gemaskerd bal sufferd."