{New Year} Masked Ball

Raven had het kunnen raden dat Seven het er nooit zo makkelijk bij ging laten. Ze pakte zijn hand weer vast op het moment dat hij weg wilde lopen, en even was Raven bang dat hij in een tweede dans werd gedwongen. Maar, net als hij, voelde Seven er niet veel voor om zich nog een keer uit te sloven, en trok ze hem in plaats hiervan mee. Raven liet dit maar gebeuren, aangezien hij toch zo snel mogelijk van de dansvloer af wilde. 'Jij gaat hier niet weg voor je me verteld heb wat dat geheimpje van je is,' beet ze hem toe, eenmaal ze bij één van de rustigere plekken waren aangekomen. Hij wist dat ze dit niet los ging laten. Raven zuchtte, hij gaf het op. "Het is niet echt een geheim," antwoordde hij kort. "Eerder iets wat Aiden me verteld heeft, en ik weet nog niet zeker of ik het moet geloven." Terwijl zijn ene hand nog in de hare geklemd zat, liet hij zijn andere even door zijn warrige, zwarte haar gaan, terwijl hij naar de juiste woorden zocht. "Geloof me, je wilt het niet weten," waarschuwde hij toen nog één keer. Hij kon haar reactie nu al raden, en daar zat hij nou niet echt op te wachten. Raven had gehoopt dat ze dit hele gedoe achter zich konden laten, maar zo zag het er niet naar uit.

Tag: Seven

Ze verstevigde de grip om zijn hand en Raven bleef haar strak aankijken met zijn bleekgrijze ogen, zonder verder een kik te geven. Seven zei dat ze net zo veel recht had om het te weten, en Raven was bijna geneigd om haar naar Aiden te sturen zodat ze het lekker zelf kon gaan vragen. Maar, waarschijnlijk maakte die er nog een veel erger verhaal van. 'Ik ben geen kind, Raven,' voegde ze eraan toe. Raven trok bij die opmerking even zijn wenkbrauw op. "Daar.. Ben ik me van bewust," mompelde hij droogjes. Geloof me dit is niet alleen voor jouw bescherming. Hij probeerde grotendeels eigenlijk zijn eigen hachje te redden, maar dat was waarschijnlijk al een verloren zaak geweest op het moment dat Seven was binnengestapt. Raven zuchtte opnieuw, hij moest er gewoon maar aan geloven. "Volgens Aiden hadden we het erg gezellig die avond en op een gegeven moment hadden we zoveel op, dat ik.." Hij viel even stil plaatste opnieuw zijn hand op zijn achterhoofd. "Je.. blijkbaar van je stoel heb getild en meegenomen hebt naar de kamer." Arceus, nu ging hij het krijgen.

Tag: Seven

De ijzige stilte die viel kort nadat hij zijn woorden had uitgesproken, was eigenlijk nog erger dan de woedende storm die hij eerder had verwacht. Raven twijfelde of het gepast was om zich te verontschuldigen, gezien hij zich toch niet bewust was geweest van zijn daden. Maar, hij besloot dat hij aan dat soort laffe excuses niet ging beginnen. Dat maakte de situatie er niet beter op. Vandaar dat hij stilzwijgend wachtte op haar reactie toen ze uiteindelijk zijn hand los liet. Deze ene keer had hij de klap 'zien' aankomen. Hij hoorde hoe ze haar arm op hief en zette zich schrap. Ze sloeg hem vol tegen zijn wang met een kracht die bijna beangstigend was voor een meisje, en Raven viel wankelend tegen de grond. Tegen de tijd dat hij zich hersteld had, was Seven al abrupt weggelopen.

'Dat zag er pijnlijk uit,' melde Aiden toen opeens uit het niets. Die had blijkbaar - het zal ook niet anders - het hele schouwspel zitten te bekijken en was bij hem komen staan toen de kust weer veilig was. Raven knikte een beetje afwezig en wreef met een pijnlijke gezicht over zijn kaak. "Die had ik verdiend," mompelde hij. Tot zijn eigen verbazing was hij niet eens kwaad op Aiden. Meer op zichzelf, want hij was zich er ook wel van bewust dat Aiden enkel had verteld wat hij gezien had. Raven had dit zelf allemaal aangericht.
Aiden schudde teleurgesteld met zijn hoofd en begon ineens all love doctor uit te hangen toen hij zijn mond weer open trok. 'Je weet toch dat je haar niet kan laten merken dat ze simpel is? Je moet het subtiel spelen,' merkte de jongen op. "Subtiel? Dat is nou niet echt één van mijn sterkste kanten." Raven legde zijn hand weer op de grond en hees zich toen overeind, waarna hij het stof even van zijn broek veegde en zich toen naar Aiden draaide. Die vroeg wat hij nou weer geflikt had dan en Raven schudde enkel een beetje gefrustreerd met zijn hoofd. "Ze had meteen door dat ik iets voor der achter hield," zei hij toen. Hij had zijn lesje wel geleerd, bij Seven kon je niet snel iets verborgen houden.

Tag: Seven & Aiden

Het enige wat Raven kon doen was Aiden met een ontzettende droge blik aanstaren toen hij nonchalant verder sprak. Hij leek heel erg stellig over zijn zogenaamde liefdesadvies. Was hij er serieus van overtuigd dat hij Seven opnieuw het bed in wilde krijgen? Raven trok zijn wenkbrauwen op. Soms kon hij echt geen hoogte krijgen van deze gast. Hij ging niet eens de moeite doen om er tegen in te gaan. "En jij hebt daar zeker alle ervaring mee," mompelde hij niet bepaald onder de indruk. Want Aiden had op het moment zo'n succes met de dames. Sure, hij zou in zijn pubertijd vast wel een hoop lol getrapt hebben, maar feit was dat zijn woorden nu niet echt veel hielpen. En waar hadden ze het over. Raven had geen advies nodig, want hij had helemaal niet zulk soort intenties met Seven. Hij schudde zuchtend met zijn hoofd en wreef toen even met zijn hand over zijn gezicht. Wat een avond.

Tag: Aiden

"Ik ben niet bitter," sprak hij .. bitter. Goed. Raven besloot de opmerking verder maar te negeren en draaide zijn hoofd rond alsof hij om zich heen keek. De mensen begonnen langzaam de zaal uit te lopen. Het moest bijna middernacht zijn. Goed gedaan Raven, hij had Seven al weggejaagd voordat het nieuwe jaar überhaupt kon beginnen. 'Je kan niet ontkennen dat je er maar wat graag achter aan zou wandelen, als je niet bang was nog een klap te krijgen,' merkte Aiden op. Raven liet zijn grijslege blik weer hangen en trok zijn wenkbrauw op. "En dan?" vroeg hij droogjes. Ja, als het aan Aiden lag, dan een heleboel dingen. Maar, Raven wist ook wel dat zelfs al wist hij te voorkomen een klap te krijgen, dan nog zou Seven hem haten. Hij moest wel heel veel uit de bezemkast gaan halen als hij wilde dat ze hem ooit nog ging vergeven. Wat had dat eigenlijk voor zin. Met een vermoeide zucht liet hij zijn hand in zijn nek hangen. "Ik denk dat het wel mooi is geweest voor vanavond," mompelde hij. Hij had zijn knallend einde al gehad.

Tag: Aiden