{New Year} Masked Ball

Silvie stond bij de rand van de zaal, echt zin ergens aan mee te doen had ze niet. Misschien kon ze een hapje mee eten, maar dansen... Dat liet ze maar aan anderen over. Het vuurwerk zou later pas beginnen en tot die tijd moest ze iets te doen hebben. Haar hand gleed even naar haar pokéballen die veilig in een tasje waren opgeborgen. Om de een of andere reden gaf het een veilig gevoel om er zeker van te zijn dat iedereen er was. Vooral nu met vier pokémons. Als ze Nova kwijt raakte, of Aqua, of Storm of Mimi. Ze zou het zichzelf nooit vergeten. Silvie zuchtte en liep maar naar het banket. Veel was er niet te doen, behalve eten, praten of dansen. Er stote iemand tegen haar aan en even keek ze om. Degene die tegen haar aan was gelopen was alweer verdwenen in de mensenmassa. Uit automatisme deed Silvie haar hand omhoog om haar bril recht te zetten, maar besefte al snel dat ze lenzen in had en een masker op. Een roodwit ding op de grond trok haar aandacht. Automatisch ging haar hand in het tasje en telde één, twee, drie pokéballen. Drie. Geschrokken keek de brunette naar het ding op de grond. Iets stote er tegenaan en het klapte open.
De staat waarin Mimi zich bevond was hysterisch te noemen. De Misdreavus keek kort naar alle mensen, slaakte een geschrokken kreetje en vloog in blinde paniek tussen de mensenmassa door. "Mi-," het was te laat, de Misdreavus was in een te paniekerige staat om haar trainer te horen. Silvie rende naar voren, greep de pokébal van de grond, en volgde het zwarte spookje. Mimi vloog hoog boven de dansende mensen en greep uiteindelijk de kans om door een muur te vliegen. Silvie keek wat wanhopig naar de plek waar het spookje was verdwenen en rende tussen de massa door, deze keer niet zo voorzichtig. De geestpokémon was door de muur gegaan in de buurt van een balkon, daar kon ze Mimi misschien vinden. Silvie liep snel het balkon op, geen acht slaand op andere mensen, en keek de nachtelijke lucht in. De parelachtige dingen van de Misdreavus lichte op in de nacht. Half opgelucht, half in shock, liep de brunette naar de rand het dichtst in de buurt van de pokémon. "Mimi," in de hoop dat de Misdreavus haar hoorde schreeuwde Silvie de pokémons naam. Het leek te werken, de zwarte pokémon zweefde voorzichtig dichterbij en bleef ongeveer een meter van het balkon zweven. Silvie ademde diep in en uit en keek Mimi hoopvol aan. Hoe moest ze de Misdreavus in hemelsnaam lokken?

Tag: Balcony people I guess :P
Haha, gewoon perfecte situatie voor Silvie en Mimi, had to do this x3

Het meisje met het zwarte haar stelde zich voor als Lucia, haar pokémon heette Villain en Anubis. De brunette die in de tussentijd al weer afgeleid was door Lucia's pokémon stelde zich voor als Mae. De Houndoom die weer voor haar was gaan staan keek haar weer vragend aan. Licht schudde Valerie met haar hoofd waarna ze de pokémon een aai over zijn kop gaf. Ondanks zijn, voor andere misschien, afschrikkende uiterlijk was hij heel lief. Valerie pakte haar drankje van de tafel en dronk het nog half volle glas in een keer op. Wow, meteen werd ze even draaierig hier van. "Hebben jullie het naar jullie zin?" Vroeg Lucia plotseling aan haar en Mae. "Nouja ik heb het grootste deel van de avond alleen gestaan dus nu is het in ieder geval een stuk gezelliger," antwoordde Valerie met een glimlach. "De hapjes zijn prima, dat is alles wat ik tot nu toe getest heb," vertelde Mae. De brunette maakte een paar rare bewegingen met haar neus, jeuk waarschijnlijk. "Dansen wordt 'm waarschijnlijk niet; daar ben ik niet zo goed in." Valerie knikte, dansen kon ze zeker ook niet. "En jij Lucia?" Vroeg het zwartharige meisje om toch maar even beleeft te zijn. Net op dat moment klonk allerlei vuurwerk buiten. Tijdens het luisteren naar Lucia werd een dienblad met kleine glazen champagne er in voorgehouden. Valerie pakte er een en nam nog een redelijk grote slok. Ach ja het was feest en zo erg kon het toch ook niet zijn? "Ik ga naar het vuurwerk kijken," zei Valerie rustig na Lucia klaar was met praten. Lichtelijk wiebelend liep het zwartharige meisje richting een plaats waar ze het vuurwerk zou kunnen zien. Haar nog half volle glas champagne had ze op de tafel bij Lucia en Mae laten staan. Plotseling verloor ze haar evenwicht, in een reflex pakte ze iets vast. Het was de bovenarm van een jongen die in de buurt stond. Hopelijk trok ze hem niet ook mee omver.

Tag: {Lucia & Mae} {Wie de jongen word zien we later wel}

Het kwam totaal uit een onverwachte hoek, de klap die het meisje hem gaf. Ze draaide zich soepel weg, alsof ze ook van plan was om weg te gaan van hem, maar kwam met een harde zwaai van haar hand weer terug. Haar hand die terecht kwam op haar wang, een brandend gevoel achterlatend. Hij kon er niets aan doen, maar zijn eerste instinct zei om het meisje een klap terug te geven en daarom schoot hij ook meteen naar voren en greep hij haar stevig vast bij haar arm. Haar woorden galmden door zijn hoofd en zijn hand had zich om haar arm geklemd, terwijl hij met zijn rode ogen haar even doordringend aankeek. ”Oppassen,” Gromde hij. Hij was dan misschien wel een vriendelijke en vrolijke jongen, maar hij kon zijn woede soms verliezen en dit was een van die momenten. Maar zij had geluk dat ze een meisje was, en dat dat op tijd tot hem doordrong en daarom liet hij haar ook los. Om zich vervolgens rond te draaien en weg te lopen en zich op een stoel neer te zetten waar een zekere dame zat die de klap had gezien. Maar het maakte hem niets uit, hij nam een flinke slok van zijn champagne en zette die neer op de tafel voor hem. Zijn blik nu op de dame werpend. ”Wil je dansen?” Hij wilde dansen. En niet met die draak van daarnet, nee, hij had een echte dame nodig die zich misschien gevleid voelde als een knappe jongen zoals hem naar haar keek.

Hij heeft het tegen Allison

Silvie keek naar Mimi die angstig naar de andere mensen keek, ze was al bang voor een onbekende, laat staan een heel bal. De Misdreavus bleef twijfelend een meter van haar trainer zweven. Silvie probeerde zich in te denken hoe de timide pokémon zich nu voelde. Mimi was gevangen omdat ze bang was voor alles en had besloten mee te gaan omdat ze haar wel een beetje vertrouwde. En nu in deze situatie kon de pokémon kiezen weg te gaan of te blijven bij degene die ze vertrouwde. De brunette reek twijfelend naar de pokébal van Nova, naast haarzelf was de Salamence de enige die hetzelfde level van vertrouwen had. Aqua werd ook een beetje meer vertrouwd en met Storm begon het net. Maar was de draak niet een beetje te groot om dit op te lossen? Aqua was de andere optie, maar die was ongeveer een meter groter.. Dillema, was er geen makkelijkere manier?
Silvie had niet direct door dat er iemand naast haar stond, of tegen haar pratte tot ze hem een poképuff zag pakken. Verbaast nam ze het ding aan, dat was onverwachts. Dat je die bij had zelfs op deze gelegenheden. "Bedankt," bedankte ze zich met een glimlach. Silvie keek weer naar Mimi. "Mimi?" De Misdreavus keek even naar de jongen en de poképuff en schoot toen naar voren om zich achter haar trainer te verstoppen. Silvie zuchtte en strekte haar hand, met de poképuff, naar de Misdreavus uit. "Jij verandert nooit hé?" Voor altijd een bange ghostpokémon, typisch. Mimi nam het snoepje aan, liet het voor heer zweven, maar keek nog steeds angstvallig naar de jongen naast haar trainer. "Bedankt," herhaalde Silvie tegen degene die haar de poképuff had gegeven. Ze keek even over het balkon, wat ze eerder niet had gedaan, en merkte nog iemand op. Kat, schoot door haar hoofd, maar ze richtte haar aandacht weer op degene voor haar. "Ik ben Silvie," besloot ze zichzelf voor te stellen. "Ik heb toch niet gestoord hé?" Want dan zou het echt nog eens een situatie worden...

Lily maakte vervolgens de opmerking dat ze de rest van haar pokémon er misschien ook wel uit liet als de vuurwerkshow van start ging. Het verraste Alex een klein beetje om te horen dat ze meer pokémon had, maar dat kwam voornamelijk omdat hij zelf maar één had. Dat was de enige rede dat het een beetje onverwacht was, want hij moest zichzelf eraan herinneren dat je meer dan één pokémon in bezit mocht hebben. Zes om precies te zijn, voegde hij er in zijn gedachten aan toe. Om te zeggen dat hij nieuwsgierig was naar Lily’s andere pokémon was een understatement, maar hij besloot om meerdere redenen dat hij daar beter over kon zwijgen. Soms was privacy erg gewenst bij mensen en dat kon hij het beste begrijpen. Het meisje vroeg vervolgens hoe laat het was en haast automatisch rolde hij zijn linkermouw op om naar zijn horloge te kunnen kijken. Het was geen fancy horloge, die men normaal gewend was te zijn bij zo’n feest en pak, maar Alex had er zelf het geld niet voor en van zijn ouders hoefde hij het ook niet te verwachten. “Huh,” mompelde hij ietwat verrast terwijl hij de wijzers van de kleine klok bekeek. “Later dan ik dacht,” vervolgde hij. Hij hield zijn arm naar voren, zodat Lily ook naar de tijd kon kijken. “Wil je alvast naar buiten gaan? Tenzij je alleen naar de show wilt kijken.” Zijn donkergrijze ogen gleden van zijn arm naar het gemaskerde meisje. Alex wilde haar nergens toe dwingen en begreep het wel als ze het liever alleen met haar team wilde zien, maar zelf vond hij het ook niet verkeerd om menselijk gezelschap te hebben, vooral als het te druk was om Aquarius uit haar pokéball te halen. Om nou alleen het nieuwe jaar in te gaan... Daar zat hij nou niet echt op te wachten.

OOC: Ik wil geen random tijd noemen zonder echt te weten hoe laat het precies is... Vandaar xd
Tag: Lily Sunset

Ze klemde haar kaken op elkaar om geen gil te slaken. Ze wilde niet meer aandacht op zichzelf vestigen dan dat eigenlijk de bedoeling was. Ze gromde zachtjes toen haar pols werd vast gegrepen en keek de jongen vernietigend aan toen hij tegen haar zei dat ze moest oppassen. Ja, vast. Hij was diegene die haar stond te loeren, dan mocht zij hem slaan. Dat was haar logica en zo zou het zijn. Ze had de neiging om hem in zijn arm te bijten, als het haar vrijheid zou geven, waarom niet hè, maar ze hielt zich in en al snel was de jongen weer verdwenen. Ze snoof eventjes en slaakte een zucht. Nou, daar ging haar gezellig avond. Het zou ook eens niet zo zijn dat er íets was wat haar geluk verpestte. Ze pakte een glas drinken, maakte niet uit wat het was, en ging bij een van de grote ramen staan om naar buiten te kijken.

[Tag: Alone~]

"Misschien wel," antwoordde Lily bedenkelijk op de vraag of ze al naar buiten wou. Als het vuurwerk begon wilde ze het niet missen. Ze hield Simba even voor haar uit. "Wat denk jij? Zullen we naar buiten gaan?" Simba, nog steeds een beetje dronken, mauwde alleen zwakjes en keek vermoeid uit zijn ogen. "Ik denk het wel, wel als ik je nog wakker moet houden," zuchtte ze terwijl de Litleo een zwakke poging deed los te komen. "Wil je mee?" Vroeg Lily toen aan Alex, het was gewoonweg onbeleefd om nu weg te lopen. En wat gezelschap was ook niet verkeerd. De roodharige keek even naar de uitgang, er was minstens een balkon waarvan je het kon zien. Maar je kon ook naar het plein buiten. Ze besloot het antwoord van degene voor haar af te wachten. Daarna was er nog tijd om te twijfelen.

Tag: Alex (Beaumont)