Tot aan mijn enkels

Onderwerp: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 6:00 pm

Deze keer hing hij ondersteboven met een liaan aan zijn enkel aan een boom. Hoe? Nou, hij had eerder die dag besloten om een dutje te doen op een tak, maar tijdens zijn slaap was hij naar beneden gekukeld. Echter had hij dit niet gemerkt en was gewoon door blijven slapen. En maak je geen zorgen, zijn hoed was toevallig op zijn voet, die niet vast zat, terechtgekomen. Als een soort kapstok. Door de positie waar hij zich in verkeerde begon hij wel keihard te snurken.

[+ Rolo]

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 8:28 pm

i'm a pro at imperfections

Van alle rare dingen die hij had meegemaakt sinds hij aan zijn reis begon, was dit toch wel het raarste. Daniel keek fronsend naar de vreemdeling die aan een liaan naar beneden hing, alsof hij een Zubat was geworden die zijn slaap probeerde in te halen. De jongen vroeg zich af of dit expres was gedaan of dat hij van een tak was gevallen. Misschien had iemand hem hier wel gehangen terwijl hij sliep, omdat het grappig was mensen op deze manier te pranken. Daniel vond het zelf niet echt grappig. Zijn frons werd dieper. Moest hij de persoon nu wekken? Steevast hief hij zijn hand op om de vreemdeling aan te raken, waarna hij een zacht tikje op zijn schouder gaf.

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 8:54 pm

Dat er iemand aan was komen lopen had hij niet gemerkt. Hij was al best vast aan het slapen. Pas toen hij een tik op zijn schouder kreeg schrok hij wakker. Hij keek met zijn twee heldere blauwe ogen recht in het omgedraaide gezicht van een jongen met spierwit haar. "Hobbelbokkers!" Riep hij van de schrik. Hij had niet verwacht wakker te worden met een gezicht.. in zijn.. uh.. gezicht. Daarna voelde hij pas de druk op zijn enkel. Hij keek even met een frons omhoog. Huh? Hij zat toch eerst op die tak?

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 9:09 pm

i'm a pro at imperfections

Zijn tik was precies genoeg om de vreemdeling wakker te krijgen. Deze schrok van zijn plotselinge verschijning, maar dat kon Daniel wel begrijpen. Of was het niet zijn verschijning waar de knul van was geschrokken? Hij wachtte een verdere reactie van de ander af en zag die toen met een frons naar boven kijken. Daniel fronste ook. “Betekent dit dat het niet je bedoeling was om een Zubat te imiteren?” vroeg hij met een monotone stem. Zo klonk hij vrijwel altijd, eigenlijk. Zijn turqoise gekleurde ogen gleden naar de liaan waar de vreemdeling mee vastzat. Misschien kon hij die wel lossnijden..?

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 9:17 pm

Hij snapte er even niks van. Hoe kun je nou daar zijn, en dan ineens hier? Het was een mysterie. Zijn aandacht ging weer terug naar het spook toen die over een Zubat begon. Een Zubat imiteren? Die jongen was wel heer raar hoor. "Nee." Zei hij met een trotse blik. "Ikke in boom zijn slapen." Hij wees met zijn duim naar zichzelf. Hij was er stiekem best trots op dat hij overal kon slapen. Het was net een super power. Maar dan anders.

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 9:30 pm

i'm a pro at imperfections

De jongen gaf een antwoord die Daniel niet veel kon zeggen over de situatie in het algemeen, maar die hem wel kon vertellen dat het inderdaad niet zijn bedoeling was geweest. In principe was dat al genoeg voor hem om te weten dat hij de vreemdeling waarschijnlijk moest helpen, maar die besloot er nog wat aan toe te voegen. Een frons verscheen op Daniel zijn voorhoofd bij het horen van de zinconstructie. Oké… Had hij een spraakgebrek, ofzo? In tegenstelling tot zijn gezin wilde hij niet meteen oordelen, maar hij moest toegeven dat dit vreemd was. “Right,” begon hij droog. Hij haalde zijn zakmes nog niet tevoorschijn. “Ik kan je wel losmaken, maar dan val je waarschijnlijk.” Nu was het niet enorm hoog vergeleken de grond, maar dat kon alsnog een pijnlijke val worden…

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 9:54 pm

Hij kreeg een geschrokken blik in zijn ogen toen het spook begon over vallen. "Nee!" Riep hij. "Ikke wil geen hoofdbruis!" Ja dat was dus een beetje zijn woord voor hoofdpijn. Hij was namelijk alweer bang dat hij op zijn hoofd zou gaan vallen. Hij hield zijn handen in het stop teken voor de witharige jongen zijn gezicht en probeerde vervolgens met zijn handen bij de knoop om zijn enkels te komen. Maar hij kwam dus niet ver. Fidger had zo ondertussen dus helemaal geen buikspieren meer over van al dat niksen dat hij deed. Het zag er eigenlijk heel triest uit. En binnen een paar seconden gaf hij op. Hij legde zijn handen maar op zijn hoofd, sloot zijn ogen en zei: "Doe maar."

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels wo mei 18, 2016 10:26 pm

i'm a pro at imperfections

Hoofdbruis? Daniel had geen flauw idee wat dat betekende, maar het was wel te merken dat het maar goed was dat hij niet meteen zijn zakmes erbij had gepakt. De jongen keek kalmpjes toe hoe er door de vreemdeling een poging werd gedaan om zichzelf te bevrijden, maar die gaf het uiteindelijk op en stemde dan toch in met Daniels idee. Gelukkig voor hem had de witharige al een iets uitgebreider idee gekregen en boog hij ietwat naar voren om de vreemdeling met zijn bovenlichaam naar boven te tillen. “Help me even mee,” sprak hij, proberend de ander in zo’n positie te krijgen, dat hij slechts zijn benen omlaag hoefde te houden om niet op zijn hoofd te landen. Hij gebruikte zijn eigen bovenlichaam en zijn ene arm om de vreemdeling op zijn plek te houden, terwijl hij met zijn inmiddels vrije hand naar zijn zakmes zocht. Toen hij die had gevonden, haalde hij vlug het mes ervan tevoorschijn en ging op zijn tenen staan om bij de liaan te komen. Vervolgens begon hij te snijden. Hopelijk duurde het niet al te lang.

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels do mei 19, 2016 5:53 pm

Hij werd iet wat ondersteund bij zijn schouders. Het enige dat hij kon doen om te helpen was zijn arm on de schouder van albino Goku te slaan. Hij was wel blij met die oplossing. Geen hoofdbruis voor hem vandaag. Daarnaast hoefde hij er werkelijk niets voor te doen! Hij hoefde zich maar te laten rusten op de arm van de jongen. Hij liet dat dan ook merken door een glimlachje naar de japanse Heino. Die begon trouwens in de liaan te snijden. Dit zorgde er voor dat zijn hoed van zijn voet af viel op de grond.

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels do mei 19, 2016 7:52 pm

i'm a pro at imperfections

De vreemdeling hielp inderdaad mee door zijn arm om zijn schouders te slaan. Nu dat was geregeld, kon hij proberen de liaan door te snijden en de ander te bevrijden. Daniel had geen flauw idee hoe lang dat ging duren, maar het was sowieso een stuk handiger geweest als hij allebei zijn handen had kunnen gebruiken. Doordat hij op zijn tenen moest staan en met maar één hand kracht kon zetten, was het eigenlijk zielig met hoe weinig kracht er achter zijn poging zat. Het koste hem langer dan nodig was, maar uiteindelijk hoorde hij de liaan toch knappen en verplaatste hij zijn gewicht vlug op beide benen, zodat hij niet zelf achterover viel.

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels do mei 19, 2016 8:47 pm

Na een tijdje viel zijn been omlaag. Gelukkig kon hij zich rechtop houden door de ondersteuning die hij van de vreemdeling had gehad. Hij draaide zich naar hem toe. Maar tijdens de stap die hij moest zetten merkte hij wel dat zijn enkel zeer deed. Hij verwachtte dat de pijn niet lang zou aanhouden, maar hij hield voor de zekerheid zijn been toch maar even in de lucht. "Mijn dank is groot." Zei hij vriendelijk voordat hij, balancerend op één been, zich probeerde te bukken om zijn hoed van de grond te plukken.

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels do mei 19, 2016 10:10 pm

i'm a pro at imperfections

De jongen kwam op beide benen terecht, draaide zich om en bedankte hem. Daniel keek even met geheven wenkbrauw naar zijn opgetilde voet. Zwijgend stopte hij zijn zakmes terug op z’n plek. “Geen dank,” reageerde hij, waarna hij kalmpjes toekeek naar hoe de ander een poging deed om zijn hoed op te rapen. Het was de witharige nog niet eens opgevallen dat die er lag. Aangezien het de vreemdeling meer moeite leek te kosten dan echt nodig was, bukte hij zich ook en raapte de hoed voor de jongen op, waarna hij het voorwerp aan hem overhandigde. Nu hij het zo kon bekijken was het best een… Niet alledaags verschijnsel. “Asjeblieft,” besloot hij maar te vermelden, voor hij in een eindeloze spiraal van negatieve gedachtes over de vreemdeling werd getrokken. Zelfs wanneer je er zelf niet van hield, was de kans groot dat je zulke dingen overnam van je familie.

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels vr mei 20, 2016 10:52 am

Het zag er natuurlijk erg klungelig uit hoe hij op één been zijn hoed probeerde op te rapen. En het lukte natuurlijk ook van geen kant. Hij kwam er iedere keer net niet bij. Totdat de ghost from christmas past hem even hielp en zijn hoed aangaf. Goh, hij vond die vreemdeling toch maar erg vriendelijk. Hij vond eigenlijk dat hij hem even moest bedanken met iets. Hij hield zijn wijsvinger even in de lucht en zei: "Wacht." En hij hupte even naar achter een van de bosjes.

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels vr mei 20, 2016 8:12 pm

i'm a pro at imperfections

De hoed werd overgenomen. Dat was niet zo raar aan de huidige situatie, maar wat het dat wel maakte, was de wijsvinger die omhoog werd gehouden en de instructie om te wachten. Daniel bleef zwijgend op zijn plek staan. Als een Sweets was hij erg gehoorzaam – precies zoals zijn ouders het hebben wilden, dus deed hij wat de vreemdeling van hem gevraagd had. Ondanks dat hield hij zijn blik nieuwsgierig op de ander gericht. Misschien dat er alarmbelletjes bij hem moesten gaan rinkelen omdat zijn metgezel nu in de bosjes verdween, maar dat gebeurde nog niet. Daniel vroeg zich enkel af wat het plan was, aangezien hij nergens van op de hoogte was gesteld.

and i'm best friends with my doubt

love,libby

Onderwerp: Re: Tot aan mijn enkels vr mei 20, 2016 9:07 pm

De jongen luisterde naar zijn opdracht en bleef rustig afwachten. Dat gaf hem alle rust om het presentje even te pakken. Hij had daar namelijk zijn rugzak staan. Die had hij daar neergezet. Achter die struiken zou een mens die niet vinden. En er zat niets in dat een Pokémon interessant zou vinden. Daarentegen zaten er wel een hoop spullen in die Fidger interessant vond. Zoals het houtsnijwerkje dat hij ooit op een saaie dag had uitgesneden. Het was een miniatuur van een heel trots uitziende Arcanine. Hij hupte weer terug naar de jongen nadat hij zijn tas om had gedaan er reikte het hem toe. "Asselblief. Voor het helpen." Zei hij met een glimlach.

Gesponsorde inhoud