Tot aan mijn enkels

i'm a pro at imperfections

Ze waren er sneller dan hij origineel had gedacht en voor hij het wist, gebaarde Fidger naar de ingang van de grot. Na enkele meters werd het zicht echter al geblokkeerd door een rotswand, waardoor er niet veel te zien was. Daniel fronste. Was die jongen hem nou in de maling aan het nemen? Hij keek Fidger sceptisch aan, wie hem nu vertelde om naar beneden te kijken. De witharige gehoorzaamde en zag tot zijn verbazing dat er een rivier stroomde. Oh. Dat had hij niet echt aan zien komen. Gefascineerd ging hij wat dichterbij staan. Een rivier midden in een bos was niet zo heel vreemd, maar het kwam niet echt voor waar hij woonde, dus dit was een nieuwe ervaring voor hem. Dat Fidger iets uit de struiken ging halen kreeg hij niet helemaal mee, maar dat was misschien beter ook. Het zou zijn wantrouwen alleen maar verhoogd hebben. In plaats daarvan kreeg Daniel het pas in de gaten toen de kano’s zijn zicht in werden gesleept. “Waar heb je die vandaan gehaald?” vroeg hij ietwat verbaasd. “Wil je gaan varen?” Hij keek van Fidger naar de rivier. Was dat wel veilig?

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Daniel liet zijn blik op de struiken vallen. Was dat echt groot genoeg om kano’s achter te verbergen? Hij had geen flauw idee, maar ze stonden er nu, dus het moest wel kloppen. Fidger verbaasde hem nog meer door inderdaad toe te stemmen op het varen. Oh Arceus, waar was hij zich nu weer in verzeild geraakt? Blijkbaar had de jongen wel ervaring, maar Daniel zelf had dat niet echt. “En dat ging goed?” vroeg hij met een frons. Natuurlijk ging het goed, anders wilde hij het nu niet nog eens doen. “Ik heb nog nooit gevaren,” merkte hij vervolgens op, om zijn gedrag te verklaren.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Fidger leek zich iets te realiseren en liep toen naar het water, waar hij uit constateerde dat de stroom niet al te sterk was. Tenminste, dat kon Daniel eruit ontcijferen. De jongen fronste. Was dat bedoeld om hem gerust te stellen? Dat deed het enigszins wel, maar hij had al een nat pak gekregen sinds hij zijn ‘reis’ was begonnen en dat wilde hij liever niet al te vaak laten voor komen. “Oké,” begon hij, waarna hij zijn blik op de kano’s liet vallen. “En hoe gaat dat varen dan in zijn werk?” Hij had het wel eens gezien, maar ervaring ermee had hij in ieder geval niet.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Fidger stelde voor om één kano te nemen, waarbij hij zou varen. Dat luchtte Daniel enigszins op, want dat betekende dat hij zelf in ieder geval niks verkeerd kon doen. De kans op een nat pak werd niet echt kleiner, want hij had geen flauw idee hoe ervaren Fidger nou echt was, maar dat viel zo anders wel te bezien. “… Oké,” stemde hij na een korte stilte in. Hij moest nieuwe dingen proberen van zijn vader. Dit was waarschijnlijk niet wat Harrison in gedachte had toen hij dat aan zijn zoon vertelde, maar het was hoe dan ook iets nieuws. Misschien vond hij het zelfs wel leuk. “Moet ik helpen met de kano in het water te krijgen?”

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Zijn gezelschap begon meteen met rekken en hoewel dat vragen bij hem opwekte, besloot hij er niet op in te gaan. Daniel had geen verstand van varen, dus knikte hij enkel begrijpend en richtte zijn blik toen op de kano. Hij had geen flauw idee hoe hij dit het beste kon doen, maar voor nu leek slepen hem wel een goed begin, dus liep hij op het voorwerp af en trok die mee naar het water. Omdat het van riet was gemaakt, was het niet zo zwaar als hij verwachtte, waardoor hij al snel bij de ingang van de grot stond. “Oké,” begon hij weer. “Wat is de beste manier om dit ding in het water te krijgen?” Daniel keek om naar Fidger.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

De punt moest eerst het water in. Daniel liet zijn blik van Fidger naar de kano glijden en schatte toen in of dat hem zonder problemen ging lukken. Daarna trok hij de kano voorzichtig via de voorkant het water in. Hij vergat bijna dat hij het ding vast moest blijven houden, waardoor het ding weg probeerde te varen, maar hij pakte de achterkant net op tijd vast. “Oké,” sprak Daniel toen neutraal, alsof hij net niet bijna een grove fout had gemaakt. “Hij ligt erin. Ben je klaar met je oefening?”

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Daniel was niet van plan om zomaar los te laten, maar toch kreeg hij de extra instructie om dat niet te doen. Hij gehoorzaamde, al was het maar omdat hij dit al wilde aanhouden, en keek rustig toe hoe Fidger de kano instapte. Pas toen hij een andere aanwijzing kreeg, begaf hij zich ook richting de kano. Voorzichtig zette hij één voet in de boot en hield hij zich nog altijd vast, waarna de ander na een flink evenwichtsprobleem volgde. Daniel deed maar alsof het niet gebeurd was, want hij zat niet bepaald te wachten op dat soort negatieve aandacht. Met een stalen gezicht ging hij zitten en keek hij verwachtingsvol naar de jongen. “En nu?”

and i'm best friends with my doubt