Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 8:19 pm
wake me up when it's all over
Met een lichte gaap liep Lilium tussen de ruïnes door die Geosenge Town omringden, nog altijd met een lichte verwondering in haar ogen. Het blonde meisje was er vanochtend vroeg op uit gegaan om wat te gaan trainen met haar Charmander, Leo. Het trainen ging.. Moeizaam. Maar het ging voor haar gevoel wel stapje voorstapje beter. En dat luchtte enorm op. Ze liet de Pokéball van de jonge vuur Pokémon dan ook open springen. "Kom maar, Leo," zei ze met een voorzichtige glimlach. Al snel genoeg veranderde het witte licht van de Pokéball in de kleine vuur draak, wie diep gaapte en in zijn ogen wreef. Duidelijk was Leo ook nog niet helemaal wakker. Lilium's glimlach raakte eventjes wat geforceerder op het moment dat de Pokémon haar aankeek, maar haar gelaatsuitdrukking toonde geen angst. "Goedemorgen, Leo, klaar om wat te gaan trainen?" Dit was de eerste keer dat ze de Charmander ging trainen zonder dat ze Alyss erbij had ter bescherming. Oz, Jack en Alyss had ze allemaal in het Pokémon center achter gelaten na een zware training van gisteravond. Dus het was wel de perfecte tijd om een band proberen op te bouwen met Leo...
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 8:57 pm
staring at the stars
Het uniform zat minder prettig dan zijn gewone kleding, maar het was niet oncomfortabel. In een stevig tempo liep hij door de ruïnes die dit schattige stadje omringde. Het was allemaal maar mooi, hoor, deze ruïnes. Ook de stad was mooi geweest, maar Ethan had niet echt rondgekeken. Nope, hij was hier voor een missie en een missie alleen. En die missie had hij -- hoera hoera -- met succes uitgevoerd! Momenteel was hij op weg naar de binnenstad, waar hij een lift terug veranderde.
Voordat hij daar echter kwam, doorbrak een stem de stilte. Op zijn hoede sloeg Ethan zijn capuchon over zijn hoofd en ging hij wat langzamer rennen, tot hij uiteindelijk een meisje met een oranje Pokémon zag staan. Hey, die kende hij! Dat was een Charmander, en een starter! Een glimlachje verscheen op Ethan's gezicht. Ze was hier helemaal alleen. Zij waren hier helemaal alleen. Niemand die hen zou storen. Ha, kon hij dat mooi meepakken. "Da's een mooie Pokémon," zei Ethan uiteindelijk terwijl hij tegen één van de stenen pilaren leunde. Zijn capuchon verborg zijn opvallende haren goed. "Ik denk dat ik die mee ga nemen." Hij duwde zich weg van de pilaar en trok Chirean's Pokébal van zijn riem. "Oshawott, ik kies jou!" riep de jongen uit, waarna de Water Pokémon verscheen. Een gevecht? Hij kon het aan. De jongen had besloten met die Charmander op zak te vertrekken, dus zou hij niet stoppen voordat de Dark Ball deze Pokémon opgeslokt zou hebben!
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 9:12 pm
wake me up when it's all over
Met een licht peinzende blik keek Lilium naar Leo, wie haar op zijn beurt weer afwachtend aankeek met zijn blauwe ogen. Hierna liet Lilium zich ietsjes door haar knieën zakken en keek ze haar Charmander aan met een voorzichtige glimlach. "Nou Leo.. We moeten die Flame Burst maar eens gaa-" begon ze, waarna ze stil viel. Haar blik gleed naar een ietwat opvallend figuur, wiens gezicht ze niet goed kon uitmaken door de schaduw die eroverheen gleed. Wie droeg er nu een capuchon? Ze kwam weer wat overeind, onbehagen zorgde dat ze kippenvel kreeg, maar ze glimlachte alsnog voorzichtig. "..Bedankt," reageerde ze, wat verbaasd op zijn compliment, maar de volgende woorden lieten haar lijkbleek wegtrekken. "Wat-" begon ze. Dit moest een grapje zijn. Je kon niet zomaar iemand's Pokémon meenemen? Maar de water gun die razend snel op Leo afkwam was alles behalve een geintje. Het kwam zo onverwachts dat Lilium te laat was met het schreeuwen van haar Commando. Leo tuimelde achteruit en bleef even liggen. "Leo, Dragon Rage!" Paniek liet haar alle commando's vergeten en zo vaak had ze nog niet met de Charmander getrained. Leo sprong echter wel overeind en vuurde een knetterende straal vlammen op de Oshawott af. "Laat ons met rust!" Schreeuwde ze de jongen toe, haar stem een octaafje te hoog van schrik.
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 9:29 pm
staring at the stars
Het meisje leek wat verbaasd te zijn toen hij zijn compliment maakte en accepteerde het, maar toen Ethan verder sprak trok ze lijkbleek weg. Oh goshie. Het was toch wel leuk om te zien hoe je woorden op zo'n volgorde kon uitspreken dat je iemand zo kon laten reageren. Hij had het altijd al fascinerend gevonden. Ze commandeerde haar Pokémon een Dragon Rage te doen, waarna Ethan direct riep: "Oshawott, ontwijk en doe Watergun!" Chirean wist nog net weg te springen, en stuurde vervolgens een harde straal water richting de Charmander. Ethan had het geluk dat Water in het voordeel van Fire was, hoewel hij vermoedde dat de Charmander qua levels hoger was. Het zou nog lastig worden, maar het zou wel moeten lukken, niet? "Doe vervolgens een Razor Shell!" voegde Ethan er vervolgens aan toe, niet eens kijkend of de Water Gun geraakt had. De Pokémon greep zijn schelpje vast en schoot op de Fire Pokémon af met de bedoelingen vol met de schelp naar de Pokémon uit te halen. Ze konden dit!
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 9:41 pm
wake me up when it's all over
Leo keek even over zijn schouder naar zijn trainer, wiens ademhaling steeds onregelmatiger en paniekeriger werd. Waarom snapte hij niet echt eigenlijk. Maar hij wist wel dat hij de commando's van zijn trainer op moest volgen. Al was hij hier nog niet echt aan gewend. "Ontwijk het, Leo!" Riep ze, haar stem nog steeds hees van schrik. De Charmander rolde weg van de Water Gun en wist deze net te ontwijken en krabbelde vervolgens weer zo snel mogelijk overeind. De volgende aanval die de jongen riep kende ze maar al te goed. Oh Arceus, ze moest zo snel mogelijk iets doen. Maar ze kon niet meer helder denken. "Ehh.. Leo, Smokescreen!" Riep ze en de Charmander liet de zwarte rook uit zijn mond spuwen. Maar de aanval was niet zo effectief als ze gehoopt had. Ze was opnieuw te laat geweest in haar paniek. De Charmander werd weggeslagen door de Razor Shell en de rook maakte alles moeilijk om te zien. "Dragon Rage, Leo!" Riep ze, maar ze kon niet meer zien wat er gebeurde. De Dragon Rage schoot wel tussen de rook vandaan en ze moest zelf wegduiken om hem te ontwijken. Had Leo geraakt? Had hij gemist? "Leo kom hier!" Riep ze, haar stem sloeg over. Het feit dat ze niets meer kon zien maakte haar alleen maar banger.
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 10:02 pm
staring at the stars
Het meisje en haar Charmander ware niet goed in sync. Alsof ze langs elkaar heen spraken. En dat was alleen maar goed voor Ethan, want hij was wél echt een team met Chirean. Mooi. De Charmander wist de Water Gun te ontwijken door weg te rollen, maar was niet snel genoeg om de Razor Shell uit de weg te gaan. Ha. Na een 'uh', beval het meisje haar Charmander om Smokescreen te doen, en hoewel het niet helemaal perfect ging, zorgde het er toch voor dat Ethan de Pokémon niet meer kon zien. Er werd geroepen dat de Pokémon een Dragon Rage moest doen, en direct riep Ethan dat Chirean de aanval moest ontwijken. Wat er precies gebeurde daar in die rook kon de Team Rocket Grunt niet zien, maar hij hoorde zijn Oshawott piepen en hoorde vervolgens iets over de grond schrapen. Geraakt. "Oshawott, als je kan, doe Watergun om de rook weg te krijgen!" riep Ethan de dikke rook in, en hij zag nog geen tien seconde later hoe een Watergun naar de lucht gericht werd. Als regen viel de aanval vervolgens naar beneden en drukte de rook weg. Ethan haalde razendsnel een Oran Berry uit zijn zak, en zodra Ethan de Oshawott weer kon zien, riep de jongen: "Vangen!" De Oshawott draaide zich vliegensvlug naar zijn Trainer en ving de bes in zijn pootjes. Hij propte het ding in zijn bekje en voelde direct hoe zijn energie weer terug kwam. "En nu, Focus Energy en dan opnieuw een Razor Shell!" beval Ethan zijn Pokémon razendsnel. Chireann haalde diep adem en focuste zich eventjes, waarna hij met de schelp in zijn pootje wederom op de Charmander afschoot.
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 10:11 pm
wake me up when it's all over
De rook werd uiteen geblazen door een Water gun en Lilium haalde opgelucht adem toen ze zag dat Leo nog overeind stond. Gelukkig maar... Met knikkende knieën zag ze hoe de Oshawott weer nieuwe energie kreeg door een Oran Berry. Ook die had ze niet. Jack had ze allemaal opgegeten. De Oshawott leek dan ook weer gewoon rustig en gezond toen hij de berry op had. Ze moesten een vuur aanval doen.. Ze moesten het.. Maar Lilium was bang. Bang om de vuur aanval te gebruiken zonder dat Alyss haar Flash Fire erbij was. Maar ze had geen keus. "Flame Burst!" Riep ze, haar toon redelijk angstig. De Charmander leek zelf ook te twijfelen, dankzij de twijfeling van zijn trainer en voordat hij zijn vlammen kon loslaten, werd hij vol in zijn buik geraakt door de Razor Shell. Hij tuimelde achteruit, slaakte nog een kreet, probeerde overeind te komen, maar bleef uiteindelijk met een plof op de grond liggen. "Leo!" Riep Lilium geschrokken, waarna ze naar de Charmander toe rende. De tranen waren in haar ogen gesprongen. Hij mocht haar Leo niet gaan afnemen, het mocht niet. Zelfs al was Leo een Charmander. Het mocht niet gebeuren.
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 10:50 pm
staring at the stars
Het zag er naar uit dat hij dit ging winnen. Een zelfverzekerde grijns verscheen om zijn lippen zodra de roodharige het doorhad, hoewel hij hierdoor niet slordig ging werken. De Charmander leek sterk, hij kon nog van alles in petto hebben. Het meisje leek bang te zijn, bang dat haar Pokémon weggenomen zou worden. Wie zou er niet bang zijn? Ethan zelf zou ook bang zijn. Maar het was niet zijn Pokémon die aan het verliezen was; Het was haar Pokémon. Het meisje leek twijfelachtig en beval haar Pokémon een Flame Burst te doen, maar voordat de Pokémon de kans kreeg, raakte Chirean hem met de schelp in zijn buikje. De Pokémon werd door de aanval op de grond geworpen en bleef daar liggen. Was het al gelukt? Het meisje rende met tranen in haar ogen naar de Pokémon. Een brede grijns verscheen op Ethan's gezicht, waarna hij de Dark Ball tevoorschijn haalde en deze tegen de Charmander aangooide. Het ding sprong open en zoog de Pokémon op in een donkere straal. En dat alles nog voordat het meisje haar Charmander bereikt had. "Oshawott, hou haar op afstand!" beval de jongen zijn Pokémon, wie met zijn scheld in zijn pootje tussen de Pokébal en de Trainster gingen staan. Heen, weer, heen, weer...
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 10:56 pm
GEFELICITEERD! CHARMANDER LV.28 IS GESTOLEN! Charmander is toegevoegd aan je team slot
Member
Lilium Florbelle
Punten : 700
Gender : Female ♀
Age : 18 years
Type : Ranger
Rang : Student Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 11:05 pm
wake me up when it's all over
Ze zag de Pokéball vliegen en slaakte een kreet. Dat kon niet. Dat mocht niet! Ze versnelde haar pas en begon harder te rennen, half struikelend probeerde ze de Pokéball te bereiken. "Leo!" Haar stem sloeg open toen ze de naam van de Charmander uitriep. Hij kon haar Leo niet afnemen! Lilium stopte echter in haar eigen voetsporen toen de Oshawott tussen haar en haar Charmander insprong en zijn schelp dreigend naar voren stak. Het ding gloeide, Razor Shell? Het meisje deinsde achteruit voor de messcherpe aanval. Ze kon alleen maar hulpeloos toekijken hoe de Pokéball heen en weer schudde. Maar toen ze de Pokéball dicht hoorde klikken begonnen haar knieën te knikken, bijna zo erg dat ze door haar knieën zakte. Nog net wist ze overeind te blijven. "D-dit kun je niet maken..!" Riep ze, haar stem hees. "Geef me Leo terug!.." De tranen begonnen over haar wangen te lopen. Nee.. nee..
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 11:28 pm
staring at the stars
Ha! De Pokébal stopte met wiebelen en een klik was te horen! Het was gelukt! Hij zou Chirean zeer erg gaan vertroetelen zodra hij hier weg was! Een brede grijns verscheen om zijn lippen. Het meisje begon te snikken, maar werd teruggedrongen door Oshawott, en met brede passen liep Ethan naar de donkere Pokébal toe. Bijna treiterend langzaam pakte hij de Pokébal op en hield het ding even in zijn hand. Daarna keerde hij het naar haar toe en zwaaide er even mee. Ze stond de trillen op haar benen terwijl grote tranen over haar wangen biggelde. Dat hij dit niet kon maken, dat hij 'Leo' terug moest geven. Maar dat zou Ethan natuurlijk niet doen. "Sorry, meid. Misschien kan je 'm terug kopen ~ 't Was leuk je te ontmoeten hoor. Tot de volgende keer!" zei Ethan opgewekt, waarna hij de Pokébal liet krimpen en het ding in zijn zak gleed. Vervolgens salueerde hij losjes naar haar als vaarwel, en begon toen op een stevig tempo weg te sprinten. Hij rende met een lichte bocht om het meisje heen om buiten armlengte te blijven en liet zijn Oshawott terugkeren toen hij eenmaal langs haar was, om vervolgens het meisje zijn rug toe te keren en tussen de ruïnes te verdwijnen.
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 11:33 pm
wake me up when it's all over
De stem van de jongen klonk treiterig in haar oren en haar hart kromp samen. Ze kon alleen maar toekijken hoe de jongen de Pokéball beetpakte en haar Pokémon in zijn zak liet verdwijnen. Haar hele lichaam begon ondertussen te beven en ze probeerde nog een stap dichterbij te zetten, maar dankzij de Oshawott kon ze niet dichterbij komen. "Nee.." Haar stem stierf af, "Leo.." Ze probeerde de jongen beet te pakken aan zijn mouw toen hij langs rende, maar hij bleef te ver buiten bereik. Ze zette nog wat rennende passen achter hem aan, maar het ze verloor dankzij haar trillende benen haar evenwicht en klapte op de grond neer. Met een wazige blik dankzij de tranen zag ze de jongen nog verdwijnen tussen de ruïnes. "L-leo.." Bracht ze uit, waarna ze haar ogen dichtkneep en haar hoofd achter haar armen verborg. Ze had gefaald.. Leo was weg.. Hoe had ze dit kunnen laten gebeuren. Ze begon luid te snikken. Dit moest allemaal een nare droom zijn. Dit kon niet gebeurd zijn. Ja, ze was bang voor de Charmander, maar alsnog wilde ze hem niet kwijt... Leo..
Aiden mag nu inspringen :') Kill me maar omdat ik Leo kwijt ben :'D
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines vr aug 29, 2014 11:45 pm
Taking this to the grave
Met een diepe zucht stopte Aiden de ball van de Ferroseed in de Wonder Trade machine in het Pokémon center. Immers was dit de hele reden dat hij de Ferroseed had gevangen, want wat moest hij nou precies met een Ferroseed? Het zag er niet uit… Een nieuwe ball kwam uit de machine en met een kleine glimlach liet Aiden de Pokémon uit zijn ball. Toen dit een grote, witte Togekiss was, hief hij één wenkbrauw op. Met een frons pakte hij zijn Pokédex erbij, terwijl hij zonder wegkijken naar de Togekiss keek. ‘Toggekiss, the Jubilee Pokémon and the final form of Togepi,’ vertelde de dex. Even vertrok Aiden’s blik. Togepi. Serieus? ‘It is said that Togekiss never appears where there is conflict,’ zei de dex. Aiden fronste even en keek naar het ding, wie zonder al te veel interesse terug keek. Met een fronsje liet hij het terugkeren in zijn ball en keek hij naar de ball. Dus, wat de heck moest hij hier dan weer mee? Het was beter dan een Ferroseed, maar of hij er echt iets aan had was een tweede…
Toen hij weer op pad was gegaan - immers wist hij niet zo goed wat hij met zijn nieuwe Pokémon wilde doen - viel hem al snel een blonde kop op, één die hij maar al te goed kende. Omdat hij haar via achter benaderde, zag hij niet dat er iets totaal mis was. “Ha, Lilium!” begroette hij haar daarom vrolijk. Zijn Mawile had hij, zoals gebruikelijk, in zijn armen en het ging keek met een enorm lieve glimlach naar de blondine, in de hoop dat ze zich om zou draaien. “Alles oké?” vroeg hij met een grijnsje. Ja, wist hij veel…
ORANGE CARAMEL ! @ ATF
Member
Lilium Florbelle
Punten : 700
Gender : Female ♀
Age : 18 years
Type : Ranger
Rang : Student Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za aug 30, 2014 12:01 am
wake me up when it's all over
Ze hief zichzelf rillend overeind van de grond en bleef op haar knieën zitten, steunend op haar handen. Ze beet op haar lip terwijl de tranen maar bleven rollen. Hoe durfde hij.. Hoe durfde hij... Leo... Een verstikte snik bleef in haar keel hangen toen ze de stem van Aiden hoorde. Eerst bleef ze naar de grond staren, maar toen hij haar vroeg of alles goed ging keek ze toch maar over haar schouder heen. Ze opende haar mond om antwoord te geven, maar kon geen woorden vormen. Een nieuwe stortvloed van tranen en snikken ontsnapte uit haar mond terwijl ze wegkeek van de jongen en haar gezicht verborg in haar mouwen. Ze moest net hem weer treffen... Hij zou haar vermoorden. Ze was het kind van Tyrion immers kwijt. Maar ze was te geschrokken, te van streek om wat er net gebeurd was en te verdrietig om het verlies van Leo om echt deze zorg te uiten. Haar hele lichaam beefde. Hoe had dit zojuist kunnen gebeuren.. Ze was Leo kwijt geraakt.. Hij vertrouwde haar en ze had gefaald.
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines za aug 30, 2014 8:22 pm
Taking this to the grave
Het duurde even voor Lilium haar hoofd omdraaide. Haar gezicht was bedekt met tranen en Aiden fronste ongemakkelijk Oh god, slechtste moment ooit om haar tegen te komen. Kon hij nog weggaan? … Nee, ze had hem al gezien. Al betekende dat niet dat hij niet weg kon gaan, maar het zou wel enorm lullig zijn en dan zou hij zich rot voelen en dat was niet fijn. Daarom zuchtte hij even een keer. Want, wat kon hij dan? Vragen wat er was? Wie weet was er helemaal niets. Het was immers een blondine. ‘Er was daar een spin!!’ zou nog best de reden voor deze reactie kunnen zijn. Of misschien ook niet. Was het maar zo’n feest. Even keek Aiden de Mawile met een veelbetekenende blik aan, voordat ze opgezogen werd door een rode straal. Immers kon het nog zo zijn dat de Mawile ineens besloot dat Lilium ‘niet goed’ was en dan zou ze gebeten worden. Dit leek niet echt het gepaste moment om gebeten te worden. Met redelijk snelle passen zette hij zich voor Lilium, waarna hij even fronste. “Lilium…?” begon hij ongemakkelijk. Oh god, help! Dadelijk was ze ongesteld en boos, of zo. Dan zou ze hem aanvallen. “Wat is er gebeurd?” besloot hij echter te vragen. Nee, zo onredelijk zou ze niet zijn. Toch? Hij had geen ervaring met huilende vrouwen. Zijn moeder huilde weleens. Maar die huilde eigenlijk altijd, dus dat was niet zo verrassend. Lilium had hem wat… Feller geleken? Hij zag haar in ieder geval niet als het type om om alles te huilen. Maar, ze was en bleef blond. Misschien huilde ze dus wel veel.
ORANGE CARAMEL ! @ ATF
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: In the pines where the sun never shines
